Ik kom er niet uit....

Misschien dat sommigen onder jullie me nog wel kennen als vrouwtje van eerst Golden Retriever Tibo en later Freya die ik adopteerde op 4 maanden na het overlijden van Tibootje, zat hier dus al eerder op het forum en probeerde reeds lang terug op mijn oude profiel te geraken, maar zonder succes, nu maar nieuw profiel geopend.

Ondertussen is mijn lieve Freya 9jr en nog steeds even vitaal en vrolijk, gewoon een tophondje. Als vrijwilliger van een asiel had ik reeds lang een voorliefde gekregen voor Amstaffs en Bully's die helemaal niet zo bleken te zijn als ze worden voorgesteld. Dus 4jr geleden kreeg Freya er een maatje bij, teefje Mira X Amstaff/Bully en eveneens een zalig hondje. Begin dit jaar nog aangevuld met een lieve kater die in het asiel over de poort was gegooid en is de beide dames allemaal meer dan prima. 

Nog niet zo lang geleden verloor ik mijn beide ouders kort na elkaar en dit hakte er stevig in. Mijn meisjes waren overal bij betrokken en missen hen ook nog heel erg, ze zijn een link met mijn ouders aangezien zij de beiden mee dingen hebben aangeleerd. Dus nu ze wat ouder worden, denk ik er sterk over om er een hond bij te nemen die mee kan leren van hen, aangezien ze beiden heel stabiel zijn en zo ook niet alles verloren zou gaan wat ze oppikten van mijn ouders. Klinkt raar, maar is een grote gevoelskwestie.

Echter nu komt de vraag aan jullie. Heb altijd herplaatsers gehad en nooit problemen, altijd oneindige lieverds die goud waard waren en zijn. Allen gedumpt om niets of onzinnige redenen zoals dit heel dikwijls het geval is. 

Maar toen lagen de dingen iets anders, er was geen andere hond aanwezig dus daar geen onrust over. Nu weet ik niet wat gedaan, zelf ben ik een redelijke stresskip en alhoewel ik heel graag opnieuw een herplaatser zou willen, lijkt het erg moeilijk te zijn om er eentje te vinden die zowel met honden als met katten kan. Die zijn er wel als men voor een buitenlands hondje gaat (ken een aantal heel goede rescuers) maar daar kunnen de dames niet rustig kennis mee maken en soms hoor ik verhalen dat de hond in kwestie toch iets verandert naarmate ze meer thuis zijn. 

Mijn lieve Mira kan met honden, gedraagt zich overal keurig, maar is in het verleden erg aangevallen geweest, ze draagt de sporen ervan nog op haar snoet en aan haar flanken. Dit maakt dat ze het niet kan hebben wanneer honden meteen te vrijpostig zijn en frontaal op haar afkomen. Dan gaat ze snauwen. Met Freya is ze een match tot en met, nooit ruzie en delen alles. 

Merk heel dikwijls dat Mira een voorliefde heeft voor Goldens. Net alsof ze lijkt te denken "zus heeft me uit het asiel gehaald, dus alle Goldens zijn geweldig". Maar weet uit ervaring, ook door de raad van mensen die in de rescue zitten, dat veel Goldens geen echte Goldens meer zijn en het wel uitkijken is waar ze vandaan komen. 

Pups vindt Mira helemaal het einde, daar is ze erg moederlijk naar. Onlangs kwamen we een Golden pup tegen in een winkel en die werd meteen aanvaard. 

Maar ik weet niet wat gedaan, een herplaatser heeft nog steeds de voorkeur maar weet dat ik erg ga stressen uit angst dat het mis zou gaan, wat noch een goede invloed zal hebben op de nieuweling noch op mijn lieve dames die me feilloos aanvoelen. Met een Golden pup zou ik dit niet hebben aangezien ik weet dat ze deze beiden zouden aanvaarden en die ook meteen kan leren om te gaan met de kat. 

