Ik kan mijn reactieve hond niet uitlaten

Hoi allemaal,

Onze hond Quinty van 3 jaartjes jong is ongelofelijk reactief. Al vanaf dat we haar kregen als pup was ze angstig onzeker en reactief. We zijn toen gelijk met haar naar puppy cursus gegaan en naar de gedragstherapeut. Ze maakte toen vooruit gang, maar met 6 maanden heeft ze haar achterpoot gebroken en toen is alles mis gegaan.
Ons dametje is nu drie jaar oud en nog steeds geven we niet op.
We hebben nu een nieuwe gedragstherapeut die ons vooral heeft geleerd dat Quinty zich onzeker voelt en omdat ik geen leiderschap uitstraalt,ze juist dan extra sterk reageerd op voorbijkomende honden/mensen/fietsers etcetera.
Nu geloof ik oprecht dat we met deze nieuwe therapeut op de goede weg zijn. Je ziet dat Quinty zich zekerder voelt en minder uitvallen heeft. Alleen nu komt het probleem. ik zelf heb al 12 maanden niet meer met haar buiten gelopen. De reden.....ik kan haar niet houden als ze een uitval heeft en dat vind ik dood eng.
Zij is 30 kilo en ik ben 55 kilo.
Maar hetgene wat ik het aller liefste wil is mijn eigen hond uitlaten. Het is zo ongelofelijk frustrerend. Ik weet dat Quinty niks te kort komt maar toch voelt het alsof ik faal.
Een paar weken geleden deden we een trainingssessie met de nieuwe GT, ik was weken bezig geweest met het angst gevoel te overwinnen en ik keek er echt naar uit. Mijn man had eerst een tijd met haar gelopen zodat ze lekker moe was en vervolgens kreeg ik de riem. ik was er helemaal klaar voor. En mensenlief wat voelde dat heerlijk, om weer een hondenriem in mijn handen te hebben. Weer wandelen met mijn hond. Maar na 10 minuten ging het finaal verkeerd. Er kwam een hond onze richting op en terwijl ik haar probeerde de andere kant op te sturen ging ze frontaal in de aanval, ze schoot tussen mijn benen door, de GT kreeg de riem maar niet te pakken en uiteindelijk maakte ik een lelijke val en hield een gekneusde vinger over omdat ik me maar voor hield dat ik onder geen geding Quinty los mocht laten.
Wat baalde ik, alles was zo goed voorbereid, maar het feit blijft dat ik niet genoeg kracht hebt om haar te houden.
Nou weet ik dat er vreselijk veel soorten tuigjes e.d. zijn om controle te houden over je hond, sommige hebben we zelfs gehad in de afgelopen drie jaar, zoals de halte en gentle leider, maar daar gaat ze gewoon dwars door heen en ik wil haar geen pijn doen.
Wie weet een tip of suggestie met betrekking tot hulpmiddelen?

En ook ben ik heel erg benieuwd zijn of er mensen hier op het forum zijn die succes verhalen hebben over hun reactieve hond?
Wat heeft bij jullie geholpen?

Verdiep je eens in de BAT Training. Google maar eens,  misschien is dit wat voor jullie

Ik ben vorig jaar begonnen met BAT training en ben er enorm mee geholpen.

Voor mij is het een fijne manier van trainen omdat er niet gewerkt word met corrigeren.

Heb er een blog over bijgehouden van het moment dat we starten tot nu ongeveer.

Misschien heb je er wat aan.

http://dieselensky.jouwweb.nl/bat-training-diesel

Hier doen we ook aan bat.

Vind het zelf heel fijn en yara is veel relaxter (is ook erg onzeker).

Mbt het houden van de hond komt het in mijn beleving toch op de timing aan. 

Ze is al in een bepaalde staat een dan is er geen houden meer aan. 

Maar ik begrijp dat dat wel een groot probleem is. 

Lukt het niet om haar (op tijd) met iets heeeel lekkers mee te nemen, dus omdraaien? 

En de timing is dan dus heeeel erg belangrijk. 

Dus vóór ze in alle staten is al omdraaien. 

Qua hulpmiddelen heb ik geen ervaring mee, dus daar kan ik je niet mee helpen.

