Dag lieve Guido

Vrijdagochtend is onze lieve Rottie Guido overleden, hij was zelf gelukkig buiten bewustzijn en heeft het niet zelf meer meegemaakt.

Hij had de laatste maand al 3 lichte herseninfarcten gehad en aangezien hij een opgezette buik kreeg en zijn slijmvliezen bleek waren (wat duid op bloedarmoede) werdt er door de da op woensdagmiddag een echo van zijn buik gemaakt.
Daaruit bleek dat hij tumoren in zijn Milt had,
Dit bleek wel operabel te zijn maar aangezien Guido al bijna 10
jaar oud was, twijfelden we er toch over of we hem wel een zware buikoperatie aan wilden doen. uiteindelijk nadat de da had gezegd dat Guido een goede kans had wilden wij allevier hem toch die kans geven om toch wat langer bij ons te blijven. we wilden ons vriendje ook gewoon niet kwijt.
Donderdagochtend om kwart over tien hebben we hem dus naar de arts gebracht voor de operatie. na een emotioneel afscheid (we wisten immers niet of hij er wel doorheen zou komen) zijn we naar huis gegaan. de uurtjes daarna waren zenuwslopend. toen ging uitijndelijk om kwart voor twee de telefoon... De Operatie was hartstikke goed gegaan, ze hadden geen uitzaaiingen ontdekt en we konden hem zodra hij goed bijgekomen was van de narcose op komen halen!

We waren zo ontzettend blij en opgelucht! ons mannetje zou toch nog eventjes bij ons blijven!

we konden hem om drie uur ophalen, en wat was hij blij om ons te zien, ietwat versuft en wiebelig liep hij zelf naar de auto en sprong er ook zelf in, we konden ons geluk niet op, het ging echt goed met hem.
toen we uiteindelijk thuis waren en hem in zijn mand hadden geinstalleerd begon hij een beetje te struiptrekken, af en toe van de kleine, ongetrontroleerde bewegingen, maar dat was te wijten aan de narcose volgens mijn moeder,
uiteindelijk om 4 uur krijg hij een hevige epileptische aanval, dit had hij nog nooit gehad, dus onze lieve schat had zelf geen idee van wat er nou eigenlijk gebeurde, heel naar. met zijn tweeen hebben mijn vader en ik hem vastgehouden terwijl mijn moeder in paniek de dierenarts belde; volgens haar kon dit dus gebeuren na een narcose en hoefden we ons niet echt zorgen te maken.

na de aanval ging alles ineens veel beter met hem, de stuipjes waren verdwenen en hij begon weer rond te lopen. hij wilde zelfs weer eten! heel mooi was dat.
om 22 uur kreeg hij weer een aanval en toen besloten we de hele nacht bij hem te blijven. de rest van de nacht kreeg hij steeds vaker de aanvallen en ging hij zienderogen achteruit, om 7 s'ochtens had hij in een uur 4 aanvallen gehad en was hij geestelijk al heel ver weg. we hebben de dierenarts toen laten komen die ons weer hoop gaf doordat de bloedsomloop heel sterk was en dat als hij een dagje opgenomen zou worden in de kliniek hij er weer bovenop kon komen.
niets bleek minder waar:Toen we hem brachten bleek dat mijn schat al bijna in coma raakte en dat er niets meer gedaan kon worden voor hem...

tussen half 10 en tien uur heeft mijn mannetje de spuit rechtstreeks in zijn hart gekregen omdat de bloedsomloop op dat moment gering was.

de vraag is nog steeds wat er nou precies gebeurt kan zijn. de dierenarts zelf stond voor een raadsel, Guido heeft hiervoor ook nooit een epileptische aanval gehad, het is wel zo dat deze getriggerd kunnen worden door de narcose, maar of dit nou fataal kan zijn???

We zullen het ook nooit weten, lijkt me, en zelfs dan zullen we hem er niet mee terugkrijgen. feit blijft dat we ons maatje kwijt zijn.

De laatste 2 dagen waren ontzettend moeilijk, ik mis hem ontzettend. het is ook helemaal niet moeilijk om voor te stellen dat hij gewoon ineens de kamer in komt lopen en gewoon weer in zijn mand gaat liggen. hij is nog zo dichtbij voor mij.

Ik mis hem verschrikkelijk...Rust zacht lieve schat.

Hallo Wendy,

Wat een vreselijk gemis als je maatje kwijtraakt..
Velen hier op de site weten er alles van...

Mogelijk is de operatie toch te veel geweest voor hem...
Vreselijk jammer dat hij toch moest gaan...
Maar jullie hadden geen keus...
Jullie hebben het liefde voor hem gedaan, om hem toch nog een fijne oude dag te geven...

