HondenPage baasje Lennard brand

Wat schreven de vrienden van Lennard brand op het forum

Alaska's Finest! schreef in Snel bang hond te kort doe, hoe kom ik daar vanaf?
Ik denk niet dat je daar op een eenvoudige manier 'vanaf komt'. Meer waarschijnlijk is het iets dat in je karakter, je denkpatronen en je gedrag zit. Dat je een willing-to-please mens bent, die wil goed doen of denkt te moeten doen. Dat kan vanuit je eigen aard zijn, of in je opvoeding van jou verwacht zijn,...  Ik zou het dus eerst ruimer bekijken, of je deze onzekerheid/gedienstigheid ook op andere vlakken in je leven voelt of herkent (vrienden, werk, familie,...).. Misschien kan je het zo beter kaderen of relativeren en makkelijker van je afzetten.  
Alaska's Finest! schreef in Houd de dief! Of de hardloper/mountainbiker...
Maar met die hardloper was ik al zo dichtbij dat ik zonder erbij na te denken dacht van ik loop er wel naartoe en ik lijn haar aan. Ik denk toch dat ik dat beter niet had kunnen doen...   Susanne Toch lijkt me dat een 'normale' reactie, hoor. En voor de hardloper een teken dat jij hem komt helpen in zijn -vanuit zijn standpunt- benarde situatie. Ik denk dat de hardloper niet zo blij zou zijn als je niet meteen naar hem toe was komen lopen om je hond weg te halen. Je schrijft dat de man nu al agressief werd, wie weet hoe die had gereageerd als je op afstand zou gebleven zijn (en hij het idee had kunnen krijgen dat jij onverschillig stond in de situatie en hijzelf het heft in handen moest nemen).  Je kan niet alles voorspellen. Dus ik vind dat je prima hebt gehandeld. Ook al liep het daarna niet zoals je had ingeschat, je intentie was gewoon goed. 
Alaska's Finest! schreef in Husky's 10 met een kitte
Is dit niet iets wat je er met veel trainen uit kan krijgen?  Mariska Dat hangt er van af wat de reden is dat de Husky achter je kitten gaat. Als dit prooi-instinct is (en die kans is groot bij een poolhond), dan valt er niks te trainen want het is een primitief instinct dat primitieve honden hebben: ze zien een prooi, ze gaan voor de kill. Dat is iets heel anders dan een hond die achter een kat aangaat vanwege opwinding, de prikkel van beweging, enz. Daar zou je op kunnen trainen. Maar in jouw geval, bij een Husky van 10 jaar, zou ik rekening houden met dat prooi-instinct en het katje meteen herplaatsen. Je wil echt niet zien hoe het op een dag verscheurd wordt... 
Alaska's Finest! schreef in Cane corso die springt/bijt in armen,handen,benen
Je schrijft:vooral in de avond. Wat gaat eraan vooraf? Honden kunnen ontstuimig zijn om uiteenlopende redenen. Dus hoe beter je weet wat de aanleiding/reden is, hoe beter je daarop kan anticiperen.  
Alaska's Finest! schreef in UkkePuck
Oh nee, toch! Wat verdrietig!  Een warme troostende knuffel van ons, en veel sterkte met het verlies van lieve Puck. Het is zo hartverscheurend, om afscheid te moeten nemen van onze lieverds. 
Alaska's Finest! schreef in Hoe omgaan met trekken bij vermoeide hond?
Nou vind ik echter niet dat ik hier echt een deskundige voor nodig heb. Niet omdat ik denk dat ik het beter weet (natuurlijk niet, anders had ik dit hier niet gevraagd), maar ondat ik denk dat het aan de leeftijd en periode ligt én het niet echt een probleem te noemen is.  Jara_26   Precies. Het is niet meer dan een reactie op een stressvol moment. Je weet wat er scheelt, en nu ga je samen met je hond het onprettige ombuigen naar iets wat aangenaam is of werkt voor jullie beiden. Dat is alles. Het dagdagelijkse leven staat bol van dit soort kleine leermomentjes, dat hoeft geen zware lading te krijgen. Komt allemaal goed! 