Ik zou het dan toch in een hulpmiddel gaan zoeken. Al is het maar omdat je onvermijdelijk in situaties komt waarin je de hond toch moet kunnen houden. Net tegelijk met een andere hond een hoek om komen, tja, dan is afleiden en andere training leuk, maar de fysieke veiligheid moet er dan eventueel ook zijn.

Een tuig met een ring voor op de borst. De U-lead paste niet goed bij mijn hond, maar je zou ook een ander tuig aan kunnen laten passen bij een kleermaker/schoenenreparatie winkel. Doordat de ring voor op het tuig zit, als de hond gaat trekken, trekt hij zichzelf schuin waardoor deze minder kracht kan zetten.

Of een hoofdhalster, maar honden vinden dat vaak minder prettig en dat moet ook aangeleerd worden.

ik begrijp je onmacht, maar wat zegt de gt daarvan ? je bent gaan wandelen met de gt... die heeft gezien dat het je moeite kost, kan zij geen hulpmiddelen aanbieden en het jou leren dat de hond volgt ?

ik ben herstellende van een verbrijzeld bekken, een jonge hond, zwaar in kiloos al, heb een u-lead gekocht en mee gaan wandelen, ongelooflijk, had niemand nodig, nu ben ik al zo ver dat een hunterlijn voldoende is, een lushalsband, de hond weet nu dat trekken taboe is, kan jouw gt jou niet leren hoe er om gegaan moet worden met een u-lead, anders eens een goede hondenschool opzoeken, want je mag er mee trainen op het veld, het is niet een illigaal hulpmiddel.

Kan je haar riem niet aan een goede stevige heupband bevestigen? Dan weet je in ieder geval dat ze niet los zal schieten. 

Mijn vriendin heeft door een ziekte weinig kracht in haar armen. Onze sterkste hond kan ze ook niet houden op sommige dagen en dan doet ze dus een heupband om. Mocht ze toch weg schieten (onverwacht een ree ofzo in het bos) dan kan ze de lijn loslaten zodat er geen blessures in haar handen bij komen. En de klap wordt opgevangen door een stukje elastische lijn op de heupband. Ze heeft wel een heel goede (voor canicrossen) die sterk genoeg is en niet in de rug snijdt. Maar het scheelt enorm in je zelfverzekerheid als je weet dat je hond er niet vandoor kan als je toch de lijn los laat. 

Ik zie ze hier trouwens ook wel eens met het perfect fit harnas en een politielijn.

Die lijn zit dan zowel aan de ring op de borst als aan de ring op de rug.

En 1 loopt er zelfs ook nog met een heupgordel bij, dus 3 dubbel.

Oh en knap trouwens dat je haar kostte wat het kost niet losgelaten hebt.

Valt ze ook echt aan als ze de kans krijgt? Of is het een 'alleen' een hoop dreiging?

Het lijkt mij dat je vooral met jezelf moet trainen.

In jouw verhaal klinkt veel angst door, op voorhand ben je al bang dat je het niet gaat redden, dat het fout zal gaan.

Maar met deze houding kun je nooit goed en rustig een hond uitlaten......of het er nu 1 van 10 of 30 kilo is.

.Dáár zul je mee moeten beginnen.....

Ik heb een hond van 60 kilo en als zij echt wil trekt ze mij natuurlijk zó over het asfalt.

Maar zo denk ik niet.

Ik wandel ontspannen en laat haar haar ding doen en als er iets aankomt, dan komt er iets aan. Hoeven we niks mee.

Dat straal ik ook uit( toneel lessen nemen) en de hond pikt dat dan ook op. 

Natuurlijk heb ik wel de riem dan( voor haar ongemerkt) korter ingenomen en met beide handen vast.

En bij de geringste neiging van haar om toch in de startblokken te gaan, is het een rustig nee en afleiden en/ of andere kant op lopen.

Klaar.

Ik visualiseer ook altijd : als er toch een spannende situatie aankomt, dan maak ik de beelden in mijn hoofd over de gewenste afloop en dan zie ik het voor me.

Wat jou bij dit proces ook kan helpen , is oefenen met andere honden.

Honden die een stuk kleiner en makkelijker zijn. En dan ervaren dat jij goed met een hond kunt lopen.

