Hond en kind met autisme.

Mijn zoon kon dus helemaal gen gezichtsuitdrukking lezen, ik heb hem alles moeten leren.
Als ik huilde had hij totaal geen idee wat ik aan het doen was.
Hij kan dus ook iets vertellen terwijl zijn gezichtsmimiek daar helemaal niet bij past.
Bijvoorbeeld iets vertellen wat hij heeft gedaan en leuk vond terwijl hij een gezicht trekt wat op onweer staat.

Ook aankijken is een heel ernstig probleem, bij mij gaat het redelijk goed maar je merkt dat hij vaak probeerd weg te kijken, soms heeft ie momenten dat hij me aankijkt maar dan merk je dat hij weg is, hele glazige oogjes heeft ie dan.

Ik ben momenteel dit boek aan het lezen

http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/denken-als-de-dieren/1001004002382559/index.html#product_description

Echt een aanrader. De visie van een autistische wetenschapper op het gedrag van dieren.


Wat fijn dat de hond zo'n goede uitwerking op je zoon blijkt te hebben ik denk dat die twee een hele bijzondere band kunnen gaan ontwikkelen. Goed idee om daar iets mee te gaan doen op training gebied.

mooi dat je zoon en hond zo goed op elkaar reageren!!!
bij mijn zoon dachten ze ook dat hij asperge had/heeft,nooit echt duidelijk geworden.
nu(hij is bijna 25) denken ze aan schizofrenie.
hij is ooit begonnen aan de opleiding dieren verzorging,maar door problemen niet afgemaakt.
maar ,,alle`` dieren trekken na hem toe.
hier thuis ook!!
onze kat garfield zit niet graag bij iemand op schoot maar bij hem wel!!
onze doggie luisteren heel goed na hem,en hij heeft ze geleerd dat ze pas gaan eten als er eet smakelijk is gezegt!
maar ze reageren ook op z´n stemmingswisselingen,vooral skate!!
als onze zoon bv. opstandig word,dan begint skate teblaffen,terwijl die eigenlijk nooit blaft!!
maar het is dan net of skate wilt zeggen,doe is kalm!!
en eerlijk waar,onze zoon word dan meestal ook kalm!

Ik vind het echt heel mooi om jullie verhalen en ervaringen te lezen hier.

Dieren zijn in mijn ogen onmisbaar in een kinderleven. Is voor heeeeeeel veel dingen goed.

En voor autisten kan het echt een wereld van verschil maken.

Ik zie hier behoorlijk wat overeenkomsten als wat mijn vriend heeft. Toen bekend werd dat hij asperger had is hij vanaf zijn 4e in behandeling geweest bij een kinderpsycholoog deze heeft hem dus ook letterlijk moeten aanleren van emoties, gevoelens en vooral uitdrukkingen van mensen leren lezen. Dit heeft hij tot zij. 18e gedaan en zelfs nu merk je nog dat hij er moeite mee heeft vooral in afwijkende of lastige situaties.

Toen wij net een relatie kregen ging dit ook helemaal niet goed en heeft hij ook moeten leren hoe je om gaat met elkaar in een relatie. Maar ook ik moest leren ermee om te gaan en nu 2 jaar later leren we nog elke dag van elkaar.

Daarin zijn de honden een belangrijk onderdeel want daarbij hoeft hij zich niet aan te leren hoe te gedragen en vooral het gevoelsdeel is ineens niet meer het belangrijkste. De hond zal niet zeggen hè ben je boos ofzow of zeggen wat ben je anders.

Klopt idd, bij mijn zoon hebben we eigenlijk alles wat vor ons zo normaal lijkt aan moeten leren.
Wat hierbij ook een probleem is, bijvoorbeeld ik heb hem geleerd hoe je kan zien dat iemand verdrietig is of huilt en dat het fijn kan zijn dat je dan diegene troost.
Dit weet hij nu alleen doet hij dit ook bij vreemden dan, het is aangeleerd gedrag en hij kijjkt dus niet wie er huilt, maar gewoon er huilt iemand en daar hoort troosten bij.
Dat maakt dingen wel moeilijk.

Ik loop met mijn zoontje van 2 bij een pedagoog omdat mijn zoontje nogal anders is als normale kinderen.