Alaska's Finest! schreef in Hoe omgaan met trekken bij vermoeide hond?
Je weet wanneer/waarom je hond gaat trekken. Het is maar een kort eindje naar huis. In je hoofd is het een strijd en zie je het als 'toegeven'. Waarom dan niet op een constructieve manier zelf het intiatief nemen, ipv begrenzend te denken? Nodig je hond uit om samen een sprintje naar huis te trekken. Voor de hond een prima manier om al rennend alle spanning uit het lijf te gooien. En voor jezelf geen dilemma meer en het gevoel dat jij de controle/beslissing tot rennen hebt genomen. Win win, en nog leuk ook. 
Alaska's Finest! schreef in Bouvier 10 maanden
Het is een erg menselijke verwachting dat honden leuk spelen met andere, vreemde honden. Maar wat mensen aanzien als hondenspel is niet altijd spel. Er zitten vaak heel andere emoties achter en als honden elkaar niet kennen, kan dit al snel tot miscommunicatie leiden. Ik zou je aanraden je hond niet met elke vreemde honden te laten 'spelen' en hier zelf meer controle in te nemen. Door bijvoorbeeld vriendjes te selecteren en je hond enkel te laten spelen met honden waarmee het klikt en de interactie fijn en ontspannend is voor alle betrokkenen. Laat vreemde honden niet zomaar naar je hond toelopen, spreek altijd eerst met de mens, schat de hond in, neem afstand als je het niet vertrouwt.  Zo voorkom je nare ervaringen en hou je het prettig voor je hond en voor jezelf. 
Alaska's Finest! schreef in Slapeloze nachten
wij hebben sinds afgelopen dinsdag een bijna 8 maand oude franse bulldog gekocht. Maar de nachten zijn echt een hel. In de bench blaft die echt de hele nacht hebben deken erover stukje kleding van mij omdat hij vooral naar mij trekt. Lekker mandje erin maar helpt echt niks. Iemand nog tips voor ons? Melissa   De hond is gestrest. Hij is opeens in een nieuwe omgeving beland, bij nieuwe mensen, dus ja: hij laat weten hoe hij zich voelt. Kleding, een mand, een bench... daar draait het nu allemaal niet om. Het gaat om vertrouwen dat moet worden opgebouwd. Dus kijk waar de hond zich het meest ontspannen voelt en laat hem daar slapen. Ga er gerust bij liggen, als dat helpt. Zodat de hond zich veilig voelt, geborgen door zijn nieuwe mensen. Vanuit geborgenheid kan vertrouwen groeien en zo bouw je een band op. Eenmaal de hond zich veilig voelt bij jullie en jullie ziet als diegenen waar hij op kan rekenen en steunen, zal hij zich beter in zijn vel voelen en rustig slapen. 
Alaska's Finest! schreef in Vakantie routes 2023
Oh, ik ben gauw es gaan spieken naar je foto's. Prachtig toch he, die meertjes en hoe die de hemel weerspiegelen. Aaaaaaah!
Alaska's Finest! schreef in Vakantie routes 2023
Dat klinkt als een geslaagde vakantie, Lara! Zo leuk om dat samen met Oscar te kunnen delen.    Wij zijn net terug uit Noorwegen. We kregen Storm Hans over ons heen, boeh! Overal overstromingen, grondverschuivingen, wegen kapot,... het duurde een week voor we opnieuw de bergen in konden. Het weer was daarna nog wisselvallig, maar toch ook wat zonnige dagen gehad, gelukkig.  Nukka wordt oud, dus zware tochten zijn niet meer aan haar besteed. Maar ronddwalen en scharrelen op de fjells vindt ze nog altijd het einde, dus daar genieten we dan volop van.  En het is makkelijk om er mooie kampeerplekjes te vinden, dus je kan lekker dagenlang blijven rondhangen.   
