Pijnklachten?

@ Blondie: Ik vind het helemaal niet vervelend hoor. Het viel mij ook al op dat er weinig ervaringen over te vinden zijn, ondanks dat het geen zeldzaam probleem zou zijn. Ik vind het juist fijn dat iemand zijn ervaringen deelt, en dat ik niet alleen ben in mijn zorgen en verwarring.
Inmiddels zijn we 1,5 jaar verder dan de röntgenfoto. Hoe de huidige stand van zaken is weet ik niet. Ik denk wel dat het verergerd is. Het soms de poot niet optillen bij plassen is nieuw, net zoals de twee pijnuitingen beschreven in dit topic. Hij knabbelt nu heel veel aan zijn ledematen (ook voor soms), en hij heeft rond kerst zelfs wondjes in zijn achterpoten en pols gebeten. Destijds heeft hij een korte kuur prednison gehad. We dachten toen aan allergieën maar een minder heftige optie zoals Apoquel valt gewoon niet goed. Dat heeft die klachten weer wat getemperd, maar hij blijft wel bijten/knabbelen alleen niet tot verwonding aan toe. Dat was ten tijden van de röntgenfoto ook niet aan de orde. Ook struikelt hij steeds vaker, en laatst had ik toevallig op film hoe hij finaal door zijn linker voorpoot zakt en bijna met zijn kop het asfalt in knalt. Door al die kleine dingen vermoed ik gewoon dat hij veel meer pijn heeft dan hij laat merken. Op dit moment gaan we 10 minuutjes per wandeling, omdat het gaan liggen en het struikelen dan nauwelijks tot niet voorkomt, maar ik gun hem zoveel meer. Hij is pas 5!

Wat een knapperd! Fijn dat je voor de middenweg gegaan bent in de dingen die hij leuk vond.

@Hannah: Dankjewel! Ik hoop het ook. Ik wacht nog steeds op bericht van de DA, en moet ook eerlijk zeggen dat me dat super onrustig maakt. Blij dat ik niet de enige ben die moeite heeft om het uit te pluizen. Dat van dat manken is bij ons ook wel bekend. Hij heeft dit een paar keer zonder duidelijk aanwijsbare oorzaak gehad. De laatste keer toen het erg veel na elkaar was zijn we ermee bij de osteopaat geweest en het manken komt nu niet meer voor gelukkig. Hopelijk krijgen jullie het ook enigszins onder controle gehouden!

Apoquel is ook niet een geheel onschuldig middel, kreeg het voorgeschreven voor huidige teef vanwege alergische reacties en onverklaarbare rode huid en korstjes voor bijten, maar op andere fora werd ik toen gewaarschuwd omdat mijn teef lijdt aan EPI en dat middel toch niet geheel zonder bijwerkingen zou zijn. Ik heb het toen niet meer gegeven, en plekken behandeld met sudocrem.

Maar ook hier is dan weer niet te zeggen of dat bijten en happen gelinkt kan worden aan zijn lichamelijk gestel. Het kan atopie zijn, vorm van hooikoorts. 

Voor jouw eigen gemoed zou ik dan misschien DM uit gaan sluiten, struikelen op de voorhand herken ik niet van LSI.

Ik zocht op ander forum op of ik nog de filmpjes kon laten zien van lopen van mijn hond op momenten dat het slecht ging, maar die stonden op photobucket en die doet het niet meer.

Ik weet nog wel dat bij struikelen en instabiliteit vanuit de lage rug dat echt anders was dan op het eind toen vanwege de dm spieren werden verzwakt.

Wil je absoluut niet bang maken, maar misschien dus wel verstandig om DM uit te kunnen sluiten. Dat kan volgens mij via wangslijm.

Ik heb dat niet officieel vast kunnen of willen laten stellen destijds. Hij was toen elf, dus voor mij geen noodzaak meer om het bevestigd te krijgen, geen nakomelingen ook dus het was geen issue toen.

Ik denk dat uiteindelijk aan alle medicatie wel nadelen zitten. Het is vaak een beetje een afweging van wat erger is. Wij hebben inderdaad vanuit het idee gehandeld dat het bijten bij Chester vanuit een allergie kwam, maar ik ben daar gewoon nu even niet meer zo zeker van.

Net de DA aan de telefoon gehad (die van zijn maag/darmen), en die sprak de diagnose van de arts van dinsdag weer tegen. Kon ook niet echt mijn verhaal doen, voordat hij het een beetje afknalde. Pas toen ik vervolgens eindelijk aan kon geven dat er wel aanwijzingen voor pijn zijn (het struikelen, de incidenten van in huis plassen/druppelen en doorplassen tijdens het lopen, het janken, het niet altijd meer optillen van de poot, pijn aangeven bij de DA op die plek) draaide hij een beetje bij dat een CT-scan voor uitsluitsel dan een optie was. Maar eigenlijk wilde hij er niet in mee gaan. Ontzettend frustrerend, want dat betekent dat pijnstilling nog op zich laat wachten. Ik begrijp dat ze veel honden zien, en dat ze niet altijd het verhaal 100% helder hebben, maar ik voel me nu alleen nog maar ontzettend rot.
Nu kunnen we maandag bellen voor een verwijzing voor een CT-scan, maar dat moet dus nu allemaal nog eerst. DM denk ik ergens niet dat het is. Qua lopen doet hij dat best prima. Als je wat langer met hem onderweg bent dan loopt hij alsof hij op glas loopt, maar hij lijkt verder redelijk stabiel. Op het soms struikelen na, maar ook dat is naar mijn idee pas als hij wat langer onderweg is.