Ik weet niet wat ik er mee aan moet precies.Ik heb nu deze verhalen een beetje zitten lezen en ik ben het op gaan zoeken op internet,er zijn zoveel overeenkomsten die hij heeft ook.Maar dat zegt natuurlijk niet veel ook? Hoe zijn jullie erachter gekomen dat ze het hadden?Misschien een beetje offtopic maar ik zou het graag willen weten.
Ik las ook iets van moeilijk slapen en in slaap komen?
Ik vind het zo moeilijk want hij is nog zo klein ook.En de ene keer is hij weer vrij normaal en de andere keer heb ik weer zoiets van eh er klopt hier gewoon iets niet.

mijn zoontje had vanaf de geboorte al vreemde dingen, en nu ik weet wat asperger is vallen die dingen op hun plek.
Ook zijn zintuigen ongeveer 6 x sterker dan normaal en dit merk je aan alles.
Ruiken heeft hij nooit gekund, waarschijnlijk heeft het lichaam dit bewust uitgeschakeld.
Hij hoort veel meer en ook spinnen lijken veel groter dan dat wij ze zien.

Ik heb veel gelezen over asperger en er is ook een heel mooi boek van Peter Vermeulen, Brein bedriegt.
Zo herkenbaar.

Nu wil ik graag een boek hebben en dat heet, alle katten hebben asperger.

Wendy, misschien veel op internet gaan lezen bij verschillende dingen en dan kijken waar je je zoontje het meeste in herkent.

Dat is inderdaad heel lastig. Naarmate hij ouder wordt zal hij op een gegeven moment ook aanleren dat er verschil is tussen vreemde mensen en bekenden en wat het verschil in reactie zal zijn. Maar vooral voor jonge kinderen is dit ineens wel heel veel tegelijk en heeft het tijd nodig. Naarmate hij ouder wordt zal dat vanzelf komen.

Maar het is wel lastig normaal gesproken leer je je kind lopen, fietsen en wat standaard beleeftheids regels maar nu moet je de basis die normaal van nature al ontwikkeld zou zijn aanleren en dat is best lastig. Ook voor het kind zelf aangezien ze juist vaak een hoog IQ hebben en snel dingen door hebben maar er geen woorden aan kan geven als het om gevoel gaat.

Mijn vriend is nu 21 en een onbekende zal niet zo snel merken dat hij asperger heeft. Op het moment dat het contact wat dieper gaat dan kun je nog lichtelijk zien dat hij iets anders is. Maar bij conflicten is er wel een handleiding bij hem en daar houden gelukkig heel veel mensen rekening mee. Nu ik er ben hoeft hij niet iedereen meer te vertellen dat hij wat anders is mocht er een conflict zijn aangezien ik het vaak wel zie aankomen en dan oprijd in kan grijpen. Maar dit is zelfden dus uiteindelijk met veel leren is hij iemand geworden die mensen op basis niveau kan begrijpen maar nog niet weet wat te doen met eigen emotie maar daarvoor de honden heeft.

Ik ben er al een tijdje mee bezig en met de pedagoog ook ,die is me nu aan het leren hoe ik met hem om moet gaan ,hij claimt me teveel en daar moet hij van af.Maar voor mijn gevoel claimt hij mij alleen maar als hij naar school moet,of naar de dokter bijvoorbeeld.Hij wil namelijk gewoon niet.Hij gaat slapen ook en op zo'n manier probeert hij zich af te sluiten.En dat met dieren.Hij is er stapelgek op ,hij gaat altijd bij ze leggen en kroelen.Ik weet het niet hoor maar ik zal zeker meer informatie gaan zoeken en het erover gaan hebben bij de pedagoog ,ik had mezelf al voorgenomen om het op te schrijven voor haar zodat ik het niet vergeet.

Ik merk het verschil ook heel goed met mijn dochter, naarmate dat ze ouder wordt veranderen er ook dingen, ietsje minder pakken en knuffelen enzo en bij mijn zoon niet, daar heeft dat ouder worden niet zo'n effect op.
Het knuffelen hebben we ook moeten uitleggen en leren, hij kon het niet en wilde dit ook niet, was ook heel erg zwaar toen ik niet wist wat hij had.
Nu doet hij het wel maar je merkt wel dat het een aangeleerde houding is.
Maar ik weet hoe het komt en dat maakt het een stuk makkelijker.

