mijn mechelse herder is een bangerd

Hoi,

ik heb een Mechelse Herder die moest herplaatst worden, geadopteerd. Hij is een prachtige reu van 18 maanden, een plaatje voor het ras, heel gespierd, superactief, heel speels naar mij en mijn vrouw toe, gek op zijn balletje en op een oude fietsband en op een trektouw en op houten stokken, enfin, op alles waar hij maar achteraan kan gaan en apporteren. Hij luistert heel goed en kent de basiscommando's, dus wandelen met hem is een plezier. hij loopt los op straat, in het bos, overal, komt direct aan de voet als ik fluit, is heel sociaal naar andere honden toe, kortom: hij lijkt de ideale hond... MAAR:
hij is bang van elke situatie waar 1 of meer niet gekende mensen te dicht in de buurt komen, waar een auto langs de stoep staat, waar een vrachtwagen voorbijrijdt, van een tik op een verkeersbord als ik er per ongeluk met mijn arm tegenloop tijdens de wandeling, kortom van alle, voor hem, stresssituaties, en dat zijn er veel.
De hond was aangeworven als politiehond, maar moest weg wegens niet hard genoeg. ik denk dat hij echt geforceerd is om hem toch te laten slagen, maar dat is duidelijk misgelopen. Ik kan hem zelfs niet corrigeren met een iets luidere stem, of het arme beest kruipt in het stof van schrik.
Ook een simpele basisgehoorzaamheidstraining is de hel voor hem; hij is zo bang om iets mis te doen dat hij al zijn mogelijkheden verliest door stress. Pakwerk daarentegen vindt hij leuk, hoewel er een vreemde apache staat. Raar.

Iemand suggesties?

iedere angst totaal negeren, rustig laten kijken, en heel veel tijd geven, komt me allemaal heel bekend voor, niet zo sterk, maar heel bekend.

kwestie van geduld hebben, rust uitstralen en de hond de kans geven hond te worden ipv een afgekeurde gedrilde gehoorzaamheidsmachine die niets zelf meer durft te onderemen en dus totaal in de war raakt als hij met iets te maken krijgt waarop hem niet "geleerd" is hoe hij reageren moet.

schone taak voor de nieuwe eigenaar, maar zet door en je hebt over 6mnd een totaal andere hond.
ga lekker ontspannen met hem op pad, elke dag weer, niets training, niets africhting, maar hond zijn.

tis treurig dat honden zover door gedrild worden, maar mijn ervaring is dat er ondanks dat er zeker beschadigingen in zijn hondenziel zitten, er verrasend veel kan herstellen.

dus rust, regelmaat, zelf rustig blijven, niets forceren, vooral laten kijken en onderzoeken (maar niet overdoseren) dan komt tie vanzelf

fijn dat tie bij jou mag wonen, wat een bofferd

Geduld, wees zijn steun en toe verlaat..
Wees betrouwbaar, nooit straffen..
Deze hond is niet erg vriendelijk behandeld teneinde hem stoer en hard te maken..

Fijn te lezen dat hij bij jouw mag wonen..
Doe rustig aan met hem...
Bind de kt niet op het spek..
Hij heeft het al zo zwaar gehad..

Groet, Ilja

Thanks,

Is wat ik zelf in gedachten heb: hem hond laten zijn en alles rustig laten ontdekken zonder forceren.
Ik heb inderdaad ook gebroken met de training, met de voeding die hij had, met de gewoontes die hem waren opgelegd, gewoon om hem de verandering zo veel als mogelijk duidelijk te maken.
En dan moet je hem zien als we 's morgens en 's avonds onze lange wandelingen doen in het veld, waar hij mag crossen zoveel hij wil: een totaal andere hond: kwispelend, spelend, blij als geen ander... Ik hoop voor de hond dat hij ooit nog eens echt op zijn gemak kan zijn.

bedankt voor de reactie

Ik herken dit wel,ik had het ook met mijn hollandse herder. Ik had haar uit het asiel en ze schrok tijdens het wandelen ook van allerlei dingen zoals langsrijdende vrachtwagens en onverwachte geluiden,heeft wel een maandje geduurd maar daarna ging het steeds beter.

