Dominantie theorie achterhaald - wat zijn jouw ervaringen?

Ik loop elke dag met de hond en elke dag moet ik een drukke straat over, ook al komt er niet een auto aan ik wil dat mijn hond wacht op mijn teken voor dat ze de weg over mag lopen.

Honden zien namelijk niet het gevaar van auto's, als de hond een keer een tik gehad heeft van een auto vermijden ze de auto's over het algemeen voor de rest van hun leven, maar ik laat het er niet op aan komen dat ze eerst een tik van een auto krijgen voor dat ze het leren want dat risico is te groot dat dit fataal afloopt.

Dus laat ik mijn hond wachten voor de weg en op mijn teken mag ze door lopen, dit is een beschermende opvoeding van mijn kant ik weet namelijk wel wat het gevaar kan zijn.

Op een gegeven moment heeft de hond deze handeling zo vaak herhaald dat ze precies weet wat ze moet doen als we voor die zelfde weg staan, en ze zal ook steeds blijven wachten op mijn teken, dus ze kan gewoon mee lopen zonder riem. Maar weet ik nu zeker dat ik mijn hond ten alle tijde onder controle heb?

Mijn hond krijgt dus alle vrijheid om te doen en te laten wat zij wil, geen robot dus, één beperking ze moet wachten voor die drukke weg en hier ontzeg ik haar de vrijheid, maar de hond zal 99 keer gewoon netjes wachten voor deze drukke weg, en de 100ste keer zit er een kat aan de overkant, de prikkel kat kan op dit moment groter zijn dan mijn gezag en ze vliegt over de weg. Als ze geluk heeft is er geen auto op dat moment maar mijn vertrouwen in de hond is in deze éne keer weg, en de volgende keer heeft ze weer een riem om.

Ik wil mijn honden opvoeden dat ik voor de volle honderd procent kan vertrouwen dat ze doen wat ik zeg, als ik wat zeg, de oudste border doet ten alle tijde wat ik zeg, als ze 50 mtr. bij mij vandaan is en ik zeg down gaat ze down en blijft ze down tot ik haar weer vrij geef, als er andere honden aan komen hebben de honden dit vaker eerder in de gaten dan wij en dan zijn ze ook al weg, dat is de vrijheid die ze van mij krijgen, maar al is de ouwe 2 mtr. van de andere hond af, ik roep, ze draait om en komt, en daar ontneem ik haar weer de vrijheid, ik zie dit niet als iets robotachtigs maar respect voor mij en doen wat ik wil. En voor de rest mogen ze vliegen, draven, rennen, zwemmen, alles, alleen in sommige situaties moeten ze luisteren anders kunnen ze bijna nooit los, alleen op losloop veldjes met hekken er omheen, die wij hier niet hebben.

Je eist wel de ultieme perfectie van je hond. Het is overigens wel te trainen, de bijna perfectie. Vergt wel investering. Het alternatief is dat je dus iedere keer moet corrigeren als ze de mist ingaan, of leert je hond na een ruk het nooit meer doen?

Je laatste alinea snap ik niet zo heel goed denk ik... maar wie zegt dat mensen die hun hond soms corrigeren hun hond verder niet overladen met complimenten ?

Ik richte me nu op een discussie over corrigeren vs positief. Het in jouw geval eerder genoemde voorbeeld betrof een haas. Je eist wel ultieme perfectie wil je van je hond eisen dat hij in zo'n gaval niet ineens aan het einde van de lijn staat

Jij corrigeert met een rukje en ik zorg in zo'n geval ook dat hij/zij vlot weer naast me staat, zonder rukje. Zodat we weer rustig verder kunnen lopen. Als het rukje de truc zou zijn zou je hond dus nooit meer aanzet geven bij het spotten van een haas. Daar was mijn laatste alinea op gericht.

Ik verwacht hierin geen perfectie, voor zo'n hond is het ook ineens aktie reactie. Maar zodra mijn hond spanning op de lijn voelt doet hij alweer wat stapjes terug. Gewoon omdat ik dat zo getraind heb.

