Mechelse herder- asiel

Hallo! Mechelse herders zijn altijd al 1 van mijn favoriete rassen geweest. Ik lees echter overal dat ze enorm veel stimulatie en uitdaging nodig hebben.

Eerlijk gezegd weet ik niet of ik een herder genoeg uitdaging/bezigheid kan bieden om gelukkig te zijn. Wanneer ik op adopteereendier.be kijk, staan er ontzettend veel Mechelaars online die een nieuw huisje zoeken, waardoor het toch weer begint te kriebelen.

Daarom wilde ik hier toch eens vragen wat een (gemiddelde) Mechelaar nodig heeft om gelukkig te worden en te blijven? Ik wil natuurlijk geen hond adopteren die ergens anders een passender huisje kan vinden. :) Alvast bedankt!

Wat is dan jouw ideaal hoe je zou leven met een hond?

Ben je bv heel sportief en ben je van plan elke dag een paar uur per dag actief met een hond bezig te zijn?

Moet een hond veel alleen thuis zijn, of werk je niet en heb je alle tijd voor een hond?

Wat is je woonsituatie,  heb je een tuin?

Is het gehorig met buren , dat ze direct een hond horen blaffen?

Over het algemeen zijn mechelaars wel honden die een taak nodig hebben.

Ze zijn erg baas gericht en willen graag wat doen.

Zonder taak/actie/zekerheid  en zo kunen het best erg nerveuze honden worden. 

Heb je eerder een hond gehad of zou het je 1e hond zijn?

Wat is het precies in de mechelaar Wat je zo aanspreekt?

Ik denk dat het super honden zijn, mits ze bij de juiste baas terecht komen.

Helaas zitten er niet voor niets zoveel in het asiel.

Mijn honden zijn het gelukkigste als ze gewoon bij mij zijn. Ik ben alles voor ze.

De jongste kan niet alleen thuis blijven, die gaat mee naar het werk en heeft daar zijn eigen loopruimte waar hij vermoedelijk zo’n 20km per dag in rent als het niet meer is 

Met hem ga ik extreem zelden wandelen. Sporten doe ik (niet) meer, ze zijn gelukkige huishonden.

Waarom zitten er dan zoveel in het asiel? 

Toen ik nog met Black op de hondenschool kwam, was er in mijn groep een wat oudere vrouw met een jonge mechelaar.

Ze had er heel veel problemen mee, de hond was ontzettend druk/nerveus.

Happerig ook en daardoor ook niet al te betrouwbaar.

Zulke honden komen in het asiel, terwijl de eigenaren er best veel tijd in hebben gestoken.

Heel jammer, want het lijken mij ook hele fijne honden.

Ik draai dit soort vragen vaak om. 

Wat heb jij een hond te bieden ? En daarna kun je kijken welk ras - evt een Mechelaar - in dit plaatje past 

Ik ken Mechelse herders inderdaad ook vaak als nerveus en daardoor moeilijk, maar niet onmogelijk. Het ligt er sterk aan wat je allemaal als eigenaar verwacht van zo'n hond. Mensen onderschatten het vast vaak. En dan weer richting asiel...
Misschien kun je er inderdaad niet mee op een terrasje gaan zitten. Kan hij niet bij familie gaan logeren. Kan hij moeilijk zijn met wandelen door uitvallen etc etc. Iets om rekening mee te houden. En er niet vanuit gaan dat je alles "er wel uit kunt trainen" sommige eigenschappen zitten er nou eenmaal in. 

Mijn herder maakte b.v.  deuren/ramen open en hoe. Was een ontsnapping kunstenaar, kon niet zonder ons. Kon niet uit logeren. Hij kon serieus de voordeur voor de pakketbezorger openmaken. Nouuu... Toen moesten er dus deurknoppen komen. Food for thought zullen we maar zeggen. 