Ik word er een beetje moedeloos van op dit punt. Het zou niet zo'n worsteling moeten zijn. Dat hij niet de hele dag alles bij elkaar gilt en dat hij zijn ongemak een stuk subtieler uit zou niet de reden moeten zijn dat we er niks mee doen. Als deze hond op een punt komt dat hij begint te gillen, dan zijn we het stadium hulp wel voorbij.

Bijten kan ok voortkomen uit irritatie of pijn. Vind het vervelend om te lezen dat je nu weer een da treft die er anders over denkt, dat kan en mag maar als jij het idee hebt dat je hond pijn ervaart, ben ik van mening dat je kan en mag vragen om voorschrift voor pijnstilling, en dan die pijnstilling waar gezien mogelijke reacties van zijn darmgestel het de beste optie is.

Da's van tegenwoordig vind ik ook lastig als ik over mijzelf spreek. De da ten tijde van Finn is met pensioen. En met haar had ik echt gevoel op 1 lijn te kunnen zitten, of dat ik zelfs een keer aangaf bij een andere hond dat het bijna jammer was dat ze fysiek niets constateerde, maar dat ik zelf gewoon het idee had dat ze pijn had.

Ik heb toen echt verzocht om pijnstilling voorgeschreven te krijgen voor 1 à 2 weken, en beloofde de arts op de hoogte te houden en of na een week weer langs te komen.

Was toen écht mijn eigen gevoel dat er iets mis was, en wel na laten kijken bij da maar er werd dus niets geconstateerd wat de klachten verklaarden.

Toch na de week lichte pijnstilling ging het beter, en nee ik sta niet boven de wetenschap en kunde van een da. Maar op dat moment had ik zoiets van, ze heeft ergens last dus ik wil dat op dat moment kunnen verlichten, en dan zien we daarna wel weer verder.

Als ik zelf pijn heb of ongemak vlieg ik ook niet direct naar een huisarts en neem je paracetamol of ibro. 

Heb dat nu nog hoor, dat ik graag bepaalde pijnmedicatie voor honden heb liggen als ik dat nodig acht. Huidige da heeft dan ook soms iets meer voorgeschreven als ik voor huidige honden het echt nodig had, restje heb ik achter de hand dus.

Dat lopen, en struikelen zou ik je toch adviseren om bij links die ik eerder noemde even te raden te gaan, sporthond in conditie bijvoorbeeld heeft zelf mechelse herders die ze traint, ook bekend met honden die niet altijd even gemakkelijk kunnen zijn, ben er zelf nooit geweest, heb er ook geen aandelen in, maar misschien kom je daar wat verder qua gestel en fysieke conditie van je hond.

Ja, dat wist ik inderdaad en las t laatst ook nog ergens. Doof gevoel of uitstralingspijn kan zeker voor dat bijt/knabbel gedrag zorgen. Ik vind het ook niet erg dat de DA een eigen mening heeft, maar ik zou het wel waarderen als er eerst naar me geluisterd werd en daarna pas gereageerd. Het is daarnaast ook een DA met orthopedische achtergrond die de diagnose gesteld heeft aan de hand van lichamelijk onderzoek, ons verhaal en de foto. Niet zomaar een random iemand die maar iets roept. Die man doet blijkbaar ook iets met sporthonden/pakwerk dus ik vermoed dat dit niet de eerste keer is dat hij dit tegenkomt. Ik zie t ook zelf op de foto nu ik weet wat ik zou moeten zien, en we zagen voor het bezoek ook al tekenen want daarvoor ben ik dit topic begonnen. Stom hoe ik ondanks dat alles alsnog gewoon ga twijfelen aan mezelf. Ik heb ook geen problemen met de CT-scan, aangezien dat wel wat duidelijkheid schept over de stand van zaken op dit moment maar hij lijdt er op dit moment wel onder dat de ene DA de conclusie van de ander niet gelooft. Gewoon onze DA hier dan maar vragen om pijnstilling blijft altijd een optie, maar wel met het risico dat we zijn maag/darm weer om zeep helpen of toch bij bijvoorbeeld Librela uitkomen waarna we weer een hond van 46 kg hebben.

FIjn dat je toen die DA hebt getroffen. Als we iets geleerd hebben van de afgelopen 4 jaar is dat het echt wel een mijnenveld is en bij de foute persoon echt een gevecht kan zijn. We hebben zelf geloof ik nog Carporal liggen hier, maar daar wordt hij ongeloofelijk chaggarijnig van. Heeft dan weer met de uitwerking op maag/darm te maken. En deze pijnstilling werkt dan ook weer niet als de pijn komt van een beklemde zenuw natuurlijk.

Ik zal die links zeker even in mijn achterhoofd houden. Eerst die CT-scan maar zo snel mogelijk achter de rug hebben en dan is er hopelijk voldoende bewijs dat er daadwerkelijk iets aan de hand is. Als er namelijk ook in de nek nog iets is te vinden waardoor dat struikelen te verklaren is, dan weten we in dat opzicht ook 100% waar we aan toe zijn. Gewoon zonde dat ik zo opgelucht was dinsdag dat we het gevonden hadden, en het nu nog steeds een gevecht is om het voor hem op te lossen. 4 jaar van hetzelfde maakt je emotioneel gewoon kapot, en het is voor iedereen tijd dat we eens rust krijgen.

