Je hond is overleden en dan?

De DA bellen, die zal je verder helpen ivm chip enz..

Hier in België betaal je geen hondsbelasting, de DA neemt je hond mee om te laten cremeren. Dit zijn groepscrematies door de overheid aangeboden (goedkoper dan een aparte crematie) of je kan er voor kiezen je hond apart te laten cremeren maar dan betaal je wel meer, zo'n 250euro (kan iets meer geweest zijn) betaalde een vriend van me, dan heb je ook de mogelijkheid een urne te kiezen.

Kleine huisdieren mag je in de tuin begraven (konijnen, katten..) honden ook als die klein zijn, er staat een max gewicht op, ik zou het moeten opzoeken maar dat vind ik persoonlijk zelf maar niets, als ik verhuis bvb of er zelf niet meer ben...

Ik zou voor aparte crematie kiezen, zonder urne maar voorlopig wil ik daar nog niet aan denken

 Begraven of cremeren maakt voor het milieu niet veel uit. Volgens de TNO is begraven zelfs nog iets meer milieubelastend als cremeren.

http://www.groeneuitvaart.nl/page_1754.html

Ik heb niet alles gelezen, maar wil ook mijn ervaring delen met je; 

Onze berner is thuis overleden, verwacht maar ook niet.. We hebben hem 's ochtends gevonden.. Als ik verhalen hoor dat het kiezen voor inslapen, oh zo moeilijk is, dan denk ik altijd; Je heb nooit je hond dood gevonden.. Nu 3.5j later neem ik dat mezelf nog altijd kwalijk en kan ik het nog steeds geen plekje geven. 

Het was een zaterdag, wij hebben het crematorium gebeld, mijn vriend kon hem niet zelf optillen en in de auto leggen. Ik kon niet helpen.. mijn beste vriend, mijn alles.. Nee die kon ik niet optillen en als een zielloos lichaam in  de achterbak "gooien"

Hij was te zwaar voor alleen mijn vriend, dus het crematorium is hem komen halen, samen met mijn vriend hebben ze er een zijl ondergelegd zodat ze hem daaraan konden optillen. 

Hier was het overigens een hele nette wagen en die man was heel vriendelijk en begripvol. Hij zou dezelfde middag nog gecremeerd worden, even later kregen we dan telefoon dat dit toch niet ging lukken. Maar de maandag erop, na het weekend dus. 

Die middag zijn we hem ook gaan halen in een mooie urn en staat hij nog altijd bij ons, bij wie hij het liefste was. Een klein beetje as heb ik in een hangertje om mijn nek hangen, zo is hij altijd bij me. 

---------------------

Ook heb ik 2 katten moeten laten inslapen, Kiara is bij de spoeddierenarts ingeslapen en die hebben wij na het weekend naar het crematorium gebracht. 

En Misty is thuis ingeslapen en ook zij is door onszelf naar het crematorium gebracht. 

Ook zij staan op ons "speciale" plankje in huis. 

Ook van hun heb ik een beetje as altijd bij me, Kiara zit in een as bedeltje om mijn armband van Trollbead. Misty is verwerkt in een glas bead, ook om de armband. 

 Met het uitstrooien van as komt j hond ook weer in de kringloop van de natuur terecht hoor. As is best goede mest voor de natuur.

Ik wil wel mijn ervaring met Tosca neerschrijven.

We hebben Tosca thuis laten inslapen,aan de ene kant Vigo bij mij en de andere kant Tosca.

Hebben een tijd afgesproken met het crematorium om haar op te halen.

Een hele lieve dame,die telefonisch al  had doorgegeven  wat te doen toen ik geinformeerd had.,een fatsoenlijke bedrijfswagen.

Ze komt aangereden, opent de achterklep en ze klapt zo een brancard(je) op wielen eruit.

We hebben haar niet op het brancard gelegd,we hebben haar in haar mandje gelegd,bedekt met haar dekentje,dat vond ze altijd zo lekker haar dekentje.(ik weet, sentimentele onzin maar het voelde goed)

Zeeman heeft haar naar de auto gedragen en onmiddellijk zeiden we tegen elkaar,eigenlijk hadden we haar bij nader inzien liever zelf weggebracht.

We dachten dat we het niet zouden kunnen.

Respectvol is er met haar omgegaan.

"  Mijn vorige hond heb ik op laten halen door het crematorium. Lag hij tussen allemaal spullen en materialen in een bedrijfswagen. Verschrikkelijk.
 
Furby heb ik dus samen met een vriend zelf gebracht. Veel beter was dat. "

Paddy, Finley (Kees)

 oeh bah, net zo erg..

 Ja mijn maag draaide om. Nooooit weer zo.

"  Ja mijn maag draaide om. Nooooit weer zo. "

Paddy, Finley (Kees)

 Mensen die 'in het vak zitten' raken gehard, stompen wat af. Ook bij mensen zie je dat soms. Ik neem het hen dat niet kwalijk maar ben er wel scherp op als het om mijn geliefden gaat.