Eén ding wil ik wel toevoegen, we hebben één border die we in dit voor de volle honderd procent kunnen vertrouwen, die andere 3 lopen aan de riem over de straat, en dit is wel giga moeilijk te trainen en dit heeft heel veel tijd gekost om dit voor elkaar te krijgen dus het is niet zo gemakkelijk als het hier staat getypt.

Ik liep laatst in hartje almere, midden in het centrum, en het was druk, en daar midden op straat lag een mechelaar zonder riem, gewoon los, en de baasjes waren waarschijnlijk in de winkel, veel mensen probeerden deze hond te lokken en van z'n plaats te krijgen maar deze bleef liggen onder alle omstandigheden, ik heb daar van staan te kijken, maar petje af voor de baasjes

J&T Zijn we het eens met elkaar eens

Lily kan ik blindelings vertrouwen. Maar Jip gaat in mijn ogen onveilige situaties aan de lijn hoor. Die kan veel te vlug en onvoorspelbaar zijn met zijn rare bokkesprongen.

De verschillen zijn ook helemaal niet zo groot. Alleen ik heb het idee dat ieder zo met zijn eigen overtuiging bezig is dat alleen dat goed is en voor andere inzichten/ervaringen/meningen geen ruimte is.

Als ik naar mijzelf kijk en dan heb ik nog nooit gekeken naar de dominantie/roedelregels bij al mijn honden niet ik pas ze ook niet toe en toch weet ik dat ik ook 'dominant' moet zijn naar mijn huidige roedel toe als ik daar mee op stap ben, (weer heel anders als mijn vorige honden die een stuk makkelijker waren.) Doe ik dat niet dan is het einde verhaal en doen ze precies wat ze willen doen en heb ik denk ik een probleem. Natuurlijk en dat is bereik je dat ze luisteren alleen door een band met de hond op te bouwen en zoals ik gelezen heb is dat toch bij (bijna) ieder hier toch hetzelfde alleen wordt het net wat anders omschreven. Met name bij Gobry heb ik het gevoel dat zij juist heel goed naar de hond kijkt, wat die hond aankan, wat het verleden van deze hond is en wat zij ondanks het verleden van de hond bereikt heeft daar de juiste weg in heeft gevonden die voor deze hond het beste werkt.

Leest men objectief i.p.v subjectief dan (dat lees ik althans) proef je en lees je dat de verschillen niet zo heel groot zijn en dat de meeste hier op een positieve manier hun hond opvoeden/trainen.(met name tijdens de aanleerfase)
Daar draait het uiteindelijk toch om. Daarbij kijkend naar de gevoeligheid/hardheid/bagage/ozekerheid/zelfverzekerdheid van de hond en op de manier hoe deze specifieke hond leert daarbij kijkend naar het ras en zijn specifieke eigenschappen dan vind ik de reacties niet zo heel erg veel van elkaar verschillen. De verschillen liggen wel in beloning maar ook dat is voor ieder anders al ben ik van mening dat een beloning een motivator essentieel is. Ik beloon met de bal en met mijn stem, in de aanleerfase heb ik wat lekkers op zak maar toch het meeste met mijn bal. Gewoon omdat ze er iets leuks voor terug krijgen, ben ik de leukste en is elke prikkel minder interessanter dan mijn bal dat werkt voor mij en mijn roedeltje prima.

Op een positieve en leuke manier een band opbouwen met je hond. Vanaf die basis verder gaan en naar de hond kijken en wat voor die hond en baas werkt.
Daarom ben ik zo tegen het veralgemeniseren.

Chapeau Wilma, jij kan het duidelijker verwoorden dan ik, maar sluit me helemaal bij je aan.

