Tetanus bij de hond

Dus jullie kunnen voorzichtig weer aan vooruitgang denken. 

Laat het nu alleen nog maar goed gaan, please.

Wilson heeft genoeg ellende gehad.

Sterkte voor jullie 

Gisteren zijn we samen met de kinderen bij Wilson geweest! Hij kon al wat rechtop komen en was héél blij z'n 5 baasjes te zien!

Daarnet een super telefoon gehad: Wilson is deze ochtend recht gaan staan. Ze hebben hem mee naar buiten genomen voor een klein wandelingetje! Hij heeft ook zelf wat kunnen eten en dat is natuurlijk super fijn. Gisteren ging z'n bekje bijna niet open, vandaag dus wel!

Deze namiddag gaat m'n man erheen om samen met Wilson een wandelingetje te maken.

Hopelijk gaat het nu elke dag stukken beter, stiekem hopen we dat hij tegen het weekend eindelijk terug naar huis kan... Jippie!!!

OOOh goed zeg, zou hij dan kracht gehaald hebben omdat hij zijn familie heeft gezien?

Wat is tetanus een rot aandoening. Nu snap ik, dat als je met open wonden - ook brandwonden - in een ziekenhuis belandt, ze als eerste met een anti tetanus spuit klaar staan. Dit wil en moet je niet meemaken.

Elke dag één of meerdere stapjes vooruit. Wilson; de zon schijnt ook voor jou; het zou voor iedereen zo fijn zijn, als je straks weer naar huis naar je baasjes mag.

Wauw wat een goede update!!

Wilson is een echte vechter. Hij komt er wel weer bovenop

Prachtig nieuws

Ik ben er van overtuigd dat dit helpt. Ik begrijp dat die opwinding de eerste week

te risicovol kan zijn. Immers door de opwinding verstijfd alles en als dat op een kritieke

plek gebeurd. Dat moeten we, als baasjes, niet willen.

Maar nu. Nu hij al zover is, geloof ik er heilig in dat het hem opfleurt en het weer ziet zitten.

De diertjes worden op een gegeven moment toch een soort van depressief, omdat ze niets kunnen

en mogen. Dan zien ze hun familie ook nog eens niet. Niet uit te leggen toch.

En nu, nu heeft hij ze allemaal gezien en heeft zin om naar huis te gaan. Maar dan moet hij eerst

wat steviger op zijn pootjes staan. Wilson heeft het geluk in een fijn gezin te wonen, die gaan hem 

echt wel helpen in zijn verdere genezing. Want die hulp zal hij hard nodig hebben, de komende tijd.

Wat een mooie woorden. Ik geloof er ook in dat de aanwezigheid van de baasjes een stimulans zijn voor de genezing. Uiteindelijk zit je daar als pup "gevangen" in dat stijve lijfje en weet je niet wat er allemaal gebeurt... Voor z'n mentale toestand proberen ze ook zoveel mogelijk naar buiten te gaan, maar dat was voordien niet haalbaar in zijn conditie.

Net seintje gehad van m'n man, Wilson ziet er steeds beter en beter uit. Hij heeft uit de hand gegeten (oef, dat bekje gaat weer goed open) en drinkt ook goed. Normaal halen ze morgen zijn voedingssonde eruit.

En het allerbeste: hij kan vrijdag normaal gezien NAAR HUIS! 

Uiteraard heeft hij nog een weg af te leggen, maar we zijn helemaal klaar om hem met open en liefdevolle armen te helpen om zo snel als mogelijk weer de oude te zijn!

De mooiste update

Dat is overmorgen al.

Heel fijn dat het zo goed gaat. Er wacht jullie nog een zware taak, maar wel een met elke dag een stapje verder naar volledig herstel.

Helen met omhoog komen, helpen met lopen, eten voeren uit de hand. En dan rust. Hmm dat gaat lastig zijn. Geniet al vast van het vooruitzicht dat hij thuis komt

wat goed morgen naar huis

heerlijk nieuws, hopelijk hersteld hij snel als hij in zijn vertrouwde omgeving is

Vandaag is de voedingssonde er dus uitgehaald, weer een operatie (en volledige narcose...) maar het was de laatste etappe! Morgenvroeg spreken we het uur af dat we Wilson kunnen ophalen! Eindelijk onze rakker terug thuis... Nog 1 nachtje slapen!!

Anne, wat een goed bericht....heerlijk voor jullie allemaal...

Wat fijn!! Hopelijk kunnen jullie dan slapen vannacht

Wat een fijn bericht.

Spannend, maar o zo fijn.

Geniet morgen van jullie boefje. Wat zal Wilson ook blij zijn om weer bij jullie te zijn.

Blijf je ons op de hoogte houden ho e het net zijn herstel thuis gaat

wat een goed bericht

ik ben benieuwd of je nog speciale adviezen meekrijgt , wb voeding, beweging, rust e.d.

Thuis, eindelijk!

Al een geluk dat Wilson graag in de auto zit en was hij de rit naar huis dus rustig aan het slapen. Thuis kroop Wilson meteen in z'n "bench" snuffelend aan z'n speeltjes.

