In mijn dagelijks leven als dierenarts, is er iets waar ik een ontzettende hekel aan heb

Ik denk dat in individuele situaties dierenartsen best begrip hebben voor de emotionele uitlatingen van een klant. Dat is natuurlijk iets anders dan in een algemeen geschreven stuk als de OP, daarin beschrijft de DA eigen emoties. Dit zegt mij helemaal niets over het inlevingsvermogen van een arts tav emoties bij een klant. Ik denk dat bij beide partijen de emoties gestuurd worden door een gevoel van onmacht in schrijnende schijnbaar onoplosbare situatie. En is de boosheid uiteindelijk dan niet boosheid op jezelf?

"  
Ik denk dat in individuele situaties dierenartsen best begrip hebben voor de emotionele uitlatingen van een klant. Dat is natuurlijk iets anders dan in een algemeen geschreven stuk als de OP, daarin beschrijft de DA eigen emoties. Dit zegt mij helemaal niets over het inlevingsvermogen van een arts tav emoties bij een klant. Ik denk dat bij beide partijen de emoties gestuurd worden door een gevoel van onmacht in schrijnende schijnbaar onoplosbare situatie. En is de boosheid uiteindelijk dan niet boosheid op jezelf? "

Petra, *Lily Jane* & Jip

 Tuurlijk is dat zo, maar persoonlijk, vind ik in zo'n geval dat de gevoelens van de cliënt even zwaarder wegen dan die van de da. En in zo'n moment vind ik dat een da, misschien hard gezegd, maar gewoon even begrip moet hebben voor het feit dat een cliënt boos is. Ik wil niemand kwetsen of beschuldigen, maar persoonlijk vind ik dat wel van onbegrip getuigen. Tuurlijk mag je het vervelend vinden dat jij die hond op dat moment niet kunt helpen, logisch want het is verschrikkelijk. "Maar ik vind het vervelend dat jij boos word omdat je hond niet geholpen word" vind ik kortzichtig en een niet correcte denkwijze. En als een persoon die boosheid uit op een forum bijv. dan heeft die persoon ook het volste recht. Net zoals de da het recht heeft om dit te posten.

 Emotie is helaas niet altijd redelijk en soms voel je iets ondanks dat je eigenlijk wel weet dat het niet klopt.

 Mijn bankpasje zat niet in mijn portemonnee (kan gebeuren). Ik had wel ook gewoon iets van €100 cash bij me, dacht op voorhand sowieso aan dat bedrag voldoende te hebben, was ook van plan gewoon cash te betalen dus ook helemaal niet gechecked of mijn pasje er in zat. De rekening werd tegen de €140. Ik kreeg mijn hond niet mee voordat het volledige bedrag betaald was. De rest later komen betalen of thuis overmaken was geen optie. Daar kom je dan vanaf dat je pup 7.5 weken is en daar toch flink prijzige behandelingen laten doen en die altijd netjes gelijk afgerekend.

Dat soort dingen vind ik dus echt bijzonder pijnlijk, dat ze in feite je hond als onderpand gijzelen. Vooral wanneer je een trouwe klant bent. 

Dat voorbeeld van die rottweiler echt schandalig. Die DA moest zich diep schamen. Als ik daar met mijn hond ging, was dat meteen het einde. Dat arme dier moest meteen geholpen worden. Laat staan lopend naar huis. Hoe gek kun je het verzinnen.

Ik begrijp het verhaal van TS ook wel hoor. Alleen denk ik vanuit emotie, en kan ik heel moeilijk tegen om dieren die geholpen kunnen worden maar in te laten slapen. Was er maar een systeem op.

Maar daarbij vind ik, wat Roos ook al aanhaalde dat "klanten" vaak verkeerd geïnformeerd worden.

