Mijn verdriet gaat niet over

Mijn meisje is twee jaar geleden overleden en ik kan je vertellen dat het verdriet daarover niet weggaat. Wel krijgt het ergens een plekje, maar er zijn momenten dat het weer in alle hevigheid opduikt.

Maar that s life...helaas...ik probeer gewoon dankbaar te zijn dat ik haar gekend heb en zoveel met haar heb meegemaakt.

heel veel sterkte met het verwerken van je verlies.

vergeten doe je je hondje nooit heb er zelf drie en twee jaar gelen ook twee verloren.
er gaat geen dag voor bij of ik denk aan haar en aan hem heb twee grote foto,s in de huis kamer hangen.
het verdriet slijt langzaam maar het gemis blijft.
wens je veel sterkte met het verdriet te verwerken.

Hoi Mazzel,

Dat deed onze Cairn Chelsea ook, kort nadat Iggy+ overleden was, hoe oud is jou andere Cairn Laika?
Onze Chelsea is al bijna 11jaar oud, ze is haar hele leven samen met Iggy+ geweest, Iggy+ was pas twee maanden bij ons, toen kwam Chelsea er al bij, hoelang zijn jouw hondjes samen geweest?
Iedere hond heeft misschien een andere manier van verwerken, heeft Laika wel afscheid van Lesley genomen, wij hebben Chelsea mee genomen, toen Iggy+ overleden was, zij heeft dan volgens mij toch afscheid van Iggy+ genomen, dat heeft ons ook goed gedaan, al waren wij er niet bij toen Iggy+ overleed.

Jouw hondje is nog maar 2 maanden heengegaan.... en het is volkomen normaal dat je dat nog niet hebt kunnen verwerken. Dat moet zijn tijd hebben. En die tijd is voor ieder mens anders. Maar er komt een tijd dat je je beter zal voelen. Vergeten zul je haar nooit. Ik heb er zelf ook al twee moeten loslaten en dat doet vreselijk pijn. Nog nu denk ik nog zoveel aan hen. Maar het immense verdriet zal stilaan slijten. Heel veel sterkte meid.

Verdriet moet je toelaten in je leven.
Verdringen kun je verdriet, maar het komt altijd
terug, en dan meestal heel heftig.
Ik vind het heel normaal dat je rouwt, verdriet hebt,
het zou namelijk heel vreemd zijn, als je geen verdriet zou hebben.
Hondenbaasjes begrijpen dat.
Ik voel die pijn ook absoluut, het is vandaag precies
1 maand geleden dat mijn ventje doodging.
Ik zat helaas meteen in de rouwverwerking voor mijn
moeder en het rouwen over mijn ventje is op de
achtergrond geraakt hierdoor.
Ik vind het absoluut moeilijk en daar schaam ik me
niet voor.
Laatst zei iemand tegen me, je hebt toch nog
een andere hond, dus Romeo ?
Net of dat de vervanging is van mijn Luca, mijn
eerste hondenventje !
Die begrijpen dat niet, doe ik geen moeite voor
om het uit te leggen.
Pas geleden liep er een baasje met een jack, precies mijn Luca,helemaal wit, met een bruine vlek om zijn oog en zelfs het ringetje om zijn staart was hetzelfde.
Ik brak op dat moment, het baasje schrok zich natuurlijk te pletter.
Heb hem dat wel uitgelegd.

Hallo .
nee je bent geen t,,ik weet wat er in je om gaat .
heel veel sterkte , jo

Kreeg net de rekening van de dierenkliniek waar
Luca vijf dagen is geweest.
Bijna euro 1.200,00.
Voor mijn dode Luca.
Mijn Luca is gestorven en nu ik deze rekening lees
en alles wat ze gedaan hebben, huilt mijn hart weer.
Mijn hondenventje waarvoor we alles gedaan hebben
en die toch gestorven is.
Zelfs zo'n rekening doet pijn, waarmee ze heel
discreet gewacht hebben.
Ik kreeg zelfs een groot boeket bloemen van ze.
En meteen in diezelfde periode, moest ik beslissen
wat ik met mijn ventje zou doen.
Heb hem laten cremeren, individueel en ik kon
er niet bij zijn, omdat ik bij mijn stervende moeder
moest zijn. Belde de kliniek dat de as bij hen
was aangekomen, toen ik met de uitvaarder de crematie
regelde van mijn moeder.
Dit doet zo'n pijn.
Echt ik ben gewoon ziek van binnen.

Nee je bent geen emotie-trut ...

Het is normaal dat het moeilijk blijft ...
Wij hebben op 24 juni ons hondje laten inslapen en ik heb het ook nog elke dag moeilijk ...
Zal volgens mij ook nooit volledig verdwijnen !
Is ook normaal toch ?
Het is toch zolang je vriendje geweest ...

