(minder) leuke veranderingen bij ouder worden

Hallo Allemaal!

Rori wordt deze maand 11 jaar!

Ik heb haar vanaf dat ze 3 is en ze wordt vanaf een jaar of 5 al een beetje grijs. Inmiddels is ze al flink grijs waardoor ze ook echt mega oud en schattig lijkt <3

Veel andere mensen vinden haar nu ook heel aandoenlijk omdat ze zo grijs wordt.

Nu merk ik soms dat ze echt oud begint te worden. Tijdens wandelingen in het bos is ze de helft van de route gwn lekker aan het rennen en sporen aan het volgen en loopt ze de laatste helft een stuk dichter bij. Vroeger zag ik haar bewijze van spreken bij de auto pas weer.

En natuurlijk slaapt ze meer dan vroeger.

Ook is ze veel aanhankelijker geworden de laatste jaren (dit kan ook door veranderde thuissituaties komen). Eerder kwam ze nooit vrijwillig bij me op de bank liggen en nu komt ze elke dag even erbij liggen, gewoon om bij me te zijn.

Onze band is ook sterker dan ooit, ik kan echt met haar lezen en schrijven en dat is een heerlijk gevoel.

Ook heeft ze heel af en toe 's nachts een ongelukje. Dan plast of poept ze in de woonkamer, altijd op dezelfde plek. Ach even een zakje en/of een dweil pakken en het is weer weg. Ze is dan gewoon om 12 uur nog buiten geweest maar dan lukt het haar niet om het tot half 8 op te houden. (Dit gebeurd 1x per maand ofzo.)

Ze is vorige zomer mee geweest naar Engeland. Dit vond ze prachtig (de natuur) maar het was voor haar ook erg vermoeiend waardoor we haar op sommige dagen lekker in het huisje gelaten hebben.

Dingen als Animal event doe ik al een paar jaar zonder haar omdat dit toch wel erg heftig is en ze daar echt dagen van moet bijkomen. Ze vind het leuk om mee te gaan maar grote evenementen doen we niet meer.

Ik hoop dat ze in goede gezondheid nog een paar jaar mee mag. Ze is mijn 1e hond en bij mij sins ik 12 jaar was (ben nu 20) dus het wordt wrs heel heftig als ze wegvalt.

Wat zijn dingen waaraan jullie merken dat je (vroegere) hond ouder wordt?

" Hallo Allemaal!

Rori wordt deze maand 11 jaar!

Ik heb haar vanaf dat ze 3 is en ze wordt vanaf een jaar of 5 al een beetje grijs. Inmiddels is ze al flink grijs waardoor ze ook echt mega oud en schattig lijkt <3

Veel andere mensen vinden haar nu ook heel aandoenlijk omdat ze zo grijs wordt.

Nu merk ik soms dat ze echt oud begint te worden. Tijdens wandelingen in het bos is ze de helft van de route gwn lekker aan het rennen en sporen aan het volgen en loopt ze de laatste helft een stuk dichter bij. Vroeger zag ik haar bewijze van spreken bij de auto pas weer.

En natuurlijk slaapt ze meer dan vroeger.

Ook is ze veel aanhankelijker geworden de laatste jaren (dit kan ook door veranderde thuissituaties komen). Eerder kwam ze nooit vrijwillig bij me op de bank liggen en nu komt ze elke dag even erbij liggen, gewoon om bij me te zijn.

Onze band is ook sterker dan ooit, ik kan echt met haar lezen en schrijven en dat is een heerlijk gevoel.

Ook heeft ze heel af en toe 's nachts een ongelukje. Dan plast of poept ze in de woonkamer, altijd op dezelfde plek. Ach even een zakje en/of een dweil pakken en het is weer weg. Ze is dan gewoon om 12 uur nog buiten geweest maar dan lukt het haar niet om het tot half 8 op te houden. (Dit gebeurd 1x per maand ofzo.)