Da's waar het vaak fout gaat..
Of laten we hopen. fout ging.
veralgemenisering van de dominantie theorie.
Koop een boekje waarin staat hoe je de baas wordt of blijft.
Nog een paar handige tips over het afdwingen van gezag.
En heb je eenmaal gezag, zullen ze je respecteren, en zullen ze luisteren..*proest*
En klaar is klara.
Maar helaas lees ik hier op HP nog steeds veel voorvallen van hondenscholen en gedragsdeskundige die weer over dat rug draaien, als eerste door een deur, en het eten gaan..
Kortzichtigheid lijkt soms een ziekte.
Een groot aantal berichten in deze topic laten zien dat dat hele gedoe in grote lijnen overboord kan.
Waar het om gaat, is zorg op maat.

Wat misschien wel mijn allerbelangrijkste boodschap is , is dat ik echt hoop dat mensen een stuk angst kunnen kwijtraken zodat die hele prblematische dominantie theorie minder een schrikbeeld hoeft te zijn.

Zonder allerlei dominantie donderwolken boven ons hoofd wordt de opvoeding veel meer ontspannen. Een hond is er niet dagelijks op uit om ons te domineren.
Een moeten we leren samenleven met ons.

Zorg op maat Ha, mooi!

*Een hond moeten we leren samenleven met ons.*

Ook die zorg op maat vind ik heel mooi.

Ik ben het met je eens Wilma, het komt in grote lijnen op hetzelfde neer.
Het zijn dan ook meestal de kleine dingen waar we zo lekker over kunnen discuseren.

Die kortzichtigheid is waar ik het meeste tegen aanloop, zodra je zegt dat dominantie geen probleem is dan krijg je meteen een hoop verzetten te voorduren.

Net als jaloezie, ik ben er van overtuigt dat dit niet bestaat bij honden, maar ik kan bijna niemand vinden die het met me eens is. Moet je eens proberen je vast te houden aan iets, of advies te geven als mensen zo vastgeroest zijn op een idee.

Een voorbeeld van Jaloezie is mijn eigen hond Kaily.

Als jij een andere hond aait, dan springt ze op, loopt naar je toe en ramt meteen haar kop tussen beide, van HE aai mij!
Mensen zeggen dan, aah ben je jaloers *aai, aai*

Dan zeg ik nee, ze is niet jaloers. Ze heeft gewoon geleerd dat als ze dat doet, zij aandacht krijgt.

Want bij mij doet ze dat niet hoor! Ze zou niet durven. Wel wil ze nog wel eens naar andere mensen toe, als ik een hond aai. Maar ja, dan krijgt ze dezelfde reactie.
Als ik mensen wil demonstreren dat het Jaloerse gedrag zo uitdooft als je er niet op reageerd, dan staan ze verbaast te kijken als ze Kaily negeren dat ze binnen 5 seconde wel iets beter gevonden heeft om te doen.

Ze houd gewoon van aandacht, en doet alles om dat te krijgen.Maar ja, het lukt toch?

hmm ja maar dat zeg genoeg of niet dat er dan vele niet eens met je zijn over jaloers niet bot bedoel hoor want die mensen zijn in de meerde heid die het geloven dat er wel degelijk jaloers bestaat

Ja, en ik vind dat kortzichtig, want ik heb het nu al zooooo vaak gezien, dat het gewoon binnen een paar minuten te verhelpen is, die zogenaamde jaloezie.
Als het echte jaloezie zou zijn geweest, dan kan je dat niet verhelpen.
verder vind ik mensenlijke emoties op honden plakken weer vermenselijken

Maar goed, het gaat niet over jaloezie..

vertrouwen en respect, precies zoals ik handel met mijn gedragstherapie.

www.cincerity.nl en www.cincerity.nl/hondenpuppies

als je vertrouwen en respect geeft, krijgt je dit ook terug en gaat de hond je haast vanzelf volgen. Hoe makkelijk kan het zijn

Jammer is dat als men iets over honden leest, dit dan meteen ook ALTIJD zou gelden en voor ELKE hond. Het is niet zwart-wit, elke hond is anders, elke situatie is anders. Daarom is de gedragstherapie voor honden ook ontstaan. Het is allemaal niet zo makkelijk als het lijkt.
Het is veel logisch nadenken en veel kennis hebben van lichaamstaal. Want elk gedrag kan in 10 verschillende situaties ook bijna 10 verschillende dingen betekenen. Dat is allemaal afhankelijk van de context en andere zaken.