Vaak wordt het beeld geschetst dat iedere mechelaar een fijne huishond kan worden zolang ie maar genoeg uitdaging krijgt. Dat probleemgedrag altijd komt door te weinig beweging of wat dan ook. Ik ben zelf opgegroeid met tervuerense herders (langharige mechelaars zegmaar) uit asiels, onze honden kwamen niks te kort, maar bleven wel complex met een flinke gebruiksaanwijzing. Bijtrisico lag altijd op de loer. Zoals Fredje zegt, niet al het gedrag valt eruit te trainen. Heel veel valt of staat met 'management'.

Uitvalgedrag en intolerantie t.o.v. andere honden komt ontzettend veel voor. Ben je bereid een hond te hebben die uit z'n plaat gaat naar andere honden als je door de wijk loopt? Besef wel dat JIJ door veel mensen aangekeken wordt op het gedrag van je hond, en dat mensen zullen denken dat je hond vals en slecht opgevoed is. Ben je bereid je hond nimmer los te laten als er ook maar een klein kansje is dat je andere honden, wild, katten, hardlopers etc. tegen kunt komen? Ben je bereid om je hond af te zonderen wanneer er bezoek komt, en héb je die mogelijkheid wel in je huis? Kun je de signalen van je hond feilloos lezen, aanvoelen wanneer iets te veel wordt? Kun je te allen tijde voorkomen dat de buurman of de pakketbezorger even achterom komt terwijl de hond in de tuin zit? Heb je mensen in je omgeving die op een hond met eventueel probleemgedrag kunnen passen als jij een paar dagen weg moet?

Er zitten vast ook leuke, ongecompliceerde mechelaars in de asiels. Maar het stikt ook van mechelaars uit slechte foklijnen die essentiële vroege socialisatie hebben gemist, dat train je er niet meer uit.

Het herdervirus trekt nog altijd aan me maar ik ben ook dolgelukkig dat ik nu een hond hebt die lekker los kan lopen in gebieden met andere honden, mensen, wild.

Ze zitten zelden tot nooit  voor niets in een asiel. Ik vraag mij ook af, wie en waar zijn de fokkers van deze honden? Want waarom neemt deze de honden niet terug, misschien omdat het te vaak voorkomt?

Wil je er perse een hebben, begin dan bij een goede fokker die de pups goed sociaal aflevert. Hier loopt een mechelaar in het park. Inmiddels 1,5 tot 2 jaar oud. Maar vanaf week een heel goed en strak,opgevoed, nee niet mishandeld, maar wel duidelijk aangegeven wat de grenzen zijn voor deze hond. Een fijne hond. Maar gaat altijd aan de lijn bij andere honden. Geen risico zegt de baas. 

Hier in de buurt liep ook altijd een oudere vrouw met herders. Echt de ene na de andere... Maar wel meestal Mechelse herders, nu heeft ze een Duitse herder zag ik laatst. In de tijd dat ik mijn herder had (11 jaar), heeft zij er denk ik 4 "versleten". Ik weet niet waar ze ze gelaten heeft, waarschijnlijk ook asiel denk ik dan (aanname natuurlijk). Het leek altijd alsof ze het me kwalijk nam dat haar hond uitviel richting de mijne. Alsof ik daar niet had mogen lopen of zo. Een poosje had ze er zelfs twee en dat was helemaal feest als je haar dan tegen kwam. 

Ze heeft mij destijds ook wel eens bekritiseerd omdat ik mijn hond met een tuig (k9) uit liet en zij zweerde bij slip kettingen. Ik wist niet waar ik mee bezig was ofzo. Naja... Ik heb lang van mijn hond kunnen genieten in ieder geval, het was een geweldige hond. Maar ik geef ook toe, herders zijn zeker niet altijd makkelijk. Ik ben al die tijd nooit op vakantie kunnen gaan b.v. die van mij hechtte zich enorm aan ons, kon niet zonder. Hij was wel lief, altijd lief... 

Ook de reden dat er daarna een makkelijke retriever kwam hier. Owja met bezoek was onze herder ook niet makkelijk. Hij was nooit agressief, maar hij wist zich geen houding te geven. Wat tot resultaat had dat hij overmatig bleef blaffen. Afzonderen ging niet altijd goed want hij opende zelf de deuren (lol). Sommige mensen zijn bang voor herders by default. Dat is ook niet altijd prettig helaas. 

