Na 14 jaar deel uit te maken van ons gezin hebben we 30 april afscheid moeten nemen van onze Nero. Hij at al een paar dagen bijna niks meer en in de nacht van 29 op 30 april lijkt er neurologisch iets mis te zijn gegaan. Hij viel naar rechts, liep rondjes, liep tegen een deur aan en eten en drinken lukte hem niet meer. Het water viel gewoon uit zijn mond, ook voer liet hij vallen.
Nero was een hele lieve hond. Een kalmte in deze stormachtige wereld. Zijn lijfje was gewoon op.
Lieve Nero, bedankt dat je zo lief was. Bedankt voor alle mooie herinneringen. Bedankt dat je zo lang bij ons gebleven bent. Ik hou van je.
Ook al worden ze oud en hebben ze een mooi leven gehad, afscheid nemen is altijd verdrietig. Heel veel sterkte gewenst.
Iedereen bedankt voor de lieve woorden. Hij heeft een lang leven gehad. Is nooit ziek geweest. Ja hij was oud waardoor hij geen hele lange wandelingen meer kon maken, maar we maakte toch drie keer per een ommetje van 15-20 minuutjes per keer. En opeens was hij op. Ik heb heel veel mooie momenten met Nero gehad. Hij was erbij toen mijn kinderen geboren werden. Hij was erbij toen zij hun eerste stapjes zette. Hij waakte over hen als ze in de tuin speelden. We hebben vaak samen in het bos of langs het kanaal gewandeld. Als ik een rotdag had, dan was hij er om me te troosten. Zijn nalatenschap zijn 14 jaar aan mooie herinneringen en twee schotse collies die veel gedrag van hem overgenomen hebben, waardoor hij toch nog een beetje fysiek bij me is. Voor altijd uit het oog, maar nooit uit mijn hart.
Hij heeft een mooi leven gehad
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?