Ik mis mijn pup

klopt....

En daarom doe je er goed aan om het idee van een hond hebben

uit je hoofd te zetten.

zet er een punt achter..., voorlopig althans...

Een hond, en ieder ander levend wezen, neem je voor het leven...

Ik word er zo moe van....

er word in mijn ogen veel te vaak een hond 'genomen' om bepaalde behoeftes en leegtes op te vullen...

Draai het eens om...,

* Wat heb jij een hond te bieden....?

* Kun je hem zonder twijfel geven wat hij nodig heeft voor laten we    zeggen de aankomende 15 jaar ?

* Zul je altijd van hem houden en behouden, no matter what ?

( dus ook wanneer er, zoals zo vaak ,

er 'íneens' z.g problemen om het hoekje komen kijken...)

Pas wanneer je de laatste twee vragen volmondig met ja!!! kunt beantwoorden vind ik dat je er misschien ooit weer over na kunt denken...

en tot die tijd...

kom tot rust, zoek een leuke hobby, ga idd wandelen met asielhonden, word hondenoppas, ga bij een opvangstichting werken.....

er zijn genoeg leuke, zeer bevredigende dingen te vinden....

Maar laat het vervullen van je eigen behoefte nooit en te nimmer ten koste van een ander levend wezen gaan...

" klopt....
En daarom doe je er goed aan om het idee van een hond hebben
uit je hoofd te zetten.
zet er een punt achter..., voorlopig althans...
Een hond, en ieder ander levend wezen, neem je voor het leven...
 
Ik word er zo moe van....
er word in mijn ogen veel te vaak een hond 'genomen' om bepaalde behoeftes en leegtes op te vullen...
Draai het eens om...,
* Wat heb jij een hond te bieden....?
* Kun je hem zonder twijfel geven wat hij nodig heeft voor laten we    zeggen de aankomende 15 jaar ?
* Zul je altijd van hem houden en behouden, no matter what ?
( dus ook wanneer er, zoals zo vaak ,
er 'íneens' z.g problemen om het hoekje komen kijken...)
 
Pas wanneer je de laatste twee vragen volmondig met ja!!! kunt beantwoorden vind ik dat je er misschien ooit weer over na kunt denken...
 
en tot die tijd...
kom tot rust, zoek een leuke hobby, ga idd wandelen met asielhonden, word hondenoppas, ga bij een opvangstichting werken.....
er zijn genoeg leuke, zeer bevredigende dingen te vinden....
 
Maar laat het vervullen van je eigen behoefte nooit en te nimmer ten koste van een ander levend wezen gaan... "

esther

 Super antwoord!

 dankjewel ! 

" klopt....
En daarom doe je er goed aan om het idee van een hond hebben
uit je hoofd te zetten.
zet er een punt achter..., voorlopig althans...
Een hond, en ieder ander levend wezen, neem je voor het leven...
 
Ik word er zo moe van....
er word in mijn ogen veel te vaak een hond 'genomen' om bepaalde behoeftes en leegtes op te vullen...
Draai het eens om...,
* Wat heb jij een hond te bieden....?
* Kun je hem zonder twijfel geven wat hij nodig heeft voor laten we    zeggen de aankomende 15 jaar ?
* Zul je altijd van hem houden en behouden, no matter what ?
( dus ook wanneer er, zoals zo vaak ,
er 'íneens' z.g problemen om het hoekje komen kijken...)
 
Pas wanneer je de laatste twee vragen volmondig met ja!!! kunt beantwoorden vind ik dat je er misschien ooit weer over na kunt denken...
 
en tot die tijd...
kom tot rust, zoek een leuke hobby, ga idd wandelen met asielhonden, word hondenoppas, ga bij een opvangstichting werken.....
er zijn genoeg leuke, zeer bevredigende dingen te vinden....
 