Zo, nog geen oplossing vanuit de dierenarts maar wel eindelijk de uitslag van de CT-scan binnen. Chester heeft veroudering van de tussenwervel schijven en lichte artrose in de nek. Mogelijk heeft hij bij zijn rechter schouder een cyste/hematoom/ sterk doorbloed weefsel bij/rond een zenuw. En als kers op de taart inderdaad aanwijzingen voor LSI, best forse spondylose in die laatste wervel, een klein beetje uitstulping van de tussenwervelschijf en lichte compressie van de zenuwen.

De DA die de scan heeft aangevraagd moet ons nog bellen. In de tussentijd kunnen wij al even het nieuws verwerken, mogelijke vragen formuleren en kijken of er nog aanpassingen zijn die we in huis voor hem kunnen doen.

Och Jeetje wat naar. Maar wel wat meer duidelijkheid. Sterkte hoor.

Verdrietig en heftig, hopelijk aanpassingen voor je hond dat tie nog een hele poos bij je kan zijn. 

Eerlijk gezegd ben ik er wel blij mee. We weten nu wat het is en kunnen gaan inzetten op behoud en pijnstilling. De klachten zijn allemaal verklaarbaar, dus kleine kans op neurologische problemen. Wel jammer om te weten dat in 1,5 jaar best wel forse spondylose is ontstaan op die plek, ondanks dat hij al niet veel gekke dingen doet. Maar inderdaad hopelijk nog wat jaartjes comfortabel.

Dankjewel allemaal.

Nou, dat is nogal een uitslag.

Hopelijk is er met goede medicatie nog veel te bereiken.

Succes.

Ik was offline door omstandigheden, maar wat een pittige uitslagen zeg 

Hoop dat met pijnstilling het voor hem nog te doen is een tijdje. Hier zijn nauwelijks behandelingen verder voor helaas, voor die mogelijke LSI dan.

Mijn DA destijds over die LSI zei ook, het kan snel woekeren of niet, dat is niet op voorhand te zeggen. Enige wat als advies dus werd gegeven was zo min mogelijk belasting. Geen ballen gooien, niet laten springen, geen onverwachtse wendingen laten maken, gladde oppervlakken vermijden, en de spieren in de achterhand dus sterk houden/krijgen.

Als je denkt dat de bespiering beter kan, zou je dus een zwemtherapie kunnen gaan volgen, evt. in combi overleg met DA voor inspuiten van anabolen.

Als hij tijdelijk verlammingsverschijnselen heeft, niet in paniek proberen te schieten.. extra pijnstilling erin en dan afwachten of het zich hersteld.. ik heb en misschien val ik in herhaling, 3x in een periode van ca. 6 jaar gedacht door uitval dat het einde verhaal was, maar na een week was mijn hond weer ok.

-

Ik wilde wel kwaliteit van leven, dus liet hem gek doen als hij dat wilde, we speelden nog wel want alles gaan vermijden en verbieden vond ik niet hondwaardig, ook type honden niet voor om ze als porselein te gaan behandelen.

In huis op gladde plekken of op plekken waar hij vaak lag en soms moeite had om op te staan, had ik antislipmatjes neergelegd. Traplopen binnen deed hij nog wel, dat wilde hij zelf en ik woonde duplex, mijn tuin was trap af.. Buiten bij de trap naar de stoep toe heb ik wel een loopplank gemaakt, met name trap af maakte hij daar gebruik van.

Auto in en uit laten springen wilde ik niet meer, hij weigerde op zijn beurt de loopplank whaha. Dat werd compromis, erin gaf ik hem een kontje, eruit tilde ik hem wel.

Heel veel sterkte met alles, want er zijn nogal wat dingen uit de scan gekomen zowel voor als achter, dat maakt het er allemaal niet gemakkelijker op!

We krijgen in ieder geval Galliprant opgestuurd nu. De arts gaat er aan de hand van de uiterlijke klachten vanuit dat met name de artrose en spondylose voor problemen zorgen. En dan even kijken of het beter wordt. Dankjewel allemaal voor het medeleven. De klap viel voor ons gelukkig mee omdat we toch al zo lang met m aan het sukkelen zijn.

@ Blondie Ik weet inderdaad ook niet wat we nu kunnen verwachten, maar daar zal de DA ons ook geen zinnig antwoord op kunnen geven denk ik. We hebben al 1,5/ 2 jaar overal rubberen lopers liggen, maken geen lange wandelingen met hem, en doen geen spelletjes/sporten met hem die veel beweging vragen. Hij loopt wel nog trap, dat wil ik hem niet ontnemen (hij slaapt namelijk bij ons), maar we hebben ook daar een traploper voor hem op geplakt. Dat de spondylose ondanks dat allemaal in die tijd zo flink is komen opzetten vind ik wel vervelend.

Bespiering is niet slecht, als ik de DA en osteopaat moet geloven. Maar dat kan misschien beter. Nu ik weet waar we aan toe zijn gaan we daar wel ook even achteraan. En ik zal er zeker bij stilstaan dat uitval niet direct het einde betekent.