Zo kun je je zelfvertrouwen daarin opbouwen.

Het lukt inderdaad niet om haar mee te krijgen met wat lekkers. Als ze echt in een uitval zit dan krijg je gewoon geen contact meer met haar. Mee sleuren is dan de enige optie.

Eliane

Mijn man is niet met haar gaan hardlopen. Hardlopen en fietsen doen we zowiezo niet met haar omdat we haar adrenaline niet nog meer willen verhogen. Wat ik bedoelde is dat mijn man het eerste gedeelte van de trainingssessie met haar heeft gelopen.

De opmerking van de tweede lijn dat vind ik wel een hele goeie en zal ik zeker ook bij hem aankaarten, bij de volgende sessie.

Coby en Wanda

Veel mensen denken inderdaad dat het bij mij angst is.
Voor mij is het reëel denken. ik weet dat ik haar niet kan houden. En er hoeft maar 1 keer iets te gebeuren en ik kan haar kwijt zijn. Dat wil ik never nooit niet mee maken.

En het feit is nu dat ze nog teveel uitvallen heeft om buiten te gaan lopen met haar met de instelling "er gaat niks gebeuren"

Ik snap wel heel goed wat je bedoelt, want ze ziet mijn man wel als leider en mij wil ze buiten beschermen. ik hoor wel bij haar maar ben niet haar leider. Dit moet ik veranderen, maar dat is iets wat ik heel lastig vind.

Geen idee of je dat handig vind maar ik vind een jachtlijntje met stop heel fijn kan haar net wat meer sturen enzo met die lijn 

Bij ons heeft speuren trouwens ook erg veel goeds gedaan voor het zelfvertrouwen van de hond. 

Ik zeg niet dat het een wondermiddel is, maar misschien wel een geschikte optie om samen bezig te zijn en ondertussen aan de samenwerking te werken tussen jullie en het zelfvertrouwen een boost te geven. 

Ook train ik prive met mijn hond hoopers.

Hier is dus geen afleiding en zijn we samen bezig. 

Misschien leuke opties om gecontroleerd weer wat te kunnen ondernemen samen buiten de stressvolle dagelijkse wandelingen? 

Al een unit geprobeerd? Een tuig met ringetje op de borst? Ik ben normaal niet voor hulpmiddelen ... (Al is een halsband/gewoon tuig elgenlijk ook een hulpmiddel). 

Verder ben ik het eens met mijn voorgangers en is BAT misschien iets voor jullie. 

Mag ik vragen wat voor hond je hebt? 

Verder denk ik dat je je GL/Halti niet goed afgesteld had staan. Ze zouden daar namelijk niet doorheen moeten kunnen trekken. Wanneer je er een extra lijn aan vastmaakt en hij goed strak zit dan gaat hun hoofd namelijk scheef en kunnen ze niet volle kracht vooruit.  Wanneer ze het doen gewoon dat lijntje pakken en hun hoofd sturen. 

Ik snap dat je een hulpmiddel wilt want het doet gewoon zeer op een gegeven moment. Mijn hond zit in de beste tuigen enzovoort en dat houdt haar allemaal wel maar mijn arme armpjes af en toe  Weeg dan wel 7 kilo zwaarder dan jou maar die maken het verschil niet. Niets trouwens, ik heb mijn hond volwassen kerels omver zien trekken. 

En daar heb je eigenlijk wel het punt.. Jij wilt haar geen pijn doen maar ondertussen doet ze jou wel fysiek pijn omdat ze eigenlijk denkt dat jij dat allemaal nodig hebt die "bescherming". Door bang (of realistisch) te zijn en te denken dat je het allemaal niet kan voed je het alleen maar.  Als ik jou was zou ik dus in de sportschool te vinden zijn om fysiek veel sterker te worden, je hond ingesnoerd met whatever laten lopen en het gewoon niet meer accepteren. Het is tijd dat zij volgt en niet meer jij.

Want als we het op realistisch houden dan is het nog dat jij een instelling hebt van 'dit kan niet' en zo onbewust je hond de ruimte geeft om de situatie naar eigen poot te moeten zetten. Jij straalt immers uit dat je het niet aan kan dus iemand moet het doen. Vergis je namelijk niet er zijn weinig mensen die als het er echt op aan komt fysiek wat tegen hun hond in te brengen hebben. Ik in ieder geval niets. Neemt niet weg dat ik het koste wat het kost zou proberen. En dat weet mijn hond, geen grappen. 

