Praten honden met elkaar als ze blaffen

Een Duitse onderzoeker heeft dat eens onderzocht en kwam tot de conclusie dat het geblaf van honden geen enkele betekenis heeft. Hij had een stel honden aangeschaft en een half jaar nauwkeurig bij gehouden waarom ze blaften. Echter, hij had een niet blaffend ras aangeschaft en zijn conclusie was dan ook gebaseerd op het feit dat die honden nooit geblaft hadden. Als ze nooit blaffen kan het geen betekenis hebben, vond hij.

Ik heb daarentegen een blaffend ras en een ruime kwart eeuw geluisterd naar hun blaf en gekeken naar het waarom ervan. Wat ik daarbij als eerste op wil merken is dat honden veel meer geluiden kunnen produceren dan blaffen, grommen en huilen. Ze kunnen ook piepen, janken, gillen en hun blaf in allerlei toonaarden laten klinken. Verder is hun geblaf niet van hetzelfde laken een pak, maar verschilt het geblaf per hond en per ras. Ik kan aan het blaffen horen welke van mijn honden het is en van onbekende honden zelfs of het een Schapendoes is of niet.

Mijn honden ook, in zoverre dat als ze een hond horen blaffen ze altijd terugblaffen, behalve als het een andere Schapendoes is. Zien ze een andere hond dan blaffen ze ook altijd, maar ook dan weer niet als het een andere Schapendoes is. Hoe het met andere rassen zit weet ik niet, maar Schapendoezen blaffen nooit zomaar. Ik heb twaalf jaar zitten spitten in het Rijksarchief van Noord-Holland, op zoek naar gegevens over het gebruik van Schapendoezen bij het scheperen. Daarbij is me gebleken dat deze honden hun blaf gebruiken om de schapen te besturen. Ook dat een herder aan het geblaf van zijn hond kon horen wat er aan de hand was als hij zich niet bij de kudde bevond, die graasde op de grote stille heide. De honden konden zo hard blaffen dat hij rustig een kilometer verder op theevisite kon gaan. Hoorde hij zijn honden blaffen dan wist hij dat hij kon blijven zitten omdat ze een vreemde hond verjoegen, of dat hij als de wiedeweerga terug naar de kudde moest omdat er een schaap te water was geraakt.

Zelf kan ik ook aan mijn hond horen wat er aan de hand is. Als ze blaffen omdat ze naar buiten willen klinkt dat anders dan wanneer ze blaffen omdat ze eten willen. Ook hun blaf wanneer ze een andere hond horen blaffen is anders dan wanneer ze een andere hond zien. Ik kan zelfs aan hun blaf horen hoe groot de hond is die ze zien. Zien ze een kat klinkt het ook weer anders. Als ze achter een haas aanjagen keffen ze, glipt een konijn op het laatste moment zijn holletje in geven ze een nijdige blaf af. Zien ze een kat klinkt het ook weer anders en toen ze voor het eerst in hun leven een marter tegenkwamen klonk er een scherpe grom door hun blaf heen. Hebben ze een kat de boom ingejaagd klinkt er irritatie in hun blaf door.

Als ik dat verschil hoor dan horen de honden dat ook. Volgens mij is de betekenis echter niet aangeboren maar moeten ze leren wat een bepaalde blaf betekent. Ik denk dat omdat ik een hond had die niet alleen blafte als hij een hond hoorde of zag, maar ook als hij er eentje rook, toen ik een hond erbij kreeg die ook blafte als ze honden zag of hoorde, en daarnaast ook blafte als ze een gezin met kinderen zag. In het begin raakten ze in verwarring van elkaar. Als de een blafte omdat hij een hond rook dan ging de ander rondkijken waar die hond was, en als de ander blafte omdat ze een gezinnetje zag, ging de ene rondkijken waar die hond was. Totdat ze allebei ook blaften als ze een hond roken of een gezinnetje zagen. Toen ik mijn jongste hond voor het eerst mee naar het park nam, schrok hij van een vlakbij kwakende eend, waarop de beide ouders van hot naar her renden om te kijken waar die hond was waar de pup tegen blafte. Daarna reageerden ze nooit meer op zijn geblaf.

Tegenwoordig zit Teun vaak binnen terwijl Baldr in de tuin zit en ik in de keuken bezig ben. Blaft Baldr omdat hij een andere hond hoort dan gaat Teun zitten en begint mee te blaffen, hoewel ze binnen die hond niet kan horen. Blaft hij echter omdat er in de tuin van de buren een kat rondloopt dan komt als een gek de tuin in gestormd, met de nagels krassend over de vloer van de snelheid waarmee ze haar poten beweegt.