Ik zit ook wel een beetje met de kwaliteit van leven. Nu gaan we per keer 10 minuutjes met m buiten, dat was eerst +/- 25 minuten per keer (eigenlijk ook omdat hij zo prikkelgevoelig is, maar misschien is dat ook wel pijn geweest). Als de pijnstillers aanslaan zou ik liever ook weer wat langer wandelen, wat waarschijnlijk ook niet super is voor m. We zijn zo voorzichtig door alle medische onzin, maar als dit toch een aflopende zaak is dan gun ik m meer. Ook als dat betekent dat daar medicatie voor allergieën e.d. bij komt kijken. Als hij dan op is heeft hij tenminste geleefd. Maar misschien zie ik dat krom.

Zwemmen dot com, kan ook gewoon in zwembadje wat je gekochthebt voor jezelf.

Finn sliep ook bij mij, dat was inderdaad ook naast dat de achtertuin aan mijn slaapkamer grensde de reden dat ik dat toestond. Hij ging ook rustig op en af uit zichzelf, dat is dus inderdaad het stukje waar je de grens legt tussen kiezen tussen de gegeven adviezen, en zien wat je hond ongelukkig zou maken als je dat soort gewoontes gaat verbieden.

Als het écht niet meer gaat, of te belastend wordt, dan zal je wel een keuze erin moeten maken. 

- 

Herken de voorzichtigheid, of bij iedere afwijkend iets, misstap e.d. (over)bezorgd reageren. Maar dat heb ik na een tijdje losgelaten. Met name omdat ook het advies van de da was om de hond juist beweging te geven. 

De plekken waar arthrose en spondylose bij je hond zit zou ik je adviseren om dat nog eens goed uitgelegd te krijgen. 

Ik hoop dat de pijnstilling aanslaat, en dat de hond weer zin krijgt om te wandelen. Of laat toch nog eens iemand met je meekijken tijdens een wandeling, om te zien of ze zijn gedrag goed kunnen beoordelen, wanneer vertoont hij specifiek gedrag, in welke situaties/omgeving, type honden etc.

Bij mij liep hij zo veel mogelijk los, dan kon hij zelf zijn ding doen en eigen tempo bepalen e.d. ik liep dan wel op plekken waar ik overzicht had omdat ik een confrontatie met vreemde honden wilde vermijden omdat hij nogal argwanend en defensief was geworden, maar bereikbaar waardoor ik altijd wel vrij rap kon aanlijnen als ik bepaalde mensen met honden niet vertrouwde.

-

Ik denk jouw korte wandelingen van 10 minuten te begrijpen, ook omdat hij soms zelf ging liggen. Ik herken dat zelf dan niet, mijn hond wilde koste wat kost eigenlijk altijd graag dingen ondernemen. Hij had ook gewoon de langere loopjes of interactie met mij (en mijn andere hond) nodig om daarna tevreden thuis zijn rust weer te nemen. 

Voor minder belastend hersenwerk zou je eens kunnen kijken of detectie een optie voor jullie zou kunnen zijn, gewoon speuren lijkt me in combi met die nekklachten dan weer niet handig, maar bij detectie kan ook hoog worden gezocht.

Dit bedoel ik ook meer om naar te kijken als wat langer wandelen nog steeds geen optie lijkt te zijn, dan doel ik dus op kwaliteit van leven. Ik ken je hond natuurlijk niet, maar bij mijn hond toen ik tijdje me aan de korte aanlijnwandelingen moest houden/geen balspel, niet meer sporten,  zag ik hem doodongelukkig worden en lusteloos. 

Langzaam toen weer opgebouwd en meer gaan doen en ook DA gezegd dat ik niet alle adviezen kon/wilde opvolgen omdat ik domweg hem doodongelukkig maakte op die manier, dat begreep ze volkomen.

Dat klopt. Als het te belastend wordt dan hebben we niet zoveel keus natuurlijk. Al denk ik dat er dan naar een optie gekeken wordt om tijdelijk wat in de woonkamer neer te zetten om te slapen.

Ik weet ook soms niet wat over bezorgd is, en wat gewoon "gezond verstand" is. Twee dagen geleden zijn we twee keer om moeten draaien omdat er honden kwamen waar hij echt niet mee overweg kan. Ik denk dat dat in totaliteit de wandeling zo'n 100 tot 150 meter langer gemaakt heeft dan gebruikelijk. En direct bleef hij weer staan, liep moeilijker en de dag erna (eerstvolgende wandeling) tilde hij zijn poot weer niet op bij het plassen, terwijl dat met die kortere wandelingen niet aan de orde was. Nu moet ik wel zeggen dat ik daarvan schrik. Naar mijn idee is het de afgelopen 2 - 3 maanden echt hard achteruit gegaan, als ik me nu bedenk dat we bij het plaatsen van dit topic nog dagelijks de wat langere wandelingen maakten en we toen net pas een paar weken weer een vermoeden hadden dat we met pijn te maken hebben. Hoogstwaarschijnlijk heeft hij het ook echt lang gewoon verbeten en niet laten merken, maar nu merken we het dus wel.
We lopen trouwens wel met een 3 meter lijn en op zijn tempo, dus in dat opzicht forceren we ook niks.

Detectie doen we ook thuis wel eens met hem, al wordt hij daar wel vaak wat opgedraaid van. Het zoeken naar voer werkt dan weer een stuk ontspannender voor hem. Maar hij is vrij rustig en tevreden in huis. Bij de momenten waarop hij opspringt en graag naar buiten wil heb ik het vermoeden dat dit uitschieters in pijn zijn. Laatst maakte hij ons gek door rond te blijven rennen en te vragen om naar buiten te gaan, en net iets verder dan de hoek van de straat (nog geen 30 meter) wilde hij terug naar huis. Dit blijft zoeken ben ik bang, maar ik zie t steeds minder optimistisch in.