Alaska's Finest! schreef in Reverse sneezing
Ze hebben vandaag toch een stukje gras gevonden van bijna 10cm lang.  Lara Da's best lang! Waar zat dat vast? 
Alaska's Finest! schreef in Reverse sneezing
Heeft iemand zoiets eerder meegemaakt ?  Lara Ja, enkele jaren geleden kreeg mijn hond hetzelfde na een wandeling, en het stopte niet. De dierenarts heeft toen meteen een injectie gegeven om de slijmvliezen te ontzwellen. Dat werkte niet voldoende, dus enkele uren later opnieuw zo'n spuit. Toen was het over. We hebben nog een nabehandeling met meloxidyl gekregen voor enkele dagen. De DA vermoedde toen dat het een insectenbeet was in het zachte weefsel tussen keel en neusholte (opgelopen tijdens het snuffelen in het gras). Dus als je zegt dat je hond gras heeft gegeten, kan daar best een insect op hebben gezeten dat haar achteraan in de keel heeft gestoken. 
Alaska's Finest! schreef in Frustratie en onzekerheid door boze passant
Ik hoop dat ik haar nog eens tegenkom en dat mijn hond dan supergoed meeloopt (zoals ze 80% van de tijd doet).  Jara_26 Waarom? Een wandeling is toch geen wedstrijd in voorbeeldigheid?  Je hoeft je toch niet af te vragen wat zo'n onbekende passant wenst en daar vervolgens aan willen beantwoorden? Zolang jij en je hond elkaar maar begrijpen en het samen fijn hebben, is het al lang goed. 
Alaska's Finest! schreef in Frustratie en onzekerheid door boze passant
Vandaag was ik iets te gefrustreerd erover en was ik helaas wat te weinig begripvol naar hondje toe. Een passant met hond werd behoorlijk boos op mij en zei dat ik haar kapot maak en niet voor mijn hond kan zorgen.    Jeetje... wat een aanvallende reactie. Ik erken mijn fout, maar ik werk/train ontzettend hard met mijn hond, dat ziet zij toch niet.    Nogmaals, ik weet dat wat ik deed niet het beste was, maar ik vond haar reactie heel vervelend.. zit ik fout? " Jara_26   Misschien had deze dame, net als jij, een moment van frustratie en reageerde ze daarom zo fel.  Je schrijft dat je zelf vindt dat je te gefrustreerd was naar je hond toe en dat je gedrag niet juist was. Natuurlijk is het dan niet fijn om dat bevestigd te horen van een ander.  Heb je je hond nu verpest? Nee, natuurlijk niet. Je bent ook maar een mens, en mensen zijn niet perfect. We verliezen allemaal wel es ons geduld.  Dus hoe vervelend je de opmerking van die passant ook vindt... als je zelf vindt dat je gedrag op dat moment niet goed zat, aanvaard dat dan en zie het als een ervaring waaruit je kan leren. 
Alaska's Finest! schreef in Huttentocht
Maar ik zie door de bomen het bos niet meer.  Danielle Waar zit het knelpunt precies? Vind je 't moeilijk om een bestemming te kiezen? Of de plaatsen van overnachting te vinden?    Het lijkt me eenvoudiger om te vertrekken van wat jou (en de hond) zelf het liefst doen/zien/willen beleven. Dus eerst een keuze in omgeving maken (bergen, bossen, dorpjes, kust,...?) En dan hoe je je tocht wil invullen (zoveel mogelijk natuur of eerder regelmatig de bewoonde wereld in, bewegwijzerde routes of zelf alles samenstellen, aantal km per dag,...).  Als je voor een typische berghuttentocht kiest, zal je goed moeten uitkijken waar er honden worden toegelaten. En als ze worden toegelaten, is dat vaak in een apart vertrek (schuur, kelderruimte,...) en niet in de slaapkamers. Hutten kunnen ook erg druk zijn, dus niet alle honden vinden dat fijn.    Alles hangt natuurlijk van je eigen voorkeuren en de noden van je eigen hond af, maar mij lijkt het eenvoudiger om eerst een bestemming/route uit te kiezen die je het meest aanspreekt en daarna te bekijken waar je kan overnachten (herberg, camping, b&b, bivak, wildkamperen, hotel,...) en zo je dagen in te delen.    Alvast veel plezier gewenst! Heerlijk om samen met je hond op tocht te gaan!