De hond van mijn ouders zit op speciaal voer ivm dieet en iets met de blaas. Reteduur, volgensmij 50 per maand voor een hond van 8 kilo. Ik zei tegen mij moeder dat ze zich eens moest verdiepen in vers. Dat de DA gesponseerd wordt door royal canin en vers vaak klachten verdwijnen. Dat durfde ze niet, want DA informeert niet over vers. Zoals mijn moeder zijn er helaas denk ik nog veel mensen waar de DA dik van profiteert. Snoep drogen vind ze ook maar vreemd, want zij heeft speciale snoepjes van de DA die heel goed zijn (dikke onzin dus)

Mijn angstige hond is met 1 jaar gecastreerd. Ik ben nooit ingelicht over de gevolgen van een hond die angstig is te laten castreren. Advies was om dit wel te laten doen van de DA. Ook over de leeftijd van castratie beter nog wachten ben ik niet ingelicht. Daar kwam ik hier pas achter op het forum (gelukkig op een lekker geurtje na geen klachten gekregen van castratie, maar toch...)

Ik ben verzekerd via Petplan, de DA doet daar ook zaken mee. Alles krijg ik erna op rekening, en is altijd nog even voordat je moet betalen. Heel fijn, je loopt de DA naar binnen en zo weer naar buiten. Niet lang wachten in de rij enz. Zelfs dingen waarvan ze weten dat het niet vergoed wordt geven ze daaraan op.

Als vaste klant vind ik dit echt schandalig. Zeker omdat ze zien dat je altijd netjes betaald hebt. Die ene dag maakt echt niets uit.

Ander verhaal als je bij onbekende DA bent.

Desnoods had ik gevraagd om rijbewijs of ID achter te laten. Maar geen hond. Wat levert dat voor stress op voor dat arme dier

 Als mij zo iets zou overkomen,ik zou de praktijk niet verlaten zonder hond,ik zou woest zijn. Zou wel naar mijn nichtje bellen die politieagente is voor advies.

En dat verhaal van Yoop afschuwelijk dan moet je toch een ander vak kiezen.

 Ik was van plan gewoon gelijk terug te komen en het resterende bedrag te betalen of het thuis onmiddellijk over te maken dus we spreken over 10 minuten

Ik heb veel geluk gehad met de da.
Het is wel een van de duurdere in de buurt maar ze was als enige bereid om mijn hamster te helpen toen die een dik oogje had.

Ik ben weken lang met Penny in de weer geweest bij die dieren arts. En het bedrag liep alleen maar op. In eerste instantie is er niet eens over geld.gepraat , Penny haat gezondheid stond ook bij de da voorop. Het bedrag was zo ontzettend hoog dat ik tijd heb gehad voor een lening af te sluiten.
En ze hoefde ook geen voorschot.
Ik mocht Penny ook gewoon naar huis nemen.
Een week later had ik het geld van de bank en netje betaald.


En iemand die al een hamster niet wilt helpen want "het is maar een hamster"
Is naar mijn mening meer met geld bezig dan met dieren.


Het is geven en nemen in mijn ogen.

Jenny, je geeft héle goede antwoorden. Je ziet waar de prioriteiten behoren te liggen. 

En om weer even het zakelijke kader te plaatsen( en Nav onduidelijkheid  die bleek): nee, een dierenarts legt géén eed af, waarin hij/ zij zweert dieren ten allen tijde te helpen.

Het is GEEN gezondheidszorg voor dieren; dit onderscheid moet gemaakt blijven worden. Het gaat er niet om of ik dat wenselijk vind of niet, het is een feit.

Mensen zullen, zelfs onverzekerd, altijd geholpen worden als er sprake is van levensbedreigende situaties. Een mensen arts is dat ook verplicht en hij/ zij zal onmiddelijk aangeklaagd worden bij het ontzeggen van die hulp.

Voor dieren ligt dat anders. Strikt juridisch gezien zijn het dingen, producten. Maar! Voor ons gevoel natúúrlijk niet!

En dat geeft de grote problemen direct weer.