ALs 60 kg eigenaar met 50 kg honden, sluit ik me aan bij S&F: de uitstraling zul je pas hebben als je ook het gevoel hebt dat je het kan hanteren. En soms is daarbij een hulpmiddel nodig. Een goede GT zal dat ook erkennen en inzetten wat op dat moment voor de baas/hond combinatie noodzakelijk is.

Als ik met beide honden loop, loopt 1 ervan vaak aan de halti. Ik kan hem dan beter hanteren en hij doet mij minder pijn. 

Val jezelf niet te hard dat het je nog niet lukt. Het is ook moeilijk, zeker met zo'n sterk exemplaar aan de lijn. Ik had laatst mijn vinger uit de kom (niet door de hond) maar kon dus minder makkelijk de lijn goed vasthouden. Reken maar dat hondlief dat merkte en zich minder netjes ging gedragen. 

Je hebt ook wel pech met een hond die op zo'n jonge leeftijd al toonde moeite te hebben met soortgenoten. Een van mijn honden valt ook uit soms (de andere gelukkig niet meer) maar bij mij kwam het een stuk later en heeft het een andere motivatie. Want dat valt mij wel op: het is echt complex wat er gebeurt, terwijl het heel vaak over 1 kam wordt geschoren. Mijn hond blijkt bijvoorbeeld helemaal niet onzeker, die is soms gewoon bloody pissed in wat hij ziet als ongepast gedrag van andere honden (te snel op hem afkomen, zomaar in de straat zijn komen wonen zonder zijn toestemming: bij hem is het deels territorium gebonden. Erg komisch: zodra ik met hem naar een GT toe ga op ander terrein dan zijn eigen valt hij niet meer uit. Zelfs als we situaties nabootsen die geheid een trigger zouden zijn hier in de omgeving, is hij gewoon ontspannen en rustig. En dan echt dingen als een herder naast de fiets, een uitvallende hond op 1 mtr afstand etc) 

Het is een puzzel om te ontdekken wat er aan de hand is en hoe je het het beste oplost. Heel eerlijk: ik heb mij erbij neergelegd dat het nooit helemaal over zal gaan. Maar het is te beheersen nu en we zien wel hoe ver we komen. 

Wat misschien nog wel helpt: Patricia McConnell, een amerikaanse GT, kocht zelf een border collie pup en die bleek bij 8 weken panisch voor vreemde honden. Met heel veel werk en toewijding is dat een heel stuk beter geworden. Maar ook haar, ervaring GT en trainster, heeft dat jaren gekost. Ze schrijft erover op haar blog en volgende jaar publiceert ze er een boek over. Hier is een voorbeeld van haar blog: http://www.patriciamcconnell.com/theotherendoftheleash/dog-dog-aggression-puppies-and-intensive-sniffing

Ze heeft ook een handzaam boek geschreven "Feisty Fido" waar ik best veel aan heb gehad en ze heeft 1 van de beste hondenboeken ooit geschreven in mijn mening: "the other end of the leash", helaas nog steeds niet in het Nederlands vertaald. 

Voor wat betreft de fysieke activiteit ben ik het niet eens met Eliane: honden kennen net als mensen een "runners high" (bron: http://www.patriciamcconnell.com/theotherendoftheleash/dogs-and-people-both-achieve-the-runners-high )

Dat wil zeggen dat bij fysieke belasting, met name bij draven over wat langere tijd, er stoffen in de hersenen vrij komen die een gevoel van welbevinden geven en rust. Dat je een hond fysiek niet uitgeput krijgt - nou ja, het kan maar niet makkelijk - heeft niks te maken met dat een hond wel een voldaan en ontspannen gevoel zal krijgen van "poten strekken". 