Alaska's Finest! schreef in Dobber †
Wat een verdrietig nieuws. Ook al bereiken ze een hoge leeftijd, dan nog is het afscheid zo zwaar. Dobber was één van die HP-honden die ik heb leren kennen toen ik het forum ontdekte. Zo zijn er ondertussen al enkele van die iconen heengegaan...  De oude garde, zeg maar. Je hebt heel wat samen beleefd met Dobber, veel geleerd en veel gegeven. Ze maakt een groot deel van je leven uit en van je hart. Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen met die immense gemis en verdriet.  Dikke knuffel!    
Alaska's Finest! schreef in Marley
Getwijfeld om gewoon op de bank te zitten met een riem en wachten tot ze rustig ligt, zou dat een idee zijn? Heb haar namelijk liever gewoon lekker bij mij.  Ben nu bezig met als ze iemand ziet, rustig zitten en kijken en niet accepteren dat iedereen haar aandacht geeft.. gisteren rende ze een fietser achterna..  (komt uiteindelijk wel terug) Daar nog iemand tips over? anne   Zeker is dat een goeie manier om rustig-zijn aan te leren. Nadat de pup qualitytime heeft gekregen, ga je een rustmomentje inlassen, door zelf het goeie voorbeeld te geven (zoals op de bank zitten, even dragdromen, boekje lezen,..) Nodig gerust de pup uit bij jou te komen. Als je hierbij een lijn nodig hebt, is dat prima. Als het zonder lijn lukt, is dat uiteraard ook goed. Zo kan de pup zich spiegelen aan jouw rust.    Het kan zijn dat hier wat tijd in kruipt, maar eigenlijk is dit het soort gedrag dat ze in het nest ook al kennen: moederhond gaat slapen en pupjes kruipen tegen haar (en elkaar) aan.    Wat de fietser betreft: je kan er momenteel voor kiezen om de pup op een gecontroleerde manier te laten loslopen. Dit wil zeggen: op plaatsen waar er weinig of geen grote triggers zijn kan ze los. Op een plaats waar er fietsers (of joggers, of auto's) kunnen passeren, klik je haar dan even vast aan de lijn. Zo hou je het voor iedereen veilig.  
Alaska's Finest! schreef in Marley
Heel veel dingen gaan goed, maar toch zit ik met sommige dingen met mijn handen in het haar.  Ik moet eerlijk zeggen ik ben er ook 24/7 mee bezig, tot ergernissen van mijn omgeving maar denk nu is het moment om haar te creëren dit duurt gewoon een poosje.. deze opmerkingen krijg ik vaker en hier wordt ik best wel onzeker van.. Dan schiet het mij weer door het hoofd doe ik het wel goed, geef ik haar genoeg etc.?  toch ben ik ontzettend bang dat ik een ongeleid projectiel krijg terwijl ik consequent ben in wat ze wel en niet mag, herhaal herhaal herhaal en alle riedeltjes opnieuw doe.. het is soms even zwaar zeker met werken + kind + puppy waar ik btw zelf voor heb gekozen natuurlijk maar hierdoor wel eens jankend op de bank zit omdat ik even op ben anne   Ik pik er even wat losse stukjes uit, om duidelijk te maken waar ik op reageer.  Je klinkt als een zeer zorgzame en lieve mens , maar je legt jezelf ook veel druk op. Het is een hele jonge hond, een pup. Natuurlijk gaat dan de opvoeding nog met horten en stoten. Het is gewoon onnozel dat mensen je dan opmerkingen geven waar je onzeker van wordt. Alsof zij zelf zo voorbeeldig en gehoorzaam waren als kleuter, mhuhu! Misschien moeten ze dat eerst eens aan hun eigen opvoeders vragen voor ze commentaar gaan geven.  