Echter voel me een rotmens om ditmaal een pup te overwegen, zoveel lieve schatten die een thuis zoeken en gaat dus totaal tegen mijn principes. Anderen in mijn omgeving peperen me in dat ik vooral moet kijken wat best is in de huidige omstandigheden, dat het voor mij ook een ramp zou zijn als het niet zou klikken. Ben alleen met de honden en ze vergezellen me echt overal. Werk 99% van huis uit sinds corona en als ik toch eens naar kantoor ga, gaan ze mee. Dus alleen zijn ze enkel wanneer ik boodschappen doe. Het is hier samen uit, samen thuis. Eind dit jaar is er een etentje gepland met de collega's en die gaan speciaal op zoek naar een locatie waar mijn honden ook mee kunnen. 

Graag jullie mening, wat zouden jullie doen in mijn geval ? En sorry voor het lange epistel !

Mira houdt dus niet van honden die  enthousiast op haar afkomen.  Pups doen dat meestal wel, volgens mij.  En dan onvermoeibaar blijven proberen, in staarten happen en in oren.  Oudere honden vinden dat niet altijd  leuk.

Je hebt nu twee honden, Freya van 9, en Mira van  ?     jaar.

Heb je  ooit eerder een pup opgevoed? I

Ik niet, maar ik lees regelmatig hier mensen bij wie dat de eerste maanden erg tegenvalt.  

Bedenk dat pups in het begin niet ver kunnen lopen, dus je zult de volwassenen  en de pup apart uit moeten laten. Sowieso is 3 honden uitlaten anders dan 2, tenzij je 3 armen hebt?

Dit zijn zomaar wat gedachten van mij.

Marie rose, jaaaaa, ik ken je nog hoor, ik begrijp dat je in een asiel werkt ?   Daar zou je eens kunnen kijken of er een hond is die naar je zin  is en als dat zo is kan je daar hun beiden met elkaar kennis laten maken…hond uit het asiel kan dat zeker, een buitenlandse hond is dat moeilijker, de keuze is aan jou…en wie weet tref je in een asiel een leuke  herplaatser.    Ik zelf heb altijd puppen gehad, voor het eerste en oudere pup, maar zou als ik het over kon doen toch liever voor een pup gaan.  

Ik heb Freya opgevoed vanaf 4 maanden, ze had geen goede start, bleek ook heel ziek waardoor ze in huis plaste zonder ze het zelf besefte etc. Ze hapte in alles wat ze te pakken kreeg, maar dat was snel afgeleerd. Dus niet helemaal zonder ervaring. 

Mira kan het niet hebben van volwassen honden die ze niet kent, pups mogen op haar afrennen zoveel ze willen. Maakt haar niet uit, zoals gezegd is ze nogal moederlijk wat pups betreft. Heb mijn hele leven honden en dus niet onbekend. Weet dus dat pups zeker niet ver mogen lopen, zou ze niet gelijk meenemen maar wellicht wel in een buggy met de twee anderen zodat ze reeds socialiseert. Over het uitlaten dacht ik ook reeds meermaals na. Mijn duo wandelt keurig mee, trekken niet aan de leiband, dat heb ik Freya ook geleerd van kleins af. Immers Goldens kunnen behoorlijk sterk zijn evenals Bully's. Mira durft uitvallen wanneer een andere begint maar blijft niet doordrammen is snel over, Freya trekt zich nergens wat van aan. Is ook een bijkomende reden dat ik een pup overweeg, zodat ik ze opnieuw meteen kan leren niet te trekken. Bedoeling is wel om de drie samen uit te laten later. 

Hi Willemijn, ik ken jou ook nog, hoe zou ik de dame met Bamse vroeger kunnen vergeten 

Ik werk niet in een asiel, was er vroeger vrijwilliger maar mee gestopt door de zorg voor mijn ouders en voor mijn eigen lieve honden. Nog wel contact met asielen, maar ze melden me dat het toch wel heel moeilijk wordt wanneer men reeds twee honden heeft en meer bepaald de kat. Ook vertellen ze me dat het afwachten is hoe een hond gaat reageren op de drie wanneer ze meer en meer thuis zijn en vice verca.  