Maar laat het vervullen van je eigen behoefte nooit en te nimmer ten koste van een ander levend wezen gaan... "

esther

 Ik vind je vragen een beetje onredelijk. Je kunt geen 15 jaar in de toekomst kijken. Wat als je nu een goede baan hebt, maar deze onverhoopt verliest? Wat als je een auto-ongeluk krijgt, en je vanaf je neus naar beneden verlamt raakt? Of nog ergens, overlijdt?

NIEMAND kan met 100% zekerheid zeggen dat hij of zij over vijf, tien of vijftien jaar in dezelfde situatie zit als nu. Dat is gewoon onredelijk.

Maar goed, daar gaat de discussie natuurlijk niet over :P Ik wilde gewoon even wat perspectief schijnen op wat je zegt. Overigens vind ik het verder ook een super antwoord Wat je zegt klopt natuurlijk als een zwerende vinger. Maar ze noemen "onmacht" niet voor niets onmacht..

 Nee niets onredelijk......je schaft een pup aan niet voor even, het is voor het leven, ook als het tegen zit....ik heb bams aangeschaft met acht weken, na dat ze drie maanden was kwam ik alleen te staan, herplaatsen ? Kwam niet bij me op, hoewel ik niet wist of ik haar goed te eten kon geven , haar gehouden , en nog blij dat ik haar nimmer hebt weggedaan, nu Ogin......een ongeluk gekregen nadat Ogin twee weken bij me was....dicht tegen een dwarslezing aan, verbrijzeld bekken 15 weken plat, moest naar een verpleeghuis, had immers bams ben dus thuis gebleven, ogin terug naar de fokker......nu is ogin weer terug en al weer 8 weken bij  me, ook ik wist niet of ik wel voor dr kon zorgen, maar wat hier binnen komt gaat er niet meer uit, even kan het tegen zitten, een jonge meis zoals jij Cindy, dacht altijd dat je flexibel zou zijn....ik ben veel ouder, dacht...kom ik er boven op ? Ogin daar heb ik mijn best voor gedaan om haar te krijgen, met twee weken had ik al mijn keuze gemaakt.....ze was hier met 7.5 week, en blijft hier tot haar dood, zit het even tegen, je had hulp kunnen vragen die je de pup even uit handen had genomen, dan had je er niet alleen voor gestaan, maar je hebt de raad die vele je toen gegeven hebben in de wind geslagen, dus wat nou ik had al zoveel liefde voor de pup ? Als dat zo was, had je de pup niet terug gebracht maar gehouden en de hulp aangenomen die menigeen je heeft aangeboden.

Het is misschien wat hard Cindy, maar blijf niet hangen in de slachtofferrol, de pup heeft nu een veilg tehuis gekregen, leg je er bij neer.....als je graag met honden aan de gang wilt gaan, dierenasiel, die willen graag wat hulp hebben....en wie weet over een aantal jaren kom jij daar een vriendje tegen die jij rustig kan opvangen....en zie je er niet meer tegen op om een hond een goed tehuis te geven.....

Ik zie hier duidelijk een schreeuw om hulp. 

Je verdiepen in Cindy, het gaat niet goed met haar. Met het verliezen van haar oude hond, (en haar moeder 3 jaar geleden) lijkt het alsof de vaste vloer onder haar voeten is weggehaald, een val in het diepe.

Hoe hard kan je dan zijn, zo over haar te oordelen. Alles wat ze deed, was weer terug proberen op haar 2 voeten te krabbelen. Is niet gelukt met de pup.

De pup heeft weer een ander huis, totaal geen probleem voor de pup, die is flexibel. Ze heeft hem niet mishandelt, of pijn gedaan.

Ik vind sommige echt heel hard in hun oordelen. 

Soms moet je iets zelf meemaken, om te weten hoe het voelt.

Ik was 17 en erg dowm. Mijn paard, was mijn overlever. Hij moest helaas afgemaakt worden, ongeneselijk ziek. Een paar maanden later, ben ik volledig ingestort. Mijn houvast, mijn vriend, mijn maatje, mij alles, was weg.

Ik snap wel dat je een pup in huis hebt genomen omdat je de vorige hond zo mist. Jammer dat je hem zo snel al hebt teruggebracht maar als je het echt zo zwaar had heb je wel de juiste keuze gemaakt.