Ze is vorige zomer mee geweest naar Engeland. Dit vond ze prachtig (de natuur) maar het was voor haar ook erg vermoeiend waardoor we haar op sommige dagen lekker in het huisje gelaten hebben.

Dingen als Animal event doe ik al een paar jaar zonder haar omdat dit toch wel erg heftig is en ze daar echt dagen van moet bijkomen. Ze vind het leuk om mee te gaan maar grote evenementen doen we niet meer.

Ik hoop dat ze in goede gezondheid nog een paar jaar mee mag. Ze is mijn 1e hond en bij mij sins ik 12 jaar was (ben nu 20) dus het wordt wrs heel heftig als ze wegvalt.

Wat zijn dingen waaraan jullie merken dat je (vroegere) hond ouder wordt? "

Loes, baasje van Rori & Raico

Het is precies zoals jij het beschrijft

Je ziet ze grijzer worden(de 1 meer dan de ander) ..minder  uithoudings vermogen,minder nodig hebben om gelukkig te zijn, meer slapen

Je kan met ze lezen en schrijven..maar ze hoeven gewoon niet meer zo lang en ver of druk te doen

samen op de bank hangen of kluif of puzzel..of ergens hangen samen buiten..evt wat rondscharrelen (ipv  lang wandelen) vonden ze ook heerlijk

Maar bv 15 tot 20 km lopen zat er echt niet meer in

uurtje lopen en wat scharrelen en rondhangen daarbij konden ze tot vlak voor hun dood

Ik zie het niet als minder overigens

Het is normaal dat alles wat afneemt

Hou je daar wat rekening mee dan blijven ze dolgelukkig ..

Dat is echt al super dat ze haar grenzen goed aangeeft

Dat betekent dat ze weet dat je haar snapt als ze naar haar lijf luistert

Wat mooi zeg...ik kan me prima voorstellen dat ze daar goed tot haar recht komt

zo tussen die oudjes...ze heeft genoeg levens ervaring ..

ze kan gewoon niet meer wat ze fysiek kon als jonge frisse blom

Fijn dat je haar gewoon ziet zoals ze nu is en naar haar luistert 

Bij Twinkel (maltezertje) merkten we helemaal niets en ze bleef in onze ogen altijd nog een jong hondje. Tot ze, toen ze 10 was, opeens last kreeg met haar ontlasting. Op vakantie probeerde ze steeds te poepen, maar dat lukte niet. Dit zorgde ervoor dat we tijdens onze vakantie naar de dierenarts moesten en dat we voor de eerste keer echt zorgen hadden met haar. Enkele weken later kreeg ze een hartaanval. Gelukkig hebben we haar kunnen redden, maar dat was wel een hele klap waardoor we opeens beseften dat ze echt wel oud aan het worden was. Vanaf dat moment heeft ze altijd wat gezondheidsproblemen gehad. Regelmatig blaasontstekingen of baarmoederontstekingen, mamatumoren, slechter lopen door problemen met haar pootjes, nierproblemen. Ze begon ook heel lichtjes dement te worden (gewoon wat meer verward), zag niet goed meer, hoorde slechter en plaste regelmatig in huis omdat ze niet lang meer kon ophouden of het soms zelf niet besefte. Ze is 4 geworden ondanks de gezondheidsproblemen en is altijd nog speels en actief gebleven. Maar dat moment waarop die problemen begonnen, was echt wel opeens het besef bij ons dat ze geen jonge hond meer was. 

Penny is nu 9 (ik dacht altijd 10 maar dat had ik fout).

We merken nog niet zo heel veel. Ze is niet grijs. Ze is ook nog steeds heel erg slank (nu alleen even niet, ze moet weer wat afvallen) en heel erg gespierd. Ze speelt en rent ook nog veel en is heel erg vrolijk.