Marie-rose, ja het zal best moeilijk zijn als er al een roedel is!
 Maar aangezien je al veel honden  hebt gehad weet je best hoe er mee om te gaan. Toch een aanrader , ook met een pup aparte dingen mee doen, niet altijd met zijn  drietjes er op uit. Dat kan later als de pup gesetteld is en wat ouder is dat je de drie te gelijk mee  neemt.  

Je bent geen rotmens als je voor een pup kiest. Integendeel, je durft af te wijken van eerdere keuzes om de harmonie in je gezin te bewaren. Een pup (bij voorkeur een rustige, sociale golden van een goedgekeurde fokker of opvang) lijkt de meest stabiele en toekomstgerichte keuze. En wie weet … in de toekomst kan je nog steeds opnieuw een herplaatser een kans geven als de situatie beter is

Erg bedankt voor de goede raad en de bemoedigende woorden. Dat zat ook al in mijn achterhoofd, als ik nu terug een Golden neem dan kan er later opnieuw een herplaatser bij wanneer (hoop dat dit nog lang weg is, want ze zijn mijn alles) mijn huidige schatten er niet meer zijn. Maar de schulgevoelens zijn er en blijven er, omdat ik zoveel lieve honden zie die een goede thuis verdienen en die me ook erg aan het hart liggen. Is erg dubbel.

" Marie-rose, ja het zal best moeilijk zijn als er al een roedel is! Maar aangezien je al veel honden  hebt gehad weet je best hoe er mee om te gaan. Toch een aanrader , ook met een pup aparte dingen mee doen, niet altijd met zijn  drietjes er op uit. Dat kan later als de pup gesetteld is en wat ouder is dat je de drie te gelijk mee  neemt.   "

Willemijn - baasje van Vika . Bams en Ogin ¥ .

Ja inderdaad, natuurlijk zal ik apart dingen ondernemen, ook met de twee anderen. Dat is nu moeilijker omdat ik vroeger de honden bij mijn ouders kon laten en ze nu niet meer. Dus als ik er eentje meeneem is het paniek. Enkel wanneer ze samen thuis blijven lukt het. Dus zou ik in de toekomst meer kunnen afwisselen. 

Hey marie-roses!

Jou ken ik nog wel!

Ten eerste vind ik het helemaal geen gek idee dat je huidige honden nog wat over kunnen brengen naar een eventuele nieuwe hond.

Wij hebben toen der tijd heel bewust om juist die reden er een hond bij genomen, harley was toen ook best wel wat ouder. 

Harley ging altijd goed met pups, dus de keuze voor ons was makkelijk. Harley heb ik niet vanaf pup af aan gehad, was ook een herplaatsen met wel vier rugzakken zogezegd. 

Pampus en harley hebben echt nog nooit lelijk gedaan tegen elkaar, echte maatjes waren het.

Wilt nier zeggen dat ik weer voor een pup of juist een herplaatser ga. Ik kijk vooral wat ik dan passend vind in onze gezinssituatie. Wellicht voor jou ook wel een idee om op die manier een keuze te maken?

Mocht je nog vragen hebben..... vraag maar raak! 

Ik wil er een waarschuwing bijzetten. Je hebt twee tevens als ik het goed heb gelezen en die gaan goed met elkaar om. Knijp je handjes daarmee dicht.  Een derde teef kan zomaar roet in het eten gooien als deze volwassen wordt. en vechtende tevens is een drama. Het hoeft niet maar als het gebeurt heb je een probleem,

Wat je zegt de golden van zo,n 20 jaar terug is moeilijk te vinden.

Ja ik ken jou ook nog hoor, blij dat hier toch nog wat mensen zitten van toen 

Klopt dat is wat ik ook probeer doen, kijken wat hier nu het beste past. Maar gaat zo een beetje tegen mijn gevoel zoals ik zegde. Vind het van mezelf niet kunnen, vooral ook omdat ik erg betrokken ben bij het mee zoeken naar goede baasjes voor zowel lokale als buitenlandse herplaatsers, dat ik voor een pup zou gaan. Een tijd geleden had ik mijn oog laten vallen op een pup die in herplaatsing zat, maar toen zegde de bemiddelaar ook dat het best zou kunnen dat de pup heel pittig zou uitdraaien en dan heb ik wellicht een probleem, al is dat niet gezegd, maar beter uitkijken.  