Sinds zondag is hij aan zijn Galliprant begonnen. In huis merken we wat kleine veranderingen in gedrag (hij komt weer tegen me aan liggen op de bank, blijft op bed liggen als ik 's avonds naar bed ga i.p.v. dan op te staan en in zijn mandje te gaan liggen, kwispelt ietsje meer) maar verder is er nog geen verschil. Nu zal dat ook wel even duren, want we moeten het 30 dagen uitproberen. Ik hoop in ieder geval dat dit ook tijdens de wandeling wat voor hem gaat betekenen, anders moeten we blijven zoeken.

Vervelend is dat dan, als je net lekker loopt dat je weer om moet draaien. Misschien omdat hij zich dan toch opfokt bij het zien van die honden dat hij te gespannen raakt waardoor hij meer last krijgt?

Dat kwispelen, sorry dat ik daar dan weer op inhaak, maar mijn ervaring was dat Finn op een bepaald moment niet vaak zijn staart meer gebruikte, die liet hij het liefst slap hangen. En laag en soms bij disbalans moest hij hem inzetten, dat was echt ook een signaal van die LSI, https://orthomanueeldierenarts.nl/lumbosacrale-instabiliteit-en-stenose/ Hier staat dat ook benoemd, en toch ook weer belang van een krachtige achterhand.

Alleen bij vreemde honden om toch zijn lichaamstaal goed in te zetten merkte ik dat hij de staart nog wel bewust inzette.  Bij spel met bekenden, of blij reageren op mij of bekende mensen zette hij nauwelijks nog de kwispel in zoals andere honden dat kunnen doen, hij uitte zijn blijdschap op andere manieren (ogen, bek, houding).

--

Overbezorgd is niet juiste woord denk ik, maar mij viel dus destijds ook op dat hij nooit meer enthousiast kwispelde, die staart maar liet bungelen etc. dan maakte ik me weer zorgen.. heeft hij weer meer pijn, mis ik dingen, gaat het nog wel ok etc..  maar als ik dan bepaalde dingen opzocht of navroeg bij mijn DA, dan viel bijvoorbeeld dat gebrek aan staartbeweging te verklaren en leerde ik andere dingen herkennen waardoor de hond dus wel nog steeds aangaf happy te zijn.

Ja ach, dat hoort erbij. Het nadeel is dat we in een helling wonen. We kunnen dus berg op en daarna bergaf, of bergaf en daarna berg op. Hetzelfde als we moeten omdraaien, dus dat zal vast ook niet helpen. En de spierspanning speelt natuurlijk ook altijd mee, wat weer pijn doet en de spanning richting andere honden juist weer erger maakt. Ik had laatst ook contact met iemand die aangaf dat door overstrekken van de achterpoten bij haar hond dingen als hydrotherapie op loopband, fysio, traplopen en zelfs een loopplank voor in de auto het alleen maar erger maakten. Dat overstrekken doet Chester ook, wat schijnbaar weer meer belasting op de zenuwen zet en voor meer ontsteking zorgt. Als dat bij hem dus ook zo werkt, dan kan dat verklaren waardoor het bergop en bergaf nog extra erg is.

En ja, Chester gebruikt zijn staart ook niet veel. Alleen heel duidelijk voor het houden van evenwicht. Dat viel al langer op, maar het is niet iets wat je bewust plaatst. Naar mijn mening heeft hij dat namelijk nooit heel erg gedaan, maar toch merk ik nu dat er toch verschil in zit.

Het blijft gewoon echt een zoektocht en ik ben blij dat ik aan ervaringen van anderen wel een klein beetje houvast heb. Eerst maar eens de pijnstillers, en dan kijken wat hij wel nog kan en hoe we hem daar een plezier mee kunnen blijven doen.

Vandaag zijn we begonnen aan week 4 van de pijnstilling. De DA heeft nog een week vakantie, dus de terugkoppeling moet nog tot dan wachten.
Zelf twijfel ik aan de werking (of de juistheid) van de medicatie. Direct na dag 1 begonnen we wat kleine karaktertrekken te zien die er ooit "uitgeslopen" zijn, al weet ik niet wanneer. Hij kwam op de bank tegen me aan liggen, bleef op bed liggen als hij daar al lag en ik naar bed ging, kwispelde enthousiast naar me toen hij terugkwam van een wandeling met mijn partner, en kwam me begroeten toen ik beneden kwam en hij met mijn partner al op was. Maar op het soms nog op bed blijven liggen na, is daar allemaal al niet veel meer van over.