Als je er alleen voor staat dan is een pup toch een stuk lastiger dan wanneer je de zorg kunt delen. En je kunt vooraf alles mooi bedenken en plannen maar de werkelijkheid kan toch anders zijn dan verwacht. Je hebt in het belang van jezelf en de pup gehandeld dus niet schuldig over voelen. Neem de tijd om alles te verwerken en in de toekomst is er dan vast wel weer een keer ruimte voor een nieuwe hond.

Dankjewel suzanne en jelka dat jullie je een beetje in mij verplaatsen.sommige oordelen zijn inderdaad hard.ik voel me al rot genoeg en ze doen er nog een schepje bovenop want ja ze staan in mijn schoenen en weten precies waarom ik de keuze heb gemaakt toby te herplaatsen.niet dus.

Ik denk dat het goed is dat de pup nu weg is. Je moet eerst even aan jezelf werken voordat je voor een ander dier kan zorgen. 

Je hebt het steeds over dat je dat schattige pupje mist, maarja alle pups zijn schattig. En je moet een pup niet houden omdat die schattig is. Want schattig betekend niet dat je hem een goede toekomst kan geven. Je pup heeft nu een goed nieuw thuis. Nu moet je verantwoordelijkheid nemen voor je beslissingen en niet teveel in de slachtofferrol blijven hangen. 

Van wat ik lees op het forum heb je er volgens mij nood aan om met iemand te praten. Ik denk niet dat die plaats op het forum is, maar ik zou een professioneel iemand zoeken die je kan helpen met je gevoelens. Het is niet niks om je maatje kwijt te raken, en terwijl je daarmee zat heb je niet zulke slimme beslissingen genomen. Ik vind de woorden "dat je gewoon niet spoort" onzin. Sorry maar dat zeg je gewoon niet. Maar dat je niet lekker in je vel zit lijkt me wel duidelijk. Dat is niets om je voor te schamen, maar wel iets om mee aan de slag  te gaan. 

Ik wil je heel veel sterkte wensen. En alsjeblieft ga naar iemand die je kan begeleiden :)

Tja, dit dus.....er zijn mooie therapievormen voor om kwellende gedachtes en trauma te ondersteunen, zoals Bach bloesemtherapie. Voor de rest maak ik er maar geen woorden meer aan vuil.

" Ik zie hier duidelijk een schreeuw om hulp. 
 
Je verdiepen in Cindy, het gaat niet goed met haar. Met het verliezen van haar oude hond, (en haar moeder 3 jaar geleden) lijkt het alsof de vaste vloer onder haar voeten is weggehaald, een val in het diepe.
 
Hoe hard kan je dan zijn, zo over haar te oordelen. Alles wat ze deed, was weer terug proberen op haar 2 voeten te krabbelen. Is niet gelukt met de pup.
 
De pup heeft weer een ander huis, totaal geen probleem voor de pup, die is flexibel. Ze heeft hem niet mishandelt, of pijn gedaan.
 
 
Ik vind sommige echt heel hard in hun oordelen. 
Soms moet je iets zelf meemaken, om te weten hoe het voelt.
 
Ik was 17 en erg dowm. Mijn paard, was mijn overlever. Hij moest helaas afgemaakt worden, ongeneselijk ziek. Een paar maanden later, ben ik volledig ingestort. Mijn houvast, mijn vriend, mijn maatje, mij alles, was weg.
 
 
  "

Suzanne en Luca

 Heel veel begrip voor je , dat zal een moeilijke tijd voor je zijn geweest, heeft een ieder dat niet mee gemaakt ? ben zelf mijn ouders en twee zusjes kwijtgeraakt, en heb mijn honden ook ten grave moeten brengen, er is altijd een excuus voor moeilijke tijden, en oordelen is wel zo makkelijk, ten goede en ten kwade......de pup is terug, heeft een goed huisje gevonden, ga bij jezelf ten rade en zoek hulp voor het verlies, doe wat met de ervaring die je nu hebt gehad, hoe moeilijk dat ook is, wie weet als je naar het asiel gaat en vrijwilligers werk daar ga doen, al is het maar een x in de week dat je veel voldoening daar bij kan hebben

" Ik zie hier duidelijk een schreeuw om hulp. 
 
