Mijn hond wil altijd bij mij liggen/zitten en loopt mij altijd achterna 
Beste hondenliefhebbers,
Een kleine vraag. Mijn man en ik hebben een Jack Russel Terriër / Boomer hondje van bijna twee jaar, genaamd Odi.
Ik merk dat Odi heel erg aan ons gehecht is, voornamelijk aan mij. Mijn man werkt namelijk erg veel.
Odi wil altijd, maar dan ook altijd bij mij liggen of op mijn schoot zitten.
Als ik op de bank zit dan klimt hij zover tegen mij aan dat hij op zijn achterpootjes staat en zich vervolgens omdraait zodat ik hem over zijn buikje kan aaien en hij in slaap kan vallen met zijn hoofdje in mijn hals. Of hij ligt bij mij op schoot.
Als ik aan de eettafel zit, dan wil hij per se op schoot liggen.
Als ik op bed lig dan wil hij per se tegen mij aanliggen. Soms als hij snachts wakker wordt, dan gaat hij bovenop mij liggen.
Als ik naar een andere kamer loop, dan loopt hij mij achterna.
Als ik wegga dan staat hij voor het raam te blaffen.
Als er een andere hond bij mij in de buurt komt die hij niet vertrouwt dan gaat hij tekeer.
Als mijn man en ik in bed willen knuffelen, dan gaat Odi bovenop mij liggen en begint te blaffen tegen mijn man.
Nou goed, jullie hebben wel een beeld. Ik heb ook het idee dat het gedrag erger wordt. Wat is dit voor een gedrag en wat kan ik er tegen doen?
Alvast bedankt! :)
Stoppen met hem zijn zin geven. Ze kunnen niet altijd bij je liggen en dat moeten ze leren ;)
Eens met Angelique!
Het is waarschijnlijk begonnen omdat hij zich bij jou het veiligst voelde. Maar inmiddels klinkt het als bezittingsdrang.
Het zal moeilijk voor je zijn want waarschijnlijk wordt hij ontzettend vervelend of gaat hij heel zielig naar je liggen te kijken waardoor je over je hart wil strijken.
Maar vanaf nu, ga JIJ kiezen wanneer hij bij je mag zijn.
Jij bepaalt of hij op schoot gaat of niet, of hij op bed mag of niet.
Om te beginnen zou ik zeggen, tijdens het eten geen hond op schoot. Hij gaat maar onder je stoel of aan je voeten liggen.
Ook 's nachts zou ik hem niet meer in bed nemen. Hij kan best ook in een (lekker zacht) mandje naast het bed. Nog steeds dicht bij maar niet meer op je.
Voor op de bank, kun je kiezen om hem er alleen op uitnodiging op te laten. Gaat hij zelf op de bank, dan is het resoluut 'nee' en zet je hem weer op de grond. Dat is moeilijk, dat geef ik meteen toe!
En het moeilijkste is nog, dat je hem, zolang hij het uit zichzelf doet, steeds weer terug moet zetten. Je kunt niet halverwege de avond toch hem op de bank laten want het is zo zielig en moeilijk. Dan leert hij alleen maar dat als hij lang genoeg zeurt, hij toch zijn zin krijgt. De volgende keer zal hij nog langer zeuren.
Hooguit kun je, als hij al een paar minuten zich goed gedraagt, hem uitnodigen. Maar echt alleen als hij niet zelf aanstalten maakt of vervelend is!
Wellicht dat je met een kleedje kunt werken. Als het kleedje op de bank ligt mag hij op het kleedje, op de bank. Anders niet en niet van het kleedje af.
Of kies een bepaalde tijd, bijvoorbeeld na 9 uur mag hij op de bank.
Je zult echt streng moeten zijn hoor, als jij zegt nee, dan moet het nee blijven.
Het kan helpen hem iets te knagen te geven wat hij aan je voeten op mag eten.
Begint hij te blaffen (bij wat dan ook) en je wilt het niet? 'Nee!'
Altijd belonen bij goed gedrag natuurlijk. Zowel als hij dat uit zichzelf doet maar zeker ook als hij dat na jouw aanwijzingen doet. Een koekje, een aai, een lief woord. Net waar hij gevoelig voor is.