Het feit dat een dierenarts een doodziek dier niet wil behandelen omdat t baasje dat niet kan betalen is zeker rampzalig. Maar je kunt deze da alleen aanklagen via civiel recht en / of  via een aanklacht wegens dierenmishandeling.

Maar een dergelijke zaak hangt of staat met de mening van de rechter en is niet zomaar duidelijk.

Emotioneel is dat voor ons, dierenliefhebbers, vrijwel onverteerbaar.

Het zijn toch levende wezens!

Ja, maar ze hebben niet dezelfde rechten als mensen volgens de Nederlandse wetgeving. Zorgplicht is dus niet vanuit de overheid gegarandeerd......

Daarom kan het ook niet zomaar afgedwongen worden. Ja, als je n grote zak geld meeneemt wel, maar dat met alles zo.

Hoe hard het ook is: dierenarts is alleen een beschermd beroep omdat je die studie ervoor gedaan moet hebben.

Ik geef NIET af op dierenartsen in het algemeen, ik persoonlijk heb er goede ervaringen mee!

Maar de dingen moeten in een context staan: zolang dieren niet dezelfde rechten hebben als mensen, zul je behoorlijk foute dier artsen tegenkomen die hun kennis misbruiken om bv paarden met álle middelen in de race te houden of windhonden ......

Maar het gros zal gewoon zijn/ haar best blijven doen voor fikkie en minou.....

'eens'!

 Wij hebben ook een verzekering van petplan.

Heel fijn, deze manier.

 Heel goed doel alleen jammer dat ik gelijk in de actie voorwaarden akkoord moet gaan dat ik benaderd word voor een lidmaatschap.

 Wettelijk hebben zij plichten, ja. Maar jouw argument ging niet over hun wettelijke plichten, maar over hun moraliteit. En ik concludeer uit je gebrek aan inhoudelijke reactie dat jij dus niet compleet veganistisch leeft (je kan het nog ontkennen ;)), hetgeen betekent dat jouw argument over de morele inslag van dierenartsen, het feit dat zij Dieren moeten helpen "omdat dat menselijk is", hypocriet is. Want schijnbaar hoeft dat van jou dan alleen als het om huisdieren in een dierenartsenpraktijk gaat, niet om vee in een stal.

Ik zou het dan maar houden bij de wettelijke plicht van dierenartsen, want dat is wel een inhoudelijk correct argument. http://wetten.overheid.nl/BWBR0030250/Hoofdstuk4/Artikel41/geldigheidsdatum_12-05-2015

Hier te vinden dat er inderdaad een zorgplicht is. Over een eed kan ik niets vinden in de wet, misschien ergens anders?

Bedankt Coby. Eigenlijk zou het hier idd net zo als in amerika moeten werken. Die hebben zelfs een eigen dierenrechter als het dierenleed aangaat, dat zie je altijd bij die spca programma's enzo.

 Dit vind ik een goed antwoord.

Als je het dan zakelijk houdt, doe het dan ook écht.

Ik werk bij een glazenwasserij, onze facturen worden op het einde van de maand verstuurd (ook als je op de eerste bent geholpen) en je hebt een maand tijd om te betalen.

In feite heb je zo dus de tijd om iets te regelen, zónder dat je hond gegijzeld wordt of niet geholpen wordt in een noodsituatie.

Mijn dierenarts, en nog enkele andere die ik ken, zijn trouwens ook BVBA's, hanteer dan ook de facturatie van een BVBA.

Het spijt me, maar ik blijf erbij, dat de weigering om een dier in nood te helpen, etisch niet correct is, ik zou niet met mezelf kunnen leven, wetend dat ik de dood van een levend wezen op mijn geweten heb, zelfs al is de eigenaar een zak die zijn geld verkwist.  Dan zou ik eerder proberen het dier uit zijn handen te halen, maar niet helpen?  Dat is voor mij geen optie.

Hier in België hebben wij ook de Prins Laurent Stichting, daar kunnen mensen terecht die écht het geld niet hebben om hun dier te laten behandelen (je moet ook bewijzen dat je hulpbehoevend bent).  Natuurlijk is dit niet mogelijk in een spoedgeval omdat je maar op één plaats terecht kan, maar het is wel iets...

