Mijn verdriet gaat niet over

Vandaag vond ik nog wat oude foto's van mijn overleden hondje Lesley.
Morgen is het 2 maanden geleden dat ze is ingeslapen.
Ik kan niet stoppen met huilen, ik mis haar zo erg en alles herinnert aan haar.
Ben ik nou zo'n emotie-trut of hebben jullie dit ook.
Ik wil haar zo graag nog even knuffelen en vasthouden.
Misschien stom maar ik zou zo graag een teken van haar krijgen dat het goed gaat met haar.
Lesley ik mis je.........

Sommigen krijgen een 'teken'. Ik geloof daar niet zo in. Wel denk ik dat het logisch is als je door foto's herinneringen terug krijgt. En het is ook nog niet zo lang geleden he... Geef het de tijd om te helen. Ik zie twee hondjes op je foto, hoe gaat het met de andere?

ik snap dat je haar heel erg mist...
2 maanden is nog zó kort geleden!

en huilen is goed... beter dan het verdriet binnen houden...

veel erover praten met vrienden famillie? dat helpt vast wel..

heel veel sterkte.

Natuurlijk mis je haar nog erg, is helemaal niet raar, het is nog maar 2 maanden geleden,geeft alleen maar aan dat jullie een speciale bijzondere band hadden samen, en mischien komt het teken van Lesly nog wel, denk dat ze dicht bij je is.

ik krijg ook geen tekens, maar ik voel wel dat ze bij me is. gewoon heel sterk het gevoel dat ze met haar kop op mijn schoot zit, dit kan ik ook allemaal verbeelden, maar voor mij geeft het ee goed gevoel. ik weet dat ze altijd en nog steeds aan mijn zijde zal staan. geef het de tijd en praat er veel over, dat doet echt wonderen.

bij mij is het nu 11 dagen geleden, maar foto's bekijken kan ik al weer, maar dan zit ik met een grote glimlach aan alle super mooie tijden en stomme eigenwijze dingen van haar te denken. dan ben ik zo blij dat ik haar baasje heb mogen zijn

wat erg voor je en zo kort geleden veel sterkte

Dat je lesley erg mist het is nog veel tekort.Het ktijgt gerust wel een plekje maar dat heeft tijd nodig.Sterkte

Hoi lieve Mazzel,
Het is ook nog pas 2 maandjes dat je hondje is overleden,en dat je nog vaak moet huilen is helemaal niet erg,beter als opkroppen,ik henb dat ook hoor,toen mijn Newfoundlander stierf met 4 jaar aan kanker,heb ik maanden er niet overheen kunnen komen,vele mensen vonden het maar raar dat ik naar weken steeds weer begon te huilen,nou ik denk daar anders over,er komt wel een tijd dat het wat gaat slijten,maar vergeten zal je Lesley nooit,
Heel veel sterkte nog.
Veel liefs Brigitte ,Merlin,Sugar,Safira en Nikita

Lesley is het hondje links op de foto.
Overigens is deze foto van 4 jaar geleden.
Ik weet niet of Laika haar mist...ze eet wel slecht, misschien toch een soort heimwee. Ik heb haar wel alle tijd gegeven om afscheid van Lesley te nemen.
Lesley heeft een halve dag in een kamertje naast onze serre gelegen, want het dierencrematorium had zelf een oveerlijdensgeval.
Ik heb een plukje haar van Lesley, waar ik soms even aan ruik...stom he...ik ben zo bang dat ik dingen van haar ga vergeten en dat wil ik niet.
Binnenkort begin ik met alle dingen en herinneringen op te schrijven.

Hoi Lieve Mazzel,

Nou het is zeker een prachtig hondje,alle 2 hoor.
Maar denk niet dat u vlug iets vergeet van Lesley,
Zou zeker heel mooi zijn als u alles wat u met haar heeft gehad op gaat schrijven,
Veel liefs Brigitte en Hondjes

Hallo Mazzel,

Het is helemaal niet stom of raar dat je je hondje mist, het is een teken dat jullie band heel sterk was en dat je het nog een plekje moet gaan geven.
Dat komt vanzelf. Probeer je niet teveel aan de standaard normen te houden, volg je eigen gevoel.
Al doe je er nog eens twee maanden over, het mag allemaal en is heel gezond, je bent geen emotie trut
En dat plukje haar, lekker houden en doen waar jij je goed bij voelt, er komt een dag dat je dat plukje bij een foto oid inlijst en dan krijgt alles een plaatsje.
Vergeten zul je dr nooit maar het verdriet zal wel slijten, hoe ongelooflijk dat nu ook nog klinkt.