Hij moet nog veel rusten en niet te veel prikkels krijgen. Buitengaan mag, maar we houden hem voorlopig toch maar in de tuin 

Voor de rest krijgt hij nu nat voer dat we over 6 porties per dag moeten verdelen. Hij moet rustig en traag eten, want slikken gaat nog niet zoals het hoort en anders zou hij zich kunnen verslikken. De voeding rollen we dan ook in kleine bolletjes die we met de hand voeren.

Een heleboel aan medicatie hebben we meegekregen (oa antibiotica, tegen misselijkheid van de maag, pijnstilling, kalmerende medicatie...) en dat zullen we zorgvuldig aan Wilson geven op de nodige tijdstippen.

Binnen 2 weken terug op controle bij de neuroloog en ondertussen: véél rusten en knuffelen!

Wat heerlijk, lekker thuis, toch nog zorgen, maar als ik zo lees komt het goed, beterschap voor jullie kleine man.

Heb net het hele topic doorgelezen, wat een hel hebben jullie doorgemaakt afgelopen tijd.

En jullie zullen nog veel door moeten maken, met misschien wel ups en downs.

Maar het allerbelangrijkste is dat hij weer thuis is, en jullie hem weer lekker kunnen knuffelen.

Wat heerlijk voor jullie en voor Wilson. Ik heb vandaag al diverse keren

gekeken of hij al thuis was 

Wat wij deden met voeren bij Henkie. Het vlees goed verdunnen met water en

steeds een beetje op mijn hand er van af laten eten. Ik ging dan op een krukje zitten

en had zo de goede hoogt. Verslikken kan een longontsteking opleveren, dus goed opletten.

Ik deel jullie blijdschap dat Wilson weer thuis is. Lekker knuffelen, verzorgen en inderdaad rusten.

Ik weet niet of hij uit zichzelf goed rust, anders in een afgesloten kamer, in zijn bench laten slapen.

Die medicatie is inderdaad een waslijst hé. Niet normaal, maar ja, juist die medicatie heeft hem in leven

gehouden. Is voor een goed doel, moet je dan maar denken.

Veel succes en laat zo af en toe wat weten (met foto's, haha)

Wilson

Eindelijk weg uit de steriele omgeving van het dierenziekenhuis en steeds nieuwe vreemde mensen, die je verzorgden.

Geniet van je baasjes en eigen huis; je bent weer thuis.

Beterschap.

Heeeerlijk!! lekker thuis weer, verwen hem maar lekker met een heleboel knuffels!

Heeft meneertje Wilson een humeurtje??  Naast de vele slaapjes die hij doet (die deed hij als pup veel te weinig, want veel te veel om te ontdekken...) voelt hij zich goed terug thuis. Maar we merken wel dat hij knapt met z'n bek naar ons, soms gromt hij er ook bij. Zoekt hij contact/aandacht (want z'n motoriek/fysiek is niet zoals het hoort)? Heeft hij pijn? Wil hij gewoon rust? Of is het die pup die "gevangen" zit? Of gewoon tandenwissel...? Géén idee! (maar wel een geluk dat op het moment z'n slagtandjes onderin er niet meer zijn...)

Z'n behoeften heeft hij flink in de tuin gedaan, op enkele ongelukjes na in de keuken, de mand en op het terras... Maar die bedekken we met de mantel der liefde hé!

Wat ik vooral super vind, is dat hij geen enkel moment stijve pootjes gehad heeft. Oké, wel stijf bij het wandelen, maar geen verstijving bij geluiden, licht of dergelijks... Toch wel wennen dat hij tijdens z'n slaapjes zo schokt, maar dat zou een "normaal" gegeven zijn bij het herstel van tetanus...

En voor de rest? Een aantal regeltjes vinden we helemaal niet meer zo opportuun op dit moment... en dus ligt hij momenteel lekker naast me in de zetel

Fijne avond iedereen!

Ik denk dat Wilson " gewoon" veel te verwerken heeft. Dat koppie moet weer rust krijgen en dan ga je jullie eigen Wilson weer zien. Het zal heus wel elke dag beter gaan. 

Fijne nacht met het boefje weer thuis

Ondertussen zijn we 2 nachten verder en doet Wilson het steeds beter. De eerste nacht hebben we weinig slaap gehad, Wilson beweegt veel tijdens z'n slaap. Blijkbaar moeten we ons hier niet te veel zorgen over maken, maar toch best schrikken om hem zo te zien bewegen... Hij heeft sowieso veel te verwerken en bovendien hebben z'n spieren en zenuwen ook wat te verduren gehad. Deze nacht heeft hij iets rustiger geslapen, maar hadden we wel alles afgezet met een extra matras en kussens zodat hij z'n kopje nergens tegenaan zou smijten!

