Schuldgevoel inslapen

Martie? zie een aantal berichtjes hierboven voor mn vragen aan jou
bvd

Hoi Helen,

Je hebt het inderdaad niet getroffen met de dierenarts waar je op dat moment was. Hij heeft niet echt respect gehad voor jullie verdriet.....Dat is al een een hele nare ervaring. Of je er iets mee opschiet om er werk van te maken, weet ik niet....Per slot van rekening krijg je jouw kanjer er zeker niet mee terug. Je gaat naar een deskundige DA voor advies en je moet er ook van uit kunnen gaan dat zo'n deskundige het juiste advies geeft. Ik weet dat ik heel veel steun had aan mijn overgebleven hond. Ik moest er ook voor hem zijn, want hij had tenslotte geen idee wat er aan de hand was...Ik verwende hem ook op en top en ook daar voelde ik me soms schuldig over. Maar Flos genoot er ontzettend van en vergat zo dat zijn maatje niet meer in huis was en ook niet meer terug kwam. Onze Flos is inmiddels al bijna 15 jaar. Ook dat vond ik vaak moeilijk. Waarom hij wel en Buster niet? Maar echt, je moet het proberen te laten rusten. Het is voor niemand goed als je er zo mee bezig blijft en vooral niet als je jezelf blijft zien als moordenaar. Dat ben je zeker niet!!! Je hebt advies gekregen van een deskundige en daarop heb je een keuze moeten maken. Nogmaals de vreselijkste keuze die je ooit in je leven moet maken, want je beslist toch voor je kanjer...en helaas is deze keuze definitief en kan niet terug gedraait worden. Hoe vaak ik niet in het begin van Buster zijn verlies heb gezegd, dat ik er alles voor over had om hem terug te halen.....en dat niets zo belangrijk was in mijn leven als onze Buster....
Misschien heb je wat aan de site www.petsinmemoriam.nl. Je kan daar een plekje voor je kanjer maken en als je het dan moeilijk hebt, kun je dit van je afschrijven. Op deze site zijn allemaal mensen die je begrijpen. Ze hebben helaas allemaal een kanjer of meerdere kanjers verloren. Deze mensen zullen je steunen in je verdriet. Vele zullen met je mee kunnen praten over het schuldgevoel. Ik zelf heb aan die site altijd heel veel gehad en schrijf daar nu zelfs na 1 jaar nog steeds berichtjes bij mijn Buster. Ik hoop echt dat je het over een tijdje kan laten rusten....Je moet verder...

Liefs Monique

Hoi Monique
Bedank voor je lieve bericht,ik doe mn best om verder te gaan,maar heb nog veel vragen,mn andere hond wordt erg verwend nu hoor,maar ze is nog niet de oude,ze slaap alleen maar en eet slecht,ze was een echt kefhondje ,maar we hebben haar nog niet horen blaffen,op de site die jij als tip geeft ga ik binnenkort wel eens kijken,ben bang dat ik daar nu nog te emotioneel voor ben.
x

ik denk dat je altijd wel een schuldgevoel heb als je iets in laat slapen ,ben ik te vroeg of te laat.
Onze hond was 12jaar een bullmastif hij had gescheurde kniebanden en zakte door zijn achterpoten had twee keer een epileptische aanval gehad en hij klaagde veel(denk onvrede) wilde niet alleen zijn was eigelijk helemaal op maar hij at en dronk nog goed en lag nog op zijn rug .Hij had goede en slechte dagen .De da zei als je deze medicijnen geeft knapt ie nog wel een beetje op waarop ik zei ja en dan over twee weken weer terug komen ik heb nu de beslissing genomen om hem in te laten slapen oke zei ze dan doen we dat dan laten we hem nu in slapen.Kwam thuis en toen kwam het kreeg schuld gevoel hij had hier nog een paar weken kunnen zijn.