Mijn conclusie is dan ook dat honden wel degelijk met elkaar kunnen praten als ze blaffen, maar dat het ook een kwestie van leren wat de juiste betekenis is en dat niet alle honden derhalve over dit vermogen beschikken.

Jeetje wat onwijs interessant, kan je niet eens bij mij langskomen haha? Ik herken wel een aantal blafjes, maar het lezen van die blafjes, lijkt me erg interessant!!

Super om te lezen dit zeg, petje af voor je!!!

Ik heb hierover een paar jaar geleden een 4 delig onderzoek op de BBC gezien. Daaruit kwam dat door middel van blaffen niet met elkaar communiceren maar met hun baas.
Door onbewust bepaalde reacties te geven als baas bevestig je bepaalde blafjes, de hond krijgt door dat hij op die manier deels duidelijk kan maken wat hij wil.

Ik weet toch niet meer hoe die serie heet he......was heel interessant. Ook kwam naar voren dat wij door onze honden te aaien en te knuffelen hetzelfde gelukshormoon aanmaken als wanneer een moeder baby borstvoeding geeft. We schijnen er langer door te leven ook.

Ik zal er vannacht eens goed over nadenken, met mijn ogen dicht. Misschien dat ik weer op de naam kom van het programma.

Ben ik ook wel nieuwschierig na geworden hihihi

http://www.youtube.com/watch?v=y7fAOSUZV6I

Deel 1 en de rest kan je zelf heel makkelijk vinden, is wel in het Engels

Ben ik ook wel benieuwd naar. Misschien hangt het van het ras af.
Persoonlijk weet ik zeker dat Schapendoezen ook onderling communiceren. Wat je natuurlijk alleen merkt als je er een aantal hebt en er veel mee buiten bezig bent. Zo heb ik heb het zelfs een keer meegemaakt dat een van mijn honden een kat najoeg die in de struiken was geklommen en van struik naar struik sprong Mijn andere honden, die hem niet konden zien omdat ze achter me liepen, gingen op zijn geblaf allemaal om hoog kijken terwijl ze in zijn richting liepen. Hier in de Haarlemmer Hout zitten eekhoorntjes en mijn oudje ziet ze altijd hoog in de boom zitten, als ze er eentje aanblaft kijkt haar zoon ook direct omhoog.

Super thanks!! Engels geen probleem

Net weer een duidelijk bewijs van onderlinge communicatie tussen honden gezien. Teun zit in de tuin, ziet een kat op het dak lopen en slaat aan. Baldr stormt daarop de tuin in en kijkt gelijk omhoog, terwijl hij niet aan Teun ziet dat ze omhoog kijkt, want ze zit om het hoekje.

Tsja ik blijf me afvragen of het wel echt praten is. Of dat dit gedrag dusdanig vaak is gebeurt en daarom geconditioneerd is.
Honden zijn donders goed in verbanden leggen. Het zorgt ervoor dat ze overleven.
Dus als Teun ditzelfde blafje altijd gebruikt wanneer er een kat gezien wordt, zullen de rest van je honden het verband op een gegeven moment ook wel leggen.

Volgens mij communiceren mijn honden wel degelijk met elkaar en met ons als baasjes...

Enkele voorbeelden:
- Gummi krijgt haar eten 's morgens pas als ze heeft geplast en de tuin/ren in gaat. Aangezien ik dan vertrek naar het werk, vraag ik haar heel duidelijk: eerst pipi doen, vooruit! Als ze in tussentijd het al heeft gedaan en ik heb het niet gezien, blaft ze en springt ze als een dolle, om te zeggen: komaan, ik ben klaar, laat mijn eten maar komen... Als ze nog niks heeft gedaan, plast ze braaf en loopt zonder "een woord" verder naar haar eetbak.
- Joya piept/jammert zachtjes als ze niet uit de zetel wil komen, maar geaaid wil worden.
- Jeda slaat enorm hard aan (waaks) als er onbekenden zijn
- Gummi slaapt enorm goed in haar bench. Maar als ze wat ziekjes is (diarree bvb.) jankt ze mij zachtjes wakker en ik weet dan precies dat er iets scheelt en ik met haar naar buiten moet.
- spelen de 3 honden samen, communiceren ze onderling wie er op dat moment de bal/het flostouw/... mag hebben.
- bijt puppy Joya iets te hard in de vacht van Jeda, laat die het ook wel degelijk merken...
- ...