Mijn vriend heeft vanaf kinds af aan slaapproblemen niet in slaap kunnen komen maar ook niet wakker te krijgen. Maar hij heeft naast asperger ook PDD-NOS en ADHD. Kinderen. Worden vaak pas vanaf een leeftijd van 4 jaar getest Maar het kan nooit kwaad het bij het consulatiebureau aan te geven

Slapen was hier ook altijd een probleem.
Daar kwam ook bij dat zijn gehoor dus sterker is en ieder geluidje was afleiding.
Even bij hem op de kamer kijken voor ik naar bed ga lukt niet, hij is meteen klaarwakker.

Sinds een half jaartje hebben we andere medicijnen, concerta en die werken bij hem echt geweldig, zelfs het slapen gaat nu goed.
Voorheen kwam hij wel 4 x naar beneden voor onzindingen (in zijn ogen van groot belang) en nu niet meer en word niet meer wakker als ik s'avonds op zijn kamer kijk.

Ja precies! Dat heeft hij ook ,niet in slaap komen maar ook niet wakker te krijgen!
Ik weet iedergeval wel dat er iets is.Ik ben zo moe af en toe erdoor ook.Omdat hij vraag ontzettend veel energie van me.Ben al van baby af aan bezig met hem.Dan weer bij iemand zodat hij sneller leerde lopen want dat ging ook moeilijk.Hij heeft het kruipen overgeslagen want hij wilde dat gewoon niet .Nee hij wilde meteen lopen en dat werkt niet zo dus.En hij telt als de beste hij kan nog beter tellen als ik volgens mijEn dan nog achterstevoren terug.hihi

Helaas is mijn vriend allegisch voor die medicatie hij heeft alles dus moeten doen zonder medicijnen. Het enige wat hij kreeg wat slaapmedicatie maar die lossen het probleem niet op.

Zo heeft hij ook een afwijkend dag en nacht ritme. Hij draait gewoon alles de hele tijd om.

Rick was een moeilijk kind die doordat andere hem niet begrepen last had van agressie. Dat was zijn manier om frustraties te uiten.

Maar zo was hij zelfs in de buik al erg druk en onrustig en dat is altijd zo gebleven. Snel afgeleid in de dingen die hem niet zoveel interesseren zoals school maar daar in tegen een enorm hoog IQ op sociaal gebied na. Als kind gaven ze hem altijd een auto radio of iets dergelijks en een schroevendraaier en hij was dan een hele dag zoet met het netjes uit elkaar halen van de radio. Heel simpel maar dit was de enige manier om hem te vermaken.

Het lijkt me voor die kinderen ook zo moeilijk ,omdat ze ook niet begrepen worden.Ze noemen ze ook vaak vreemd vooral als mensen niet weten wat ze mankeren echt maar ik vind dat geen woord ervoor ,eerder speciaal.

Rick heeft op speciaal onderwijs gezeten en daar was hij "normaal" hij viel niet speciaal op omdat ze allemaal in hetzelfde schuitje zaten. Op het moment dat hij als 4 jarige eerst naar een gewone basis school ging had hij binnen een week problemen me andere kinderen en uiteindelijk een kind neergeslagen. Hij kende zijn eigen krachten niet en dat in combinatie met totaal niet begrepen worden en geen emotie kunnen uiten leid tot rare situaties. Toen was het al snel duidelijk dat speciaal onderwijs nodig was.

Daar heeft hij een redelijk normale kindertijd gehad behalve dat je niet alleen leert rekenen, lezen en schrijven maar ook wat er van hem verwacht wordt in de maatschappij zoals dus ook emoties leren lezen.

Hij was dus al goed opweg en kon zo redelijk goed het normale voortgezet onderwijs volgen met studiebegeleiding

Misschien is dit ook iets:

http://www.yady.nl/YADY/Beginpagina.html

Ook ik heb ervaring met kinderen met een ASS. We gingen wel eens met een hond wandelen en hier reageerden ze leuk op. Ook was een jongetje helemaal gek op dieren, maar meer gek op salamanders en zo . Hij keek ook altijd Animal Planet.

hoi
Ik heb autisme
alleen mijn zus vader en broer zijn allergies voor honden
dag koline

