Hond verstijfd met kap

Ja, klopt! Hij heeft bescherming om zijn achterpoot waarmee hij krabt. Hoop zo dat dit werkt :) 

" Wat je nog kunt proberen is een doorzichtige kap. Die stoffen kap belemmert t zicht enorm, dat kan angstiger maken. "

Kees

Dank! Doorzichtige kap hebben we ook, daar startten we mee, maar is hij net zo angstig voor. 

Even los van dit onderwerp: ik weet niet wie dat ooit verzonnen heeft, dat je angst niet kan bevestigen? Tuurlijk kan je elkaars emoties versterken, net zoals je bij elkaar emoties kan afzwakken. Dat is toch een basisprincipe dat vaak in de opvoeding naar voor komt?

Terug on-topic: ik denk dat je nu idd beter naar je eigen hond en naar jezelf kijkt. Dat met die kap is niet goed gegaan, je hond zit er nu mee in de stress. Dus ja, ook al had het misschien anders kùnnen gaan, het is nu zo uitgedraaid en jullie moeten ermee verder.

Zit ie vaak te krabben, of valt dat mee? Dan kom je er misschien met voldoende supervisie (dus de hond steeds in de gaten houden) mee weg. Hopelijk geneest het snel! Succes!

Tuurlijk wel. Als mijn hond niet houdt van vuilnisbakken en ik bij elke vuilnisbak ga doen of er heel veel aan de hand is, bevestig ik zijn angst. Loop ik er gewoon voorbij dan is er na twee vuilnisbakken niets meer aan de hand. 

https://hondenlot.nl/gedragstherapie/angst.html

Hier staat het uitgelegd. Je kunt gedrag belonen, niet emotie.

Ik heb het over bevestigen , dat is iets anders dan belonen 

" Even los van dit onderwerp: ik weet niet wie dat ooit verzonnen heeft, dat je angst niet kan bevestigen? Tuurlijk kan je elkaars emoties versterken, net zoals je bij elkaar emoties kan afzwakken. Dat is toch een basisprincipe dat vaak in de opvoeding naar voor komt?  "

Alaska's Finest!

Precies.

" Even los van dit onderwerp: ik weet niet wie dat ooit verzonnen heeft, dat je angst niet kan bevestigen? Tuurlijk kan je elkaars emoties versterken, net zoals je bij elkaar emoties kan afzwakken. Dat is toch een basisprincipe dat vaak in de opvoeding naar voor komt?
 
Terug on-topic: ik denk dat je nu idd beter naar je eigen hond en naar jezelf kijkt. Dat met die kap is niet goed gegaan, je hond zit er nu mee in de stress. Dus ja, ook al had het misschien anders kùnnen gaan, het is nu zo uitgedraaid en jullie moeten ermee verder.
 
Zit ie vaak te krabben, of valt dat mee? Dan kom je er misschien met voldoende supervisie (dus de hond steeds in de gaten houden) mee weg. Hopelijk geneest het snel! Succes!
  "

Alaska's Finest!

Angst is een emotie. Gedrag kun je belonen, corrigeren, etc. Emoties niet. 

En wbt rest van je reactie: thanks! Ik merk dat veel mensen hier in dit topic het vergelijken met hun eigen hond 'bij ons ging het wel goed uiteindelijk!' heel fijn maar hier helaas niet. In mijn ogen had het ook niet anders kunnen gaan, vanaf het begin heb ik geprobeerd hem positief ermee te benaderen. Maar hij was er al bang voor toen hij het ding voor het eerst zag. Hij krabt niet heel veel, maar wel bijvoorbeeld wanneer hij wakker wordt, na het eten enzo. Niet aan een stuk door ofzo. Overdag kunnen we hem wel in de gaten houden maar vrees vooral voor snachts. Dan is het niet te doen om steeds in te grijpen als hij krabt. Elke keer krabben verergert het steeds weer.. 

Lees dan even de eerste zin: 

"Er zijn nog steeds mensen die denken dat wanneer een hond bang is en je de hond op dat moment iets lekkers geeft of aanhaalt dat je dan de angst beloont, bevestigt of versterkt."