Naar mijn mening kan je heel veel afleiden uit de manier waarop er wordt geblaft (dwingend, waaks, uit plezier,...) en wordt er echt met je gecommuniceerd... Onze honden snappen echt wat je zegt.
- met het balletje op het plaatsje (fleecedeken)
- pappeke drinken (karnemelk)
- koekje eten (gaan ze aan de koekjeskast staan)
- pipi doen buiten (gaan ze aan de deur staan)
- neem de stok (een kauwstaaf)
- gaan we slapen (gaan ze aan de deur naar boven staan)
- in het kooitje (in de bench)
- ...

Ieder zijn eigen idee hierover natuurlijk, zolang we onze eigen honden maar snappen

Nee, natuurlijk is het geen echt praten. Ik noem het voor het gemak zo,maar het is zoals je zegt, de honden leggen net zoals ik zelf het verband tussen een bepaalde klank van de blaf en een bepaalde gebeurtenis. Maar komt ons praten daar ook niet op neer. Baby's leren toch ook wat bepaalde klanken die wij uitstoten betekenen door het verband met de bijbehorende gebeurtenissen te leggen?

Ik geloof dat je me niet begrijpt.

Ik denk niet dat honden je niets proberen duidelijk te maken. dat is het niet.
Honden zijn oppurtinistisch. Ze proberen van alles om te krijgen wat ze willen.
Op een gegeven moment is er iets dat jij als baas grappig/leuk/zielig vindt, iets dat je aanspreekt.
Hierop reageer je onbewust en doe je wat de hond graag wilde. BAM! superbelonend.
Hond denkt, verrek, als ik zo doe krijg ik zus. Hond gaat gedrag dus vertonen als het dat ene specifieke ding wil.

Daarom denk ik dat al dit gedrag onbewust aangeleerd is.

Lola gaat drammen als ze geknuffeld wil worden. Ze slaapt altijd bij mij in bed en moet altijd in het midden tussen ons in liggen.
Naja, soms wil het eens voorkomen dat ze aan het voeteneind ligt. Dan gaat ze bijna geluidloos huilen en piepen.
Ze kijkt ons niet aan maar doet echt alsof haar wereld vergaat. Resultaat?
Ach poppetje toch, kan jij niet slapen? Kom maar snel tussen ons in liggen. Wij schuiven uit elkaar en de hond ploft er tussen in. Vervolgens komt er een heel tevreden kreun en steun en ze heeft het voor elkaar.
Hebben we haar beloond in koekjes? Nee.
Hebben we haar beloond door haar te geven wat ze wilde? Ja.

Mensen communiceren echt door hun stem te gebruiken. Onze woordenschat is enorm.
Honden doen dit voornamelijk door lichaamstaal.
Sterker nog, honden die het blaffen niet is aangeleerd zullen enkel blaffen in stress-situaties.

Ja dat geloof ik wel degelijk!

Alleen de onze niet, onze kunnen niet blaffen die huilen nog als wolven.
Ze gebruiken een scala aan andere geluiden, het huilen hebben ze in meerdere vormen.
Van uitermate blij als ze je zien als je weggeweest bent, om je te roepen, om te kalmeren enz.

Ze gebruiken ook heel veel verschillende soorten grommen.
Ook gillen ze, soms echt als baby's als ze bv honden voorbij zien springen terwijl zij op het schip voorbij varen

Als pup schrikken ze enorm van blaffende honden, ze snappen dit echt niet de eerste paar keer.
Nu lijkt het alsof ze het blafgedrag toch hebben kunnen koppelen aan lichaamstaal want ze kunnen nu wel degelijk onderscheidt maken in verschillende blaffen.

Ik denk wel dat ze communiceren met blaffen.
Ik zie het gebeuren. Alle soorten blafjes betekenen iets anders.

Als het een hond op straat is die hij eng vindt, blaft laag, en meerder keren, hij om de afstand te vergroten.
ALs zijn kluifje onder de kast ligt blaft hij om hulpt te vragen (klinkt anders dan frustratie)
als het Jackrussletje achter het hek heen en weer rent hoor ik een soort hummnuhmmnmhmm
als het blaffen heel hoog en schel wordt is het frustratie
als het hoog wordt en snel achter elkaar, is het een speelblaf.
een 'OEF" is, ik hoor iets wat me verontrust, maar niet zo erg dat ik het nu meteen moet weg jagen.

alleen wat hij nou steeds tegen die zalmkop blaft die hij krijgt snap ik nog niet helemaal. Misschien een mix van frustratie (het ding is te groot) en spelen en wegjagen (de zalm fixeert?? HAHA!)