Ik vind het knap als iemand zegt "ik vertrouw mijn hond volkomen in gevaarlijke situaties"
Het blijft toch een hond. Nu maar hopen dat hij inderdaad luistert!!!
Iedereen zegt altijd tegen ons wat luistert ze geweldig, ik hoef haar naam maar te fluisteren en ze komt al,een draai met mijn vinger en ze zit naast me ,zonder moeite.
Waarom lukt dit bij ons wel zonder moeite en een ander is het hele leven van de hond aan het vechten om dit voor elkaar te krijgen.
Een ding wil ik wel meegeven consequentie.
Of hebben wij met onze hond geluk gehad .Ze heeft ook 6 jaar met een maatje geleefd ,niets dominantie of jaloers ,ook haar maatje niet.

Irene,

het kan zijn dat jij van nature al zeer zelfverzekerd bent, en sterk in je schoenen staat.

niet iedereen heeft dat.
Je moet ook niet alle mensen over een kam scheren.

Sandra, wat je zegt is zeker waar! Mensen zien vaak het nut van gedragstherapie niet, maar het kan o zo veel betekenen of belangrijk zijn.

Ik snap ook niet dat mensen vaak pas iemand er bij roepen als de hond al ver heen is in zijn probleem.

Hele goede discussie. Ik volg hem vanaf het begin.

Ben het met vele eens.

Elke hond is een individu. Je kan veel hebben aan de basis voor de opvoeding, maar je eigen inzicht in je hond, je eigen creatieviteit hoe je met de basis omgaat is ook heel belangrijk. Klakkeloos regels volgen, kan volgens mij niet. Het zijn tools/handvaten.

Als er een gedrags therapeut aan te pas moet komen is de therapie belangrijker voor de baas dan voor de hond, denk ik.

Je moet ook niet alle mensen over een kam scheren.

Gerdine@ leg eens uit.

Consequent zijn heeft niets te maken met sterk in je schoenen staan.

We hebben hier niet zo moeilijk gedaan.Gewoon relaxed dan blijft het ook leuk wand dat is toch de bedoeling genieten van elkaar.

nee consequent heeft daar niets mee te maken.

maar jou persoonlijke uitstraling wel.

Elke hond die hier bij mij binnenkomt heeft meteen door dat ik de touwtjes in handen heb(zeg maar)

Ik straal dit uit, en ze beginnen meteen met respect te tonen.
En dan heb ik nog niets gedaan, dit heeft allemaal met uitstraling en lichaamshouding te maken.

dat bedoel ik

maar als je niet sterk in je schoenen staat kan je wel de moed snel opgeven en dus niet meer consuquent zijn wat ik snel merk bij hier ons in de buurt

Een hond is zeker geen robot, maar ik verwacht wel dat ze naar mij luisteren ten alle tijden

Ik hoop dat iedereen dit verwacht, tenminste in belangrijke/gevaarlijke situaties waarbij ze niet aan de lijn zijn...

Een hond als Lola die gromde en uitviel naar alles wat langs kwam, heb ik het uitvallen afgeleerd door grote bogen te maken, om het "gevaar" heen, en afleiding, een zoekspelletje of iets lekkers. Een boos woord of correctie is daarbij nooit geweest. Daar zou ze alleen maar meer opgewonden van worden. Wel hebben we dat consequent volgehouden.
Op een gegeven moment kwam er kalmte over de hond, ze wist al gauw wat er gebeuren moet als er iets of iemand aankomt, ze hoefde dat niet meer alleen op te lossen maar kan/moet/wil naar mij toe komen en samen het "gevaar" voorbijlopen. Inmiddels is dit gedrag er dus als vanzelf ingetraind en weet ze niet beter of het hoort zo.

@ Gerdine, Dat zeg je nou dat ik sterk in mijn schoenen sta oké leuk om te horen.