Waarschijnlijk moet hij nog een beetje wennen aan alle rare situaties.

Succes ermee.

Mark

Mischien is Nelis Verhoeven een optie.
Hij heeft vroeger politie honden getraind. Maar is daar me gestopt,omdat hij zich daar niet meer in de werkwijze kan vinden.
Nelis werk met kalmerende signalen.
Heeft ons erg goed, met onze problemen geholpen.

www.calmingsigns.com

Wat wel leuk is Geert voor de band die je wil bouwen met je hond..??

Om hem dingetjes te leren zoals alles apporteren eventueel over een ladder lopen..

Ik weet niet wat je wilt, ik heb met mijn vorige hond in een reddingsgroep getraind..
De neus van honden is een wonder hé..

Ga bijvoorbeeld speuren met hem.
Er zijn speurgroepen..

Het is n.l wel een hond die bezig moet zijn, geestelijke bezigheden nodig heeft..

Dit is mijn videokanaal misschien kun je er iets uithalen waarvan je denkt, hé, leuk..

http://www.youtube.com/my_videos?feature=mhum

Groet, Ilja

wij zijn met Gorby ook gaan speuren (praktijkspeuren) en het is GEWELDIG.

eindelijk mag/moet hij zelf initiatief nemen en moeten wij hem volgen, voor deze afgetrainde hond een ongekende sensatie.

maar..... we hebben hem al een 1.5- 2 jaar nu, ik zou het niet te snel doen, want zelfs Gorby viel even terug in zeer heftig (ongewenst) gedrag, gewoon omdat hij helemaal van slag was. ik denk niet dat hij hier gelijk klaar voor was, dat zou te veel zijn geweest, maar nu.......... echt fantastisch

eerst maar goed wennen aan elkaar, lekker wandelen, spelen, samen spelen zonder competitie, gewoon hem gunnen hond te zijn, en je vooral weghouden van alles wat klikt met vroeger

ik moest leren commando's vriendeijk en met wat hogere toon te geven, anders ging Gorby direct liggen (kalmerend signaal), de hond moest weer blij worden en vrij durven te zijn, en dat komt vanzelf en dat is zoooo gaaf om te zien, want ze bloeien helemaal op en heel langzaam zie je dingen wat gewoon puur genieten is


Gorby is helaas wel wat beschadigd en klikt af en toe nog in zijn hoofd, dat zijn fracties en zullen we mee moeten leven, Gorby is het gelijk weer vergeten in ieder geval. wel een verantwoording voor ons, maar dat is geen probleem, hij is het meer dan waard

wat ons zeker geholpen heeft is het boekje van Turid Rugaas "kalmerende signalen", want doorgetrainde honden zijn meesters in die signalen, helaas zijn ze meestal genegeerd en als jij ze wel herkent en er iets mee doet (beantwoorden, respecteren) zal de hond zeker de band aangaan die je graag ziet.

Heel mooi dat jij en je vrouw dit mecheltje in jullie huis hebben opgenomen.

Heb veel geduld met hem. Laat hem eerst het vertrouwen krijgen in zijn omgeving en dan vanuit daar verder gaan. Er is al een stuk vertrouwen in jullie zoals ik het lees en dat is de eerste stap.

Rust en kalmte is nu het belangrijkste. De rest komt dan wel maar dat zou zeker zijn tijd nodig hebben.

Ik zou ook nu nog niet te veel met hem gaan doen. Als alleen het leuk houden tijdens wandelingen. laat hem apporteren, ik bedoel de dingen die je hond op dit moment leuk vindt en geen angst voor heeft.

Maar nogmaals geweldig dat jullie dit mecheltje een kans hebben gegeven op een fijn leven.

Ben het helemaal met de bovenstaande reacties eens. Heel veel succes met het trainen van je mechelaartje!!!

Hoi,

we zijn ondertussen 7 maanden verder; de eerste 3 maanden waren moeilijk, en het is op sommige momenten enkel ons medelijden met het beest en de vraag "waar moet hij nou nog terecht als wij hem wegdoen" dat ons er van weerhouden heeft om uit te kijken naar een andere oplossing voor onze Mechelaar.