Daarom wil ik haar graag zelf vervoeren en zelf in de oven leggen of minstens daarbij zijn. Dan weet ik zeker dat er respectvol met het lichaam wordt omgegaan.

 Ja Liz dat is waar, als het zover komt dan rijden we zelf wel..

Voorlopig ligt het ventje lekker te dromen nu, blaffen en grommen en hard rennen, ik denk nog maar even niet aan de dood als ik naar hem kijk nu.

Maar voor mij zijn er wel dingen duidelijker voor wat ik zou willen..

Vooral het wegbrengen...

 Ja als je t zelf kunt doen en een auto hebt is dat veel fijner. Ik weet nu het verschil.

Het moest toen snel en ik zag me niet met een dode hond in de fietskar rondrijden. Daar had ik m ook niet in en uit gekregen trouwens, hij was een stuk zwaarder dan mijn huidige honden.

Dus heel goed dat je er nu al over nadenkt, dat bespaart je wat narigheid later.

"  Ja als je t zelf kunt doen en een auto hebt is dat veel fijner. Ik weet nu het verschil.
 
Het moest toen snel en ik zag me niet met een dode hond in de fietskar rondrijden. Daar had ik m ook niet in en uit gekregen trouwens, hij was een stuk zwaarder dan mijn huidige honden.
 
Dus heel goed dat je er nu al over nadenkt, dat bespaart je wat narigheid later. "

Paddy, Finley (Kees)

 Zeker als ik zie hoe mijn broer en zijn vrouw nog steeds van slag er van zij na jaren, dan is het fijn dat je in je hoofd weet wat je wilt doen.

Je mag ten alle tijde je hond brengen, als je maar van te voren even belt, las ik.

 Momo mag dan in leeftijd nog niet hoogbejaard zijn maar ze gaat hard achteruit. De voedselallergie heb ik niet meer helemaal onder controle. De pijn in haar schouder na het minste beetje overbelasting. Haar gehoor gaat achteruit en over haar ogen begint een waasje te liggen al lijkt ze nog prima te kunnen zien. Ze ligt meer in de bench, vindt het al snel te druk allemaal en de laatste maand wordt ze steeds vocaler: veel kreuntjes, brommetjes, piepjes. En ja, natuurlijk is ze niet meer zo snel, kan niet meer zo hoog springen, kan niet meer zoveel hebben van anderen. Op sommige dagen lukt het haar niet meer om op de bank te springen als onze benen daarop liggen en dan moeten we echt even de benen aan de kant leggen voor haar.

Misschien gaat ze nog jaren mee.. en toch betrap ik me er op dat wanneer ik haar bench open doe en ze komt er niet uit zoals vroeger, ik even later toch de drang voel om even te gaan kijken of ze er nog wel is.

Pas maakte mijn jongste dochter zo'n opmerking.. dat ook zij stiekem soms even in de bench kijkt of Momo er nog wel is. (btw; die bench staat dus gewoon open als wij er zijn hé?) En dan het verhaal van Waldo... wat me toch echt raakte... Dan gaan bij mij de gedachten wel rond in mijn hoofd. De dag komt...

 Ik weet dat Faro niet meer dan een jaar heeft, ik hoop dat hij de vakantie naar Drente nog mee kan maken..in de fitheid die hij nu heeft.

Faro zijn darmen werken niet meer, nog een gedeelte wel, maar ik weet niet hoe het verder gaat.

Oh en geniet lekker van Momo, ik vind een oude hond hebben ook heel bijzonder, ik val er eigenlijk voor.

 Wat?

 Och yo hopen dat hij toch langer bij jullie kan zijn geniet van elke dag en elk moment 

 aah ja das een lang verhaal, maar zijn darmen doen het niet meer, hij kan niet meer zelfstandig poepen, verder is hij heel vrolijk, maar we weten als het begin van zijn darmen er ook mee ophouden dan is hij weg, dan kunnen we hem niet meer helpen met poepen, het helemaal zelf niet kunnen poepen is in een half jaar gebeurd, dus de berekening is dan makkelijk.

Is het anders dan zou het een wonder zijn.

Mijn lieve ventje is 18 december ingeslapen. Ben er kapot van. Hij is individueel gecremeerd en heb hem terug gekregen in een mooie urn. Zijn spulletjes staan er nog allemaal ik kan het nog niet opbergen. Ik praat tegen zijn foto hou zijn urn een paar keer per dag vast. Klinkt misschien voor sommige raar. Maar ik mis hem zo verschrikkelijk 

 Heel veel sterkte Petra.

T klinkt helemaal niet raar hoor. Gewoon doen wat goed voelt voor jou. Wie zegt dat hij je niet hoort?

 Heel veel sterkte,het klinkt niet raar,ik noem ze altijd onze hondenkindjes.

Het zou raar zijn als je hondje was ingeslapen en je de andere dag gewoon over ging tot de orde van de dag.