En wat dat teken betreft, ik heb 1 keer het gevoel gehad dat mijn hondje bij me was en dat doet idd wel goed ... Nu hoop ik stiekem wel dat hij nog eens een teken zal geven dat het goed gaat met hem ...

Veel sterkte !

Het is nu 3 juli en 24 juni je hond laten inslapen
is nog zo ontzettend kort geleden.
Dat dat pijn doet en dat je daar enorm veel verdriet
van hebt kan niet anders.
Als Romeo naast me gaat liggen, voel ik Luca.
Die is vandaag 1 maand dood.
En vannacht is het een maand geleden dat mijn
moeder ineens stervende was. En ook stierf.
Als ik in de auto zit, voel ik gewoon het snoetje
van Luca, dat hij altijd in mijn hand duwde, omdat
hij blij was als we met de auto gingen.
De afdrukken van zijn snoetje op de autoruit zitten er nog steeds. Alles doet gewoon pijn.
Ik kijk de tuin in en zie mijn moeder zitten in haar
rolstoel en ik zie luca naast haar zitten.
Telkens naar boven kijkend, of hij het goed deed.
Zo pijnlijk.
Een maatje waar ik zielsveel van hield en een moeder
die er niet meer is, waar ik mogelijk nog veel meer
van hield.
Pas nog een jack gezien die precies op luca leek, helemaal wit met een bruine vlek om zijn oog, zelfs het bruine ringetje om zijn staart had deze jack.
Dat ontroerde me enorm en deed mij pijn.
Het is zo normaal dat we om onze maatjes rouwen.
Het zou niet normaal zijn, als we geen verdriet hadden.
Dat we meteen overstapten tot de orde van de dag.
Dat zou pas vreemd zijn en niet te begrijpen.
Verdriet moet je toelaten in je leven.

Ik was net aan het surfen en kwam via de pupinfo
terecht bij het drieske, jack fokker.
Waarom weet ik niet, maar ik enterde door naar de
pupinfo en zag dat een van de reutjes van Ursula
Driessen uit Grashoek Collin een teefje van
het drieske, gedekt heeft.
Ursula is gestorven en Collin is een van haar
prachtige reuen.
En wat nog opmerkelijker is, het nest is geboren
op 3 juni 2010, op de tiende verjaardag van luca,
ook 3 juni en zijn sterfdag.
Ik ben niet toe aan een tweede jack nu.
En toch kijk ik op de pupinfo.

Vergat ik te melden, mijn Romeo is uit het laatste
nest van Ursula Driessen, uit Grashoek,
het laatste nest van From Kings Rebbels.
Omdat Ursula gestorven is.

hallo allemaal

ik ben de moeder van Ursula Driessen en vind het ontzettend leuk dat jullie Ursula nog niet vergeten zijn .ik zit ook te huilen met jullie verdriet.
maar dit grijpt mij nog harder aan, dat Ursula nog in jullie gedachten is.dat doet mij goed.ik wens jullie heel veel sterkte met het verwerken van jullie verdriet.(dat gaat nooit over)ook een overleden hondje blijft altijd in je gedachten groetjes en bedankt

Sascha, mijn zwarte labrador is vorig jaar maart overleden. Vooral de eerste maanden had ik het daar erg moeilijk mee. De leegte in mijn huis is weer opgevuld met Timo. Maar het speciale plekje in mijn hart zal er altijd voor Sascha zijn.

Nu meer dan een jaar later denk ik nog dagelijks aan hem, met emotie, met blijdschap en met gemis. Zo'n kameraad heeft toch jaren deel van je leven uitgemaakt.

Emotie trut ??????

Nou dan moet ik wel het drie dubbele zijn.

Mijn lieve meidje heb ik vorig jaar in moeten laten slapen (heb weer tranen) ik huil niet zoveel als vroeger maar ik huil er wel nog steeds om.

Mijn keesie heeft 7 bazen gehad voordat ze bij mij kwam en het was liefde op het eerste gezicht .



We deden bijna alles samen.
Vorig jaar werd ze ziek en heb een helderziende ingeschakeld,.

Keesie vond dat het tijd was en zei dat ik haar niet meer nodig had en ze had heeeeeel veel pijn.

Ik heb haar thuis inlaten slapen.
Haar met mand en al zelf in de auto van het crematorium gezet.

De volgende ochtend hoorde ik haar voetstappen in de huiskamer.
Ik ben naaar het crematorium gereden en zag toen ze opgebaard was haar oor overeind staan toen wist ik dat ze er altijd zal zijn en me zal horen.