Beste gast,
ook ik ben eerder met Mobi (zie mijn verhaal helemaal bovenaan) naar de DA gegaan omdat hij bijna iedere dag Peri beet, andere honden buiten aanviel en ik op was van de zenuwen omdat ik continu achter m'n dochter aanlief die hem kusjes wilde geven. Bang dat ze op hem zou vallen, hij het verkeerd zou interpreteren en in z'n schrik zou bijten. Op dinsdag greep Mobi een hele grote hond naar z'n keel omdat die bij m'n dochter in de buurt kwam, 's middags kan ik hem nog net bij Peri wegtrekken en een gevecht voorkomen. Er zijn maanden overheen gegaan en ik had het gevoel dat ik 'mijn Moobje' steeds minder herkende..Op woensdagmorgen ben ik naar de DA gegaan met lood in m;n schoenen, man en dochter mee. Ik wist dat de situatie onhoudbaar was geworden, kon het zelf niet meer aan en Mobi voelde -na jaren lief en leed delen kent jouw hond jou natuurlijk ook door en door- mijn onrust veilloos aan en nam die over...
Bij de DA aangekomen kon ik het niet: Mobi zag er nog zo geweldig gezond en goed uit (alleen de rug een beetje krom...zou pijn kunnen hebben gehad... twijfel ik tot op de dag van vandaag nog over..). Na een prik (chemische castratie) heb ik Moob weer mee naar huis genomen. Ik kon hem nog maar moeilijk recht in de ogen aankijken...ik wist dat de rek eruit was... ik begreep hem niet meer en had het gevoel dat hij dat met de dood moest bekopen.
Toen hij dag erop zonder enige aanleiding een beagle greep die bij ons op bezoek kwam, beet hij ook mij toen ik tussenbeide kwam.
Meteen de DA gebeld voor afspraak de volgende dag. Ook ik had het nog langer uit kunnen stellen, maar als je eenmaal weet dat het einde in zicht is, dan voelt je hond ook jouw emotie... hij voelt ongetwijfeld je verdriet(hoe goed je ook je best doet die te verbergen). Dat moet je niet willen.
En voor wat betreft schuldgevoel... ik voel me nog steeds schuldig, voel nog steeds alsof ik gefaald heb, te weinig tijd aan hem besteed, te weinig verre wandelingen enz. enz. Dat ik er -weliswaar indirect maar daarom niet minder-schuldig aan ben.
Ik heb erger willen voorkomen en dat rechtvaardigt mijn besluit. In rationeel opzicht. M'n gevoel denkt daar anders over .
Toen we samen over het strand liepen (vlak voordat ik hem in liet slapen) leek alles weer goed, weer bij het oude... hij en ik... heerlijk samen..
maar thuis was er nog een hond..en een kind...tja...
Ik zou willen dat hij door z'n achterpoten zakte of ander lichamelijk letsel.. dan had ik ook kunnen denken dat het voor zijn eigen bestwil was...
Ik denk dat er geen 'ideale' inslaap-situatie bestaat, het is en blijft gewoon iets afschuwelijks..

Ik heb ook zo moeite met mn schuld gevoel,al komt langzaam t besef dat ik hem misschien wel bespaart heb voor pijn...Martie? heb jij mn vragen aan jou nog gelezen? ik zou nog zoveel meer willen weten over jouw hond Martie,of je hond nog goed kon eten? hoe je hond door zn poten ging? en of en hoe zijn gedrag veranderde?

Nu een jaar verder is hier ook nog steeds het schuld gevoel.
Mijn Nizinny heb ik moeten laten gaan op vier jarige leeftijd.Lichamelijk een gezonde hond maar geestelijk kompleet fout.Vier jaar heb ik gevochten want ik dacht in eerste instantie dat ze gewoon angstig en verlegen was.Ik heb haar zelf gefokt en dacht dat ik eerlijk en juist was voorgelicht door de fokkers van de lijn waar haar mams uit komt.Niet dus.
Mams heeft inmiddels pra en een andere pup uit het zelfde nest is ook al overleden (was op 3 jarige leeftijd) al blind.
Ik ben lang kwaad geweest op mezelf ik ben uit eindelijk de fokker.