Te veel willen managen, te goed willen doen, verwachtingen hoog leggen, dat zorgt voor spanning. Zowel bij jezelf als bij de pup. Dingen gaan fout, zo is het leven. Daar kweek je echt geen ongeleid projectiel mee, wees gerust.  Daar leer je allebei van. Dus de boog hoeft niet altijd zo gespannen te staan, er mag best wat go-with-the-flow in jullie samenleven zitten. Minder druk opleggen = minder stress ervaren en dat spiegelt zich ook in een meer ontspannen hond.    Als ik 1 ding mag opmerken: persoonlijk zou ik wel het bench-gebruik onder de loep nemen. Het klinkt alsof de hond heeft geleerd: als ik uit de bench mag = actie! Terwijl het eigenlijk de bedoeling is dat ze leren overal tot rust te komen. Waarmee ik niet wil zeggen dat dit automatisch een makkelijk proces is, ook daar kan veel tijd inkruipen, da's waar. En het is nog een jong diertje. Maar als een hond leert alleen te kalmeren in een bench, dan kan het zijn dat ie ook het omgekeerde gaat leren en gaat 'aan' staan van zo gauw ie eruit mag.  Bovendien is langdurig in een bench liggen/zitten ook niet zo best voor de lichamelijke groei (beperking ruimte en bewegingsmogelijkheden).   Veel plezier samen! Kleine duiveltjes worden heerlijke engeltjes (ooit ).. geniet ervan!  
Alaska's Finest! schreef in Een ode aan Indy
Het blijft verdrietig, het is zo'n gemis... sterkte gewenst!
Alaska's Finest! schreef in Tips tijdens wandelen
ik probeer daar achter te komen wat het is.... overprikkeling of wat anders. ze krijgt echt gevarieerde wandelingen, met en zonder speeltjes, met of zonder andere hondjes.... maar ik probeer er achter te komen wat het is.... arenda Gewoon nieuwe dingen uitproberen en zien hoe dat gaat. Het is altijd 'trial and error', dat is normaal. Bij mijn hond (die ook steeds ging opspringen en happen, of in de broekspijpen ging hangen) draaide het vooral rond frustraties. Halsband werd vervangen door goedzittend tuigje. Korte lijn werd lange lijn zodat er meer ruimte kwam (op plaatsen waar dit kan, natuurlijk). Meer natuurlijke prikkels (bos, weide, heide) in de wandelingen ipv verkeer, mensen, straat. Enz.  Waarmee ik niet wil zeggen dat dit voor jouw hond ook zo zal werken. Maar door het wandelen anders in te vullen, andere insteek uit te proberen, leer je beter zien waar je hond nood aan heeft.  En dat is een proces, het duurt een tijdje om elkaar te leren kennen en je op elkaar af te stemmen, dus leg jezelf (en de hond) niet te veel druk op. Gaandeweg kom je er wel. 
Alaska's Finest! schreef in Tips tijdens wandelen
ik doe korte rondjes, ivm overprikkeling....  arenda En is je hond ook overprikkeld? Die vraag stel ik omdat je een jonge, sterke hond hebt. Happen, opspringen, e.d. hoeft niet automatisch overprikkeling te betekenen. Het is gedrag dat je ook ziet bij frustratie, te weinig zelfbeschikking, te weinig actie/bezigheid/beweging op maat vd hond, te saaie wandelingen, enz. Dus stel jezelf de vraag: waar vindt jouw hond voldoening in? En kom daaraan tegemoet. Voor de ene hond kan dat bijvoorbeeld zijn: vrijer door bos en hei mogen banjeren en geurtjes volgen. Voor de andere dan weer: meer spelen, interactie, wat nieuws ontdekken. Of er langer op uit mogen trekken, of in een sneller tempo lopen.   Dus kijk eerst naar de reden waarom ie hapt en springt. Dan kan je daarmee aan de slag. 