Hier merk ik ook verschil in blaffen. Sisa heeft de nijging om oa te "drijven", dus als een hondje achter een balletje aanloopt gaat zij op een "viswijf manier " blaffen, scherp, hoog en dringend. Een keer 's nachts toen een vreemde persoon met mij mee liep (was ook een engerd) werd ze boos en zette een hele lage blaf op en steeds voorafgegaan door laag grommen. Als ze buiten iets hoort, blaft ze tweetonig, hoog/laag = ook hard/zacht. Als ze met mij speelt of mij aan iets wil herinneren heeft ze steeds 3 rustige blafjes, met pauzes ertussen. Als ze 's avonds opruimt rent ze door het huis om alles te verzamelen en dan rent Alice er jodelend achteraan, ze loopt Sisa in de weg, dan geeft Sisa de "viswijfblaf" en een schijnbeweging happen naar Alice, zo van "kappen nou".

Alice gaat "jodelend" blaffen als ze Sisa wil pesten. Gaat de telefoon of als ik zelf iemand ga bellen reageert ze met een soort van "wolvenhuil"/ combinatie "jodelen", dat doet ze ook als ik haar een beetje plaag en zeg "oh wat is Alice zielig" maar dan eindigt ze met een heel zielig piepje. Alice is dan ook echt een drama-queen.
Verder was zij vroeger bang voor mensen, nu niet meer, ze vind mensen nu wel leuk maar blijft voorzichtig dus dat uit zich in een salvo van afwisselend "blij blaffen"= hoger geluid en "onzeker blaffen= afwisselen hard, zacht." Wanneer er echt iets negatiefs is blaft ze aan een stuk door en heel laag.

Zibby blaft helemaal niet. Ik heb haar nog niet zo lang dus misschien komt dat nog, maar zij doet heel veel met lichaamstaal.

Zeker herken ik het blaffen.
Waaks blaffen.
Speelend blaffen.
Uitdagend blaffen.
Onzeker blaffen.
Meeblaffen met de honden in de buurt.
Boos en afschrikkend blaffen....(bv naar andere honden die achter de poort lopen te blaffen)

Zelfs het janken heeft diverse betekenissen.
Eenzaamheidshuis.
Gewoon meejanken met de roedel..(al is het een andere hond op Youtube)
Speels Janken tijdens spel.
De andere hond uitdagen met janken om te gaan spelen.

En dan ook nog de diverse mixen tussen janken en blaffen.

En zelfs de reden waarom sommige honden vaker blaffen dan andere honden.
Zo slaan kleine honden vaker aan met blaffen.
Doen Beagels niet blaffen maar een soort janken.
En kleine honden (formaat chiwauwa) veel sneller aanslaan dan grote honden (formaat Deense Dog)

Maar ook de felle honden zullen sneller blaffen dan rustige honden.
(Zo is de Mechelse Herder veel energieker en feller dan bv een labrador als je het zeer algemeen neemt.)
Overal en in elk ras zijn er altijd uitzonderingen maar ook opvoeding heeft een belangrijke invloed)

Maar ook om op Baby's terug te komen
Er is een onzerkzoek gedaan dat Baby's geboren worden met een basistaalkennis.
De geluiden die ze uitstoten zijn universeel.
Zo zijn er apparte janken voor honger, dorst, ongemak (moeten bv boeren) en een volle luier..maar ook gewoon aandacht heeft een apparte huil.
(Dit is een paar jaar gelden nog op Ophra geweest)

Baby's leren inderdaad al vanaf zeer jong het verschil tussen klanken.
Maar Baby's zelf hebben een bassistaal die al meteen gesproken word vanaf het moment dat ze geboren worden.
Moeders van hun eigen kind kunnen zeer goed herkennen waneer hun kind een volle luier heeft, honger/dorst of gewoon aandacht wilt.

Lol,,en dit is dan alleen de diverse soorten blaffen.
Dan heb ik het nog niet eens over de lichaamstaal.

Mensen verduidelijken hun bedoelingen ook metlichaamstaal. Mijn honden is het blaffen niet aangeleerd, ze doen het van nature. Misschien omdat ze erop geselecteerd werden. Ik heb in het archief bewijzen gevonden dat Schapendoezen schapen door te blaffen hun wil opleggen, en dat hun baas aan hun blaf kan horen wat er bij de kudde aan de hand is. Als honden elkaar niet zien hebben ze weinig aan hun lichaamstaal maar wel wat aan hun geblaf.

