Klaas Wijnberg

Honden zijn gewoon heel erg gevoelig voor lichaamstaal. Heel fijn dat we dat weten én er gebruik van kunnen maken. Klaas Wijnberg heeft hier een geweldige kijk op.
Hij is wel érrug strikt in het niet-praten tegen honden, dat gaat mij iets te ver. Maar hij heeft wel een punt: Sommoge mensen praten zó enorm veel tegen hun honden, dat ze er óf "Oostindich doof" van worden óf heel onrustig.

Sommoge = sommige

Jeetje...
"Oostindich doof" = "Oostindisch doof"

Heb verleden week De hondenfluisteraar van Klaas Wijnberg gelezen en heb e.e.a. meteen in de praktijk gebracht.
Je ziet inderdaad meteen resultaat. Vond het ook wel leuk dat ik een heleboel dingen die ik in het boek las al automatisch deed. Door die aandachtsoefeningen gaat je hond echt beter op je letten en krijg je een goed wisselwerking.
Ook het idee dat je hond niet perfect comando's hoeft op te volgen en aan de voet moet lopen sprak mij erg aan. Ik heb hier in de diverse cursussen die ik met Charlie en mijn vorige hond gevolgd heb altijd een beetje moeite gehad.
Ga nu zeker ook de puppyfluisteraar aanschaffen om me er meer in te verdiepen.

Groet,
Carla

Ik heb dat boek de hondenfluisteraar jaren geleden eens zelf aangeschaft toendertijd vond ik het een openbaring en was er echt van onder de indruk. Wij hadden toen net een duitse herderpup en gingen naar de duitse herdertraining met haar waar ik me helemaal niet in kon vinden en was blij dat ik de visie van Klaas Wijnberg leerde kennen. Een veel betere manier van omgaan met je hond m.i.
Over het praten met de hond daar kan ik me ook wel in vinden, maar ik vind wel dat je af en toe rustig iets mag zeggen tijdens een wandeling. Ik vind het heerlijk om samen door de bossen te lopen, Lola scharrelt wat rond, ik geniet lekker van haar, de natuur, en de stilte,af en toen kijken we dan naar elkaar en dan zeg ik wel altijd zoiets als: goedzo meisje. En als er een jogger of wandelaar voorbij komt dan roep ik haar wel altijd bij me, dan komt ze niet als ik alleen het hier gebaar maak, maar wel als ik het samen met mijn stem doe.

En binnen klets ik natuurlijk wel lekker met haar. Dat deed ik met mijn duitse herder ook altijd en volgens mij praten duitse herders ook echt terug met zo n scheef oplettend koppie erbij. Ook als ik haar hard prees als ze iets goeds gedaan had kwispelde ze altijd blij.

Dat vervolgboek ga ik denk ik ook bestellen, lijkt me intressant.