Er word vaak op straat gevraagd, ik heb een probleem wat zou jij doen. Omdat we niet meer werken zeg ik ,mag ik hem een paar uurtjes meenemen. Het is onvoorstelbaar hoe goed de meeste honden luisteren naar mij,er wordt niet getrokken en geblaft of gesprongen . Komt dat omdat ik veel praat tegen de hond?
Of heb ik inderdaad de uitstraling ,klinkt arrogant, maar nooit bij stil gestaan.
Als de hond weer mee gaat nemen we samen nog even door wat ik gedaan heb. En als ze weg gaan gaat het bijna altijd een stuk beter. Soms ook wel eens vervelend want ik heb ook niet altijd de wijsheid is pacht. Maar wel heel leuk als het werkt.

Wat dat ook is, is vreemde ogen dwingen. dit is echt zo.

Maar ja, ik denk het wel, dat je een goede uitstraling hebt. Ik ken je natuurlijk niet

Verder is het wel lastig als je een hond overneemt, omdat de hond het bij jou wel zo kan doen, maar bij een ander miss heel anders reageerd.

Daarom laat een goeie gedragstherapeut ook altijd de baasjes alles doen, zodat zij hun goed kunnen begeleiden. Want de GT gaat weer naar huis, en dan moeten de baasjes het ook alleen doen

@ Gerdine dat honden niet jaloers zijn/ ofwel die emotie niet kennen daar hoef je mij niet van te overtuigen. Mensen willen dat nu eenmaal zo zien.
Er is een onderzoek gedaan met een aantal honden, de ene groep kreeg een kaasje de andere groep honden kreeg niets bij het (ik geloof een pootje geven) geven van het commando "pootje". De ene groep/hond die wel een kaasje kreeg deed het op een gegeven moment beter als de andere groep die geen kaasje kreeg. Dus was de conclusie dat honden wel degelijk jaloezie kennen. Mijn overtuiging ofwel mijn conclusie hierin dat een motivator in dit geval de vorm van een kaasje er meer motivatie voor de hond is om iets te doen dan als men de hond geen motivator voor schotelt. Daarnaast vindt ik het logisch als de hond naast je wel iets lekkers krijgt en de hond die niets krijgt dit ook ruikt en ziet dat de hond daar zo mee bezig is dat hij inderdaad het commando poot niet meer opvolgt.

@ Melissa honden zijn opportunisten zij willen die aandacht zij willen dat kaasje of wat dan ook, net zo goed als die andere hond die dat wel krijgt, daarom lijkt het alsof ze jaloers zijn. Wij mensen verbinden bepaalde gedragingen die de hond vertoont een menselijke emotie toe omdat wij ons daar in kunnen vinden want wij zien dat bij mensen precies hetzelfde. Wat jij wil wil ik ook!!



Een hond wil ons niet gauw domineren. Wat wel een probleem is dat er geen duidelijkheid is dan lijkt het of onze honden willen domineren.

Hetzelfde probleem kan je krijgen als je de hond gaat vermenselijken en leiding/duidelijkheid achterwege blijft. Ook dan lijkt het dat de hond wil gaan domineren.

Ook het niet weten hoe met de hond te spelen, het leuk en interessant maken van jezelf in ieder geval leuker dan al het andere om zich heen.Met andere woorden je weet niet hoe je een band kan opbouwen en hoe je het tussen baas en hond leuk maakt. Zodat de hond lekker zijn eigen gangetje gaat.

Of als pup is het allemaal zo leuk en dat is toch lachen zo'n kleine muts die al waaks is, of iemand in zijn sokken hangt, of nou ja vul dat zelf maar in. ect ect. Niet meegroeien met de pup en dan in een keer 'wakker' worden dat er ondertussen problemen zijn ontstaan.Ik denk dan ook aan de pubertijd en dergelijke. Geen enkele hond van mij en ik heb met mijn huidige honden meegeteld zijn dat er 16 niet 1 in de pubertijd gehad of maar iets wat daarop lijkt.