Ik begrijp je wel, maar ik had het over wat honden elkaar duidelijk maken, en dat ik dat begrijp. Als ze in mijn tuin tegen een hond blaffen proberen ze mij dat toch niet duidelijk te maken en in elk geval reageer ik er niet op, dus bevestiging krijgen ze dan niet. Toch hoor ik het verschil tussen dat geblaf en geblaf tegen een kat. Waar ik ook niet op reageer, maar de andere honden reageren op beide soorten blaf anders.

Ik heb dan de verschillen in blaffen opgeschreven maar vergeten erbij te schrijven dat ze hier onderling reageren op de soort blaf, en in het voorbeeld waar ik Alice plaag wordt er niet gereageerd.

Ik heb dat als ik in het donker door de Haarlemmer Hout loop. Daar staan soms mannen in de bosjes en die zien mij wel maar mijn honden niet vanwege hun grijze kleur.Als ze dan beginnen te bewegen beginnen mijn honden gelijk heel grommend te blaffen, tot grote schrik van die arme mannen, want het klinkt als een enorm grote hond .

Heeft hun baas dan na een poosje zelf het verband gelegd?

Als ik ook bovenstaande reacties lees, dan lees ik toch het meeste blaffen op stressvolle situaties.
-vreemde honden die dichtbij de roedel komen
- iets willen hebben maar er niet bij kunnen
- onzekerheid

Alleen spel-blaf is een positief blafje. Dat geeft toch stof tot nadenken.

Ik zeg niet dat het niet kan hoor. Maar het lijkt me geen aangeboren eigenschap zoals bij mensen maar aangeleerd gedrag.
Wilde honden of Wolven moeten juist zo stil mogelijk zijn bij hun hol en tijdens de jacht. Ontdekking van het hol of ontdekt worden door een prooi maakt immers de kans op overleven kleiner.

Dat geloof ik ook.Bij mij in de buurt zitten Leonbergers en die hoor ik ook zelden of nooit blaffen.

Maar dat is toch wel goed, want het kunnen ook "niet arme mannen" zijn en die mogen best schrikken wat mij betreft.

Ik denk het. De schapen ook volgens mij. Ik vond in het archief een verslag van iemand die een praatje met de scheper maakte in de berm van de weg terwijl de kudde een flink eind van de weg af aan het grazen was. De schepershond zat de hele tijd naast de scheper, half naar zijn baas en half naar de kudde te kijken, waar de scheper dus met zijn rug naar stond. Op een gegeven moment dwaalde een paar schapen van de kudde af naar de berm. Toen begon de hond opeens hard te blaffen, waarop de schapen op een holletje terug naar de kudde togen en de scheper tegen zijn hond zei: O, wil je ook meepraten

Maar een hond heeft volgens mij niet meer zoveel met een wolf te maken.
Een chimpansee heeft meet genen gemeen met ons dat een hond met een wolf. Wij zijn ook geen chimpansees.

De baas heeft na verloop van tijd wle het verband gelegd met wat wordt bedoeld met welke blaf, maar dta verschil zat er al in.


Ik ben het wel met je eens dat veel soorten blaffen met stress situaties te maken hebben, niet alle maar de meeste wel. Maar ook van ve=reugde kan een hond blaffen.

Toen we op vakantie gingen had Fedor al dagen lang door dat er iets ging gebeuren. Toen ik als laatste zijn tas en dekentje in pakte ging hij van blijdschap blaffen en rondjes rennen.

ik denk wel dat er per hond verschil in zit. Onze Landseer vroeger balfte haast nooit. Fedor is erg 'verbaal' in zijn communicatie.

Zeker! Ik heb het ook wel eens overdag gehad, dat ik in het bos wandelde en er een hele grote breed geschouderde vent aankwam, sloegen mijn honden ook gelijk aan met een grom in hun blaf. Komen we de hele tijd mensen tegen dan negeren ze het, maar toen hadden we al een uur gewandeld zonder iemand tegen te komen, dan zijn ze blijkbaar alerter op gevaar.

Blaffen wolven ook, of huilen ze alleen? Wat mijn honden overigens ook doen met het volume van het luchtalarm en vooral als ze een brandweersirene horen.

Volgens mij is dat en verschil tussen wilde honden en wolven. Wilde honden blaffen ook, van wolven weet ik het niet. Honden zijn een wolvensoort en geen afstammelingen van wolven die door de mens gedomesticeerd zijn, zoals romantici nog steeds volhouden.