Omdat er geen heel duidelijke indicatoren zijn voor pijn, op wat dingen na die hij maar soms laat zien zoals het poot niet optillen bij het plassen, is het moeilijk om aan te geven of de frequentie daarvan afneemt. Hij zet vaker wat korte passen achter, en loopt dan juist heel zwaar op zijn voorpoten, maar ook daar is het moeilijk verschil zien als je hem dagelijks ziet. En omdat een aantal van de indicatoren pas tot uiting kwamen bij wat langere wandelingen (25 minuten i.p.v. 10) zijn we die de afgelopen 3/ 4 dagen maar weer gaan oppakken in de hoop wat duidelijkheid te krijgen.
Gisteren ging hij dan ook weer plat op de stoep liggen, al blijft ook dat een discussiepunt. Is het pijn? Durft hij ergens niet langs? Wil hij nog niet terug naar huis? Maar bij angst denk ik niet dat hij op zijn zij helemaal plat zou gaan liggen, en als hij niet terug naar huis wil dan zou hij dat eerder doen als we maar even met hem gaan. Ook opvallend dat het 90% van de tijd is voordat we ergens naar beneden gaan.
Het stukje "incontinentie" blijft op dit moment wat het is. Soms twee dagen lang dat hij ligt te druppelen, en dan weer even niet. Soms blijven "sproeien" als hij doorloopt na het plassen, en andere keren niks aan het handje. Maar dat heeft natuurlijk eerder met uitvalverschijnselen te maken en niet zozeer met pijn. Wel merk ik dan weer dat hij op dagen dat ik het beter vind gaan wat minder chaggarijnig is, maar ik weet dat de DA niet zozeer in het stukje gedrag --> pijn mee wil gaan.

Wat dan wel weer fijn is, is dat hij dit keer niet zo'n ongelofelijke buikpijn en maag/darmproblemen van de Galliprant heeft gekregen (en ook niet van het handje rozijnen dat hij zich op een onbewaakt moment naar binnen heeft weten te werken). Dat betekent dat in ieder geval dat stukje wat stabiliteit heeft. Nog een weekje alles goed in de gaten houden, maar ik betwijfel of ik nog duidelijke vooruitgang ga zien.

Blijkt dat ik toch ook weer wat te vroeg gejuigd heb wat betreft de maag/darm klachten. In de afgelopen 4 dagen heeft Chester al 3x overgegeven. Ook een van de eerste dagen dat hij de medicatie kreeg was dat het geval, dus dat is in totaliteit al 4x sinds de start van de Galliprant. Daarom denk ik ook dat het daarmee te maken heeft, gezien hij al best een tijdje amper nog last gehad heeft van dit soort klachten.

Ook had hij tijdens de wandeling van net flinke diarree. Waterdun, wat hij echt al jaren niet meer gehad heeft. Ik weet niet helemaal zeker of we nu nog door moeten gaan met de medicatie, gezien het naar mijn idee best snel escaleert nu, maar de dierenarts erover bellen is logischerwijs geen optie. Waarschijnlijk zetten we dan toch nog door tot maandag, tenzij het echt erg uit de hand loopt vanacht en morgen. Hopen dat we met een andere pijnstiller meer geluk hebben.

Is het niet gewoon een virus.

Snap niet wat je bedoelt dat da niet zou mee willen gaan in minder reactief qua gedrag vanwege de pijnmedicatie?

Ik zag wel degelijk verband, en zelfs eens met ons andere hondje waarbij da écht niets afwijkends kon ontdekken. Ik bleef toen volhouden dat er iets mis was en dat ik in ieder geval pijnstilling tóch wilde hebben voor een paar dagen en gelukkig was dat een DA die ook wel wist dat ik echt niet zomaar aan kwam kloppen en als ik iets vermoedde was er ook helaas ook altijd wel wat aan de hand. Ze knapte toen op, en de klachten verdwenen met wat rust in combi met de tijdelijke pijnstilling. 

Dat gaan liggen op bepaalde plekken blijf ik ook vreemd vinden, ken je niet en ik ken je hond niet, maar ergens heb ik toch het idee dat dat niet zozeer pijn gerelateerd is, maar een bepaald gedrag gerelateerd aan een bepaalde situatie.

Als je totaal ergens anders heen gaat met de auto, en vlak gaat lopen doet hij het dan ook na een bepaalde tijd, als hij dan weer na een bepaalde tijdsperiode gaat liggen, dan kan het wellicht inderdaad toch zijn dat hij de afstanden niet meer kan lopen zonder last te krijgen.

Wederom veel sterkte, en misschien dan toch vragen naar die medicatie die ik toen gaf in vloeibare vorm?

Novacam, voor mijn gevoel ook beter te doseren, ik hoefde nauwelijks maximale toegestane te geven en alleen op dagen dat het merkbaar minder ging gaf ik wat hogere dosering. Wat ik er destijds van begreep was juist als je overing tot pijnstilling continue (wat ik dus jaren niet hoefde te doen, tot een bepaald moment het duidelijk was dat we dat moesten gaan doen om hem relatief pijnvrij zijn ding te laten doen) dat je een bepaalde spiegel opbouwt, daardoor hoef je niet persé de maximale dosis te blijven geven als je merkt dat de hond goed reageert op de pijnmedicatie.

Ik voerde toen 2x daags, dus ook 2x daags een paar druppels bij het eten, zodat hij in de avond en in de ochtend een lichte pijnstilling toegediend kreeg.

Maar goed, mijn hond had geen last van darmen of overgevoeligheid op dat middel of welk voer dan ook, dus dat maakt het in jouw geval dan wellicht weer lastig.

x

Dat zou ook nog kunnen. Gisteren was er gelukkig weer niks aan het handje. In principe komt Chester niet met andere honden in aanraking, maar je weet natuurlijk nooit wat er heerst bij de honden waarvan de eigenaren weigeren de poep op te ruimen. Het is/was allemaal erg toevallig waardoor ik zelf direct aan de medicatie dacht.