Ik heb er geen ervaring mee maar weet wel dat dieren een hele goeie uitwerking kunnen hebben op zieke mensen.
Je hoort het veel gehandicapte,mensen met een stoornis,depressies,mensen die in lichamelijk ongeneeselijk ziek etc etc.
Heel vaak worden er therapieen gedaan met dieren voor deze mensen of een gewoon knuffel uurtje en je merkt dan idd dat deze mensen enorm opleven.
Ik zelf heb alleen ervaring met dit soort dingen met mensen met een borderline stoornis of een maniesche depressie omdat ik zelf ook borderline heb.
Ik merk bij mezelf bijvoorbeeld ook dat als ik in een neerwaardse spiraal zit dat als ik dan met bonky of een van mijn katten knuffel het na een tijdje veel en veel beter gaat.
Het is heel bijzonder wat dieren met een mens kunnen doen.
Ze doen dit trouwens ook met paarden is ook heel mooi

hey Kathleen!

Mijn zus heeft 2 zoons met PDD-NOS. Beiden kinderen veranderen compleet als ze met dieren bezig zijn. Met name de oudste (inmiddels 14 jaar) is graag bezig met mijn hond, of bij mijn pony. Maar ook de 2e, 12 jaar, is graag bezig met mijn pony. Wel heeft deze jongen naast PDD-NOS, ook ADHD, waardoor hij veel 'last' heeft van angsten. Een paard, of mijn hond Yori, zijn al snel eng, omdat ze onverwachtse bewegingen kunnen maken. En als je dan a-la ADHD hyper gaat praten en stuiteren, heb je voor je het weet de hond op schoot! En dat is toch wel erg spannend.

Ik ben wel benieuwd of je inmiddels iets hebt gevonden waar je zoon met de hond iets kan doen?
Ik weet wel dat er speciale therapieën zijn voor zulke kinderen met dieren. O.a. honden en paarden.

groetjes, Inge

Ik weet sinds 3 jaar dat ik asperger heb en ik ben altijd al weg geweest van dieren. Het begon klein (hamster) en daarna iets groter (konijn) waar ik er momenteel 12 van heb Juist vanwege mijn autisme, omdat ik alles bij de dieren kwijt kan en ze zullen me nooit kwetsen, iets wat mensen wel doen Ik heb een tijd lang gedacht aan een therapiehond te nemen, maar de mogelijkheden waren er gewoon niet.
26 November 2009 zijn we verhuisd en dat ging op zich wel goed, maar na een week was het helemaal mis; het was niet mijn thuis. Mijn moeder kwam toen met het idee van een hond; je moet naar buiten; je 'moet' naar puppycursus enz. Eigenlijk is Kyra dus mijn therapiehond en nu heb ik er zelfs 2!! Ook leer ik voor dierenarts assistente, ik heb mijn vwo, maar dierenarts is dan weer net teveel van het goede.
Auti's en dieren; meestal super combinatie

Ik herken het ik werk met deze kinderen en honden geven veel rust aan deze kinderen

koline (Gast)
hoi
Ik heb autisme
alleen mijn zus vader en broer zijn allergies voor honden
dag koline

Er zijn ook wel honden die je kunt hebben als je allergisch bent, hier lopen geloof ik wel een aantal topics over.
De poedel zeer zeker en uit ervaring weet ik de chow-chow ook.

Wij hebben thuis ook alpacas en mijn zoontje gaat ook graag mee om ze te voeren, de alpacas reageren op hem heel erg goed en hij veranderd dan gewoon.

Bij mijn dochter gaan ze vaak weg, zij is vrij druk.
Maar als mijn zoontje mee komt rennen ze naar hem toe, vooral met het bekertje brokken.

Aanstaande vrijdag komt de zwaar geestelijk gehandicapte dochter van mijn buurvrouw en gaan we kijken hoe zij reageert op de alpacas.

Het zou wel een droom van mij zijn om kinderen met een geestelijke beperking te laten genieten van deze bijzondere dieren.
Helaas is het in Duitsland vrij moeilijk.

kijk, en dat is dus mijn droom, en die van mijn zus. Mijn zus wil graag een zorgboerderij voor dit soort kids. En ik wil graag alpaca's! En haar helpen natuurlijk met die kids. Maar daar gaan nog wel een paar jaar over heen hoor, voordat we zover zijn.
Alpaca's vind ik toch zulke leuke beesten!

Mooi om te zien he, hoe de kinderen, en de dieren op elkaar reageren!