pups weg laten halen

Is je teefje toch nog op stap geweest, dan kun je over 9 weken waarschijnlijk pups verwachten.

Ofwel aanvaard je dit en zijn de pups welkom ofwel ga je langs bij de dierenarts voor een morning-after-prikje. Dit zijn twee prikjes met één dag tussentijd. Hoe vroeger men de prik laat zetten, hoe beter. Het kan tot de 35ste dag na de dekking maar dan is het al een echte abortus. Een derde mogelijkheid is de hond na de ongewenste dekking te laten steriliseren.

dit stond op internet

@cootje: ik ben nou wel heel nieuwsschierig waar je dat precies gevoonden hebt. Ik heb in de hele wud het woord euthanasie niet kunnen vinden, net zo min als abortus.

ik heb de tekst letterlijk overgeschreven uit wetboek......weet niet of ik zonder meer hier een website wetboek mag plaatsen

google wet op uitoefening van de dierengeneeskunde.....de site van onze overheid

jammer dat ik me telkens weer moet verantwoorden....omdat jullie heel het bestaan van wet en regelgeving in nederland/europa niet kennen.....je kunt immers niet alles weten...kan ik ook niet
maar een iets aardiger toon..........nou zou niet mistaan veronique

ik ben dus tegen

Je kan het linken met het artiklenummer erbij. Ik heb ook gezocht en het niet kunnen vinden.

een (niet al te lange) wettelijke tekst met bronvermelding mag wel hoor..... wat mij betreft graag zelfs lijkt me wel zo handig in deze discussie....

Ik heb het topic gelezen, waar het mee begonnen is. Dit topic gaat daar op door, en op de vraag weghalen tot 56 dagen, dan zeg ik toch echt nee. Volgens mij moet je toch een behoorlijk koude kikker zijn, wil je dat kunnen doen.
Volgens mij moet er dan toch gewoon echt een keizersnede met daaropvolgend euthanasie worden uitgevoerd.
Ga daar maar eens aanstaan. Zou je het bij je eigen hond zomaar kunnen? Ik in ieder geval niet.

Ik begrijp wel dat de vrouw door een ziekte zeker niet perfect in staat is alles te begeleiden, maar de pups liggen volgens mij de eerste ong. 3 weken bij de moeder zonder uit de werpkist te gaan. Als er meerdere mensen zouden zijn in de omgeving de per tourbeurt elke dag gaan kijken en helpen met alles verschonen, dan kom je die eerste 3 a 4 weken wel door. Ja, ik denk dat je voor daarna zal moeten proberen te zorgen dat de hondjes tijdelijk ergens anders worden geplaatst, bij iemand die de zorg en socialisatie op zich neemt. Het zal lastig zijn, maar volgens mij niet onmogelijk. In die eerste weken kan je ook nog kijken, hoe het baasje er mee omgaat.
Voor hetzelfde geldt valt het reuze mee, er zijn mensen die wat mankeren, maar toch behoorlijk goed voor andere kunnen zorgen. Ik heb wel eens op tv gezien dat twee verstandelijk gehandicapte mensen (wel is waar met wat hulp) hun dochter hadden opgevoed. Dat meisje was niks mis mee, verstandig en begripvol voor de situatie waaronder ze was opgegroeid. Uiteraard had ze in haar pubertijd zich ook wel een geschaamd voor haar ouders, maar later was dat weer overgegaan.

linken copyeren..plakken en knippen....sorry geen technisch dna..geef mij maar een schaar en pritt
meer verstand van dieren
delen van de tekst heb ik al neer gezet..en in een ander stuk waar te vinden...ik heb delen geciteerd

en als je zelfs dat in twijfel trekt ....zoals ik eerder schreef...vraag het persoonlijk aan je eigen dierenarts..die geloof je misschien wel op zijn woord

het voelt alsof ik degene ben met een zo uitgesproken mening...dat je zonder meer pups kan laten weghalen tot zelfs dag 56 van dracht teef....sorry dat kan en mag gelukkig niet ...in ieder geval niet om de reden die benoemd wordt

ik zit dus met en probleem miss kunnen julie mij helpen bij hond in nu zwanger en is al paar keer voor gekomen nu over weeg ik om ze weg te laten hallen met pijn ik me hart ik ben er pas acher en vermoet dat ze bijna 30 dagen is wie kan me raat geven

Hallo Nita,

Mocht je het vermoeden hebben dat je teef drachtig is, ga dan met je dierenarts praten. Die kan je vast hiermee helpen en ook eventueel met je samen een plan van aanpak maken.