Ik snap ook niet zo goed waar het hele verhaal van adrenaline opbouwen door fysiek bezig zijn nu vandaan komt. Als ik naar mijn honden kijk (Siberische husky's) dan zijn ze inderdaad druk en "opgeladen" van enthousiasme als ze mogen gaan werken. Maar zodra we goed en wel op pad zijn is dat weg. Na afloop zijn ze rustiger. Spot bijvoorbeeld is heel "reactief" op snel bewegende dingen. Daar wil hij achteraan. Dat kunnen hazen zijn, maar soms ook fietsers of een wegwaaiend blaadje. Kan hij zich regelmatig even uitleven, dan is de reactiviteit aan de lijn een stuk minder en OOK de reactiviteit naar andere honden. Dan kan hij echt ineens rustig langs een hond aflopen die de dag ervoor nog een trigger was om moeilijk te gaan lopen doen. 

Ik moest ook wel lachen: ik trainde een keer bij "Calming signs" een hondenschool volgens de Turid Rugaas leer. Kreeg ik te horen "goh, een husky die niet trekt. En hij negeert de kat, wat knap" Dus ik zeg "ja hij heeft vanmorgen al met mij en de step door het bos lopen crossen een uurtje of twee" Ze vielen echt even stil.... Want volgens hun is dat dus inderdaad juist niet goed en levert het alleen adrenaline op. Maar in mijn ervaring, bij mijn honden werkt het anders. De kriebels moeten soms echt even uit de poten gelopen worden. Mijn advies: kijk naar je hond en test het eventueel uit. Wel iets om mee te nemen: een hond naast de fiets die een andere hond nadert, doet dat in een rechte lijn en met vaart. Dat is in potentie wel een bedreigende situatie voor de andere honden. Ik laat mijn honden naast de fiets of voor de step nooit op andere honden afrennen. Ik stop en wandel erlangs. Dat is een stuk prettiger voor beide partijen. 

Ik heb een zeer reactieve Boxer, die ook enorm sterk is..

Ik ben me aan het verdiepen in BAT en probeer daar op te trainen. Ook ben ik met haar gaan speuren en doen we veel hersenwerk.

Moet zeggen dat het al een stuk(je)beter gaat en ik het effect van de speurlessen begin te zien. De combinatie van BAT en speuren is super.

Ookal ben ik er met haar nog lang niet, we vieren elke kleine overwinning, als ze bijvoorbeeld op hele grote afstand naar een hond heeft kunnen kijken, zonder uitvallen, en ze draait haar kop naar mij, roep ik terug en vieren we feest omdat ze het zo knap gedaan heeft..

Verder probeer ik haar zo veel mogelijk uit situaties te houden die ze moeilijk vindt, ik ga niet naar een hond toe lopen onder het mom, anders leert ze het nooit, heeft namelijk helemaal geen zin, sterker nog, je maakt het waarschijnlijk erger.

Zoek Monique Bladder (CBAT) maar eens op, zij heeft veel zinnige artikelen over reactieve honden geschreven.

Ik las hierboven dat men een heupgordel aanraadt, ik zou dat zelf met mijn vreselijk sterke hond nooit durven, als ze uitvalt, schiet ze ineens vooruit, de kans dat je jezelf bezeerd lijkt me vele malen groter..

Dat ben ik met je eens; ik heb wel een heupgordel en gebruik hem soms ook, maar je moet wel weten hoe je klappen op kunt vangen door je heupen als het ware vast te zetten. 

(anecdote: ik zat een keer in de auto en er stak een kat over. Gegarandeerd dat Spot daar op af zou vliegen. Instinctief merkte ik dat ik direct mezelf "vast" zette door de spieren rond mijn bekken aan te spannen. Over geconditioneerd zijn gesproken... ) 

Een bungee stuk in/aan een lijn kan ik wel aanbeleven: dat helpt echt klappen opvangen en geeft net wat meer tijd aan jou om te reageren. Nadeel is dat je lijn dus wat langer is. Is ook even wennen. Belangrijkste is; heb vertrouwen in het materiaal dat je gebruikt: als je loopt te denken "als de lijn maar niet knapt" neem dan een stevigere lijn of een dubbele musketon oid. 

Wat hulpmiddelen betreft: ik ben daar zeker niet op tegen, mits deskundig gebruikt en aangeleerd.

Het juiste hulpmiddel voor het juiste probleem; niks mis mee.

En als een an to trek tuig het verschibetekent tussen uitgelaten worden of veroordeeld blijven tot de tuin , dan weet je mijn antwoord.