Golden Retrievers liggen Mira heel goed, heeft ze echt een enorme liefde voor en die mogen dan zelfs druk zijn, heel raar. Pups algemeen heeft ze ook altijd een liefde voor, maar met een Golden weet ik toch ongeveer hoe die gaan uitdraaien denk ik dan. 

Hoe ging dat dan bij jou om een pup te introduceren ? Hoe ging je daarmee om, want is ook een kwestie om de huidige woefjes niet opzij te zetten als het ware. De kat hoef ik me dan geen zorgen over te maken, die is erg speels en kan beter met honden dan met andere katten 

Moest ik de stap kunnen zetten, dan is het ook nog maar de vraag waar de pup vandaan moet komen. De fokker van Freya, die ik later leerde kennen omdat zijn naam in haar paspoort stond, is er onlangs volledig mee gestopt en drukte me op het hart om goed uit te kijken. Veel Goldens zijn geen Goldens meer en Freya (ook mijn Tibo vroeger) zijn dat zeker wel. Kerngezond en gouden karakter. Nochtans had Tibo geen stamboom (kwam uit het asiel) en Freya evenmin, maar haar ouders waren wel getest en papa was een showhond. Ben zo onbekend in het puppy wereldje. 

Ja bedankt daar had ik ook al aan gedacht hoor. Mijn teefjes zijn totaal aan elkaar verknocht, kunnen gewoon alles van elkaar hebben. Ging ook goed met hun Amerikaanse Bulldog maatje waar ze mee op vakantie gingen, nooit was er ruzie. Heel in het begin heeft de Amerikaanse Bulldog Mira wel even een snauw gegeven om te waarschuwen dat ze iets verkeerds deed, maar ze begreep het meteen en bond in. Dus spreken de hondentaal erg goed. 

Maar dat was natuurlijk wel een intact reutje met een heel rustige energie. Nochtans ondervind ik wel dat zowel Mira als Freya erg goed samen gaan met andere, zij het wel gesteriliseerde teefjes. En veel hangt gewoon af van de energie onderling, heeft weinig te maken met reu of teef. Dat vertelde ook een trainer me. 

Rest niet gelezen..

Er is niets aan de hand als je het de tijd geeft en de nodige bescherming in eigenplekje met een hekje. Maar aan je verhaal te lezen kun je dat prima af  Pupsels zijn druk en ouder honden zien dat misschien niet altijd zitten als nonstop doorgaat. 

Wat leuk ook ik ken je verhalen van je 2 goldens nog :)

Ik werk voor een stichting en we hebben honden in opvang. Veel honden kunnen prima met andere honden en katten wat je zegt. Je kan bij een hond altijd 1 of meerdere keren langskomen om te zien of er een klik is. Is het toch geen klik, dan is er nog altijd de 2 weken bedenktijd. Mocht je ervoor openstaan, dan wil ik best met je meedenken. Ik ben van Dutch Animal Care

Wij hebben voor pampus nog nooit een pup gehad, dus was ook even spannend voor ons. En harley had echt wel een handleiding.

De fokker woonde dichtbij dus hebben elke week mogen knuffeln,  zo kwam de geur ook bij harley terrecht. Laatste weken voordat hij zou komen hebben we een nest deken meegekregen en bij harley in de mand gelegd of bij ons op de bank. Die hij elke keer vakkundig eruit gooi of zelfs weg smeet. Dat was wel het moment dat we even een o nee moment hadden.

De fokker stuurde met regelmaat filmpjes met geluiden van de pups erop en benoemde ook vaak pampus zijn naam tijden het filmpje. Denk dat dit er ook wel aan mee heeft geholpen.

Toen we hem mochten ophalen bleef ik beneden wachten met de pup en mijn partner kwam naar de auto met harley en zijn meteen gaan "wandelen".  Vanaf dat moment t was harley helemaal weg van hem. 

In huis bleef de routine voor harley het zelfde, maar de pup sliep appart van harley als we er niet waren totdat het slopen voorbij was en de pup respecteerde wanneer harley zijn rust opzocht.