Voor de rest zijn we blij dat hij thuis niet meer opgesteven is in z'n poten, ze blijven soepel. Z'n oogjes staan al wat terug ronder, zelfs de oren lijken op sommige momenten al wat minder opgespannen te staan. Hij probeert al wat sneller te stappen, maar vooral de achterste poten zijn nog wat stroef. Ook merk je dat hij in de nek en rug nog wat stram is, een bochtje durft dan wel al eens te eindigen met de snoet ergens tegen... Laat ons stellen dat z'n "draaicirkel" nog wat groter is dan hij gewend is

Het eten en de medicatie lukken ook goed, we zien z'n nieuwe hoektanden ook al te voorschijn komen. Gisteren viel er iets uit z'n mond, een tandje, dus de overige tandenwissels zetten ook door! Waarschijnlijk daarom dat hij steeds zo knabbelt aan z'n mand!

Fijn weekend nog iedereen!

Van alles wat je hier vertelt, herken ik helemaal van Henkie.

En inderdaad, dat bewegen en schokken in zijn slaap is eng.

Ik had, destijds, ook een stootband gemaakt en extra kussens in zijn bench.

Uiteindelijk zelfs een grotere ruimte gecreëerd, zodat hij overal genoeg ruimte had bij het liggen.

Het herstel vergt veel van zijn lichaampje, maar ook van jullie. Alleen al het feit dat jullie hem hebben

laten behandelen geeft aan dat jullie dat kunnen. Met liefde en zorg komt Wilson hier door heen en wordt

hij heel snel weer de ondeugende rakker, die hij was. Als je straks terug kijkt, zal je verbaasd zijn hoe snel het thuis gegaan is..

Als het lopen nog wat lastig is, help hem dan met de lijn aan het tuig wat korter omhoog te houden, zodat hij niet kan vallen. Ik hielp Henkie zo die eerste week met lopen. Ook in huis. Je merkt zelf wel wanneer hij dat zelf beter aan kan.

De oortjes zullen waarschijnlijk het langst gespitst blijven. Het zijn vaak de eerste (duidelijke) symptonen en verdwijnen als laatste. Tenminste dat zei onze eigen dierenarts.

Ik wens jullie weer veel kracht met de zorg, maar vooral veel plezier met Wilson..

Bedankt voor de update.

Wilson doet het elke dag beter en beter! Beetje bij beetje zie je de gekende Wilson terugkomen...

Hij ligt nog steeds hevig te bewegen en te trekken met z'n lijf als hij slaapt, al wordt het wel minder frequent. Ook het stappen, recht komen, zitten en dergelijke kan hij nu zelf goed. Lopen doet hij ook, maar dan zie je na een tijdje dat z'n achterste poten toch nog stijver zijn. Z'n oortjes staan er in de ochtend vrij soepel bij, doorheen de dag krijgen we dan soms weer die konijnen-oren. Die oortjes zullen inderdaad nog lang wat "gek" staan 

Wat grappig is: de eerste dagen lag hij steeds in z'n mand, terwijl hij voordien geen liefhebber was van manden en liever op de grond lag. Elke dag zie je hem meer en meer uit z'n mand ergens liggen en zoekt hij z'n "oude" plekjes terug op. 
Z'n speeltjes krijgen ook terug wat aandacht van hem!

Verschillende dingen moeten we hem terug aanleren, maar daar hebben we alle begrip voor. Hij heeft wel wat meegemaakt en logisch dus dat een aantal zaken terug "verdwenen" zijn. De eerste dagen thuis knapte hij soms met z'n bek naar ons, dat is nu ook wel minder. Maar op onverwachte momenten knapt hij wel nog eens naar iemand, niet doorbijten, maar toch best pijnlijk... Ach ja, we komen er wel!

Ik wil iedereen nogmaals bedanken voor jullie reacties. Zeer zeker ook een dank-je-wel aan Carla! Haar ervaringen die ze indertijd neerschreef en haar reacties op Wilson hebben ons meermaals geholpen. 

Bij deze denk ik dat ik dit forum-onderwerp nu rustig kan afsluiten... Bedankt iedereen!!

Wat een prachtige update. Jullie Wilson is echt een vechtertje.

Nog hele vele jaren plezier met hem gewenst. En de dingen die wat naar de achtergrond zijn gezakt komen wel weer terug. heel logisch dat hij die een beetje vergeten is na alle heisa van de afgelopen weken.

heel veel succes nog

Heel fijn dat er duidelijk vooruitgang te zien is.

Wat het klappen van zijn bek betreft, denk ik nu, zou het kunnen dat hij daar de controle nog niet voldoende heeft. Als je na gaat dat de verbindingingen nog niet overal herstelt zijn, lijkt me die mogelijkheid niet geheel onlogisch.

Bedankt dat je je verhaal hier hebt willen delen. Wie weet heb je zo een mogelijk toekomstig slachtoffer geholpen.

Veel.plezier met Wilson.  Op naar een lang leven samen

wat een fijne update, het gaat de goede kant op met Wilson

Het knappen zal ook wel minder worden,  in welke situaties doet hij dat?

Fijn dat het langzamerhand beter gaat met Wilson. Hij moest van ver komen en dan ben je blij met elk stapje verbetering. Ik hoop dat Wilson hier op den duur ongeschonden uit komt. Sterkte en succes in de herstelperiode.