Shep gaat vanmiddag naar de hondenhemel

Bedankt voor je steun. Is toch fijn.

Heb gelukkig in real life ook best wat mensen die het heel goed begrijpen. En heb voor deze week iedere dag kunnen plannen dat ik toch even iemand zie.

Vandaag toch de wandeling weer aan gegaan. Het hielp een beetje om te bedenken dat Shep bovenop de wolken met me mee liep, weer jong en fit. Toen ik bijna thuis was wel weer huilen hoor want ze was niet bij me en zat ook niet thuis te wachten.

En wat jij zegt het is nog moeilijker als je alles samen deed. Met haar had ik verder niemand nodig. Zoals één van mijn vriendinnen zegt: wij waren helemaal verbonden.

Ik spring je topic nog es binnen, om je een arme knuffel te geven, voor als je die nodig zou hebben... 

" Ik spring je topic nog es binnen, om je een arme knuffel te geven, voor als je die nodig zou hebben... 
  "

Alaska's Finest!

Ach wat lief. Terwijl je zelf nu ook in groot verdriet zit.

Een warme knuffel terug.

Lieve Shep ik mis jou nog steeds zo enorm. Ik zoek je en roep je naam. Ik voel me zo verloren. Bijna een nieuw jaar. Dat ik aan zal moeten gaan zonder jou. Mijn huis voelt leeg. Je dekbed ligt er nog met je knuffels erop maar het is een lege plek. 

Old Shep you were the rose of my heart.

Een lieve knuffel voor jou. Emoties kunnen zo overweldigend zijn, dat kluwen van gemis en pijn en verdriet en heimwee en wanhoop... De wereld viert straks nieuwjaar, een feest om wat komen zal, en zelf wil je enkel terug in de tijd.

Ik denk aan je.

" Een lieve knuffel voor jou. Emoties kunnen zo overweldigend zijn, dat kluwen van gemis en pijn en verdriet en heimwee en wanhoop... De wereld viert straks nieuwjaar, een feest om wat komen zal, en zelf wil je enkel terug in de tijd.
Ik denk aan je. "

Alaska's Finest!

Ja precies. Wil terug in de tijd. Had ook een tekst op een foto met haar gezet: I would trade all my tomorrows for just one yesterday, holding Shep by my side.

Ik denk ook aan jou.

 Ik dacht al, wat is er gebeurd met Shep? Ik lees het nu pas.

May she rest in peace. Véél moed gewenst met het lange verwerkingsproces.

Dank je. Het is nog steeds heel moeilijk. Rot twijfels blijven of ik niet te vroeg ben geweest. Ze was mijn kind, mijn beste vriendin, zij maakte mijn huis mijn thuis. Nu helemaal alleen.

Ik denk dat het erg menselijk is, om je nog lang af te vragen: was het wel tijd? Te vroeg, te laat? Gestuwd vanuit een diep verlangen om terug te kunnen hebben wat je had. Je denkt: had ik nog maar 1 extra dag. Een extra uur. Een extra minuut. 

Maar wees er zeker van: je hebt geen lichtzinnige beslissing genomen, je hebt datgene gedaan wat je het beste leek voor je liefste vriend. Hoe moeilijk ook, het was een afscheid uit liefde. Niks anders, pure liefde.

En net daarom is het zo zwaar, en malen de twijfels door je hoofd. Omdat het gemis zo hartverscheurend is. Niet omdat je iets fout gedaan zou hebben.

Veel liefs!

" Ik denk dat het erg menselijk is, om je nog lang af te vragen: was het wel tijd? Te vroeg, te laat? Gestuwd vanuit een diep verlangen om terug te kunnen hebben wat je had. Je denkt: had ik nog maar 1 extra dag. Een extra uur. Een extra minuut. 
Maar wees er zeker van: je hebt geen lichtzinnige beslissing genomen, je hebt datgene gedaan wat je het beste leek voor je liefste vriend. Hoe moeilijk ook, het was een afscheid uit liefde. Niks anders, pure liefde.
En net daarom is het zo zwaar, en malen de twijfels door je hoofd. Omdat het gemis zo hartverscheurend is. Niet omdat je iets fout gedaan zou hebben.
Veel liefs!
  "

Alaska's Finest!

Dank je voor je lieve woorden. Met mijn verstand weet ik dat ik de goede beslissing heb genomen want ook al waren haar organen nog in orde en at ze goed. Ik zag dat ze niet meer gelukkig was. En opstaan werd steeds lastiger. Denk dat het moment waarop dat niet meer zou lukken snel zou zijn gekomen en dan zou ze in paniek geraakt zijn en dat heb ik voorkomen. Maar qua gevoel toch die twijfel. Ik denk zoals jij schrijft, zou haar zo graag weer bij me hebben. Al was het maar een uur. 

Ik las in jouw topic dat je het noorden weer gaat opzoeken. Dat zal ook zwaar en confronterend zijn. Maar ik hoop dat de herinneringen ook regelmatig een lach zullen brengen.