Heb je specifieke vragen over de dracht/abortus/sterilisatie?

Lees ik het goed dat je teef al vaker drachtig is geweest?
Wanneer is haar laatste nestje geweest?
Hoe oud is je teef?
Weet je welke reu haar gedekt heeft?
Liggen en reu en teef qua ras dichtbij elkaar?

Allemaal dingen die natuurlijk mee wegen in je beslissing.
Mocht je keuze vallen op de pups weg halen, is het misschien verstandig om haar meteen te laten steriliseren (met de pups) dan loop je ook niet meer de kans dat zij opnieuw drachtig word. Dit soort keuzes zijn altijd heftig maar een nest pups is voor een teef (of de pups) ook niet altijd de beste optie.
Ik ben zelf een voorstander van abortus bij een ongewenste of praktisch onmogelijke dracht bij hond of kat, zeker als je er op tijd bij kunt zijn. Het kan veel dierenleed en verdriet besparen. Al moet de keuze weloverwogen gemaakt worden!

In elk geval heel veel succes met je keuze.

Hihi, ik ben compleet tegen abortus (maakt me niet uit hoe oud het leven is en of het nu een mens of hond is, ik ben er gewoon tegen) dus laat ik me er maar niet mee bemoeien .

Ik ken de situatie van de drachtige teef en haar omgeving niet. 

Wel weet ik dat menig pup op deze wereld te betreuren is. 

Ik vind net als de meeste hier, het stopzetten/afbreken van nieuw onschuldig leven, best wel pijnlijk.

Maar helaas worden we soms gedwongen verder te kijken dan die mooie, kleine, groeiende diertjes in de moederbuik. Er moet nog een heel leven achteraan komen waarin je hoopt op vele gezonde en veilige en gelukkige jaren voor iedere pup... en dat keer 8 a 10 stuks!

Als dat 'om welke reden dan ook' grote zorgen baart, je als eigenaar er geen vertrouwen in hebt... dan kan daar echt een pijnlijke keuze als deze uit voortkomen.  
Moeilijk en triest voor het moment... wellicht beter met het oog op de toekomst.

Ik vind het heel lastig om met elkaar in conclaaf te gaan over ethische onderwerpen als deze. Voor de een weegt er meer moraal, gevoel en overtuiging mee als bij de ander.. die juist weer vind dat verstandig, eerlijk en liefdevol handelen juist soms tot dit soort beslissingen kan aanzetten.

Dus ik denk niet dat het veel goeds gaat opleveren daar over te discuteren.

Nou ik vind het ook belachelijk om tot 56 dagen een zwangerschap af te breken ook al gaat het om een stressvolle situatie. Hoe zou de moederhond hier onder lijden en dan te bedenken dat de pups ook levend ter wereld kunnen komen. Wie zijn wij om te denken dat we maar kunnen doen met levens?

Nee heb hier geen woorden voor, alleen belachelijk om die gedachte te kunnen hebben.
Sorry ieder zijn mening maar dit is de mijne

Dit topic is al heel oud.
Ik heb alleen op Nita gereageerd die dit topic omhoog heeft gehaald voor haar vraag! 
Zij is gast hier op het forum en kan dus nog geen eigen topic openen, daarnaast heeft ze ook niet meer gereageerd.
Alles boven Nita is al ruim ander half jaar geleden geschreven.

Een discussie wil ik best voeren over wel of geen abortus of dracht doorzetten (voor en tegen)... maar ik denk dat dit topic daar niet handig voor is... Daarnaast is het een behoorlijk gevoelig onderwerp en of dat nou zo verstandig is om daar over door te gaan?

Suzan weet je hoe vaak ik andermans ellende heb opgevangen jaar in jaar uit en steeds denk ik nu ben ik klaar maar nee dat is het niet want dat is een soort of roeping. Heb in 3 jaar ruim 300 kittens met de hand groot gebracht en goed geplaatst. Dus ik kijk niet van een zijlijn. en ja ook die pups zou ik opvangen en voor een goed tehuis zoeken net als alle spanjaarden die ik heb opgevangen. Maar als je iets doet doe je het goed en niet denken pffff weer een stel die ik moet verzorgen.

Hiervoor mijn oprechte waardering Tineke!

Pups/kittens met de hand grootbrengen is een hele intensieve klus, dat weet ik!

Ik probeerde duidelijk te maken, dat ik vind.. dat je als eigenaar/ hulpverlener bij een zwangere hond, de verantwoordelijkheid hebt over een heleboel nieuwe leventjes die deze wereld in moeten.
En daarbij probeer ik verder te kijken dan de zoogperiode, ik bedoel de gehele levensloop.

Zoals ik al eerder aangaf, wanneer dit ernstige zorgen baart, voor zowel moeder als de pups. 
Dan kan men tot een dergelijk drastisch en moeilijke beslissing komen, en zekers zal zoiets je niet in de koude kleren gaan zitten! maar... een situatie kan benard zijn!

Ik ben het grotendeels met Suzan eens.

Ik heb zelf een opvang voor zwerfkatten en kittens en moederloze flessen/sondevoeding kittens. Dus spreek ook zeker uit ervaring.

Waar ik naar kijk als er een drachtige poes binnen komt is:
1. de moederpoes! Dat is voor mij het belangrijkste. Is zij gezond en sterk genoeg, is zij sociaal genoeg om maanden "opgesloten" in huis te moeten door brengen tijdens de dracht en zoogperiode, welke indruk maakt zij.
2. Hoever is de dracht gevorderd. Tot een week of 5 (na een echo) heb ik er niet zoveel op tegen om een sterilisatie in te plannen waarbij de kittens worden weggehaald, al hangt dat ook van 1. af, daarna moet het zeer goed overwogen worden... zie 1.

Heb je een hele sociale moederpoes, die kerngezond is en de dracht en zoogperiode vermoedelijk prima aankan, komen de kittens gewoon.

Ik heb zelfs poezen moeten laten steriliseren tot op de 9 weken dracht (en weet dat ik absoluut niet de enige ben) levensvatbare kittens dus, die direct bij de sterilisatie worden ingespoten, terwijl ze nog in de vruchtzak zitten. Echter is dit volgens de wet niet toegestaan en zul je en een dierenarts moeten vinden die dit wilt doen en je moet zeer gegronde reden hebben om daar toe te beslissen. Geloof me, dat is echt niet leuk en bruist tegen alles in, waar ik voor sta, maar soms kan het niet anders of is het gewoon totaal niet gezond voor de kittens om "geboren" te worden.

Voor mij gaat echter altijd de moederpoes voor op haar ongeboren kittens. 
Ik heb ook bij een eigen poes een sterilisatie laten uitvoeren na een ongelukje, terwijl zij drachtig was van 5 kittens. Zij was zelf chronisch ziek (had de dracht en de zoogperiode waarschijnlijk zelf niet overleefd), nog veel te jong (vandaar ook het ongelukje) en ik wist zeker dat de kittens met ziekte geboren zouden gaan worden en dus altijd ziek zouden blijven.... ja moet je het dan maar door laten gaan? NEE dat vind ik echt onethisch.
Ze was een geweldige poes en een geweldige pleegmama voor de weeskittens, maar haar eigen kittens zijn dus niet geboren! Inmiddels is ze overleden en is nog geen 2 jaar geworden.

Juist omdat ik hier heel veel ervaring heb met weeskittens of zulke zwakke moedertjes die het zogen van de kittens totaal niet aankunnen, ben ik daar misschien wat "harder" in geworden... maar ik vind het vreselijk (niet vanwege het vele werk) als ik hier een uitgemagerd poesje binnen krijg, met uitgeputte kittens van een dag oud, die zelfs geen zuigreflexen meer hebben, dat ik om de 2 uur dag en nacht een vervelend sondevoeding slangetje moet inbrengen naar de maag toe, om ze te kunnen voeden, ze het uiteindelijk redden maar moederpoes het uiteindelijk niet overleefd omdat ze gewoon veel te verzwakt is geraakt en lichamelijk totaal op is. Dan vind ik dat het moedertje wel de ultieme prijs heeft moeten betalen, terwijl een kittenfoetus "niets" had geweten als het niet geboren was geworden. Als zo'n poesje niet bij terecht zou zijn gekomen, zowel moeder als de kittens het nooit overleefd zouden hebben.... omdat beide gewoon veel te verzwakte (geboren) zijn. Soms zijn het gewone hele moeilijke afwegingen en situaties.

Als de kittens er al zijn.... ga ik er voor 100000% voor (en als het kan voor een drachtig poes net zo goed ook)... wil ze echt allemaal (ook de moeder) over de streep trekken..... maar voor de geboorte gaat mijn hart puur naar de moeder en hangt het totaal van haar af, welke beslissing er genomen wordt.

Ik had over het algemeen alleen van verwilderde poezen deze werden gelijk geholpen en hun werd hun vrijheid terug gegeven wanneer ze niet in huis konden blijven.
En ik kan het wel begrijpen maar ik zou er nooit voor kiezen. Kreeg ook wel eens kittens van verwilderde moeders met een week of 3 nou geloof me daar gaat echt vreselijk veel tijd in zitten om die sociaal te krijgen en je had de eerste dagen handschoenen nodig om ze beet te pakken. 

Ik heb gelukkig op den duur met Ja Natuurlijk kunnen bewerkstelligen dat alle wilde katten gevangen werden en geholpen maar ook dit heeft energie gevreten en was er ook een kat die op klappen stond die heb ik toch er doorheen weten te slepen incl 6 kittens terwijl de DA geen hoop had voor moeder en kittens. Natuurlijk had ik moeten luisteren naar de DA maar mijn hart sprak anders

Dit snap ik ook Tinneke..

Ach mensen, ik heb vroeger, toen de  kattenpopulatie heel erg was in Spanje, veel pasgeboren kittens gezocht , gevonden en naar de DA gebracht. Uit eigen zak betaald om ze te laten inslapen. Bleitend met het hoopje leven tegen mijn borst, maar wat kon je anders ? Ze werden doodgereden, vergiftigd, verhongerden, jongetjes mishandelden ze. Heb er nog altijd geen spijt van. Verdriet nog altijd.
Eentje heb ik gehouden, en meegebracht naar huis. Het is altijd een doodsbang diertje gebleven mijn Mayo, maar wat een liefde heb ik gehad. Ik alleen.......
Dus beter kittens die geen toekomst hebben aborteren voor ze geboren worden. Mijn visie.

Wil ik ook nog even toevoegen weet niet of jullie dat anders ervaren maar bij zulke zielige dieren wordt er ook snel anders geoordeeld door dierenartsen en heb ik altijd het gevoel dat ze net wat sneller de SPUIT pakken onder het mom ach arm ding

Dat kan ook een groot voorrecht voor het beestje betekenen Tineke.

Ik denk dat wanneer je zo realistisch kunt zijn, te weten dat ieder beestje redden, ook juist lijden in stand kan houden.. dat de spuit echt een verlossing kan zijn.
Toen ik nog in de bloementeelt bloemen van het land afsneed, vond ik vooral in het jachtseizoen regelmatig nestjes met konijntjes of haasjes. De moeder was dan hoogstwaarschijnlijk al afgeschoten en de nesten bleven achter.

Ik heb er heel wat getracht te redden, vocht toedienen en later een flesje, uren en uren tijd stak ik erin... maar hun kans van slagen was nihil! 

Uiteindelijk draaide een collega van mij, telkens als we weer een nestje vonden... ze de nek op. Heel snel... in een keer over. Ik liep dan altijd snel weg en moest me flink houden niet te gaan huilen, maar ik wist dat het moest. 
 
Soms betekend het redden van een dier dat je het juist niet in leven houd.