Eerste 2 jaar heb ik ze altijd apart uitgelaten op de ochtend ronde en de grote ronden in de bossen en het strand na. Daarna veranderen het in geleidelijk aan samen uit laten elke ronde en een paar keer in de week individuele rondes en trainingen. 

Wel een kleine kanttekening ik heb dus geen ervaring met een derde hond erbij maar met een tweede hond erbij zetten bij een hond met een handleiding. Wij hoefde geen rekening te houden met katten maar wij hadden andere factoren waardoor we uiteindelijk de beslissing tot pup en dit ras hebben genomen. Nog steeds ziels gelukkig met deze keuze, maar we besefte ons ook dat het echt wel anders had kunnen verlopen. 

Mijn gedachte was als die van Richard. Als je een pup wil zou ik daar zeker eens voor gaan.

Ik heb pas 1x een pup gehad, en het best het best pittig moet ik zeggen. 

De laatste 2 die erbij zijn gekomen waren net onder een jaar oud, en uit buitenland. De eerste ging niet zonder slag of stoot, die bleek ook ziek en onze aanwezige hond was niet direct in halleluja stemming, en met de 2 katten heeft het ook wat aanpassing nodig gehad. Maar alles goed gekomen en dikke mik werd dat kwartet.

Toen we de derde erbij namen hield ik weer rekening met tijd uittrekken om alles te laten wennen, maar op een of andere manier werd die binnen ook direct geaccepteerd en ook direct door de katten... 

Maar dat weet je ook niet echt vantevoren.

Om redden of dieren zielig vinden die ook baasje zoeken heb ik onze honden niet gekozen. Ik viel voor ze en daarom werden het herplaatsers die toevallig allebei uit Rusland kwamen. 

Maar kans is groot dat in de toekomst we toch wel weer bewust voor een pup gaan bij een fokker vandaan omdat we dan gericht voor een ras of een specifieke kruising willen gaan, en weer eens willen meemaken hoe het is om vanaf prille begin de hond te leren kennen, zelf dingen goed aan te leren etc..

Daarbij kun je ook niet in de toekomst kijken. Onze pup kwam omdat we ook graag hem door de aanwezige grote teef e.e.a. wilden bijbrengen/laten afkijken, noodlot sloeg echter toe een week voor we hem zouden ophalen. We moesten haar laten gaan, en de andere teef was eigenlijk een einzelganger.. die liever alleen had gebleven.. 

Ook wel goed gekomen toen hoor, maar we hadden er even wat meer werk aan en zeker ik, omdat ik domweg dus nog nooit zo'n jonge pup had gehad 

Of je nou voor een pup of een herplaatser gaat, houd er rekening mee dat je met 3 honden een andere dynamiek krijgt. Tussen je 2 bestaande meiden, maar ook met de nieuwe hond. Het kan natuurlijk heel goed gaan, maar qua hondentaal moet je er meer bovenop zitten en kan er wel sneller ruzie uitbreken. 
Even een dagje een andere hond erbij is iets anders dan 24/7 met drie honden. 
Ik heb er zelf 5, dus een flinke roedel. Maar inmiddels hebben 2 van mijn dames wel besloten dat nummer 3 niet goed genoeg is om in dezelfde roedel te functioneren. Wij hebben dus 2 groepjes inmiddels, en hopen in de toekomst te herintroduceren. 

Niet om je te ontmoedigen, maar wel om te voorkomen dat je straks heel hard van je roze wolk valt 

Verder denk ik dat met de juiste match, het niet uit maakt of je voor een pup of een herplaatser gaat. Voel je vooral niet schuldig als je voor een pup gaat, het is ook niet jouw schuld dat er zoveel honden een huisje zoeken.

Erg bedankt voor je input en geloof me, op een roze wolk zit ik niet hoor, ben eerder iemand die alles vaak te zwart ziet, vandaar dat ik ook zo in rondjes blijf draaien. Zie het vele mensen rondom mij wel aandurven, ook met buitenlandse honden en lukt prima, maar ik ben zo een stresskip. 