Het kan heel goed dat hij nog heel dichtbij jullie is...
Zo'n hechte band verbreekt nooit met een hond die je beste vriend is geweest...

Maar hij is nu daar waar hij weer kan rennen en spelen en geen pijn zal kennen...

Neem hem in gedachte en vertel hem dat het goed is zo, dat hij mag gaan daar waar hij is...
Hij zal er blij mee zijn als je hem los kan laten, al zal hij nooit uit jullie hart en uit jullie gedachte zijn...
Hij zal over jullie waken en op jullie wachten als jullie tijd ooit gekomen is...

Over een poos zal jullie verdriet een plaatsje krijgen...
Maar het gemis van zijn aanwezigheid zal blijven...

Ik wens jullie heel veel sterkte de komende tijd...
Praat over hem en lach om de leuke momenten die jullie samen hadden...
Schrijf het desnoods allemaal op, wat je samen met hem beleeft hebt, vaak lucht dat wat op..

Heel veel sterkte, lieve groet, Ilja

Hoi Wendy,

Wat vreselijk dat je op deze manier je maatje met kwijt raken.
Wens jullie heel veel sterkte.

groetjes Annelies

Hoi wendy

Ik wens je heel veel sterkte met dit zware verlies.
En ik weet zeker dat jullie hem ooit weer terug zullen zien, en let maar op hij staat vrolijk kwispelend op jullie te wachten.

heel erg veel sterkte toegewenst.

liefs natascha

Heel veel sterkte met dit grote verlies Wendy..

Groetjes Denise en Chica

Ontzettend bedankt voor jullie reacties en medeleven!
ben er ontzettend blij mee.

Ik zal hem ook moeten laten gaan, wetende dat we toch alles geprobeert hebben, en hem echt de kans te geven. het duurt gewoon even om het te accepteren.
Het is nu een paar dagen geleden, maar het is nog steeds erg vreemd, zo zonder hem.

Guido was ook al op een mooie leeftyd
ik denk dat de opertatie hem iets te veel is geworden
vele van ons allen zijn al een maatje kwijt dus weten heel goed wat je nu doorstaat
even dat sprankeltje hoop en dan zo ineens moeten afgeven doet heel pijn


sterkte gewenst
mss kan je het ooit een plaatsje geven

Hallo,

Wat een verhaal....heb het heel intens gelezen.
Jullie hebben je uiterste best gedaan voor je maatje...maar er komt altijd die moment waar we ons moeten aan verwachten en dat is heel triest en pijnlijk. Ik leef met jullie mee en wens je heel veel sterkte toe, en blijf de mooie herinneringen levend houden.

Grtzz

Martine

Wendy wat vreselijk; je maatje te moeten missen...
Ik en met mij velen op dit forum kennen dit verdriet
en weten waar je doorheen gaat.
Jullie hebben gedaan wat jullie konden,
helaas is Guido nu niet meer op aarde bij jullie...

Heel veel sterkte voor nu en in de komende tijd!!

Groetjes, Anita.

Wendy, heel veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies.
Probeer aan de leuke momenten die jullie samen hebben mogen beleven te denken. Maar tranen horen ook bij het verwerken van dit grote verdriet!

STERKTE,

Groetjes Janneke.

Lieve Wendy,

een huisdier verliezen is pijnlijk het voelt aan alsof men een stukje van z'n eigen af moet geven, denk aan de mooie momenten welke jullie samen hadden en weet dat aan de hondenhemel een sterretje fonkeld met de Guido dit sterretje is er voor jou.


HEEL VEEL
TOSHI & PATSY

Echt ontzettend lieve reacties van jullie, heel erg bedankt!

Dit weekend kwam ik er ook achter dat een vriendinnetje van guido (Tasha, Labrador) nog geen uur nadat Guido zelf is overleden, ook overleedt. heel raar.

Ze haden elkaar al 3 jaar niet gezien door een verhuizing. Ze waren echt dikke maatjes, Guido 'beschermde' haar altijd tegen andere honden, geen andere hond mocht ook met haar spelen als hij erbij was, het was 'zijn' vriendin.

Ik ga er gewoon van uit dat de twee weer lekker bij elkaar zijn...kan niet anders, toch?

Nog geen uur na elkaar.... dat verzin je toch niet?

Sterkte!

Heel veel sterkte !!!!

Hallo Wendy,
Ik kreeg gewoon ff kippevel. Wat een vreselijk verlies moet dit voor jullie zijn.
We hebben zelf nog een jonge Rottie maar zou me geen leven meer zonder hem voor kunnen stellen.
Ik wens jullie heel veel sterkte !!

Lieve groetjes