Dus je denkt, dat als je hem steeds een lekker snoepje geeft als je bij een vuilnisbak bent, dat hij alleen maar banger wordt voor de vuilnisbak? "ohh nee ik krijg hier een snoepje dus het is echt heel eng" ??!

Zou het niet kunnen zijn dat hij op een gegeven moment denkt 'Oh een vuilnisbak, nu krijg ik een snoepje, yes!'

elsa reageerde precies hetzelfde op de kap totale bevriezing ik heb de kap afgelaten als ik op haar kon letten en kon dat niet dat ging de kap op

tijdens mijn werk legde ik haar da aan mijn voeten en tijdens het slapen sliep ze naast me

uiteindelijk wende ze aan de kap en liep er onhandig mee door het huis

Misverstand: dat je elkaars angst kan versterken of afzwakken heeft niets met snoep te maken, maar met je eigen stemming en houding. Een onzekere hond kan nog onzekerder worden van een onzekere mens. Een onzekere hond kan zich optrekken en zelfzekerder worden van een zelfzekere mens.

Met angst is dat ook zo: als zijn mens ook paniekerig, angstig, onrustig, zenuwachtig doet, kan daarmee de angst bij de hond versterkt worden.

Gaat dus helemaal niet over snoep geven. Maar over je eigen ingesteldheid en hoe die sturend kan zijn. 

(niet als verwijt lezen, trouwens, ik verduidelijk alleen de stelling maar...)

" Misverstand: dat je elkaars angst kan versterken of afzwakken heeft niets met snoep te maken, maar met je eigen stemming en houding. Een onzekere hond kan nog onzekerder worden van een onzekere mens. Een onzekere hond kan zich optrekken en zelfzekerder worden van een zelfzekere mens.
Met angst is dat ook zo: als zijn mens ook paniekerig, angstig, onrustig, zenuwachtig doet, kan daarmee de angst bij de hond versterkt worden.
Gaat dus helemaal niet over snoep geven. Maar over je eigen ingesteldheid en hoe die sturend kan zijn. 
(niet als verwijt lezen, trouwens, ik verduidelijk alleen de stelling maar...) "

Alaska's Finest!

Hoe weet jij wat mijn houding is naar mijn hond? Ben juist heel relax als ik zijn kap om doe en als ik bij hem in de buurt ben. Als mens ben ik ook zelfverzekerd en relaxed. Is dus nergens op gebaseerd wat je nu vertelt. Wat ik wél beloon, is positief gedrag. 

Ervaringen kunnen angst afzwakken of bevestigen. Als jij als je hond die kap omheeft iedere keer gaat kijken, hem snoepjes probeert te geven, de kap weer afdoet omdat je m zielig vind, bevestig je zijn angst. Hij voelt jouw stemming feilloos aan en de volgende keer zal het langer duren voordat hij ontspant en zich normaal gedraagt. 

Hmm.. ben je écht relax als je zijn kap omdoet, of doe je alsof je erg relax bent? Want uit je vorige posts voel ik toch aan dat je er allemaal vrij erg mee zit. Daar is op zich niets 'mis' mee of zo en ik zou net hetzelfde reageren waarschijnlijk, maar maak je niet de illusie dat je hond dit niet feilloos aanvoelt als je voor de zoveelste keer die kap omdoet.

Als de angst zo groot is, zou ik het nu ook gewoon even laten voor wat het is, zeker als je op andere manieren het krabben kan voorkomen. Als mijn hond echt bang is voor iets en ik kan haar niet overtuigen van het tegendeel, dan vermijd ik die situatie of dat ding ook een tijdje tot ik het opnieuw probeer. Misschien kan je in de toekomst proberen een kap heel langzaam en positief aan te leren, voor als het een keertje echt nodig is.