Heel veel sterkte
Groet Marieke

mijn oma zei als je van iemand of van een dier houd dan is het verdriet daar als je degene of in dit geval jou hondje lesley
moet missen,
Dus als je van niets houd heb je ook geen verdriet dus dat is onmogelijk verdriet hoort bij houden van.maar als je lesley niet gehad zou hebben had je ook die herinneringen niet en die zijn nu allemaal in je hart opgeslagen .
veel sterkte Honden groeten lieneke

heel normaal hoor je verdriet het is niet niks om je maatje te moeten verliezen.
denk aan de mooie momenten................

Volkomen normaal hoor... daar hoef je je echt niet voor te schamen. Ik denk dat we dit allemaal wel zo hebben. Geeft niks, laat maar lekker gaan die tranen.

bono is nu ook al weer eens 6 maanden geleden gegaan en ik huil er ook nog voor hoor! niets voor je over te schamen

Ik denk dat het heel normaal is hoor,
2 maanden is nog maar kort geleden. Je hebt je hart en ziel geschonken aan je hondje. Het is logisch dat je verdriet groot is. Ik denk dat het nooit helemaal over zal gaan, over 2 jaar zul je nog af en toe huilen als je aan Lesley herinnerd wordt.
Dat hoort er allemaal bij.

Natuurlijk mis je Lesley vreselijk!
Het is nog maar zo kort geleden...
Alle emoties en verdriet zijn heel normaal.
HEEL VEEL STERKTE toegewenst!

Wat jij hebt is normaal. Je bent in de rouw en wat is nu 2 maanden??? Neem de tijd om het allemaal een plaatsje te geven. De ene dag een lach om de mooie herinneringen, de andere dag weer een traan om het gemis!!! Maar in je hart zal Lesley voor altijd bij je zijn. Pas goed op jezelf.
Heel veel sterkte, hoor!

Je ziet haar graag, het is logisch dat je zoveel pijn hebt.
Je diertje verliezen doet altijd pijn.
Een jaar geleden verloor ik mijn hamster, ik ween soms nog voor hem.
Dus je bent zeker niet alleen, tekens bestaan, je moet er enkel heel goed in geloven, dan zal je snel eentje ontvangen.
En ik weet zeker dat ze het heel goed maakt en jou ook mist hoor!
Liefs.

goedemorgen Mazzel

Het is heel normaal dat je nog zoveel verdriet hebt,mijn Thibo is 1 maand overleden .Iedere avond ga ik huilend mijn bed in het zal veel tijd kosten om het te verwerken,ik wens je heel veel sterkte.

Groetjes Ingrid

Hoi Mazzel,

Ja, dat is heel normaal, bij ons is het nu 7 maanden geleden dat onze Westy Iggy+ overleden is, wij huilen ook nog iedere dag om haar net als jij, wij missen Iggy+ ook nog iedere dag, en bij ons herinnert ook alles aan haar, alles in huis, het tuinhuisje, zelfs de hangmat, daar lag ze zo graag in met haar baasje John en haar balletje. Ook wij willen Iggy+ nog knuffelen en vast houden, dus kort samengevat: Het is heel normaal, bij jou is het immers pas 2 maanden geleden, en er zit geen vaste tijd aan het rouwproces, dat is voor iedereen weer anders, het geeft alleen maar aan dat je heel veel om je hondje Lesley hebt gegeven, en nog steeds doet. Ik ben net als jij ook zo´n emotie-trut, ik huil ook om alles wat maar een herinnering aan Iggy+ is, ik hoop met heel mijn hart dat je een teken van Lesley krijgt, en zij jou vertelt dat alles goed met haar gaat, bij ons gaf Iggy+ haar eerste seintje pas na 4 maanden, dus hoop er niet heel erg gefocust op, het komt geheel onverwachts, op de raarste momenten.
Hoe is je andere Cairntje er nu onder, gaat het goed met hem/haar?