Chapeau voor jou met een roedel van 5, echt waar. Zijn ook prachtige honden trouwens. Maar aangezien ik niet zo rustig ben en ik, let wel echte Goldens, erg goed ken en daar rustiger in ben, is dat de reden dat ik in die richting helde. 

Ook omdat Mira, mijn Bully, er duidelijk ook een voorliefde voor heeft. Maar langs de andere kant denk ik dan, ook met Amerikaanse Bulldog Thor was ze heel goed, was geen dagje ertussenuit met drie, we zijn ook een week samen gaan verblijven in een klein huisje aan zee en ze zochten elkaar de hele tijd op, Mira sliep dicht tegen Thor aan, dus veel hangt gewoon af van de energie van de andere hond. Thor was rustig en eigenlijk ietwat onzeker. 

En als ik dan die vele schatten zie die een huisje zoeken, ook van organisaties waar ik heel bekend mee ben en die heel eerlijk en goed zijn, dan blijft het toch wringen. 

Komt bij dat ik, gewoon om info, fokkers had aangeschreven van Goldens maar die antwoorden niet of zijn niet bepaald vriendelijk, waarschijnlijk omdat ik een baasje van herplaatsers ben. Lijk niet goed genoeg. Dan zie ik rondom mij Goldens van goede fokkers die absoluut niet zo verzorgd worden als Freya en denk ik, tja, zo goed zijn ze dan ook niet in hun keuzes maken. Is al helemaal een afknapper. 

Wat erg dat jullie teefje indertijd nooit kennis kon maken met de nieuwe pup, inderdaad in de toekomst kijken kan niemand. Daarom zeggen vrienden me ook "neem een beslissing en ga ervoor, want zo ga je op de duur nog eens een heel zware klop krijgen".

Ik had Freya van 4 maanden af en ze had geen beste start bij haar vorige roteigenaars, bleek ook ziek, dus ze heeft de  pup fase hier eigenlijk ook nog doorlopen, heb wel een idee, maar elke hond is natuurlijk anders, iets wat ik ook erg goed besef. Ben gewoon hopeloos 

En zoals hierboven geschreven, de Golden fokkers hier in België zijn niet bepaald sympathiek tot hiertoe als men info vraagt, al een echte afknapper. Freya heeft geen stamboom, maar kwam wel van een sympathieke fokker (heb ik later leren kennen omdat zijn naam natuurlijk in haar paspoort stond), hij voerde de nodige testen uit en fokte op gezondheid en karakter. Hij raadde me ook aan om nu erg uit te kijken, aangezien veel Goldens geen echte Goldens meer zijn. Hij zelf is er volledig mee gestopt. 

Het lukt me niet om je te quoten, haha. 


Maar goed dat je er zo goed over nadenkt! 
Er zat ooit een hele fijne Golden fokker op dit forum, ''The Dutch Coast''. 

Voor zover ik weet, fokt zij ook hele fijne, stabiele Goldens. Ik geloof ook dat het voor haar absoluut niet uit maakt of je een herplaatser hebt of niet, alleen of de pup bij je bestaande honden past :)

Ja haar ken ik nog, maar ze fokt niet meer. 

Haha nadenken genoeg, teveel nadenken zelfs, ook niet altijd best 

Dat herken ik wel, verschrikkelijk he. 

Maar het allerbeste voor onze hondjes 

Voor wat het waard is.. maar eigenlijk deed het me daarom nog meer zeer. Bluf (de herder teef) en Jol de andere hond hadden wel Aki ontmoet en gezien voor hij zou komen, dit was op trainingsterrein waar we heen waren gereden .. 

Aak bleef wat langer dan 8 weken bij de fokker, omdat wij onze vakantie en vrije dagen af moesten stemmen op zijn komst en in de week voor we hem op zouden halen had Bluf acuut hartfalen. Deze foto is me dus heel dierbaar.

Ze vond hem zo leuk..

Jol stond er anders in..

