Hond overleden.

Hallo.

Ik heb 2 Malthezers van 14 en 10 jaar. Ze zijn altijd samen geweest. Mijn hondje van 10 (Daisy) is 2 weken geleden overleden. Tasja, die van 14, heeft afscheid kunnen nemen. Ze rook even aan Daisy en is er toen naast gaan liggen.
Maar sinds een week is ze erg onrustig en piept ze veel, terwijl ze nooit heeft gepiept.
Ik geef haar extra veel aandacht, maar als ik even geen aandacht geef komt ze gelijk weer naar me toe, en gaat ze zitten piepen tot ik haar bij me neerzet
Ik vraag me af of ze haar vriendinnetje mist? Of dat het alleen om de aandacht draait?
Ze heeft nooit gepiept, en nu ineens wel.
Heeft iemand toevallig een idee of tips?

Het kan zeker het gemis zijn .
Dat hebben wij zelf meegemaakt dat een hondje was overleden en ze ging zich op een gegeven moment op schuilen.De dierenarts om raad gevraagt en ze miste de hond.We hebben er toen gauw een bij gemomen.In de tussen tijd hebben we haar wel wat meer aandacht gegeven.

Is het een verhaal of is het echt gebeurd?

Als 2 honden altijd op elkaar leunen en dus altijd in elkaars aanwezigheid zijn en er valt één van de 2 weg, dan is het normaal dat de hond die achter blijft het daar vreselijk moeilijk mee heeft. Dit kost gewoon tijd....Toen ik Buster in heb laten slapen, heeft mijn Flos zeker een maand getreurd! Je zag hem gewoon overal zoeken en als hij iets bij de gangdeur hoorde zag je hem enthousiast worden! Net of hij wou zeggen...."Yes daar komt mijn maatje weer!" Flos hebben wij ook wat extra verwend, waar hij enorm van genoot. Hij had die aandacht immers al die jaren moeten delen! Je hebt er goed aan gedaan om Tasja te betrekken in het afscheid van Daisy. Ze zal het beter kunnen plaatsen. Mijn Flos heeft helaas geen afscheid meer kunnen nemen van zijn maatje voor het leven Buster. Dit terwijl ze toch meer dan 13 jaar samen hebben geleefd! Inmiddels is mijn Flos afgelopen januari op 17 jarige leeftijd overleden en is hij weer herenigd met zijn maatje Buste! Deze keer heb ik zijn jongere maatje Morris wel degelijk afscheid laten nemen. Ik moet zeggen dat ik aan Morris weinig heb gemerkt. Hij was alleen de eerste paar dagen heel erg rustig! Maar ja, we hadden ook heel snel een nieuw maatje gevonden voor Morris, waar hij nu helemaal mee in zijn sas is! Dit zijn typisch weer maatjes voor het leven! Sterkte met het verlies van jouw kanjer Daisy. Ik zal een kaarsje voor haar branden.....Ik hoop dat Tasja snel uitgetreurd is en weer vrolijk gaat worden.....Geef haar maar gewoon wat extra knuffels, maar ik zou niet reageren op het gepiep.....Ze moet toch leren dat ze nu ook weer op eigen pootjes kan staan zonder de steun van haar grote vriendin Daisy.....

het is echt gebeurd. We hebben vorig jaar er 1 bijgenomen, maar die van 14 moet er niet veel van hebben, misschien omdat het een mannetje is?

Die we vorig jaar erbij hebben genomen was toen al 7 en is ook een Malthezer. HIj (Rocky) wilt graag naar Tasja toetrekken, maar Tasja wil dat niet. Tasja is ook gewoon nog vrolijk, en dat vind ik gek. Als ze om Daisy treurt zou ze toch niet zo vrolijk blijven??

Ik snap je verhaal, maar niet dat je hiervan een poll maakt om te beoordelen of dit verhaal goed of slecht is....

Ik wou er ook geen poll van maken, maar wou gewoon advies en tips, maar ik moest die poll perse invullen. Ik ben hier voor het eerst gekomen en ik weet nog niet hoe alles werkt.

Oké.

Ik denk dat ze inderdaad haar maatje mist, weet het eigenlijk wel zeker.
Maar...gun haar de tijd, ook zij moet dit verlies 'een plekje' geven.....
Het zal heel vreemd voor haar zijn zonder haar maatje te zijn ineens...

Sterkte toegewenst !!!

Natuurlijk mist ze haar maatje,vandaag 1 jaar geleden is ons Fike heen gegaan en ons Treesje heeft enorm veel getreurd,ze wou niet meer eten en niet meer alleen s nachts in haar mandje slapen,we zijn toen enorm veel met haar bezig geweest om haar af te leiden.Nu een jaar later hebben we een nieuw maatje onze Jos en die twee kunnen heel goed met elkaar om gaan.

ik zelf heb ook twee malthesers gehad.ze zijn meer dan toen jaar samen geweest.ze hebben alles samen gedeeld.in december heb ik mijn jongste hij was 11 jaar en 8 maanden.in moeten laten slapen.mijn teefje van 14 en een half jaar heeft het daar heel moeilijk door gehad.ze kon niet zonder jordy.toen hij er niet meer was wou ze niet meer eten zij is toen heel wat afgevallen.dus naar een week of zes heb ik een nieuwe pup genomen om haar een maatje te geven.in het begin moest ze er ook niet veel van hebben.maar naar een paar dagen lagen ze wel samen naast elkaar op de bank.ik heb toen ook gedacht dat het nu een stuk beterde met haar ging ze begon weer wat meer te eten. maar binnen twee weken kreeg ze een herseninfarkt.daar is ze niet meer boven op gekomen.
heelaas is zij ook in geslapen.dus binnen twee maanden 2 maatjes kwijt.lady is 7 februarie in geslapen.

dus ja een hond mist ook zijn maatje.en hebben ook de tijd nodig.jou hondje is ook al 14 jaar.geef haar de tijd.

Ik denk en vrijwel zeker dat ze haar maatje erg mist na zoveel jaren samen te zijn geweest , ze heeft hiervoor de nodige tijd nodig .
Dat ze tussendoor al eens vrolijk dat kan , maar dat neemt niet haar gemis dadelijk weg nu je ander hondje erbij neemt

Het enige dat je kunt doen is zo snel mogelijk het
oude ritme op te pakken.
Natuurlijk kan een hond ook rouwen.
Waarschijnlijk voelt het achtergebleven hondje,
ook jouw verdriet.

Toen Sita stierf, bleef haar dochter Lady alleen achter. Sita was de leider en Lady kon het niet aan dat zij nu opeens de leiding had. Toen hebben we Dotje uit het asiel gehaald. Zij was ook een leider en ze konden vanaf het begin heel goed met elkaar opschieten. Lady was weer gelukkig omdat zij geen leider meer hoefde te zijn. Als vanzelfsprekend nam Dotje die taak op zich.