Het duidelijkste van de veranderingen die ik merk is dat ze aan het begin van de wandeling regelmatig niet zo veel zin heeft. Het eerste stuk loopt ze langzaam achter mij aan en kijkt ze mij boos aan, soms moet ik haar echt dwingen en mee trekken.

Als we eenmaal voorbij een bepaald punt zijn wilt ze plotseling weer snel lopen en dan is ze niet meer te stoppen. Dan rent ze heel veel en loopt ze vrolijk voor mij uit. Ik moet haar dan aan het einde weer dwingen naar huis te gaan.

Wat ik ook merk is dat ze gevoeliger is voor blessures en er moeizaam van hersteld. Ze had echt nooit blessures, tot deze winter. Toen verrekte ze haar heup. Dat is nu pas over.

Verder heeft ze slechte heupen en artrose. Dat vind ik echt heel erg naar. Het is best bijzonder dat ze met haar slechte heupen nog maar zo weinig artrose heeft en helemaal dat ze nog nooit last heeft gehad. Maar ik ben echt bang dat ze er uiteindelijk veel last van gaat hebben.

Het eerste dat ik aan Momo merkte was dat ze makkelijker werd, minder fel. Toen steeds meer problemen met voedselallergie. En toen kwam Elsa, overbelaste ze zich zelf en bleek ze enkele versleten gewrichten te hebben. Ze hoort slechter en er ligt al een heel dun waasje over haar ogen. Ze rent ook anders dan vroeger. 

Maar ze oogt nog jong. Mensen zijn altijd verbaasd als ik vertelnhoe oud ze is.

Mijn oude mopshondje Bulletje is op bijna 9-jarige leeftijd overleden (wat relatief oud is voor een mopshondje).

Hij werd al grijs op de leeftijd van 3 jaar maar was altijd lekker kwiek. 

Hij begon op de leeftijd van 7 jaar al erge staar te krijgen maar redde zich daar prima mee. Op de leeftijd van 8 jaar begon hij incontinent te worden, dagelijks gebeurde er wel ongelukjes, in het begin alleen binnen poepen maar het laatste half jaar ook binnen plassen, hij was dement aan het worden en had een hernia in zijn rug gekregen. De laatste 2 maanden kwam hij steeds slechter overeind maar was verder nog erg gelukkig.

Vlak voor zijn 9de verjaardag zakte hij door zijn pootjes en kon echt niet meer overeind komen, hij had ook pijn, dat zag ik in zijn oogjes en dat was voor mij het moment om hem te laten gaan, de dierenarts was het hier direct mee eens want Bulletje was gewoon echt op. 

Bulletje was mijn kindje, betekende alles voor mij en heb het daar ook echt enorm moeilijk mee gehad, hij is nu bijna 3 jaar overleden en er gaat zelden een dag voorbij dat ik niet aan hem denk. 

Sandy, mijn Shi zu/Maltezer mix is overleden toen ze 15 jaar en 3 maanden was. En pas in die laatste 3 maanden merkte ik aan haar dat ze oud werd. Ze begon slechter te zien, vooral 's avonds. En ze werd mager, ondanks dat ze vrat als een bootwerker. Maar verder was ze nog net zo'n spring-in-'t veld als altijd (haar bijnaam was konijntje). Tot ze een trachea collaps kreeg. En de dierenarts zei dat ik haar rustig en koel moest houden (het was toen zomer met temperaturen van 35+. Rustig? Sandy? Die wond zich al op als er visite langs kwam, want dat vond ze zo leuk. En koel houden? Dan moest ik haar de hele zomer binnen houden. Kon ze niet meer achter me aanhobbelen, als ik naar buiten liep. En dat deed ze juist zo graag. Waar ik was, was zij. Dat was voor haar geen leven en toen heb ik besloten haar te laten gaan.

Ik heb Momo met deze hitte een paar maal even laten zwemmen. Gisteren was ze niet meer uit het water weg te slaan. Ze bleef zeer gracieus maar ruime rondjes zwemmen. Heel rustig en beheerst. 