En ja, ik bood hem het snoepje aan terwijl hij angstig is. Maar hij nam het niet aan, omdat hij dus angstig was. Dan kun je zeggen 'je mag geen snoepje aanbieden want dat beloon je zijn angstig gedrag, zoals trillen, stokstijf stilstaan, etc'. Maar dat geldt voor honden die je kunt belonen met een snoepje, Nero niet want hij durft het niet eens aan te nemen. Maar zodra Nero het snoepje aanneemt, wordt hij direct beloond doordat hij iets eet terwijl hij zijn kap om heeft. Het eten vanuit zijn kap is al een struggle. Hij beloont dan als het ware zichzelf door het snoepje aan te nemen. Ik wil hem daarmee leren dat hij gewoon snoepjes kan aannemen met een kap en kan eten. 

(over de snoepjes, lees even mijn vorige reactie). En nee hoor, of ik vaak kijk of nooit, maakt niet uit. Vanochtend heeft hij een uur alleen beneden gezeten en heb 1x gekeken, hij heeft niet bewogen. 

Ja ik ben relax, maar Nero was al bang voor de kap op het allereerste moment dat hij het ding zag bij de dierenarts. Zonder dat er toen nog wat mee gedaan werd. Daarom zei ik tegen de dierenarts dat ik liever zelf, op een rustig moment de kap om zou doen in plaats van daar terplaatse, omdat hij toen al gestresst was. Wilde het op een relaxte manier aanleren, maar hij moest er al direct niks van hebben. 

Ik schreef dus... niet als verwijt lezen... 

Ik verduidelijk alleen maar hoe je bij elkaar wel degelijk kan inspelen op emoties en dat geen 'vaste gegevens' zijn die onveranderlijk aanwezig zijn. 

Uiteraard is elke hond anders, maar ook de manier waarop we er als mens mee omgaan, is bij ieder anders. En dat heeft ook invloed. 

Zo kom je niet over. Je lijkt me lichtelijk kap-hysterisch 

" Ik schreef dus... niet als verwijt lezen... 
Ik verduidelijk alleen maar hoe je bij elkaar wel degelijk kan inspelen op emoties en dat geen 'vaste gegevens' zijn die onveranderlijk aanwezig zijn. 
Uiteraard is elke hond anders, maar ook de manier waarop we er als mens mee omgaan, is bij ieder anders. En dat heeft ook invloed. 
  "

Alaska's Finest!

Nogmaals... Nero vond het ding al direct bij het eerste keer zien spannend. Toen werd er nog niks mee gedaan. Ik wilde het juist op een positieve, relaxte manier aanleren in plaats van op een stressvolle moment bij de dierenarts. Het maakt overigens ook niet uit wie hem om doet. Mijn vriend, mijn moeder, schoonmoeder. Ze hebben het alledrie al eens geprobeerd. 

Bovendien, vanaf het eerste moment (al voor dat Nero dat ding op heeft gehad) ontwijkt hij de kap. Nu ook nog. Als de kap op de bank ligt bijvoorbeeld, dan durft hij daar niet in de buurt te komen. Dat heeft niets te maken met mijn energie. Hij vindt het gewoon een eng ding én (wat ook zeker meetelt) hij begrijpt niet waarom hij het om moet doen. Maarja, leg  dat maar eens uit... ;) 

Wat knap dat je dat kunt beoordelen via een forum ;) 

Een hoop meningen zijn al gegeven zie ik, als je hond echt zó bang is denk ik dat je beter nu kan kijken of er alternatief(áls die er is, de plek moet ook beschermt worden natuurlijk..) is en dan voor de toekomst trainen met een kap zoals je ook met een muilkorf zou doen.

Je hebt van die kappen die niet naar voren komen zoals een lampenkap, maar die achter het gezichtsveld blijven, dus die zien ze niet, meer een soort schotel, die zijn ook van doorzichtig plastic. Ik kan me voorstellen dan zo'n ondoorkijkbare tunnelvisie ineens heel gek is voor je hond. De een gaat er beter mee om dan de andere.