Maar de reacties hierboven hebben gelijk gekregen: we hebben geen druk gelegd en de hond de zaken op zijn tempo laten herontdekken, en wat is onze mechelaar veranderd: hij is uitgegroeid tot een deugniet 1ste klasse; die weet wat mag en niet, maar met een grijns soms eens buiten de lijntjes kleurt;lekker aan de vreemde bezoekers gaat snuffelen,onbevreesd in de ogen kijkt, zich rot amuseert op de wandelingen en in het bos; op, over en onder van alles klautert, volledig in zijn schik is met zijn soortgenoten, of het nu reutjes of teefjes zijn maakt niets uit. Hij luistert prima, en wandelen met hem is dus nog steeds een plezier.
Net zoals bij Gorby blijft er toch iets hangen, want als hij weer eens kattekwaad uithaalt en ik iets harder spreek valt hij in af als een baksteen, met een vertwijfelde blik in zijn ogen, maar dat zijn inderdaad ook maar momenten.

En sinds een paar weken gaan we crossen; hij lopend en ik op de crossfiets, en dan zie je hem vragen "wedstrijdje baas?", en dan razen we er allebei op los... tot ik moet fluiten om hem terug te halen want hij loopt een stuk sneller dan ik kan fietsen. En dan denk ik: ik bof toch maar met zo'n prachtbeest

Geert wat is dit SUPER om te lezen, daar maakt mijn dag helemaal goed en daar word ik nou eens bij van Heel fijn dat je dit goede nieuws nog even komt delen hier.

Als mechel liefhebber doet dit mij gewoon heel veel deugd. Dar er toch weer een mechelaar een goed huis getroffen heeft. Die het geduld hebben kunnen opbrengen om toch de hond op het goede spoor te brengen.

Bepaalde trekjes zou je mechel altijd blijven houden, dat gaat er niet uit of niet makkelijk uit. Maar och daar valt mee om te gaan toch!!

Fijn Geert, heel fijn!!! Zo te lezen heb je er nu een wereld mechel aan. Waar jullie heel veel plezier mee hebben.

Wow wat leuk Geert,je hebt goed je best gedaan en de hond in zijn waarde gelaten,tof

Leuk dat je ook hier even een update'tje doet.

Wouw Geert wat mooi dit te lezen...!!!!!!

Geweldig wat een topbaasje ben je om van zo'n wrak een heerlijke hond te maken die weer lol heeft in het leven..

Kippenvel..!!!!

Je hebt de hoofdprijs verdient...!!!!!!!!!!!!!!!!!!


Leuk dat je het even kom te vertellen, meestal horen we niks terug...


Ga zo door...

Wat heerlijk om te lezen! Ontroerend hoe je over je hond schrijft en te merken hoe goed deze het getroffen heeft en hoe jullie samen jullie weg gevonden hebben tot elkaar!

Ik wens jullie nog heel veel fijne jaren en vooral heerlijke avonturen samen.

Ik doe vrijwilligerswerk in het asiel en geloof me, ontzettend veel honden zijn zo. Ze hebben al heel wat meegemaakt. De momenten dat hij ineen duikt negeren en als er iets gebeurt waar hij normaal van schrikt en dit niet doet: belonen

wat heerlijk om te lezen, geduld en rust doet zoveel met deze getraumatiseerde honden
en dan krijg je wat moois terug ook, want wat is dat genieten he, als je ook het eerdere hebt gezien, wij doen het hier ook elke dag. dat gevoel kan je bijna niet uitlegggen, maar het maakt je heel blij

Gorby kan tegenwoordig stukken loslopen waar we het goed kunnen overzien (was totaal onmogelijk geworden bij de laatste eigenaar) en dan die smoel als de lijn eraf gaat, zo frank en vrij en genietend, tis dan net een hert zoals tie rondhuppelt, en als we hem roepen....... die straalt zn toet "joepie, de baasjes roepen" en komt tie aangescheurd.

geweldig nieuws Geert, ik wens jullie nog heel veel fijne honden jaren samen !!