Prostaatkanker ervaringen gevraagd

Hallo allemaal,

Mijn hond Balou (kruising Bordeauxdog- Berner sennen) van 8,5j at niet meer zo goed, was wat afgevallen en kreeg moeite met poepen. Vandaag kregen we het verdict: prostaatkanker. 

Hij heeft nog een mooi gewicht en is nog vrolijk, inslapen is nu nog niet aan de orde... maar buiten medicatie geven kunnen ze niets meer voor hem doen. De dag dat hij niet meer kan plassen of poepen of verder afvalt zal ik hem moeten laten inslapen... 

heeft er iemand hier ervaring met prostaatkanker? Hebben jullie honden hiermee nog een tijdje kunnen leven? En wanneer is het genoeg geweest? 

Groetjes 

Roxanne 

Wat vervelend zeg 

Ik heb geen ervaring met prostaatkanker , wel andere vormen van kanker 

Wat mij , en de dierenarts hielp was het bijhouden van een dagboek 

En je kunt bv ook anderen , die je hond ook goed kennen mee laten kijken.  

Zodra je meer slechte dan goede dagen krijgt is het vind ik tijd 

Ik ga zelf nooit tot aan het gaatje 

Honden zijn snoeihard , lijden heeft geen enkele meerwaarde 

En verder kun je dit alles nu alvast met je da bespreken , als bet eenmaal slechter gaat kan het emotioneel best zwaar zijn om een dergelijk gesprek aan te gaan 

En ik neem aan dat je da de hond geregeld ziet ? 

Sterkte , en hopelijk nog even een fijne tijd samen 

Dankjewel voor je reactie. 
Lijden moet hij zeker niet doen, de dag dat ik merk dat hij lijdt maak ik van mijn hart een steen en ga ik voor een spuitje... 

had het daarstraks met de dierenarts besproken, nu is hij alvast nog te goed voor euthanasie. 

hebben jou honden nog even kunnen leven met kanker?

groetjes 

Hoi Roxanne. Wat vreselijk naar.

Je zou nog naar doorverwijzing naar een specialist nog kunnen vragen iov met je DA. Misschien dat een chemo nog iets kan betekenen. Zoals bij mensen zijn sommige kankers heel goed te behandelen. Hier zitten natuurlijk wel hoge kosten aan verbonden als je niet verzekerd bent.

Wanneer het te laat is? Heb geen ervaring met prostaat maar met een zeer agressieve leverkanker. Zijn milt was er al uit en die had een negatief testresultaat dus dit hebben we veel te laat ontdekt. Heb mijn DA eerlijk gevraagd wat zij zou doen in ons geval, we hadden het geld wel om nog van alles te gaan proberen maar zou dat eerlijk geweest zijn tegenover hem en wat waren de kansen. Zal je de rest besparen maar waren de langste 72 uur in me leven omdat hij iedere keer weer opleefde en het zeer pijnlijk om je kereltje zo snel bergafwaarts te gaan. Vind het nog altijd moeilijk om op dit vragen te antwoordenwant dat tranendal gaat dan weer open.

Heel liefs en sterkte.

Ja , dan gaat de knop om he ? Al is het pijnlijk en moeilijk hoor om een dergelijk besluit te,nemen . 

Fijn dat je contact hebt gehad met de da.  

En ja hoor , de meeste van mijn honden hebben nog wel een poosje geleefd . Op twee na , de eerste had een zeer agressieve vorm van kanker , we hebben afscheid genomen . Zijn nog een keer naar een geliefd wandelgebied gegaan en hebben hem toen laten gaan . De andere hond had pancreas kanker,  ook afschuwelijk . De da had toen ook al gezegd , we laten hem tijdig gaan . Hij verdroeg uiteindelijk geen voedsel meer , en dwangvoeren wilde ik niet 

Is inderdaad een heel moeilijk besluit en ik hoop dat ik daar nog een beetje tijd voor krijg... al zal het nooit makkelijker worden... heel veel bang voor die dag... het meest vreselijke aan dieren houden. Je weet wel dat die dag er ooit komen zal maar toch... voorbereid ben je hierop nooit vind ik.

Mijn allereerste konijn heb ik kost wat kost in leven proberen te houden... met dwang voeren etc... diertje had echt geen levenskwaliteit meer... achteraf vaak slecht over gevoeld, was een heel erg egoïstische beslissing van mijzelf... heb me nadien voorgenomen om het nooit nog zover te laten komen, hoe moeilijk het ook is. ????

En of het moeilijk is !,Ik ben er eens drie verloren in een jaar tijd . Toen gilde ik . Ik wil nooit meer een hond . En mijn laatste 2 oudjes,verloor ik binnen 5 maanden.  En ik denk dat een ieder weleens te lang is doorgegaan . Maar daar leer je ook veel van . Het is mij ook een keer overkomen.  Toen dacht ik , dit nooit meer . Het schuldgevoel is verschrikkelijk . Ik kan het tegenwoordig prima overdenken , en liever twee weken te vroeg dan een uur te laat . Bij betreffende hond waarmee ik te lang had gewacht had ik naast een schuldgevoel ook een afschuwelijk rouwproces . 

3 op een jaar tijd? Wat verschrikkelijk... ik heb er nu ook 3, mag er niet aan denken ???? Ik heb het gevoel nu ook al een beetje in een rouwproces het zitten, Balou is echt mijn beste maatje... heeft mij door mijn diepste periodes getrokken... zo'n speciaal dier... 

Dat maakt het dan extra,moeilijk he ? Je hebt dan zo'n speciale sterke band met zo'n hond 

Ja, ben er echt helemaal niet goed van... ??