Maar dat mag ook niet. Dat is namelijk (in Nederland) [url=http://wetten.overheid.nl/BWBR0030250/Hoofdstuk4/Artikel42/geldigheidsdatum_12-05-2015]bij wet[/url] geregeld. In het voorbeeld zoals Yoop dat gaf zou ik aangifte doen tegen deze dierenarts en melding maken van deze aangifte bij het ministerie dat het register beheert.

Nood is nood. Levens en ledemaat reddende handelingen moeten buiten kijf staan. Maar als je langs komt op een consult waar blijkt dat je de behandeling niet kan betalen ligt die situatie wel anders. Want behoudens die essentiële noodzorg vind ik wel dat een dierenarts vrij moet zijn om aan de belangen van hem/haarzelf, het personeel en andere klanten te denken.

 Helemaal met je ééns. Een gespreide betaling is een extra service. Ik vind alleen niet dat een dierenarts moet gaan klagen als z'n/haar collega het wel bereid is te doen en zodoende (bij sommigen) beter aangeschreven staat.

Eens.

"  Wettelijk hebben zij plichten, ja. Maar jouw argument ging niet over hun wettelijke plichten, maar over hun moraliteit. En ik concludeer uit je gebrek aan inhoudelijke reactie dat jij dus niet compleet veganistisch leeft (je kan het nog ontkennen ), hetgeen betekent dat jouw argument over de morele inslag van dierenartsen, het feit dat zij Dieren moeten helpen "omdat dat menselijk is", hypocriet is. Want schijnbaar hoeft dat van jou dan alleen als het om huisdieren in een dierenartsenpraktijk gaat, niet om vee in een stal.
 
Ik zou het dan maar houden bij de wettelijke plicht van dierenartsen, want dat is wel een inhoudelijk correct argument. http://wetten.overheid.nl/BWBR0030250/Hoofdstuk4/Artikel41/geldigheidsdatum_12-05-2015
 
Hier te vinden dat er inderdaad een zorgplicht is. Over een eed kan ik niets vinden in de wet, misschien ergens anders? "

Aurelia

 Veganisme staat hier niet ter discussie en ik ben jou zeker geen uitleg verschuldigd hierover, sterker nog...ook vee heeft recht op zorg ook al wordt die geslacht! 

Morele plicht zou normaal moeten zijn echter wordt dit ook nog eens geeisd. Noem het hoe je wilt. 

Je stapt bij een dierenarts binnen en het eerste is wat ze zeggen "U weet toch wel dat u hier gelijk contant moet betalen" voor er ook maar goedendag af kan gaat me toch echt te ver. Gelukkig heb ik nu een fijne dierenarts maar ik heb al heel wat mee gemaakt met dierenartsen. Hier zitten er waar geld belangrijker is dan het dier.

Nou ja, dan moet je slachten met verdoving en je er bij neerleggen dat een dier laten inslapen (bij gebrek aan geld) ook een ethisch verantwoorde vorm van zorg is bij de dierenarts. Anders is het morele argument gewoon niet houdbaar.

natuurlijk ben je mij geen uitleg verschuldigd, maar als je beweert dat zorg voor alle dieren moreel verplicht is net zoals voor alle kinderen, dan moet je wel bereid zijn om dat argument consequent door te trekken. Anders vervalt je argument. Dat is nu eenmaal het gevolg van een logische discussie :) 

"  
Nou ja, dan moet je slachten met verdoving en je er bij neerleggen dat een dier laten inslapen (bij gebrek aan geld) ook een ethisch verantwoorde vorm van zorg is bij de dierenarts. Anders is het morele argument gewoon niet houdbaar.
 
natuurlijk ben je mij geen uitleg verschuldigd, maar als je beweert dat zorg voor alle dieren moreel verplicht is net zoals voor alle kinderen, dan moet je wel bereid zijn om dat argument consequent door te trekken. Anders vervalt je argument. Dat is nu eenmaal het gevolg van een logische discussie   "

Aurelia

 Dit is natuurlijk onzin. Iedereen kan zelf beslissen wat hij wel of niet ethisch verantwoord vind. Ethiek is een enorm grijs gebied waar iedereen een andere mening over heeft.