Daar onstaan mijn inziens de problemen, het te lang doorgaan en het aan blijven kijken, niet wetende hoe men ermee om moet gaan ook hier weer een legio aan voorbeelden te bedenken.

Zo zijn er nog wel een aantal voorbeelden te geven denk ik waar het lijkt dat de hond ons wil domineren.

In sommige en/of bepaalde situaties kan het zijn dat enkele roedelregels duidelijkheid geven en in die context kan ik daar zeker wel in mee gaan.

Het leren spelen met de hond is theoretisch best moeilijk te omschrijven. Maar zie dat ook op de hondenschool terug. Het commando spelen wordt gegeven maar hoe???? dat wordt dan naar mijn idee te simpel (ook al is het eigenlijk vrij simpel) uitgelegd ja een beetje balletje trekken/gooien en dat is dan spelen maar niets is minder waar, te theoretish, daar moet veel meer aandacht aan besteed worden dus het steeds maar voordoen in de praktijk, laten zien wat nu spelen is en hoe je met de hond kan spelen. Het leuk maken van jezelf niet alleen met voer maar daarnaast een belangrijke motivator waar de hond echt alles voor doet. Die motivator waar je de pup/volwassen hond al gek mee maakt waar je dus al vanaf dag 1 mee begint om datgene te zoeken waar de pup/volwassen hond vanuit zijn dak gaat. Waar hij niet zomaar mee mag spelen alleen als beloning krijgt dat maakt het voor een pup/volwassen hond zo spannend dus een enorme motivator.
Natuurlijk kan je stem prima werken wat uiteindelijk ook de bedoeling is maar toch samen met die ene motivator.

Dan heb ik persoonlijk nog moeite mee dat men de hond niet gewoonweg accepteert zoals hij is en daar een probleem van maakt. Ik zou een voorbeeld geven. Mijn vorige hond een prachtige enorme lieve witte herder die niets van vreemden moest hebben ofwel zeer gereserveerd naar vreemden. Die als pup al moeite had als andere mensen hem aaide. Of niets van andere honden moest hebben en alleen met mij ,de mensen waar zij verder vertrouwt mee was en haar roedelgenoten bezig was. de rest had ze gewoonweg niets mee. Iedereen kon binnen komen dat was voor geen probleem Moet ik dan haar karaktertje zo gaan ombuigen omdat dat zo hoort, nee naar mijn overtuiging niet. De hond was gelukkig zoals het was en zoals zij was. Het socialiseren van haar ging stap voor stap en alleen wat ik wou en dacht waar ik de verwachting had wat zij tegen kon komen en/of meet te maken kreeg en zij erop haar manier mee om kon gaan. Hondenschool nooit van haar leven had ik dat met haar gedaan daar zou zij dus doodongelukkig van worden. Toch was zij een van de makkelijkste honden die ik ooit heb gekend en die ik tot op de dag van vandaag nog steeds enorm mis.
Ook daar ontstaan soms problemen mee. Oversocialiseren noem ik het maar even. Niet kijkende wat de hond aankan want dat vergeten we gewoonweg maar even. Maar het hoort zo want dat staat immers op het lijstje en wel zo snel mogelijk. Terwijl socialiseren nooit ophoudt. Nu zeg ik dus niet dat je niet moet socialiseren maar wel dat je naar de hond moet kijken en alles zo positief mogelijk moet afsluiten en laten ervaren. Maar wel wat de hond aankan en daar de socialisatie bij aan passen.

Tja mijn menig de hond in zijn waarde laten sommige problemen niet voorop zetten door dit uit alle macht proberen weg te trainen, maar je aanpassen aan de hond en daar zo relaxt mogelijk mee omgaan. Juist waar de hond een probleem mee heeft uit de weg gaan en vanuit daar de juiste weg vinden en stap voor stap problemen aan pakken en voor de rest en als dat probleem niet opgelost kan worden de hond accepteren/respecteren zoals hij is met al zijn tekortkomingen of problemen. Hoe groter jij het probleem maakt hoe erger dit voor en door de hond ervaren wordt.
Het vertrouwen winnen,daar de tijd voor nemen die de hond nodig heeft, de manier vinden die voor de betreffende hond werkt en de hond een geweldig leven kan geven waar hond en baas gelukkig mee zijn is toch geweldig.