Even een up-date
Gesprek gehad met DA..inslapen hond was goede beslissing,hij had nog wel geleefd maar dan met veel pijn
Andere hond ( 15) na laten kijken,was ineens erg benauwd,slecht nieuws,haar hart was 2 maal zo groot en slechte longen,misschien tegen beter weten in begin ik toch met behandelen....

Hallo Helen,

Ik hoop dat je nu berusting hebt met het besluit van het inslapen...

Wat naar dat nu ook je andere hondje slecht gaat worden...

Natuurlijk wil je je andere hondje nog niet kwijt maar.. ik wil je er toch op atenderen dat je wel reeël naar het welzijn van je hondje moet blijven kijken..

Als het leven leiden wordt is het humaner om je hondje een zachte dood te gunnen...

Ik hoop dat jij en je hondje nog een fijne tijd mogen hebben samen...

Ik wens je sterkte, lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*

Hallo allemaal

Afgelopen vrijdag hebben wij ook moeten besluiten ons hondje Shorty te laten inslapen.
Begin september kreeg hij last van vocht achter de longen,(erg benauwd)wat na onderzoek bleek voort te komen uit een hartkwaal.Per dag had hij wel zo/n 8 keer last van flauwtes.
Zijn gezondheid verminderde snel,en vrijdagmorgen was het moment daar dat ik wist;t gaat niet meer.
Hij kwam niet meer van zijn plaats,kon niet meer staan en keek me aan met die blik in zn ogen;help me.
En dat hebben we gedaan.Na een spoedconsult bij de DA,hebben we samen besloten dat t beter was de behandeling te stoppen en zo verder pijn,lijden en verdriet te voorkomen.
En ja,ik heb ook last van een soort schuldgevoel.Mijn verstand zegt dat dit het juiste was,mijn gevoel zegt heel iets anders.
Uit liefde voor onze hond hebben wij de verstandigste keuze gemaakt.
Shorty blijft altijd in mijn hart en zal zn plekje daar behouden.

het is nog maar 2 dagen geleden,maar ik hoop dat de heftige pijn binnenkort wat milder zal worden .

liefs en voor jullie allen;

ik leef met jullie mee.

Shorty is een dag na zijn 13e verjaardag ingeslapen.:-(

sterkte Wilma.....mijn hondje is 29 sept ingeslapen zoals je misschien hebt gelezen......mis hem nog steeds,pijn is nog steeds even sterk,maar mn tranen worden minder..

hoi helen

Ik weet dat tijd er voorzorgt dat de heftige pijn van nu zal veranderen in een herinnering met een glimlach.
tot die tijd zal ik regelmatig een traantje plengen en veel over hem praten en denken.
Ik heb ergens ook wel het gevoel dat we de juiste beslissing hebben genomen,maar heb inderdaad ook last van twijfel ivm het gevoel of we niet te vroeg hebben gehandeld.
Voor alles gaat het gevoel van Shorty, zijn pijn,zijn verdriet,zijn gevoel.
Hij heeft het nu niet meer benauwd,geen pijn,geen verdriet.
Ja,het was de juiste beslissing,alleen die doet zo vreselijk veel verdriet.

Liefs wilma

Hallo Wilma

Veel sterkte met het verlies van jou Shorty, het is moeilijk, maar zaols ik lees een hele goede beslissing om aan Shorty te denken en niet aan jezelf om hem nog langer bij je te houden, hij had een mooie leeftijd.

Het is vandaag 1 jaar geleden dat onze oudste hond plotseling ziek werd en in december hebben we hem in laten slapen, we hebben een mooi hoekje voor hem gemaakt met zijn urn maar we missen hem nog, hoewel we ook vaak de mooie streken van hem vertellen.