Iedereen trekt de grens ergens anders en jij kunt niet beslissen waar die voor blaise hoort te liggen.

Dat kun je wel vinden, maar dan moet je niet deelnemen aan een ethische discussie. http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Logica

http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Ethiek#Bewijsvoering_in_de_ethiek 

Ik zeg ook niet wat zij moet vínden. Iets beter lezen! Ik zeg dat haar argument dat er een morele/ethische verplichting is om huisdieren te behandelen net zoals je kinderen behandelt, inconsequent is (en ik leg uit waaróm het inconsequent is) en daarom niet houdbaar in deze discussie. Ik ontkracht de stelling. Dat zegt niets over haar persoonlijke ethiek, alleen dat het argument niet werkt om mensen te overtuigen.

Het punt van een discussie is juist om een zaak van meerdere kanten te bekijken, en dan zul je dus verschillende meningen nodig hebben, anders is het geen discussie meer.

Ik weet wat ethiek is, en er zijn niet voor niets ethiek commissies om, juist omdat ethiek niet zwart/wit is.

Bovendien heeft ze hier inderdaad over HUISdieren en niet over slachtdieren, wat weer een compleet andere discussie is.

En die meningen reageren op elkaar. Dat doen we dus keurig, blaise en ik :p

 Dat klopt, maar jij zegt net dat Blaise niet mee moet doen aan een ethische discussie als haar mening niet zwart/wit is. Misschien bedoelde je het anders, maar zo formuleer je het wel.

Punt is gewoon dat de vegetarisch/veganistische discussie hier niets mee te maken heeft en het daarop gooien in een discussie over huisdierzorg is dan een beetje jammer.

Ah niet telkens wijzigen, ik ben steeds te snel ;) mijn argument is dus dat er geen verschil is tussen huisdieren en slachtdieren, in ieder geval niet voor die dieren zélf. Een koe heeft een vergelijkbare belevingswereld met een hond, met een varken, met een poes. Minder dan een rat, misschien, maar meer dan een hamster. Zij ervaren evenveel pijn, plezier, dezelfde emoties die wij zien bij onze huisdieren.

Mijn punt was dus, als je zegt dat huisdieren dezelfde zorg nodig hebben als kinderen. Maar slachtdieren niet. Dan zeg je in feite: mijn kinderen hebben wél altijd recht op zorg. Maar de kinderen uit Duitsland niet, want daar heb ik geen emotionele band mee. 

Daardoor is het geen bruikbaar argument. Tenzij je wilt beargumenteren dat een emotionele band iets of iemand meer rechten geeft, maar dat lijkt mij heel glad ijs. 

Doorgetrokken naar de dierenarts vind ik dan ook dat je een dierenarts dus niet moreel kunt dwingen iets anders te doen dan een huisdier laten inslapen bij gebrek aan geld. Als je niet Bij dieren van vergelijkbare emotionele en mentale leefwereld hetzelfde afdwingt. 

Dus ik bedoel dat je best voor jezelf dat onderscheid mag maken, dat je gewoon meer geeft om huisdieren dan om slachtdieren. Prima, dat maakt niet uit, dat bepaalt iedereen voor zich. Alleen is het bovenstaande argument dus geen logische reden om dierenartsen te verplichten voor alle dieren zorg te geven ookal krijgen ze geen geld. Want waarom zou het dan wel erg zijn voor een hond om ingeslapen te worden op zijn derde bij een gebroken poot, maar niet voor een koe die helemaal gezond is? 

Ik hoop dat ik het nu duidelijk uitleg?