Ben ik nu erg of topic

Irene
Ik vind het knap als iemand zegt "ik vertrouw mijn hond volkomen in gevaarlijke situaties"
Het blijft toch een hond. Nu maar hopen dat hij inderdaad luistert!!!

Ik geef je groot gelijk hoor, het is en blijft een hond en geen robot.

Ik kan Lily (kon moet ik zeggen) blind vertrouwen, zo is dat gegroeid. Dat wil niet zeggen dat ik niet voorzichtig ben en alert en maatregelen neem als ik dat veiliger acht. Maar ik heb dit ook nog nooit eerder met enig ander hond zo ervaren. Hoe goed ze ook luisteren er is altijd 2% (of meer) waarin een risico schuilt.

Ik was een keer met een vriendin aan het wandelen en we zaten wat uit te puffen op een parkeerplaats langs best een drukke weg. Lily vond een bal en brengt hem bij de vriendin. Die vriendin bedenkt zich niet en gooit de bal, die vervolgens tegen een bord aanketst en de drukke weg overstuitert (zo'n risico zou ik dus nooit nemen!). Lily in al haar drift racet achter de bal aan en ik roep NEE...WACHT. Ze blijft staan en ploft op haar kont. Ik heb peentjes gezweet dat mag je weten, geloof dat mijn hart nog nooit zo hard gebonkt heeft, maar toen wist ik echt dat onze spelenderwijs training echt een gouden training is. Ze luisterde altijd al goed, maar dit was wel ultiem.

Ik vind je verhaal niet off topic Wilma. Ik kijk er net zo tegen aan als jij. Mooi geschreven weer.

wil nog ff iets aan toevoegen, in de lijn van JT:HD

als Gorby mij volgt (wat ik trouwens vrij nooit verbaal hem vraag maar met een hand gebaar) doet hij dat nu uit vertrouwen en respect, die 2 gaan samen.

ik kan dat bij Gorby makkelijk met geweld af gaan dwingen, die taal spreekt hij meer dan uistekend, hij beantwoord de hardheid met nog grotere hardheid terug en dan is tie beslist niet "onzeker", wel is hij dan het vertrouwen kwijt, gevolg, zo gauw hij een halve milimeter ziet, zal hij zijn (ook aangeleerde maar zeer verkeerde) gedrag uitvoeren, harder als ervoor.

als ik Gorby in een onmogelijke situatie breng (al dan niet opzettelijk, want je hebt niet altijd alles in de hand) zal ik dus ook anders reageren als ik weet dat ik hem zou "overvragen", ik zou dan nl ook zijn vertrouwen schenden.

ik denk Gerdine, dat je niet moet vergeten dat er honden zijn met vele verschillende karakters, en dan bedoel ik niet speels of niet speels, maar ook in hardheid en belastbaarheid, en hoe die karakters (door anderen in ons geval) zijn gevormd, daar moet je mee om gaan en als we nu iets gedaan hebben is ons intens verdiepen in het wezen van de hond, maar heel specifiek in het "wesen" van Gorby.

dus..... als ik al zit moet zeggen (wat zelden meer gebeurd, want waar ik stop, zit hij vrijwel altijd een 2-3 decimeter links achter me) verwacht ik dat hij dat in 1 beweging direct uitvoerd, zo niet bevestig ik direct mijn leiderschap op de (milde maar zeer duidelijke manier) die wij geleerd hebben.

maar als Gorby in huis zijn bot door de hele kamer heenslingerd, gaat tie zn gang maar, tis geen strafkamp.

ik neem je je reactie wel wat kwalijk.

sorry bedoel als je niet sterk in je schoenen kan staan

zodra de verhaal te lang wordt gaat het beeld haperen waardoor het on overzichtelijk wordt