Sterkte

zie dus dat ik niet was ingelog, maar anoniem dat was ik dus

groetjes Annet

Dank je wel Annet voor je reactie.

Heb helaas al eens eerder een hond moeten laten inslapen(Benji, 5 jarige Berners Sennen)
Ik weet dus dat het verdriet langzaam zal slijten,maar vergeten zal ik ze nooit!
Fijn dat er tegenwoordig internet is waar je je gevoelens kwijt kan als dat in de thuissituatie ff niet lukt.

gr wilma

Hoi Wilma
Wat een prachtige foto heb je van Shorty, ene als je wat kwijt wilt je mail maar hoor.
Liefs Annet

een mooi klein gedichtje voor jou.

Het mooie op aard...
Zit in een dierenhart bewaard.
Als deze er niet meer is....
Spreken we over een groot gemis.
Denk aan de tijd van weleer....
Dan doet het misschien minder zeer.

Annet

Wat een fijn gedicht Annet

Hoewel ik weet dat in de loop vd tijd het gedicht waarheid wordt,lees ik het nu met tranen over mn wangen.

liefs wilma

Ik heb voor onze Peacock zelf een gedicht geschreven, die is te lang om hier te plaatsen maar die staat wel op onze website, het heeft mij heel goed gedaan bij de verwerking, misschien een tip voor jou zet wat op papier over Shorty, huilen hoort bij de verwerking het is niet niks om jou hondje te verliezen.

Annet

De vriendschap van een hond
is vriendschap voor het leven
voor een ander niet te zien
hoeveel een hond kan geven
want ben je eens verdrietig
dan kijkt hij je aan
alsof hij zeggen wil
ik zal altijd naast je staan

en als je dan weer vrolijk bent
dan slaat hij met zijn staart
en blaft alsof hij zeggen wil
dat hebben we weer geklaard
zo`n vriendschap is een wonder
een wonder om te beleven
zo`n vriendschap kan geen mens
geen mens kan zoiets geven

Mijn hond is dood
Ik zou willen zingen over mn verdriet
maar ik kan t niet! (Hans Teeuwen)


*Kort maar erg krachtig

hallo ik zit met een dillema. ik heb net een kleine van 3 maanden en onze hond spike. die heeft laast geprobeerd te grijpen naar de baby. hij gromt nu tegen iedereen. en nu vind iedereen dat ik hem moet laten inslapen. omdat het dan beter is voor de baby. ik vind het ene kant ook wel maar andere kant vind ik van niet weet je. ik heb wel gevoelens voor die hond ik heb hem al sinds zijn geboorte hij word deze maand 2 jaar, en verder is het een moeilijke hond. hij kan niet alleen zijn. dan gaat ie blaffen en piepen. en als het te erg word gaat spike ook nog je spullen slopen en poepen en plassen in huis, dat is nog het ergste. dus ik weet ff niet meer wat ik moet doen. misschien hebben jullie advies voor mij? gr yvon

Hallo Yvonne
Zo`n hondje heeft ook heel wat te verwerken, een baby erbij en hij op de tweede plaats.
Ik zou er een gedrags therapeut bij halen, die kunnen de situatie heel goed inzien en je goede tips geven zodat het allemaal wel goed kan komen met Spike.

Succes

Groetjes Annet

Hallo Yvon,

Ik kan het mis hebben maar volgens mij heb je geen enkele draad (meer) met Spike.
Allereerst zal geen enkele dierenarts Spike laten inslapen behalve als je het zo ver laat komen dat hij inderdaad iemand bijt.
Misschien is het je allemaal te veel nu met de baby erbij en is het beter dat je Spike herplaatst.
Zoek een leuk plekje voor hem waar hij alle tijd, aandacht en liefde kan krijgen en een gelukkig hondje kan zijn.
Veel succes met je beslissingen.

Hallo Yvonne,

Je hond heeft altijd te hoge rang gehad in huis, jullie hebben veel te veel vrijheid gegeven.