Ach, ik word er ook al emotioneel van dit te zien, duidelijk was ze helemaal verliefd op de pup, zo intriest dat ze niet hebben mogen samenleven. Jol vond er duidelijk dan weer niet aan, laat maar en ik ben ermee weg 

Toch is de pup, kan ik me voorstellen, dan ook weer op 1 of andere manier speciaal geweest omdat Bluf er zo van hield.

Ik was daarstraks even gaan kijken hoe het ondertussen was met een Roemeense hond waar ik een grote boon voor had. Die werd door de eigenaars gedumpt in een bos en ging overal hulp vragen. Toen werd hij opgevangen door een Roemeens gezin, omdat de rescuer geen plek had bij haar thuis, maar moest ook daar buiten verblijven en hij is heel aanhankelijk dus hij werd er niet vrolijker van. Nu ontdek ik net dat hij nu in opvang is hier, dan denk ik wel...zou dat niet lukken. Maar hij is natuurlijk heel speels en geen pup meer, dus als hij dan ineens op Mira gaat afrennen en willen spelen. Gaat ze waarschijnlijk snauwen, pups mogen dat, als ze groter zijn iets minder als ze hen nog niet goed genoeg kent en zag in 1 van de filmpjes nog in Roemenië dat Panda ook even snauwde toen alle honden hem omringden. Werd wat veel denk ik.  

En hij is nog maar net iets meer dan 1jr, kan wellicht ook nog veranderen van karakter. Verdorie ben gewoon te ongerust in alles, doemdenken...

https://www.happy-dogs-of-romania.nl/products/panda2/

x

Ja ik denk zo niet. 

Voor onze Glory stonden ook wat mensen in de rij, dus was ook niet zo dat als wij haar niet zouden nemen of op zouden reageren dat ze nergens ooit een plek zou vinden

En een andere herplaatser daarvoor waar wij op 1 stonden zag ik zelf vanaf omdat bij kennismaking met onze Aak het voor mijn gevoel totale no go was, laat staan dat hondje bij ons in onze omgeving met alle prikkels van dien.

Mijn belang was en is nog steeds dat ik probeerde in te schatten of de hond tussen de huidige honden en katten zou passen, en geaccepteerd zou worden, maar net zo belangrijk of niet belangrijker, of ik match zou zijn met de hond en of andersom uiteraard.

Zet het redden even opzij, en denk gewoon even praktisch en zet negatieve opties en positieve mogelijkheden neer en ga dan afstrepen, maak ook derde kolom en zet opties neer die negatief of positief zijn als je wel voor een pup kiest, al dan niet een rashond bij fokker vandaan.

Ik heb en geluk gehad, of ik had wel juiste gevoel bij de honden die ik nam en die bij elkaar kwamen te wonen. Ging niet altijd vanzelf, en het was ook zeker niet vanaf dag 1 pais en vree. Ben ik wel eens jaloers op trouwens, mensen die zonder gedoe honden op kunnen nemen en dat het allemaal direct "normaal" verloopt.

Blijf erbij, wil je voor die buitenlandse herplaatser gaan, dan doen. Wil je toch nu een pup, ga daar dan voor.

Bedankt voor al je input en raad ! Je hebt gelijk, de optie waar ik het het niet zie misgaan is een Golden pup, dus nu zou ik mezelf nog zo ver moeten krijgen dat ik me dan niet zo slecht daarover voel. Komt nog bij dat, als ik voor een pup ga, het dan weer een vraag gaat worden of ik best voor een reutje of een teefje ga. De dames gaan met beiden goed om, Mira vaak zelfs nog beter met een teefje dan met een reu, maar velen zeggen dat het best is om bij teefjes een reu te zetten.

Maar had voordien altijd reutjes en die waren aan de leiband niet zo makkelijk als mijn teefjes die mooi meelopen. Een uitvaller erbij zoals ik vroeger had, is geen goed idee....

ik ben heel benieuwd of je inmiddels een beslissing, of al een hond  hebt genomen? 

Ik val pas wat later in dit topic, maar wilde toch even reageren; ik denk dat je een groot hart hebt voor dieren, en daar mag je blij mee- en trots op zijn! Je hoeft je niet schuldig te voelen dat je liefst alle honden een fijn thuis zou willen geven, dat siert je alleen maar.