Ho ho daarro, dat klopt idd. Ik zie herders die heel huiselijk zijn maar ook die heel wat uitdaging nodig hebben, als het goed is? Heb je daarvoor diverse fokkers voor. Heel soms eentje die beiden doet, die kijken wat de puppers willen.

Herplaatser is een ernorme uitdaging, ergens is het ergens verkeerd gegaan aan de behoefte van de hond of het baasje(neem gezondheid kwesties ook mee). Moet jij dus uitzoeken hoe dat weer op te lossen, waar die wel gelukkig van wordt. Een zakje geld achter de hand hebben voor eventuele dierenarts kosten.

Het is echt niet het 1 of het ander. Ik heb wereldtop gedaan en de honden waren daarnaast gewoon fijne huishonden die mee de tribunes & hotelkamers inzaten.

Ik vind het steevast zo vreemd dat ‘werkhonden’ ineens zo’n label moeten krijgen dat het adrenaline junkies zijn die 24/7 door het huis rauzen en ver weg opgesloten moeten zitten omdat er niets anders mee aan te vangen valt. 

Meteen een reden waarom er zoveel in het asiel zitten trouwens. Ze worden door het merendeel van de mensen niet begrepen of als hond aanschouwt, maar als dingen. 

Nou lees ik hier al langer mee en in het verleden schreef jij ook dat je best geworsteld hebt met de jongste. En dan ben jij nog heel ervaren en in staat om hem de juist begeleiding te geven. Maar het is nog steeds geen hond waarmee je gezellig door een park kunt wandelen toch? En dat is wel waar mensen aan denken bij een huishond. Zelf heb ik ook een niet heel makkelijke werkhond met een gebruiksaanwijzing die niet heel gezellig is tegen andere reuen. En dat vraagt best wat aanpassing in een maatschappij die verwacht dat iedere hond makkelijk en sociaal is of anders zijn ze niet goed opgevoed. En dat moet je wel kunnen. In een druk gezin met kleine kinderen was de mijne bijvoorbeeld echt niet op zijn plek geweest. Zelf kijk ik niet met een roze bril naar mijn ras. Er worden steeds meer nerveuze honden gefokt die niet goed kunnen herstellen. Er zijn ook steeds meer incidenten. En bij bepaalde lijnen vraag ik me echt af waarom ermee wordt doorgefokt. Dat speelt ook wel bij de Mechelaar volgens mij. 

Het is nog steeds geen makkelijke hond hoor, en bij een ander zat die zeker & vast al in een asiel (of erger). Maar dat maakt niet dat het verder niet gewoon een hond is die prima in huis functioneert.

Ik heb mijn honden niet om aan het ideaal van de maatschappij te voldoen & ik pas me bijgevolg uitstekend aan aan wat het ideaalste is voor de hond. 

Het is niet omdat een hond in huis zit, dat die ineens niet heel wat uitdaging nodig heeft (en die uitdaging kan uit heel wat meer bestaan dat enkel maar kilometers rennen of uren actief zijn).

Met een mechel moet je vaak wat meer doordenken, temeer omdat ze je gewoon vaak per direct afstraffen als ze slimmer zijn dan je zelf bent. Ze zijn daarnaast goedkoop in aanschaf, hebben grote nesten en op elke hoek van de straat zit er wel iemand die ze fokt, dus ja, dan belanden er een hoop in het asiel. Want merendeel denkt nog steeds dat ze zo makkelijk af te richten zijn.

Zoals reeds gezegd: bekijk eerst wat je zelf dagdagelijks te bieden hebt, los van het ras. Je leefsituatie, de omgeving, je werk en sociale bezigheden, je eigen karakter, energie, interesses, verwachtingen, enz. 

Dat geeft al een goed beeld of een hond daarin past en zoja, welke hond daarbij een match zou zijn.

Als je dan contact opneemt met de asielen, dan hebbben die mensen ook een beter zicht op wie jij bent, wat je kan bieden. 

En zo kunnen ze ook beter inschatten of de Mechelaar die in hun asiel zit ook bij jou en in jouw leven zou passen. Want het zal niet met elke Mechelaar een match zijn, dat zal afhangen van karakter en gedrag en behoeften van de hond in kwestie. 