Ik heb haar urn in huis staan en vergeten zal ik haar nooit en te nimmer heb naast mijn bed foto's staan en in de huiskamer 3 ! biij het regenboog gedicht 1 alleen en daar hangt een pluk haar van haar bij en 1 waar ze samen met mijn dochter van toen 4 maanden opstaat .
sommige mensen vinden het raar maar daar heb ik maling aan.

Ze was mijn kind

Mazzel ik begrijp je zoooooooooooo goed,van mijn candy is het nog maar 2 dagen geleden en ben echt een wrak,heb nergens zin in en ik wil haar ook zo graag knuffelen,vraag me echt af of ze ook nog een glimp van ons kunnen zien beneden.Wil op zoek gaan naar een dieren paragnost.Hoop zo dat ik alles goed gedaan heb voor haar.....veel sterkte nog!!!

2 maanden is nog zo kort, bij iedereen is het verschillend. Bij mij heeft het ook wel een paar jaar geduurd, toen gingen de scherpe randjes eraf, maar met dagen mis je hem/haar toch nog.Je zal altijd wel eraan blijven denken.

Heel veel sterkte met je verdriet

Lieve moeder van Ursula,
Ik zie nu pas dat u gereageerd heeft.
Ik vond het heel fijn Ursula te kennen, al was het
maar heel kort.
Mijn Romeo is een prachtige jack, uit haar laatste
nest. Excalibur from Kings Rebbels roepnaam Romeo.
Toen wij Romeo ophaalden 21 juni 2008, wist ik
al dat uw dochter heel ziek was.
Ik heb in de maanden tot aan haar dood, geregeld
contact met haar gehad over mijn hondenventje.
Ze vertelde dat ze goede hoop had, dat ze niet opgaf.
Dat vond ik zeer sterk van haar.
Niet opgeven, doorgaan.
Maar helaas mocht dit niet baten.
Ze is veel te jong gestorven.
Ik kan me precies herinneren dat op de dag van haar
dood, een prachtig in memoriam op de jack russell site stond met een van haar prachtige nr. 1 honden.
Ik vind het heel fijn u hier te treffen.
Ik wens u heel veel sterkte toe, de dood van uw
inniggeliefde dochter te verwerken.
Maar wees erin gesterkt, dat ze voortleeft in
de harten van heel veel hondenbaasjes.
Zoals ook in mijn hart.
Ursula was een kanjer.
Geregeld zie je haar naam hier voorbijgaan.
Een teken dat ze absoluut niet vergeten wordt.
Heel veel sterkte toegewenst.

Hallo allemaal.
Helaas kan ik geen foto plaatsen van mijn hondje omdat ik niet zo,n expert bent op de pc.
Allereerst wil ik mij aansluiten bij de vorige reageerders om u heel veel sterkte toe te wensen.
ik was in het bezit van twee Thi thoes en na een aantal weken ziek zijn heb ik onze Misty in moeten laten slapen, we hebben kosten noch moeite gespaard om haar beter te maken, maar er werd botkanker geconstateerd en was totaal uitgezaaid naar haar longetjes.

Wat erg als je die beslissing moet nemen om haar weg te brengen, ik ben er kapot van, en ook mijn man is intens verdrietig, ze was zo lief, ze verstond alles, en wij hebben haar negen jaar geleden opgevangen zwaar ondervoed en mishandeld met nog een hondje, het ergste verdriet hebben we nu van het andere hondje, die mist haar vriendinnetje, ze ligt heel de dag te wachten, en gaat dood van verdriet, elk geluid, elke bel, alles reagageerd ze op, en ze loopt maar te zoeken.

Ze is radeloos, en je ziet de tranen in haar oogjes, ze is ook al tien jaar en ik ben bang dat ze straks ook dood gaat van verdiet,weet iemand hoe lang zoiets kunt gaan duren en wat ik moet doen? Verder wil ik iedereen veel sterkte wensen die een dier verloren, het is vreselijk, ondanks dat je weet dat het een keer zover komt, dieren heb je zoveel liefde van, ik ben intens verdrietig en hoopt dat ze allemaal in de hondenhemel zijn, sterkte allemaal.

