cremeren of begraven?

Wij cremeren eigenlijk altijd. Voor mijn gevoel -maar dat is echt een gevoel hoor, kan voor anderen als onzin of zweverig overkomen- kan een spirit pas echt vrij zijn als er geen lichaam meer is.
Laika was bv een hondje die nooit echt vrij heeft kunnen zijn omdat ze in Duitsland als fokteef het een na het andere nest moest krijgen, altijd in een kennel zat en nooit écht lol heeft gehad. Vervolgens moest ze weg omdat ze met haar dochter vocht. We hebben haar laten cremeren, nu kan ze echt helemaal vrij zijn

Maar je moet het helemaal zelf weten. Als je het niet zeker weet moet je voor de "veilige" optie gaan zodat je geen spijt krijgt.

Sterkte

En "Laika" staat hier op de kast, maar het voelt helemaal niet als haar. Terwijl wij eens een chi hebben begraven en daar heb ik het nu, jaren later nog steeds moeilijk mee. Het idee dat ze er helemaal alleen ligt gaat maar niet weg. Dat is mijn laatste herinnering aan haar, terwijl de herinneringen aan de honden die gecremeerd zijn wel heel goed zijn. Gewoon fijn herinneringen waar je om moet lachen. Júist omdat het hondje helemaal weg is en alleen nog in gedachte en liefde bestaat

Hallo lieve mensen,

Het is gisteravond gebeurd, de Breborgh heeft haar opgehaald voor de crematie, laten haar individueel cremeren..Het is beter zo...rust zacht mijn lieve Puck!

Bedankt voor jullie ondersteunende berichtjes

Marieke ik wens je nog heel veel sterkte met het verlies puck.

Marieke,

Heel veel sterkte. Het is nu moeilijk, maar misschien ervaar je ook wel een stukje "rust" dat je de beslissing toch genomen hebt.
Kijk niet om of je het anders had moeten doen..
We handelen in zo'n situatie eigenlijk altijd op ons gevoel, dus moet het goed zijn, zoals je beslist hebt.

knuffels

Heel veel sterkte.

Als de katholieke kerk iets tegen cremeren had,
dan zouden er ook geen uitvaartdiensten in de kerken gehouden worden, waarbij de overledenen gecremeerd worden.
De katholieke geestelijken gaan zelfs mee naar het crematorium om daar diensten te houden.
En daarbij heeft een van de katholieke kerken
in mijn wijk, een prachtig urnenveld laten aanleggen,
aan de Maas en bij het overzetten van de urn,
kan er een dienst gehouden worden op het urnenveld.
Het is absoluut een pijnlijk idee iemand waarvan je houdt of je maatje te laten cremeren.
Dat is wel zo. Maar begraven is ook heel pijnlijk.
Ik heb nu de laatste weken tweemaal het besluit
moeten nemen tot crematie en ondanks dat het veel verdriet doet, heb je ook steun aan de urn en de foto.
Maar ieder moet het doen, zoals hij of zij het voelt.
Dat is gewoon het belangrijkste.
Doen wat je voelt in deze.

Wat Gerard zegt, zo denk ik er ook over.

Voor mij is het slechts een leeg omhulsel, een lijf, meer niet. De essentie van de hond, zijn ziel, is weg. Ik zie dat ook altijd heel erg duidelijk aan dieren die dood zijn.

Cremeren of begraven is slechts een kwestie van persoonlijke voorkeur. Het is toch het omhulsel waar je hond in heeft geleefd, je zult dat denk ik met respect willen behandelen. Maar voor het dier zélf is het dus van geen belang. Die zit niet meer in dat lijf. Die is op een betere plek.

ik zou begraven
cremeren vind ik zelf sneu

Klopt Miranda, toen ik Luca terugzag, kon ik heel
goed zien, dat de ziel van mijn ventje weg was.
Begraven is net zo sneu, Jetske.
Want een hond in de grond stoppen en hem overlaten
aan de wormen, is dat niet sneu ?
Het lichaam langzaam laten vergaan.
Het is gewoon een kwestie van hoe je het zelf ervaart.
Ik denk dat mijn gevoel me nu zegt, dat het goed
is, dat mijn ventje gecremeerd is.
De as is nu hier vlakbij me, maar de foto laat
me Luca zien, zoals hij was.
Blij, levenslustig, ondernemend, grappig, lief.
Dat toont de foto.

hallo marieke,

twee maanden geleden heb ik mijn hondje in moeten laten slapen, ze is gecremeerd, het is allemaal zeer waardig gebeurd en we hadden alle tijd om afscheid te nemen. we mochten daar de urn uitzoeken die we graag wilden hebben, en voor mezelf heb ik ook een hanger uitgekozen in een vorm van een hart die ik nu om mijn nek draag. dus ik heb lola heel dicht bij mijn hart.

sterkte met het verlies

Mijn ouders hebben hun honden altijd om de boerderij begraven, daar was plek genoeg, Alles werd bij elkaar begraven, honden en katten. Zelf hebben wij in het verleden altijd de dieren bij de dierenarts achter gelaten, van daar uit gecremeerd. Wat ik nu zou doen weet ik nog niet, hopelijk duurt het nog vele jaren dat ik daar over moet denken.
Dolfine

Volg je gevoel ...
Wij hebben mijn hondje laten cremeren en staat nu voor altijd bij ons in huis maar je moet echt doen wat jezelf denkt dat het beste is !

Veel sterkte !

als ik en tuin had kan begraaf ik hem daar hoor en plant er een mooi boompje,dan is hij dicht bij he'
grtjs

hallo marieke,

het is een eigen keuze die je maakt.
van huis uit ook katholiek maar hebben 15-8-2009 onze rottweiler murdoch laten cremeren.
waarom zal je vragen, ik ben bang dat ik niet zo vaak naar het graf ga op een gegeven moment en je kan ook verhuizen en dan?
wij hebben onze hond zelfs in 2 urnen laten doen, 1 staat bij ons thuis en de andere staat bij mijn ouders omdat hij daar graag en vaak kwam en zn 2e thuis was.
zo is hij toch dicht bij me.
maar goed het blijft persoonlijk.

groetjes diane

Hallo ik heb een vraag,

ik heb een bouvier van ongeveer 45 kilo.
ik wil de hond eigenlijk begraven in de tuin maar mijn angst is dat ik het ga ruiken of dat de kuil gaat inzakken of iets dergelijks.
of is cremeren dan toch beter?

Heeft iemand hier ervaring mee??

henk

Hoi Henk...

Ik heb vorig jaar m'n Tyke begraven in de tuin van m'n broer naast z'n eigen broertje die bij geboortje was overleden(tyke was nakomelingetje van mijn broer z'n Russeltje), zodat ie toch beedje in de buurt bleef.

We hebben er nooit iets van geroken, maar de grond daar is idd iets ingezakt (gebeurd altijd als je een gat graaft en weer dicht gooit en niet hard genoeg aanstampt) maar gewoon wezen opvullen, en later zelfs paar plantjes op geplaats (wonderbaarlijk goeien deze uitermate goed zelfs)

Ik had geinformeerd naar crematie en heb te veel verhalen gehoord of zeer slechte behandeling tot aan meegeven aan derstuctie bedrijven, en dat risico wilde ik gewoon niet nemen met tyke, vandaar de reden dat ik voor begraven in eigen tuin heb verkozen.