Zonder in jullie huis...

Daar zit dus dé grote fout!!
Spike voelde zich "zonder baby" in huis Nr. 1!
Terwijl hij - toen al - onderaan de rangordeladder behoorde te staan... !

Jullie hebben hem nooit dat idee gegeven door hem geen regelgeving te geven, hij mocht té veel van jullie....
Jullie "opvoedingsfout" dus...

Nu voelt Spike zich van zijn troon gestoten!! De baby eist al ZIJN aandacht op... :(

En reageert dus zoals hij reageert... Spike is een hond en honden reageren zo...

Daar kan Spike niets aan doen, logisch dat hij dat zo voelt!!

Spike behoort daar NIET voor in te slapen!!!!!
Dat moge duidelijk zijn..!!

Als je voor het hondje wilt gaan, kan je een gedragtherapeut inhuren...
Zij zullen zowiezo beginnen met het aanraden van een benchje. En hem gepaste aandacht te geven.

Maar en gedragt therapeut kost geld... Dit gaat per uur..
Het hangt van jullie af, hoe snel Spike leert onderaan die rangorde ladder te komen...

Wil je dat niet, dan raad ik je aan een nieuwe baas voor Spike te zoeken vóór er ongelukken gebeuren...!! De baby gaat straks kruipen... Het leed is niet te overzien...

Inslapen is zéér zeker on-terecht!!!

Het is "jullie" fout door Spike verkeert op te voeden en nu moet HIJ boeten door een spuitje te krijgen???

Vind je dat terecht??

Geen één dierenarts laat een gezonde hond - die een "aangeleerde" gedragfout heeft, inslapen....

Hoop dat je hier wat aan hebt...

Suc6, lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*

Hoi Yvon,

Wat is het voor een hondje,qua ras?
Voor het geval je besluit hem te herplaatsen?(kan je hier op het forum een oproep voor doen)
Of wat ga je doen?
Je baby eist nu al je aandacht op...kan je Spike nog geven wat hij nodig heeft,als je eerlijk bij je zelf te rade gaat?Of wordt het je teveel?

groetjes van Ingrid en haar roedel

hai Annet

wat een leuke site hebben jullie,en dat gedicht over peacock is in 1 woord geweldig.

Helen,ook bedankt voor je lieve gedichtje.
Ik heb veel steun aan deze site,heel fijn om begrip te vinden.

liefs Wilma

hallo Yvonne

Ik heb wel een beetje moeite met de manier waarop jij over je hond schrijft.(erg negatief)
Ik begrijp heus wel dat je baby nu het belangrijkste is,maar de "fouten "die de hond nu maakt zijn wel ooit door de baas geaccepteerd.

Kan je verder niet adviseren,weet alleen maar dat dit toch geen reden mag zijn om een hond te laten inslapen.

Gr Wilma

hallo wilma.

hoe bedoel je dat ik negatief over me hondje praat? ik hou super veel van hem heb hem al sinds zijn geboorte. en ik vertel verder alleen de waarheid over spike. voor het geval iemand hem wilt hebben. want dat vind ik nog altijd beter dan inslapen. het liefst wil ik dat spike naar mensen gaat waar die het verder nog goed heeft ipv een spuitje. en wat die ilja schrijft is ook niet waar. spike kende altijd zijn plaats. hij mag niet overal in huis komen mocht vanaf het begin al niet. hij mag niet trekken aan de riem. spike was nooit de alpha. hij was gewoon ons hondje..maar stond nooit op nr 1. dat hebben we expres gedaan. zodat hij minder jaloers werd naar anderen en naar de baby dus. verder wil ik graag bij deze een oproep plaatsen aan mensen...als jullie mijn hondje een warm thuis kunnen geven dan mogen jullie hem van mij gratis ophalen. ook al zou ik er wel heel veel pijn van krijgen. het is beter voor de kleine en voor spike zelf.

gr yvon