Mijn Romeo heeft ook geen afscheid kunnen nemen
van mijn Luca, omdat Luca vijf dagen in de kliniek
is geweest en levend de deur uitging, maar niet meer
terugkwam.
Omdat in diezelfde nacht mijn moeder stervende was,
heb ik hem ook niet meer bij Luca kunnen brengen.
Ze zeggen wel dat je de hond de dode hond moet laten
ruiken, omdat ze dan afscheid kunnen nemen.
De dood moeten ze kunnen ruiken.
Maar ondanks dat Romeo geen afscheid kon nemen,
gaat het nu goed met hem.
Hij krijgt gewoon veel meer aandacht, omdat ik
mijn aandacht niet meer hoef te verdelen tussen
twee honden.
Mag overal mee naar toe, naar de zaak, en heeft
alleen de eerste dagen, de plek van Luca onderzocht, de bank waar hij vaker lag, enorm gesnuffeld,
maar ik denk dat hij het nu geaccepteerd heeft.
Ook op de zaak heeft hij alles onderzocht, want
Luca ging altijd mee naar de zaak.
Komt af en toe eens met de knuffel van Luca aandragen.
Of een dentastickje dat Luca bewaard had tussen
de ordners. Dat doet pijn.
Als het baasje het leven gewoon weer opneemt, alles
normaal weer doet, zal de hond het gemakkelijker
kunnen accepteren.
Ik heb mijn Romeo wel afscheid laten nemen van
mijn moeder, in het uitvaartcentrum.
Romeo sprong wel tien keer tegen de baar op,
rook en snuffelde, ging telkens terug.
Ligt nu wel elke dag in de fauitteul waar ze altijd
zat.
Lieve Cobie jouw hondje is nu in de hondenhemel
en speelt met mijn kanjer Luca.
Zonder pijn en zijn heel gelukkig.
We moeten proberen de mooie dingen te herinneren,
niet toen ze ziek en dood waren.
De foto van mijn Luca naast zijn urn toont zoals
hij was, energie, enthousiast, ondernemend,blij
en lief.
Dat houd ik in gedachten, maar dat kan ik echt niet
altijd.
Ik heb nu twee urnen in huis, die van mijn moeder
staat naast de urn van mijn ventje.

het blijft een lege plek in huis en ze zijn onvervangbaar

onze Masha is nu ruim een jaar dood maar jee wat mis ik haar nog steeds vreselijk veel
ben er ook letterlijk en figuurlijk ziek van geweest en een week niet naar mijn werk geweest daar hadden ze alle begrip voor mijn verdriet en mocht ik thuis blijven na een week belde mijn leidinggevende om te vragen hoe het met ons ging en of ik er aan toe was om weer te komen werken ben na een week weer begonnen
Masha kreeg ik er niet mee terug maar die week thuis heeft mij wel goed gedaan gewoon niets hoeven en lekker janken wanneer ik wilde en met Quinty lekker naar het strand en meer van dat soort dingen
we kregen lieve kaarten van mensen uit het dorp met de mooiste en liefste teksten

als de weekkrant kwam (die word bezorgd door een jochie van 12) zat ze al te wachten bij de brievenbus en het ventje stak hem door de brievenbus en wachte dan tot ze hem pakte
toen ze dood was zag ik hem komen en hij stak de krant in de bus en stond daar maar te wachten maar ja geen Masha ben er maar even heen gelopen en gezegd dat ze er niet meer was

vind het zo begrijpelijk dat je na 2 maanden nog zoveel verdriet hebt.....heb het na ruim een jaar ook nog zo vaak

Mandy en Quinty zijn mn 2 zonnetjes en Masha is mn mooiste sterretje

Ik snap hoe je voelt en je mag er best nog emotie over hebben het is nog maar kort geleden. En geval als je een foto tegen komt.
Je mag best weten die van mij is nu een maand weg (inlaten slapen wegens kanker) en ik ging op vakantie maar ik had een foto van haar bij mij en toen ik gisteren thuis kwam voelde het zo leeg thuis en daar had ik ook emotie gevoel over. En ik geloof best dat je graag nog even een teken wil hebben hoe het gaat maar ik denk dat ze het goed hebben nu en het gemis mag er ook wezen want het is wel een deel van je fam. die er niet meer is veel sterkte geweest.
gr jolanda

zal moeten slijten meid ,maar kan geloven als je naar een foto kijk dat je ze mist ,ben al 20 j me eerstre hond verloren en als ik naar foto's kijk ervan komen de tranen nog in me ogen .was dan ook zo schatje he'
grtjs

Heel veel sterkte, ik kan mij goed voorstellen dat het nog steeds veel verdriet doet. Pixie is nu bijna 2 weken geleden ingeslapen en als ik eraan denk zit ik weer te wenen.

@ Cobie: Romi begint nu na 2 weken ongeveer weer een beetje haar draai te vinden. Wel is ze terug in huis beginne plassen maar dat is nu gebeterd en blaft ze meer dan vroeger. Alleen blijven vind ze ook veel erger nu maar daar werken we aan om haar te laten wennen. Onze hondjes hebben ook verdriet en moeten dit natuurlijk ook kunnen verwerken.