Plotselinge dood

Beste lezers,

Ik zou graag willen weten of er lotgenoten zijn of dat er misschien mensen zijn die weten wat hier zou kunnen zijn gebeurd.

Mijn lieve Chihuahua van 11 is vorige week bij de dierenarts overleden. Dit ging eraan vooraf:

Een week voor zijn overlijden leek het erop dat hij 's nachts een epileptisch aanval kreeg. Hij gaf een lange gil. Dit geluid had ik hem nooit horen produceren. Ik probeerde hem gerust te stellen en zag dat hij een verwilderde/paniekerige blik in zijn ogen had en bleef stokstijf in dezelfde positie liggen. Na 10 minuten heb ik hem bij me in bed genomen en hij werd rustig. De week die daarop volgde was hij levendig en speels zoals altijd. Ik merkte niks aan hem, behalve dat hij de 2 laatste avonden zijn botje voor de helft opat. 2 Dagen voordat hij stierf heeft hij nog naast de fiets gerend en gespeeld met mijn andere hondje.

Vorige week stond ik in een winkel en ineens lag hij op de grond. Ik dacht dat hij weer een epileptisch aanval kreeg, omdat hij er weer net zo bij lag als de week daarvoor. Heb hem gerust willen stellen en hem na een aantal minuten meegenomen naar huis. In mijn armen lag hij slap. Thuis de dierenarts gebeld en deze ging er vanuit dat de hond nog aan het bijkomen was van het epileptisch aanval. Ze zei dat ik na het weekend kon komen. Toch vertrouwde ik het niet en ben meteen gegaan. In de wachtkamer versnelde zijn ademhaling, en ik zei dat er iemand naar hem moest komen kijken. Op de behandeltafel ging de d.a. er nog steeds vanuit dat dit de nasleep was van een epileptisch aanval en toen sloot hij zijn ogen. Hierop luisterde de d.a. naar zijn hart. Dat was gestopt. Toen was er paniek en werd hij gereanimeerd. Hij kreeg ook adrenaline toegediend en een soort verwarming, omdat zijn temperatuur veel te laag was. 3 Keer stopte zijn hart. Ik heb toen gezegd dat ze hem mochten laten gaan.

Volgens de d.a. was er vocht bij hart en longen, wat acuut gebeurd moet zijn. Wat nu de precieze oorzaak was kon zij niet vertellen. Zijn hart was 5 maanden eerder nog gecontroleerd door hen en was goed. Ze dacht aan een tumor in z'n koppie.

Wie heeft er iets vergelijkbaars meegemaakt en/of een idee wat hier aan de hand was.

Ik hoef jullie niet uit te leggen dat ik kapot ben van verdriet. Voor de hond ben ik heel dankbaar dat hij een korte lijdensweg had.

Liefs

Wat ontzettend verdrietig voor je…altijd voor een buitenstaande moeilijk om ook een reden te vinden wat er gebeurd is, voor jou zoveel sterkte met dit plotselinge verlies van je hond….   

Veel sterkte de komende tijd 

Ik heb er niet veel ervaring mee, maar die aanvallen zouden heel goed het gevolg van hartproblemen zijn en geen epileptie. Mijn vorige hond was 15,5 en redelijk fit voor die leeftijd. Zij kreeg 's nachts ook een aanval, eerst ziek en overgeven, toen ineens een keiharde gil/schreeuw, haar kop naar achteren gooien en compleet verkrampen. 

Ik dacht op dat moment ook epilepsie of misschien een beroerte, maar dat kwam er niet mee overeen. 

De nacht van de aanval bleef ze kortademig, ik dacht shock. Ik bleef wakker tot ze rustig was en ben toen gaan slapen. De volgende dag was ze best wel weer oké, natuurlijk moe maar fit genoeg voor een stukje lopen en zelfs een stukje rennen. De hele dag ging prima. 

De volgende dag was ze enorm kortademig en dat werd niet minder, we wisten dat dat niet goed was dus gingen naar de dierenarts en daar bleek ze een enorme hartruis te hebben. Uiteraard hebben we toen ook direct afscheid genomen. 

Wat precies de oorzaak van de plotselinge hartruis was weet ik niet want ze was net als die van jou kort daarvoor nog gecontroleerd en toen was er niets te horen. Later las ik wel op andere fora en websites over honden met vergelijkbare aanvallen en bij die bleek allemaal het hart niet meer goed te werken. Ik weet dus zeker dat ze daar die aanval van kreeg.

Heel veel sterkte! Een chihuahua die met een fiets mee rent klinkt alsof die een heerlijk leven heeft gehad!

Heel veel sterkte met dit plotselinge verlies.

Heel veel sterkte. Een exacte oorzaak zal je pas weten na een autopsie. 

Mijn vorige hondje had vlak voor ze stierf een enorme stuip. Grote bange ogen, gestrekte naar achteren haar kop. Dezelfde dag in laten slapen, in een volgende stuip kon ze overlijden. Zij bleek een tumor in de lever te hebben.