Niet dat dit hier aan de hand is, maar ik ken genoeg mensen die lichamelijk even een blessure oid hebben en dan de volle kracht van hun hond even niet aankunnen. 

Dan is het zoeken wat het beste werkt, zodat zwél weer veilig hun hond kunnen uitlaten en ook weer heelhuids thuiskomen.

In jouw geval komt daar nog een stukje angst bij.

Maar kwa anti trek tuig: laat je goed adviseren door je gt en kijk om je heen wat er aan anti trek middelen zijn: het tuig met de ring aan de zijkant, onderkant of voorkant van de hond is heus een prima middel. Doet niemand pijn maar je trekt de hond voldoende uit balans om hem weer de gewenste richting op te krijgen.

Gentle leader en halti gaan een stuk verder en trekken de snuit de gewenste kant op. Vereist zeker deskundige begeleiding en een dubbele lijn( 1 aan halti en 1 aan halsband)

Dit soort middelen zouden jou zeker kunnen helpen om met minder kracht toch de hond onder controle te hebben.

Heupgordel, riem vastmaken aan je middel: echt niet doen: kan serieuze rugletsel opleveren!

" Ik zie ze hier trouwens ook wel eens met het perfect fit harnas en een politielijn.
Die lijn zit dan zowel aan de ring op de borst als aan de ring op de rug.
 
En 1 loopt er zelfs ook nog met een heupgordel bij, dus 3 dubbel.
 
Oh en knap trouwens dat je haar kostte wat het kost niet losgelaten hebt.
 
Valt ze ook echt aan als ze de kans krijgt? Of is het een 'alleen' een hoop dreiging? "

Yara

 Ik wou dit net zeggen!

Hier een tijdelijke herplaatser in huis die mensen aanvalt...

(LLang verhaal maar gaat goed komen met deze hond)

Ik loop zo ook met deze hond.

Een perfect fit harnas wat op 2 punten vast zit. En dan een halsband die niet los kan schieten aan de heupgordel.

Nu ben ik sterker dan deze hond en laat deze hond zich makkelijk over blaffen Door mij.

Maar stel dat. Nou dan ga ik gewoon met me dikke reet op de grond zitten. 

Krijg me dan maar eens van me plek...

Ik wil toch nog even terugkomen dat ik....een uitzondering ben, nee natuurlijk niet, ik heb de u-lead gebruikt, en mijn hond heeft er geen fysieke pijn van gehad, er lopen honderden honden tegenwoordig met een tuigje om, dat mag wel ? Het enigste verschil is dat de ring de lijn voor de voorborst zit, dan trekken ze niet, willen ze trekken dan raken ze uit balans, geen getrek dus geen fysieke pijn, zou ik een halsband om doen dan zou de hond wel trekken, en is dat voor een hond een zware belasting van de nek, okee mijn hond heeft nimmer getrokken, de jonge hond dan, vanaf pup heb ik het gedrag aangeleerd, niet trekken, de U-lead heb ik gebruikt voor mijn veiligheid en ook voor de hond natuurlijk, zou ze trekken dan zou ik haar los hebben moeten laten, nu zeven maanden en een gewone hunter halsband, geen getrek als ik met haar wandel, de u-lead is een hulpmiddel, die hoef je niet altijd te gebruiken, ruim een maand gebruikt en gezien dat ze niet trekt, om en om gedaan en nu voor altijd een lushalsband.......je moet ook aan je eigen veiligheid denken......heb je een chihuahua, dan is het toch even wat anders, en dan nog, ik zie dat de chihuahua ook een tuigje om hebben, met het verschil dat de ring boven op zit......wat weegt zo,n klein hondje 1500 gram ? Die van mij weegt nu 55 kilo, daar moet je toch niet aan denken dat tie met je er vandoor gaat......veilgheid voor alles, voor de hond voor jezelf en medemens...

 Nee geen gedragsproblemen, maar een jonge hond die nog van alles moet ondervinden, indrukken ga maar door, veiligheid voor alles, en je weet nog niet exact hoe de hond reageert op situaties.....geen moment mijn hond pijn gedaan, zelfde als een gewoon tuigje waar de ring bovenop zit...