Het is moeilijk en verdrietig en je zit nu in de rouw.

Eens komt er een dag dat je met een glimlach en met weemoed in je hart terug aan hem zal kunnen denken.

Het moet een plaatsje krijgen en dat heeft tijd nodig.

 Petra, ik ben zo blij dat je schrijft dat je tegen zijn foto praat en zijn urn vaak even pakt. Want weet je, ik doe dat ook met Rocky. En ik dacht ook dat ik wat vreemd deed. 

We doen dus niet raar, we hebben met heel ons hart van onze hond gehouden en missen hem zo erg. Dat doet gewoon pijn.

Maar als ik terug denk aan het moment dat ik voor het eerst met hem naar het strand ging. Dat verrukte koppie van hem, mag ik echt daar naar toe rennen, echt , echt? Dan krijg ik vanzelf een glimlach op mijn gezicht en voel ik weer de blijdschap van dat moment. 

En zulke herinneringen zal jij ook krijgen en daar gaat zo'n troost van uit.

Ik wens je veel sterkte de komende tijd.

Mijn ouders hebben hun eerste kat na zijn overlijden begraven in het Amsterdamse bos.

De katten die volgde zijn allemaal bij de da ingeslapen, eentje bij de spoed weekeind dienst. We hebben ze ook daar gelaten.

Saartje ons hondje is bij de da ingeslapen, we hebben haar daar achtergelaten en da heeft haar naar het crematorium gebracht. As hebben we door hun laten uitstrooien. Kregen bericht wanneer het gedaan was.

Later hoorde ik dat je ook zelf je hond naar het crematorium kan brengen, dat wist ik dus niet.

Als het ooit met Bacchus zover is, wil ik hem zelf brengen en dan de as zelf ergens uitstrooien.

Hoe triest het ook is om een dier te verliezen en hoe zeer ik daar ook (stilletjes) bij meeleef, ik zou graag willen dat dit topic een informatief topic blijft waarin de mogelijkheden en de praktische gang van zaken wordt besproken na het overlijden van je geliefde huisdier.

Mijn eerste 2 honden zijn thuis ingeslapen. Die heb ik zelf naar het crematorium gebracht. De 1ste is daar uitgestrooid maar de 2de heb ik weer naar huis gehaald en toen ik er na een lange tijd aan toe was in de tuin uitgestrooid.

Met Rocky ging het helaas even anders. Die heb ik 's avonds bij de dienstdoende DA moeten laten inslapen. Het was heel onverwacht.

Ik kon hem daar laten maar ik heb hem mee naar huis genomen en in zijn mandje gelegd. De volgende ochtend naar het crematorium gebracht en na 2 dagen bracht de dame van het crematorium hem in zijn urntje bij mij thuis. 

Ik wil, dat als het mijn tijd is (ben nu 82 jaar), dat zijn as met mij mee gaat.

 Heel veel sterkte Petra we kennen dat gevoel bij mij al bijna 3j en ween nog veel voor mijn lieve queenie nog goed dat we lilly hebben die de leegte vult maar ze blijven voor altyd in ons hart sterkte verder 

 Je ontkomt er niet aan Liz, dat mensen die hun dierbare maatje zijn verloren, niet alleen de praktische dingen kunnen noemen. 

Zo'n topic roept ook emotie op. 

Dank jullie wel voor jullie steun. Dat doet me geweldig goed.

Ons hondje is thuis ingeslapen en we hebben haar laten meenemen door de dierenarts om gezamenlijk te cremeren. Ik hecht zelf veel meer belang aan herinneringen in mijn hoofd en foto's dan het hebben van een plekje of as, dus vandaar dat we kozen voor gezamenlijke crematie. We hebben ook geen wagen wat het al wat moeilijker maakt. 

Helaas is dat ook niet echt gelopen zoals ik het wilde, omdat ze in het weekend moest ingeslapen worden. Het was dus niet bij mijn vaste dierenarts en de dierenarts van wacht had het te druk voor een huisbezoek. Uiteindelijk hebben we dan een veearts gevonden die wel op een zondag wilde komen. Dit was duidelijk wel een echte veearts, die daar allemaal heel gemakkelijk over deed en dus niet zo respectvol was tegenover ons verdriet. Het lichaampje van ons hondje nam hij op bij haar pootjes en stopte hij ook gewoon in een plastic zak om mee te nemen. Niet echt waar ik zou voor kiezen.

Maar toch vind ik het goed dat ik het zo gedaan heb. Ik wilde haar echt niet langer laten afzien en tot maandag wachten en ik wilde haar ook absoluut thuis laten inslapen. Dat die dierenarts niet zo medelevend was tegenover ons daar heeft zij geen last van gehad. Voor haar is het allemaal snel gegaan. En hoe hij met haar omging nadat ze overleden was, maakt haar toch ook niets uit. Dat is alleen voor ons wat jammer.