Ik heb een tijdje geleden zijdelings in een gesprek met de DA genoemd dat het gespring wat hij na de castratie is gaan doen, wat vervolgens overgegaan is in langzaam lopen en gaan liggen op die punten, misschien ook een uiting van ongemak is geweest. Gewoon een gedachte. Daarbij gaf hij aan dat uit zijn ervaring bleek dat gedrag en pijn geen verband hadden. Misschien een miscommunicatie en heeft hij het puur over dat gedrag gehad, maar hij zei het zo stellig dat ik t zo heb opgevat. Het heeft ons destijds bij de orthopeed ook moeite gekost om serieus genomen te worden bij het opperen van die link. Ik ben het wel met je eens dat ik 100% geloof dat het verband houdt. Zowel uit eigen ervaring, als wat ik geleerd heb in opleidingen etc.

Dat liggen/blijven staan blijft voor ons ook een beetje een discussiepunt inderdaad. Hij heeft dit toen we hem net hadden ook gedaan, en dan op punten waar op hem geblaft werd vanuit huis of tuin. Maar hoogstwaarschijnlijk heeft hij toen ook al problemen gehad, en een schrikreactie kan ook pijn veroorzaakt hebben natuurlijk. Dit waren wel heel specifieke plekken en een alerte houding, waarbij we ook konden aanwijzen wat het probleem was. +/- 2 jaar geleden is hij het ook gaan doen op punten waar niks op deze aard was: De straat niet oversteken ongeacht op welk punt, bij een naar beneden lopend straatje tussen huizen, op punten langs de grote weg naar beneden, bij/stukje voor een straathoek waar het van vlak naar aflopend ging enz. We gunnen hem de tijd, en daarna gaat hij ook weer gewoon mee. Ik dacht toen ook dat het angst o.i.d. was, maar na de Librela spuit(toen we dachten dat hij HD had) stopte hij hier ineens mee en liep gewoon overal mee. Het heeft na de proef met stoppen met Librela ook een tijd geduurd voordat dit er weer ingeslopen is. Nu gaat hij niet meer op deze alerte manier liggen maar zo:

Als we ergens anders gaan wandelen dan gaat hij niet liggen. Maar hij kan al moeilijk omgaan met nieuwe situaties dus dan speelt adrenaline mee. We merken na dat soort wandelingen dat hij over zijn eigen grens gegaan is en dan zijn bepaalde klachten als het poot niet optillen bijvoorbeeld aanwezig de wandeling erna. Of hij loopt super stijf, zwaar op zijn voorhand en kortere passen met de achterhand.

Ik heb de assistente gesproken vandaag, en ik krijg morgen terugkoppeling. Ik kan het eens opperen, maar ze zijn zelf ook al heel alert op de maag/darmklachten van Chester gelukkig. Daarom dat we het ook via hen doen, en niet onze DA in de buurt. Dankjewel in ieder geval, en ik blijf gewoon updaten in deze post!

Hoe is het nu? Ook met plasgedrag?

@ Blondie: Na de vorige post heb ik terugkoppeling van de DA gehad dat ze toch een tijdje wilden blijven proberen met de Galliprant. Liefst 3 a 4 maanden. Echter hebben wij aangegeven dat het sinds de scan best snel bergaf gegaan is omdat 10 minuten per wandeling nu het maximale is waar dat voorheen minder heftig was. Dus dat we de grens trekken bij 3 maanden. Uiteindelijk is besloten dat we het nog 1 potje zouden proberen, en in de tussentijd nog naar een osteopaat zouden gaan, en dan her-evalueren. We zouden vandaag de afspraak bij de osteo hebben, maar daar is helaas wat tussen gekomen.

Verder zijn we een week of 2 echt puur 10 minuutjes per wandeling aan het lopen, vaak maar 3x per dag met uitschieters naar 4. Hij loopt minder stijf op dit moment, druppelt ietsje minder frequent urine, Poot niet optillen nog steeds vaker dan eerst maar wel wat minder, blijft wel vaak sproeien als hij verderloopt "na" het plassen, en het blijven zitten of liggen is practisch niet meer aanwezig geweest. Helaas lijkt dat echt verband te hebben met hoeveel we met hem doen. Gisteren ging het wat minder lekker met hem en zijn we 5x naar buiten moeten gaan en het druppelen en poot niet optillen kwamen bij de laatste 2 wandelingen direct weer opzetten.
Hij heeft ook nu al 3x in 2 weken diarree gehad, en dat heeft hij ook al echt lang niet meer gehad dus daar ben ik ook niet heel blij mee. Het plassen doetie nu wel weer vaker dan 1x per wandeling. Dat was zo'n 2 of 3 dagen 1x per wandeling, en daarna heeft hij zich herpakt.

In de komende dagen gaan we weer wat verder met hem wandelen en kijken we in hoeverre de klachten (en welke) weer meer opkomen, zodat we een goeie terugkoppeling kunnen doen naar de DA. Persoonlijk denk ik dat de klachten die we zien puur met die rug (en de zenuwen op dat stuk) te maken hebben, dus dat de Galliprant niet het juiste medicijn is. Maar ik ben natuurlijk geen DA.

Ik blijf het lastig vinden. Ik kan het wat beter loslaten op dit moment omdat we bezig zijn met een oplossing, maar het blijft lastig dat de klachten die hij heeft zo "subtiel" zijn. Heb je een strompelende hond, dan is er natuurlijk veel sneller over te zeggen of iets helpt of niet.