Neem dus je tijd, spreek het goed door met de mensen van het asiel en bij twijfel: niet doen. Wacht dan wat langer tot er wel een goede match gevonden wordt. 

Vind het wel echt jammer dat herplaatsing niet heel goed benoemd wordt. Eentje van een eigenaar die overleden is of eentje die afgestaan is vanwege, pup af niet schattig meer, te weinig doen ermee. Dat zit toch echt wel een verschil in aan adoptanten. In het buitenland wordt zoeen ras buiten gezet als waakhond en ziet vaak helemaal geen binnen huis. Daarbij komt ook de uitdaging dat het gros van mensen echt bang is van het ras zelf (portet politiehond) Aan socialisatie is het meer dan gebrekkig en is het dus een hele uitdaging om zoiets weer op hond, vriend mens te wezen.

Gedegen fokker kan precies een pup bij je plaatsen die bij je past. Alle honden hebben een vorm van uitdaging nodig, dat geldt voor elke mix en ras.

Altijd een goed startpunt https://www.licg.nl/honden/belgische-herdershond/ en dan even door googlen een "vrienden van" te bellen.

In Nederland vind ik de asiels best goed in het schetsen van een eerlijk beeld over de hond en het ras. Ze plaatsen de honden vaak ook heel zogvuldig en doen vaak ook nog een stuk aan de opvoeding en training voordat de hond uberhaupt voor plaatsing in aanmerking komt. En soms begeleiden ze zelfd nog na plaatsing. Ik heb geen ervaring met asielhonden uit Belgie dus weet niet of ze het daar ook zo zorgvuldig doen. Bij fokkers heb je best wat verschillen. je hebt fokkers die heel zorvuldig plaatsen en fokkers waar je gewoon een pupje uitkiest. Je hebt fokkers die heel zorgvuldig op een stabiel karakter fokken en fokkers die meer letten op uiterlijk of werklust. Ook een pup kan erfelijk belast zijn met een pittig karakter. 

Dat is de laatste jaren aardig geëvolueerd, lijkt me. Waar je vroeger de eerste de beste hond kon meenemen zonder al te veel vragen, zijn er nu asielen die samenwerken met GT's, om de honden eerst zorgvuldig te evalueren en te kijken naar een goeie match. Er zijn ook asielen die bijkomende begeleiding aanbieden waar de adoptant op kan terugvallen bij problemen of onzekerheden. 

Ik weet niet of élk asiel dit ondertussen zo doet, maar ze zijn er in ieder geval wel. 

Dit vind ik goed omschreven. Ga uit van de niet ideale situatie, en trekt het je dan nog steeds aan?

Ik heb veel ervaring met eigen honden en heel veel uitlaat - en oppas honden. Ik ben gek op herdershonden, maar ik onderschat ze nooit. Ik heb de "verleiding" zeker gekend van zo'n knappe Mechelaar uit het asiel, maar liet toch mijn verstand spreken: het is een flinke uitdaging en het leek mij een beetje too much. Ik heb niet genoeg natuurlijk overwicht, ik ben niet super consequent, ik ben niet fysiek heel sterk. 

Ik heb zelf een Duitse herder x Mechelaar teefje gehad. Fantastische hond. Op een terrasje zitten of in de wachtkamer van de dierenarts was niet fijn, maar voor de rest ging het prima. Zij liep altijd los, ze negeerde andere honden, en honden die haar lastig vielen joeg ze weg, zonder ze te verwonden. Ik was wel heel actief met haar, als voorbeeld: op zaterdag ging ik fietsend met haar naar de hondenschool: een uur fietsen , zij liep los door het bos. Op de hondenschool volgden we dan breitensport training van een uur en daarna fietsten we weer terug. Thuis gekomen stond ze te trappelen voor de deur om snel naar binnen te kunnen om haar bal te pakken: kunnen we naar buiten gaan en apporteren? Mijn hond was niet nerveus, en lief met kinderen. Maar moe was ze nooit. Wandelingen van drie uur met onderweg regelmatig apporteren waren geen uitzondering. Ik had veel tijd of stond om half vijf op om vóór mijn werk al actief bezig te zijn. Ze kon goed alleen blijven, maar niet te lang. Een periode woonde ik alleen en had ik geen oppas en zat ze (samen met mijn andere hond) soms te lang alleen als ik moest werken. Dat merkte ik aan haar en het maakte me heel verdrietig. Buiten mijn werk deed ik daarom niets zonder mijn honden (méér alleen laten dan strikt noodzakelijk deed ik niet) 