Bij mij is het 4 maand geleden en er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan Billy denk. Er zijn momenten dat ik zonder probleem en met de glimlach naar zijn foto's en filmpjes kan kijken, maar er zijn zo ook zo van die emo-dagen dat het moeilijk is en ik ga huilen als ik ernaar kijk. Ik heb een filmpje gemaakt voor hem met een muziekje erop, het liedje Wind beneath my Wings, wat ik nu heb omgedoopt tot "Billy's liedje", als het speelt gaan de beelden van het filmpje zo door mn hoofd, en soms kan ik er niet naar luisteren. http://www.youtube.com/watch?v=EhdFv3kxRjw
Het is een normaal gevoel, een rouwproces, onze beste maatje is er niet meer en het leven gaat verder, zonder hem. Maar makkelijk is anders, en huilen is best OKE. Ik ben ook verwoed op zoek naar een teken maar naar het schijnt komt dat als je het niet verwacht. Ik ben er van overtuigd dat ik de voetstapjes van Billy heb gehoord deze week, toen ik het vooral niet verwachtte. Maar een écht teken dat het goed gaat? we zouden het allemaal graag weten of het hiernamaals prettig vertoeven is, maar niemand is ooit terug gekomen om ons dat uitdrukkelijk te vertellen. Jammer genoeg moeten we het stellen met vage dingen, wat het niet makkelijker maakt hé... Veel sterkte ook met je verlies !

Nee hoor, vind ik heel normaal.
Een maatje dat in je leven is geweest en dan
ineens weg is, doet vreselijk veel pijn.
Mijn Luca is nog geen maand dood, gestorven op
zijn tiende verjaardag en ik zie hem gewoon voor me,
naast me liggen, zijn snoetje in mijn hand.
Ook als mijn ander ventje bij me ligt, zie ik
hem gewoon.
Ik mis hem vreselijk, was "gezond" en binnen
5 dagen dood. Levernecrose.
Onomkeerbaar. Ik kan er niet mee omgaan.
3 juni stierf hij en 4 juni zat ik met een stervende
moeder op de ic.
Inmiddels ook begraven, afgelopen zaterdag.
Het is zo dubbel, ik heb niet eens kunnen rouwen
om mijn ventje.
Maar ik begrijp het ook heel goed.
Heel veel sterkte.
Er komt een tijd dat u hiermee wel om kunt gaan.

Ik herken je verhaal volledig en heb er zelfs ook al eens een topic over geplaatst.
Het verdriet moet echt slijten.
Je hondje is nog maar net overleden!
Mijn hond is deze week een jaar dood en steeds als ik bij zijn grafje sta heb ik het er nog moeilijk mee, maar geloof me de scherpe kantjes gaan er echt af.
Sterkte!!!

Mazzel, nee je bent geen .trut. echt niet, iets wat liefgehad heeft, en er niet meer is, is toch een heel gemis. en daar zal je aan moeten werken, schrijf de leuke dingen op. in een klein dagboekje, schrijf er leuke herinneringen in op. zodat je straks als je het terug leest, een blije glimlach om je heen hebt. en laat je tranen gaan, ook dat lucht op.

heus mazzel erkomt een dag dat je alleen maar aan de mooie en leuke herinneringen denkt, en bij je zelf denkt, ja zo was tie. wat een heerlijke hond was het toch.

willemijn.

Bedankt voor jullie lieve reacties, zit hier alweer te janken.

En Sonja ik weet eigenlijk niet of Laika haar mist.
Het eten blijft grotendeels staan, maar een pensstaafje vindt ze wel weer lekker.
Noem ik Lesley's naam dan kijkt ze even van me weg of ze er blijkbaar aan komt. Ze is wat minder kwispelig dat valt me wel op. Kan ook aan het warme weer liggen..toch?

mijn hond is nu bijna 1 jaar en half weg, maar niet weg uit mijn hart, hij is hier nog steeds, zijn urne , zijn foto's, een halsketting met gravure rond mijn hals, zo is die steeds overal bij mij en de andere honden. Dus schaam je niet, het is normaal; en er komt een tijd dat je met een glimlach kan terugblikken op alle mooie jaren en momenten die jullie samen deelden.

Sterkte

Martine, je zegt het precies zoals het is.
Vooral je laatste zin die hopelijk voor alle baasjes
gaat gelden die een maatje verloren.
Dus ook voor mij.

HALLO ,
ja dat gevoel ken ik,ik praat iedere avond met haar,en hoop dat ze gellukkig is

ik wil haar ook knuffelen ect...en zeg iedere avond (tot ziens,love you) en wat anders in de hoop dat ze me eens zo horen

en neen wij zijn niet gek

wij houden simpel weg veel van onze dieren
nog veel sterke Chrisje

Mijn hondje in op haar tweede verjaardag gestorven. Hoe kort ik haar in me leven heb gehad doet mij nog steeds het meeste pijn
en zelfs nu na 2,5 jaar kan ik nog steeds niet naar een foto kijken zonder te huilen. Een hond is voor mij hetzelfde als een mens. Je verdriet erom is niets om je voor te schamen en hoef je ook voor niemand te verbergen.

Heel veel sterkte nog en ik begrijp helemaal waar je doorheen gaat