Het blaffen als jij weg gaat zou verlatingsangst kunnen zijn. Ik zou even afwachten of dat vanzelf minder wordt als het bij jou willen zijn, ook minder wordt na trainen. Anders moet je dit ook apart trainen. Hem in de kamer laten (desnoods even riem gebruiken) als je naar toilet gaat of gaat douchen. Dan doen alsof je weggaat, voordeur uit en vóórdat hij gaat blaffen, weer naar binnen.
Als het echt heel erg is, kun je nog verder gaan.
Dan zit je op de bank en ga je staan en meteen weer zitten. Honderd keer op een avond. Net zo lang tot je hond leert, dat het niets betekent als je op staat. Dat hij dat kan negeren.
Als hij het dan totaal oninteressant vindt dat je op staat, ga je staan en zet je één stap. Dan ga je weer zitten. Honderd keer op een avond.
Tot hij dat ook negeert. Dan ga je twee stappen zetten. Enzovoorts. Tot je naar de keuken kunt lopen. Dan ga je in de keuken een kastje open doen. Dan een glas pakken. Het glas vullen met water. Etcetera, etcetera.
Alles tot in den treuren herhalen tot het voor je hond wel zó oninteressant en saai wordt dat hij er niet meer op reageert. En steeds een stapje verder (letterlijk).
Zo, een heel verhaal. Pik er uit wat je kunt gebruiken, wat je ook doet moet bij jou én je hond passen. Het zal moeilijk worden dus kies een methode die je bij je past en die je door kunt zetten.
Heel veel succes!
Veel tips al.
Ik zou hem ook proberen wat zelfstandiger te maken door hersenwerkjes (die je dan goed moet begeleiden)
https://hersenwerkvoorhonden.nl/wat-doet-hersenwerk/#
Misschien is een leuke sport ook iets voor jullie?
Laat hem ook eens af en toe de route bepalen die jullie lopen.
De verlatingsangst moet je idd ook aan gaan werken, even weer bij nul beginnen en heel langzaam opbouwen.
Het is waarschijnlijk begonnen omdat hij zich bij jou het veiligst voelde. Maar inmiddels klinkt het als bezittingsdrang.
Het zal moeilijk voor je zijn want waarschijnlijk wordt hij ontzettend vervelend of gaat hij heel zielig naar je liggen te kijken waardoor je over je hart wil strijken.
Maar vanaf nu, ga JIJ kiezen wanneer hij bij je mag zijn.
Jij bepaalt of hij op schoot gaat of niet, of hij op bed mag of niet.
Om te beginnen zou ik zeggen, tijdens het eten geen hond op schoot. Hij gaat maar onder je stoel of aan je voeten liggen.
Ook 's nachts zou ik hem niet meer in bed nemen. Hij kan best ook in een (lekker zacht) mandje naast het bed. Nog steeds dicht bij maar niet meer op je.
Voor op de bank, kun je kiezen om hem er alleen op uitnodiging op te laten. Gaat hij zelf op de bank, dan is het resoluut 'nee' en zet je hem weer op de grond. Dat is moeilijk, dat geef ik meteen toe!
En het moeilijkste is nog, dat je hem, zolang hij het uit zichzelf doet, steeds weer terug moet zetten. Je kunt niet halverwege de avond toch hem op de bank laten want het is zo zielig en moeilijk. Dan leert hij alleen maar dat als hij lang genoeg zeurt, hij toch zijn zin krijgt. De volgende keer zal hij nog langer zeuren.
Hooguit kun je, als hij al een paar minuten zich goed gedraagt, hem uitnodigen. Maar echt alleen als hij niet zelf aanstalten maakt of vervelend is!
Wellicht dat je met een kleedje kunt werken. Als het kleedje op de bank ligt mag hij op het kleedje, op de bank. Anders niet en niet van het kleedje af.
Of kies een bepaalde tijd, bijvoorbeeld na 9 uur mag hij op de bank.
Je zult echt streng moeten zijn hoor, als jij zegt nee, dan moet het nee blijven.