Alaska's Finest! schreef in Onze Jamie groeit!
Ooooh, wat een schattig ventje! Een prachtig leven samen gewenst!!!! 
Alaska's Finest! schreef in Brokken afwisselen goed?
Tenzij je hond overgevoelig is op gebied van voeding, zie ik alleen maar voordelen in het afwisselen van smaak/merk/samenstelling. Zo vermijd je eenzijdigheid en kan je bepaalde tekorten voorkomen. 
Alaska's Finest! schreef in Spelende kinderen
De pup is erg jong en trampoline springen is een heel uitbundige activiteit. Dus op zich is het logisch dat de puppy wordt meegezogen in de opwinding van het spel. Niet mogen/kunnen meespelen is dan een zeer zware oefening voor zo'n jong diertje. Stel je voor dat je het aan een kleine peuter zou vragen, dat zijn vriendje gaat rennen en springen en hijzelf kalm en beheerst moet toekijken... dat zou ook niet makkelijk zijn voor een peutertje, toch?  Een hele uitdaging, dus!   Je zou kunnen oefenen bij de trampoline. Het hondje eerst zelf toelaten dat ding te verkennen. Daarna kan je je zoon er bij betrekken: dat ie een aantal keren richting trampoline stapt en weer terugkomt, op een rustige manier. Terwijl ga jij met de pup op afstand toekijken. Niet meer dan dat. Blijft het hondje kalm? Dan laat je weten dat dit goed is. Vervolgens kan je zoontje al eens op de trampoline stappen (rustig, zonder springen) en weer terug komen wandelen, alsof er niets aan de hand is. Hondje blijft rustig? Goed zo! Met deze oefeningetjes kan je de connectie leggen tussen: zoontje gaat op trampoline = hond blijft rustig.    Als je kind dan echt es wil springen en buitelen, dan zorg je ervoor dat de puppy even binnenblijft. Want die stap is nog te groot. Bouw eerst de vorige oefeningen op.    Als je hond ouder wordt, en steeds meer zelfbeheersing gaat leren (in verschillende situaties), zal het makkelijker gaan. Maar voor nu dus: kleine stapjes en rekening houden met de nog jonge leeftijd en de bijhorende prikkelgevoeligheid. 
Alaska's Finest! schreef in Schotland en een vleugje Wales
waarom zouden ze dat doen, ik denk dat het hun manier van missen is, of denk ik te veel door? yooop Ik vind het een logische verklaring. Ze hadden een innige band met elkaar, dus dat ze dan op haar manier een soort van verbinding wil blijven voelen door bepaalde dingetjes over te nemen... waarom niet. Wie weet doet ze het ook wel een beetje voor ons, omdat ze voelt hoe erg we haar zus missen en wil ze hiermee een leegte invullen.  Hoe dan ook, ze is het uit zichzelf gaan doen, dus laten we het zo. 
Alaska's Finest! schreef in Schotland en een vleugje Wales
Zo te zien heeft Nukka er geen last meer van. Loesje   Ze heeft gelukkig opnieuw een evenwicht gevonden, maar er is een stukje van haar vrolijke onbezorgdheid weg. En ze heeft, na haar lange rouwperiode, trekjes van Nanu overgenomen. En dat is raar én aandoenlijk voor ons om zien. Alsof er een klein beetje Nanu in haar is gekropen. 