" Nogmaals... Nero vond het ding al direct bij het eerste keer zien spannend. Toen werd er nog niks mee gedaan. Ik wilde het juist op een positieve, relaxte manier aanleren in plaats van op een stressvolle moment bij de dierenarts. Het maakt overigens ook niet uit wie hem om doet. Mijn vriend, mijn moeder, schoonmoeder. Ze hebben het alledrie al eens geprobeerd. 
 
Bovendien, vanaf het eerste moment (al voor dat Nero dat ding op heeft gehad) ontwijkt hij de kap. Nu ook nog. Als de kap op de bank ligt bijvoorbeeld, dan durft hij daar niet in de buurt te komen. Dat heeft niets te maken met mijn energie. Hij vindt het gewoon een eng ding én (wat ook zeker meetelt) hij begrijpt niet waarom hij het om moet doen. Maarja, leg  dat maar eens uit...   "

Danielle

Denk dat ondertussen wel duidelijk is dat de kap voor nu geen oplossing meer gaat zijn. Nero vond de kap eng, heeft ze al een paar keer moeten omdoen, dus ook logisch dat hij er niet enthousiaster over is geworden. Ook gecombineerd met jeuk, een bezoek aan de dierenarts,... Het is allemaal nogal een geladen situatie geworden.

Maar ik zou er in de toekomst wel mee aan de slag gaan, want je weet nooit dat het een keer écht moet. Voordeel is dat je er ruim de tijd voor kan nemen, dus dat ding gewoon kan laten liggen, er af en toe een lekker snoepje op leggen, enz. enz. 

Dus jij hebt de kap al meerdere keren op en af gedaan, en nog drie andere mensen ook. Dat is toch ook heel verwarrend voor een onzekere hond die gewoon behoefte heeft aan duidelijkheid.  

Als je zo zelfverzekerd bent dan is het gewoon kap om en klaar, en is je hond er zo aan gewend 

Waarom denk jij zo precies te weten hoe het zit terwijl je er niet een keer bij bent geweest? Hij is bang voor de kap, hoe, wat of door wie maakt hem geen ene moer uit. En natuurlijk moet de kap af en toe af. Dat zei de dierenarts ook, met eten enzo gewoon er even afhalen. En als je hond stokstijf stil blijft staan laat je hem natuurlijk al helemaal niet meerdere uren op zitten. 

Edit: En inderdaad, ik ben precies zo zelfverzekerd als dat jij zegt. Kap om en klaar. Maar dat maakt het niet dat Nero ineens durft te bewegen in de kap. Ik ben ook weer zelfverzekerd genoeg dat ik zeg 'hier en niet verder, weg met dat ding'

Ja die doorzichtige kap heb ik vanuit de dierenarts meegekregen. Daar zijn we mee begonnen, maar vond hij doodeng. Vervolgens deze kap overgenomen van iemand, die zit wat comfortabeler. Maar het maakt voor hem geen verschil helaas.

Ja, exact, het heeft voor Nero veel meer tijd nodig om er aan te wennen. Dat is niet een kwestie van 'omlaten en negeren' of 'even volhouden en hij is er zo aan gewend'. Voor veel of sommige honden is dat zo, maar zijn angst is behoorlijk extreem met dat ding op dat daar meer voor nodig is. Straks, als dit allemaal achter de rug is, ga ik rustig en met alle tijd hem aan die kap laten wennen op een positievere manier. Dan hoeft hij hem ook helemaal niet uren om en 'er maar aan wennen'

En een opblaasbare??? Onze dierenkliniek verhuurt die ook, zodat je niet alles meteen hoeft aan te schaffen, ik weet niet waar je ongeveer woont??

Ja, klopt, dat stelde mijn dierenarts ook voor eventueel om te huren. Daar zou ik morgen voor bellen als ik daar interesse in heb. Ze wist ook niet zeker of hij dan nog bij de wond kan, want die opblaasbare zijn er eigenlijk voor om te voorkomen dat ze hond aan een buikwond likt of bijt. Ik denk eigenlijk ook zelf dat hij dat net zo eng zal vinden. Maar proberen waard uiteraard.