Het kan helpen hem iets te knagen te geven wat hij aan je voeten op mag eten.
Begint hij te blaffen (bij wat dan ook) en je wilt het niet? 'Nee!'
Altijd belonen bij goed gedrag natuurlijk. Zowel als hij dat uit zichzelf doet maar zeker ook als hij dat na jouw aanwijzingen doet. Een koekje, een aai, een lief woord. Net waar hij gevoelig voor is.
Het blaffen als jij weg gaat zou verlatingsangst kunnen zijn. Ik zou even afwachten of dat vanzelf minder wordt als het bij jou willen zijn. "
Eens, +1.
Het is waarschijnlijk begonnen omdat hij zich bij jou het veiligst voelde. Maar inmiddels klinkt het als bezittingsdrang.
Het zal moeilijk voor je zijn want waarschijnlijk wordt hij ontzettend vervelend of gaat hij heel zielig naar je liggen te kijken waardoor je over je hart wil strijken.
Maar vanaf nu, ga JIJ kiezen wanneer hij bij je mag zijn.
Jij bepaalt of hij op schoot gaat of niet, of hij op bed mag of niet.
Om te beginnen zou ik zeggen, tijdens het eten geen hond op schoot. Hij gaat maar onder je stoel of aan je voeten liggen.
Ook 's nachts zou ik hem niet meer in bed nemen. Hij kan best ook in een (lekker zacht) mandje naast het bed. Nog steeds dicht bij maar niet meer op je.
Voor op de bank, kun je kiezen om hem er alleen op uitnodiging op te laten. Gaat hij zelf op de bank, dan is het resoluut 'nee' en zet je hem weer op de grond. Dat is moeilijk, dat geef ik meteen toe!
En het moeilijkste is nog, dat je hem, zolang hij het uit zichzelf doet, steeds weer terug moet zetten. Je kunt niet halverwege de avond toch hem op de bank laten want het is zo zielig en moeilijk. Dan leert hij alleen maar dat als hij lang genoeg zeurt, hij toch zijn zin krijgt. De volgende keer zal hij nog langer zeuren.
Hooguit kun je, als hij al een paar minuten zich goed gedraagt, hem uitnodigen. Maar echt alleen als hij niet zelf aanstalten maakt of vervelend is!
Wellicht dat je met een kleedje kunt werken. Als het kleedje op de bank ligt mag hij op het kleedje, op de bank. Anders niet en niet van het kleedje af.
Of kies een bepaalde tijd, bijvoorbeeld na 9 uur mag hij op de bank.
Je zult echt streng moeten zijn hoor, als jij zegt nee, dan moet het nee blijven.
Het kan helpen hem iets te knagen te geven wat hij aan je voeten op mag eten.
Begint hij te blaffen (bij wat dan ook) en je wilt het niet? 'Nee!'
Altijd belonen bij goed gedrag natuurlijk. Zowel als hij dat uit zichzelf doet maar zeker ook als hij dat na jouw aanwijzingen doet. Een koekje, een aai, een lief woord. Net waar hij gevoelig voor is.
Het blaffen als jij weg gaat zou verlatingsangst kunnen zijn. Ik zou even afwachten of dat vanzelf minder wordt als het bij jou willen zijn, ook minder wordt na trainen. Anders moet je dit ook apart trainen. Hem in de kamer laten (desnoods even riem gebruiken) als je naar toilet gaat of gaat douchen. Dan doen alsof je weggaat, voordeur uit en vóórdat hij gaat blaffen, weer naar binnen.
Als het echt heel erg is, kun je nog verder gaan.
Dan zit je op de bank en ga je staan en meteen weer zitten. Honderd keer op een avond. Net zo lang tot je hond leert, dat het niets betekent als je op staat. Dat hij dat kan negeren.
Als hij het dan totaal oninteressant vindt dat je op staat, ga je staan en zet je één stap. Dan ga je weer zitten. Honderd keer op een avond.
Tot hij dat ook negeert. Dan ga je twee stappen zetten. Enzovoorts. Tot je naar de keuken kunt lopen. Dan ga je in de keuken een kastje open doen. Dan een glas pakken. Het glas vullen met water. Etcetera, etcetera.