Alaska's Finest! schreef in Schotland en een vleugje Wales
Ai Schotland, mooie natuur, maar last van respectloze reizigers en enge beestjes, zou Nukka daarvan misschien koorts gekregen hebben ondanks de bravecto? Is daar nog veel wild?  Dobry Volgens de DA niet, maar die bedenking had ik me ook gemaakt. Er was weinig duidelijkheid over waar die koorts vandaan zou kunnen komen: slijmvliezen zagen mooi roze, geen hoest, geen diarree, niet overgeven, buik voelde zacht en ontspannen,...  Het was wel schrikken, zo opeens ziek. Ze heeft nu de leeftijd die Nanu had toen ze stierf, dat gaat toch door je hoofd als ze daar dan zo ligt...   
Alaska's Finest! schreef in Schotland en een vleugje Wales
Nukka weer helemaal beter ? Miet wel wennen aan Dat er een hond op de fotoos staan….  Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ . Ja, ze is weer okee.  Voor ons ook nog steeds heel bevreemdend en confronterend, één hond ipv twee. Ik spreek ook nog steeds in meervoud, merk ik, het lijkt nooit te kloppen om het over 'mijn hond' te hebben ipv 'mijn honden'. 
Alaska's Finest! schreef in Schotland en een vleugje Wales
Wij zijn weer thuis van onze rondreis door Schotland. Aan de grens ging alles vlot. Onze DA had een 2e paspoort meegegeven voor Nukka, omdat in het oorspronkelijke boekje alle vakjes al vol waren (11 jaar reizen naar landen waar je verplicht moet ontwormen, ja, dan gaat het snel ) en ze dus niet correct kon afstempelen. Maar in Calais maakten ze daar geen enkel probleem van en gezien we ook vroeger waren dan onze reservatietijd, konden we gewoon een vroegere trein op. Top! Plots links rijden, dat is altijd weer effe opletten. Vooral op de grote rotondes met meerdere rijstroken, poeh! Maar eenmaal de autowegen en drukkere steden voorbij, worden het al snel éénvaksweggetjes en is dat probleem opgelost.  De natuur in Schotland is nog steeds heel erg mooi, maar het is er zoveel drukker geworden! En helaas is er een soort reiziger gekomen dat niet voor de schoonheid of de stilte komt, een hoop kabaal en brol meebrengt en daarna alle vuilnis schaamteloos achterlaat. Daar werd ik oprecht ongelukkig van.   Het weer was dan weer verrassend goed, veel zon en weinig regen. Helaas waren ook de midges en de teken al wakker. Voor het eerst werden we ook bestookt door teek-larven. Dat zijn minuscule donkere stipjes, maar ook die kruipen in je huid en zorgen voor jeuk en ontsteking. Brrrr! Nukka had een teekbehandeling gekregen en had er dus geen last van, maar voor mensen bestaat er geen bravecto-pil.    Uiteindelijk vonden we Schotland toch te druk, en daalden we af naar Wales. Oeeeeps, daar was het net een week schoolvakantie en dus opnieuw: drukdrukdruk. Snowdonia snel weer verlaten, en aan de Pembrokeshire Coast vonden we gelukkig toch mooie, rustige plekjes om te genieten van zon, zee en woeste kusten.   Op het eind van de reis werd Nukka ziek. Ze had koorts maar verder geen symptomen (niet braken of geen diarree of hoest). Hele fijne dierenartspraktijk gevonden waar we meteen terecht konden en waar ze ruim de tijd namen om haar goed te onderzoeken. Er werd geen duidelijke oorzaak gevonden, dus kreeg ze een injectie tegen de koorts en hebben we haar 2 dagen laten rusten.  Toen was het sowieso bijna tijd om huiswaarts te keren, en dus hebben we dat maar meteen gedaan.  Opnieuw: geen probleem om een dag vroeger de trein te nemen, dat ticket werd kosteloos veranderd en we mochten meteen de trein op.   Enkele foto's van de reis:    typisch Schotland, oude ruïnes   blije doggy    het lijkt wel of het rododendronstruikje er opzettelijk is gezet:    dwalen door het landschap:   jiepie!   Mooi licht:   Even op de klif gaan kijken:   Schaduw zoeken: