De overgangsfase

Bij pups treedt er al iets op na de tweede levensweek, waardoor ze van nog niet bewust leven naar bewuster leven toe gaan. Maar wat gebeurt er dan eigenlijk? Wel,de periode van alleen maar moeten groeien wordt uitgebreid met ontwikkeling van zintuigen die al wel aanwezig waren maar nog niet functioneerden. Rond de 17e dag gaat het gezichtsvermogen zich pas goed ontwikkelen. Pups hebben vanaf de 13e dag de ogen al wel een beetje open (het begint met het krijgen van spleetjes), maar ze kunnen dan nog niet zien. Dat merk je als je ze met hun kopje tegen het licht houdt, want dan zie je nog geen reactie. Die reactie zie je wel rond de 17e dag want dan draaien ze vaak hun kopje ineens van het licht af. Vanaf die tijd wordt hun gezichtsvermogen steeds beter.
Ook de gehoorgang gaat omstreeks die tijd open en in plaats van een gesloten geheel zien we nu een gehoorgangetje, als we de oorschelpjes oprichten. Wat we verder zien is dat ze hun neusje gaan gebruiken en hun nestgenoten hiermee voorzichtig "besnuffelen". Ze onderzoeken elkaar door met hun neusjes onhandig in elkaars vacht te boren of op andere plekken, al naar gelang waar hun neus zich op dat moment bevindt. Hierdoor ontstaat eigenlijk al het allerprilste contact met elkaar.
Verder breidt zich hun manier van voortbewegen uit, want het zich voortslepen verandert echt al een beetje in het zich verplaatsen door middel van hun pootjes. Ze richten zich eerst met de voorkant van hun lichaam van de bodem op en proberen dan voorzichtig ook de achterpootjes onder het lichaam te schuiven. Als je een beetje pup bent val je dan meestal om. Echter na enkele keren weer proberen lukt het ook wel eens en zo zie je ze dan al een beetje lopen. We begrijpen nu dat er echt sprake is van een overgang in het leven van de pup, want eerst was zijn bestaan gericht op zo hard mogelijk groeien - dus op zichzelf - en na die tweede week komt er iets bij, namelijk hij gaat contact maken met de omgeving. Nog een paar dagen verder en we zien zo rond de 20e dag dat ze echt gaan verkennen. Ze rollen al waggelend tegen elkaar aan en gaan dan, geheel beduusd, onderzoeken wat dit voor een obstakel is. Als dit een bewegend broertje of zusje is, wordt het een beetje spannend, want daar moet je in proberen te bijten. Zo goed en zo kwaad als ze dit al kunnen gaat het dan ook gebeuren. Ze bijten in elkaars pootjes en oortjes of pakken de onderkaak van elkaars bekjes om vervolgens weer om te vallen. Op zo'n manier ontdek je steeds beter dat levend materiaal niet altijd doet wat jij als pup zou willen. Hier begint ook het leren rekening houden met een ander al zo'n beetje en dit is een kleine voorbereiding op het sociale gedrag. Daar heeft met name de volwassen hond in zijn latere leven mee van doen, want wat we ook van de hond kunnen zeggen; hij is in wezen een sociaal levend dier dat voor zijn bestaan in het wild moet kunnen jagen in groepen. Hierom is het nodig dat ze op elkaar ingespeeld moeten zijn om prooi te vangen en dus rekening met elkaar moeten houden.
Tot en met de 20e dag zijn de jonge beestjes toch wel aan hun veilige nest gebonden en ze voelen zich hierin ook veilig. Als je een hand op ze legt gaan ze er aan snuffelen en likken. Soms nemen ze je vinger in hun bekje. Alles wat in hun nest komt is voor hen nog veilig, want het behoort tot hun wereld. Maar dat gaat straks wel veranderen. Wat een periode voor een pupje! Als je dit als fokker niet ziet... Dan snap je het hele hondenbeestje niet.

Door Bert Nieuwenhuis op 23 augustus om 10:21