Ondanks dat mijn hond geen bedreiging was voor andere honden zeiden mensen eerlijk tegen mij: als jij het park in komt met je honden, ga ik weg met mijn hond. Ik zag dat ook. Dat is niet altijd leuk.

Ik kende daarnaast een vrouw met een prachtige Mechelaar, echt een plaatje en lief naar mensen. Maar zooo zenuwachtig buiten. Hij kon niet los reageerde op élke hond die hij zag. Ik had met haar te doen. Een praatje maken met andere honden eigenaren ging niet. Soms hield ze zich vast aan een lantaarnpaal als er een andere hond langskwam. Ze hield van de hond, die thuis heel lief en braaf was, maar het uitlaten was een beproeving. 

Ik ben wel benieuwd Leah, hoe je er nu nav de reacties in dit topic in staat? 

Er is niets mis met aanschaffen van een Mechelse Herdershond (pup). Hij is net zoals ieder ander ras (vanaf pup) prima op te voedden

Het is aan te bevelen dat een pup van 8 tot 12 weken zo'n beetje alles meemaakt waar hij later in zijn leven mee te maken zal krijgen. Na deze periode wordt de kans op een hond met een fijn en stabiel karakter steeds kleiner

Mensen onderschatten dit vaak

Het aanschaffen van een oudere hond blijft gokken

Ik ben het niet met je eens Richard. Uiteraard is elke hond op te voeden, maar niet elk ras past bij ieder persoon. Het is belangrijk om goed na te denken over wat je een hond te bieden hebt, en voor welk doel het ras gefokt is. Mechelse herders, zeker de reuen, passen in de categorie "niet voor iedereen geschikt". 

Juist bij volwassen herplaatsers weet je, als je een beetje inzicht hebt in hondengedrag, veel beter wat je krijgt. 

Leah, veel goede adviezen en inzichten voorbij zien komen. Ik heb honden die niet voor 'beginners' zijn, maar eigenlijk geldt voor iedere hond dat je naar jezelf en het karakter van de hond moet kijken, past het bij je. Ben je bereid om 'speciale uitdagingen' het hoofd te bieden, cq daar tijd in te steken.

Een herplaatsen zou ik alleen nemen wanneer ik ook informatie over de achtergrond van de hond krijg. Hoe verdrietig het ook is, zoals Fredje schreef.. 'in dezelfde tijd versleet ze 4 honden', ik ken ook teveel voorbeelden van mensen die onvoldoende tijd in de hond steken. 

Een kleine hond is 'niet makkelijker', maar een grote hond vergt mentaal net zo veel, daarnaast ook fysiek. Wanneer je voldoende over de achtergrond van de herplaatsen weet, bereidt bent om tijd te investeren en rekening te houden met dingen die je eventueel niet kunt doen, is het een vraag 'passen we bij elkaar'. 

Ik heb bewust iedere keer voor een pup gekozen, hoewel via de Hovawart kynologen zou ik ook een herplaatsen overwegen. Er kan dan precies worden aangegeven waar de hond vandaan komt, wat de reden voor herplaatsen is, en andere bijzonderheden. dat is omdat ik dat ras ken, en in de basis weet (afgezien van speciale problemen) hoe het karakter is. 

We komen in het bos ook een aantal herders tegen, de meeste zijn heel lief. Maar ze worden enorm 'strak' gehouden door hun baasjes. D.w.z. dat ze zelfs in de losloopzone bij voet moeten blijven. Vind dit altijd een beetje zielig, maar blijkbaar is dit nodig.