Alles tot in den treuren herhalen tot het voor je hond wel zó oninteressant en saai wordt dat hij er niet meer op reageert. En steeds een stapje verder (letterlijk).
Zo, een heel verhaal. Pik er uit wat je kunt gebruiken, wat je ook doet moet bij jou én je hond passen. Het zal moeilijk worden dus kies een methode die je bij je past en die je door kunt zetten.
Heel veel succes! "
Voor het grootste deel eens,
maar hier (is een persoonlijke keuze) mogen ze altijd op de bank tegen me komen liggen: alle 3 als het moet.
We genieten er alle 4 van.
In bed laten slapen kan ook best zonder dat je hond een tiran hoeft te worden.
Pik gewoon de dingen eruit die je echt hinderen en leer hem hem daar andere gewoontes voor.
Je hoeft daarom niet zijn hele leven te gaan veranderen.
Je weet het wel, Odi is nu twee jaar, en erg aanhankelijk naar je, je hebt altijd toegestaan , je hond weet niet beter meer, waar jij gaat ga ik ook......
Hier twee honden, savonds net zijn drietjes voor de tv, ik vind het heerlijk, aan iedere kant een, op de dag liggen ze overal, het is maar wat je wilt, als je dat niet al te vaak wilt, stuur je de hond naar zijn mandje en ga je even watanders doen, komt tie je toch achterna, dan kan je heus wel weer naar zijn mand verwijzen....twee jaar oud, dat weet tie best wel wat mand is, en ga jij op de bank zitten, lekker bij je nemen als je dat wilt.
Bueno is ook zo. Behalve dat blaffen als ik weg ga. Omdat ik een chocolade verslaving heb en toch bang ben ergens een stuk te hebben liggen, zet ik hem meestal in de bench. Daar krijgt hij dan een lekker kauw bot.
Als ik de deur dicht doe blaft hij me nog even na, maar als ik 2 minuten stil blijf staan luisteren, is hij vaak wel stil en met zijn snoep bezig. Als we binnen komen is het vaak ver op of heeft hij een aanzienlijk stuk weggekauwd. Als ik eens nét klaar ben met poetsen en hij gewoon in de woonkamer mag blijven, is niks kapot en zijn er geen stress-plasjes gedaan. Soms betrappen we hem erop dat hij nog met zijn balletje aan het spelen is als we binnen komen.
Bueno is ook vaker bij oppassers als ik meer dan 4 uur denk weg te zijn. Dan gaat het de eerste vijf minuten net zo. Maar erna vindt die het prima en is hij ook op z'n gemak.
Zolang ik in de buurt ben, heeft hij echter een probleem. Ik mag niet weg. Als ik toch weg ga, vindt hij dat duidelijk niet leuk maar kan hij zich snel alweer ontspannen.
Voor mij is het daarom niet zo'n probleem. Ik vind het stiekem wel leuk dat hij zo aan mij gehecht is, zo trouw. En omdat hij zelf ook snel weer kan ontspannen als ik weg ben, denk ik ook dat het voor hem niet zo een heel groot probleem is.
Wel kan het soms lastig zijn. Vooral mijn vriend mag binnenshuis niet weg lopen. Gaat hij naar buiten? Dan komt Bueno naar mij terug gelopen zodra de voordeur dicht slaat en gaat hij gewoon verder met wat hij aan het doen was. (Slapen, spelen. Puppy dingen.)
Je zou om te beginnen hem te kunnen leren dat je altijd weer terug komt. Ook al is hij er niet bij. Eerst je sleutels pakken, schoenen aandoen, jas aantrekken en een minuut de voordeur uit gaan. Dan 5 minuten, dan een kwartier etc.
En ik zou zeker ook eens kijken hoe hij met anderen is als je weg bent. De achterbuurvrouw heeft namelijk een hond die compleet verloren gaat als ze weg is. Ook al is ze twee uur weg, het beest ontspant zich niet bij iemand anders. Dit zou jou een indicatie kunnen geven van hoe erg het is.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?