We hebben via PB contact gehad. Jammer dat andere mensen hier blijkbaar niet iets herkennen of tips en advies hebben.

Het is inderdaad lastig als je niet hele duidelijke achteruitgang ziet, of juist progressie bij inzet van een bepaalde medicatie.

Daarbij lastig voor jullie om in te schatten of bepaalde gedragingen vanuit aandoening komen, of vanuit gedrag wat is ingesleten of dat incontinentie en afwijkend markeer/plasgedrag te maken heeft met zijn castratie. 

Maar je hebt direct lijntje met de da, en hopelijk snel dan een afspraak bij de Osteopaat.

Ik blijf duimen dat een juiste behandeling kan worden gevonden zodat jullie weer verder kunnen zonder extreme zorgen.

Ik vind het meestal lastiger om lukraak adviezen te lezen zonder dat mensen het totaalplaatje weten. Vaak gebeurt het dat het verkeerd tot zelfs gevaarlijk advies is dan.

Dit verhaal is al helemaal complex en niet duidelijk, dus nee, dan ga ik niet wat middelen of zaken opsommen die mogelijk wie weet toevallig wel eens iets zouden kunnen doen. En in het ergste geval gaat dergelijk middel helemaal fout maar he, dan ineens is de adviesgever niet meer verantwoordelijk ;)

" Ik vind het meestal lastiger om lukraak adviezen te lezen zonder dat mensen het totaalplaatje weten. Vaak gebeurt het dat het verkeerd tot zelfs gevaarlijk advies is dan.
Dit verhaal is al helemaal complex en niet duidelijk, dus nee, dan ga ik niet wat middelen of zaken opsommen die mogelijk wie weet toevallig wel eens iets zouden kunne doen. En in het ergste geval gaat dergelijk middel helemaal fout maar he, dan ineens is de adviesgever niet meer verantwoordelijk "

Dagmar

Ik doelde meer op advies over bewegen of inzicht over bepaalde klachten. Krijg idee dat je nu insinueert dat ik TS bepaalde middelen adviseer of zo, maar dat ontkracht ik maar bij deze. Daarbij staat ze in direct contact met DA nog steeds.  

Dat is het inderdaad ook. Het is allemaal vaag, hij laat het niet goed zien en de medicatie doet te weinig om een merkbaar verschil te maken.

Daarbij ben ik het wel met Dagmar eens dat het verhaal complex is en onduidelijk. Echter ben ik dan best bereid om wat meer duidelijkheid te geven waar dat kan, als dat inhoudt dat andere mensen hun kijk willen geven op bepaalde symptomen/gedragingen. Voor ons is alles net zo vaag, omdat hij het nou juist niet duidelijk uit, maar we staan er vervolgens ook veel te kort op om tot een objectieve interpretatie komen.
Middeltjes, supplementen etc. zijn we sowieso voorzichtig mee met Chester. Door alle maag/darm/allergieklachten is dat tricky, dus daar zoek ik ook niet naar. Ik vertrouw erop dat de DA het beste met hem voorheeft, en met ons blijft zoeken naar verlichting van de bekende klachten. Dat blijft voor ons dan ook ten alle tijden even leidend, tenzij we er zeker van zijn dat er wat gemist wordt. En ook dat kaarten we dan aan bij de DA in plaats van zelf te gaan doctoren.

Maargoed, ik bljif in ieder geval van tijd tot tijd updaten als er wat te melden valt. Als het dan voor mij geen extra informatie oplevert, dan misschien wel voor iemand anders die met eenzelfde geval kampt.

Even een kleine update, aangezien de osteopate vandaag is geweest.

We zijn de afgelopen week weer stukje bij beetje wat verder aan het lopen om de medicatie te testen. Hoe verder we met hem gaan, hoe meer hij weer op bepaalde punten stagneert. Nu blijft hij nog staan, en gaat dan na eventjes weer mee, maar we zitten nog niet aan het oude rondje.

De osteopate constateerde blokkades in het lumbo-sacraal gebied en het linker knie/hakgewricht. Hij liet op de punten die ze aangaf ook heel duidelijk merken dat hij liever niet had dat ze daar aan zat. Omdat hij daar ontzettend onrustig van werd hebben we hem in de tussentijd even buiten laten rondwandelen, voordat ze de behandeling heeft voortgezet. Ze gaf aan dat ze hem stijf vond lopen in zijn achterhand en erg onstabiel op de poten. Hij weet dat heel mooi te verbloemen en maskeren, waardoor wij soms aan onszelf twijfelen. Het was dus fijn dat iemand anders het ook duidelijk ziet. Dus ook maar even gevraagd wat haar mening was over een mate van pijn als ze hem zo zag lopen, waarbij ze bevestigde wat ik ook al dacht: dat hij het niet zou laten zien als dat niet zo was, en ondanks dat hij het heel subtiel doet doet hij het wel. Aangezien we uiterlijk komende maandag moeten terugkoppelen naar de DA was ook dat even fijn, ondanks dat de boodschap dat dus niet echt was.

Nu benieuwd wat de behandeling in de komende dagen nog voor verschil gaat maken.

Fijn je update. Hij kan de eerste paar dagen ook wat spierpijn hebben na de behandeling. 

Hoop dat de behandeling wat verlichting voor hem geeft op deze termijn. En succes bij de DA weer a.s. maandag!