Mijn hondje queenie was 12j ingeslapen aan hartfalen in 2015j  bij haar hielp medicijn niet wel blij ze deel uitgemaakt heeft in mijn leven ik denk met heel veel liefde terug aan haar " Met mijn oudste hond heb ik zeer veel geluk, ze zal binnenkort 15 worden maar eigenlijk is haar gedrag nog altijd hetzelfde als voorheen. Ik heb haar ook al sinds ik een kind was, en ben dus erg gehecht aan haar. Ze is al zo lang in mijn leven.
Ze is altijd al een slaapkopje geweest, en houdt ontzettend veel van wandelen. We wandelen nog elke dag een uur, wat zij zonder problemen aankan. Ze wordt altijd erg vrolijk als ik haar aanlijn en maakt het zelfs duidelijk als ze zin heeft om te wandelen.
Aan haar gedrag merk je het dus eigenlijk niet, buiten dat ze nu wel enkele gezondheidsproblemen heeft met o.a. haar hart.  Ze neemt al sinds ze 9 is elke dag verschillende medicatie maar gelukkig werkt dit goed op haar. Waar ik zeer dankbaar om ben, want niet iedereen heeft zoveel geluk.
Ook beginnen de zwarte vlekken in haar vacht grijs te worden. Mijn jongste hond is wit, dus zij heeft meer geluk op dat gebied, haar vacht zal nooit haar leeftijd verraden.
Bij mijn eerste hond verliep het jammer genoeg anders, hij was heel zijn leven in goede gezondheid, tot hij 17 werd ging het opeens razendsnel. Jammer genoeg was hij erg moeilijk met medicatie, het was onmogelijk om dit elke dag te geven bij hem. Wie weet was het anders verlopen had hij medicatie willen nemen, maar jammer genoeg hebben we hem moeten laten inslapen vanwege epilepsie die hij in dat jaar had gekregen. "

Miyuki

Mooi hoor hoop nog veel mooie jaren voor je hondjes

Bedankt. Jammer dat het niet hielp voor uw hondje, het is altijd verschrikkelijk om afscheid te moeten nemen, al helemaal als ze ziek zijn.  

Dank je wel ja jammer ze niet allemaal heel oud worden maar we moeten het doen met de mooie herinneringen 

Grijze haren zijn nooit verschenen bij onze, inmiddels helaas overleden, 17 jarige jack russel zusjes Speedy en Tessa.

Aan hun karakter hebben we niet echt gemerkt dat ze ouder werden. Zo was Tessa altijd ons "hulphondje", als ze voelde dat je verdriet had kwam ze naar je toe en dat is ze tot het laatst blijven doen. Ook al ging dat heel moeizaam, de wil bleef. Helaas werd Tessa slechtziend en dement en kon ze vooral 's nachts haar rust niet vinden. We hebben alles geprobeerd om haar hierin te ondersteunen, maar niets hielp om de rust te vinden. 

Speedy was onze avonturierster, maar de ouderdom pakte haar zicht en gehoor van haar af. Ze wilde nog zo graag erop uit gaan en zocht tot op hoge leeftijd de poort op om ons te laten zien dat ze naar buiten wilde. Ze is op 16 jarige leeftijd zelfs nog een keer ontsnapt (de poort was niet goed dichtgedaan) om voor een laatste keer op avontuur te gaan. Omdat ze toen al doof was had roepen geen zin, goddank hebben we haar na 1,5 uur zoeken gevonden.

Speedy en Tessa droegen ook luiertjes, want ze lieten alles lopen. Zouden ze de luiertjes in een vroeger stadium in hun leven kapot hebben gebeten, nu accepteerden ze ze. 

En slapen, heel veel slapen. Ook al waren ze blind en slechtziend: onze meiden hebben elkaar altijd kunnen vinden en sliepen altijd samen in één mandje. Ze zijn ook samen gegaan en liggen in een roze kistje begraven in onze tuin.