Je verdiepen in Cindy, het gaat niet goed met haar. Met het verliezen van haar oude hond, (en haar moeder 3 jaar geleden) lijkt het alsof de vaste vloer onder haar voeten is weggehaald, een val in het diepe.
 
Hoe hard kan je dan zijn, zo over haar te oordelen. Alles wat ze deed, was weer terug proberen op haar 2 voeten te krabbelen. Is niet gelukt met de pup.
 
De pup heeft weer een ander huis, totaal geen probleem voor de pup, die is flexibel. Ze heeft hem niet mishandelt, of pijn gedaan.
 
 
Ik vind sommige echt heel hard in hun oordelen. 
Soms moet je iets zelf meemaken, om te weten hoe het voelt.
 
Ik was 17 en erg dowm. Mijn paard, was mijn overlever. Hij moest helaas afgemaakt worden, ongeneselijk ziek. Een paar maanden later, ben ik volledig ingestort. Mijn houvast, mijn vriend, mijn maatje, mij alles, was weg.
 
 
  "

Suzanne en Luca

 Mee eens! 

Als ze nou verkondigde morgen een nieuwe pup aan te schaffen snap ik alle reacties.

Maar dat lees ik nergens. 

Ze deelt alleen haar gevoel en als je daar niets mee kan ook prima, maar niet nodig om haar nog even verder de grond in te stampen.

Cindy. hang een briefje op in de supermarkt. waarop je aanbied om een hond uit te laten. zet er wel de tijden bij dat het jou schikt. dan heb je wel de lusten maar niet de lasten . er zijn zat mensen die hier om zitten te springen , bijvoorbeeld oudere mensen. doen!!!!! Hein.

Lekker kort door de bocht willemijn dat ik toby wel had gehouden als ik ook maar wat liefde voor hem had.zo'n klein pupje in je armen daar wordt je wel gek mee...en ik denk nu niet yes dat rotbeest is weg.in tegendeel.het was een pup.niks mis mee.super schattig.maar heb het iets onderschat.als ik niet al gek met hem was zat ik er niet zo mee als nu.maar ik ga verder met mn leven.zolang ik af en toe hopelijk nog hoor dat toby het goed heeft ben ik al blij.dus nee mensen heb geen professionele hulp nodig.treuren dat het niet gelukt is met de pup mag ik best even.morgen nieuwe week en die ga ik met frisse moed beginnen al vergeet ik toby niet.

 Hier zit meer achter dan alleen treuren... Je opent vijf topics... 

Ik ga mee met Doortje en Paddy's Mate. Professionele hulp is ook niks om je voor te moeten schamen, ik denk dat iedereen hier wel eens op een punt in hun leven kwamen dat alles gewoon wat minder ging. Bij de een gaat dat vanzelf over, maar de ander heeft daar nou eenmaal wat hulp bij nodig. En dat is helemaal niet erg. 

Heb je wel eens gedacht aan bijvoorbeeld een (het liefst twee, want het zijn groepsdieren) konijntje? Of misschien ratjes? Dat zijn ook heerlijke vriendjes, maar minder zwaar om op te voeden en te verzorgen dan een pup. 

Je mag prima treuren, dat is juist goed. Maar je hoeft je ogen ook niet te sluiten voor professionele hulp om je weer een richting op te wijzen. Zo te lezen vanuit je andere topics heb je best wat achter je kiezen.

Graag gedaan.

 Ik maak me echt vreselijke zorgen om je! 

Misschien verkeerd, maar ik moet aan mezelf denken toen. 

Ik heb uiteindelijk hulp gekregen en na een lange weg er weer boven op gekrabbelt.

Er is altijd een weg om er uit te komen, ik hoop dat je je weg vind en als echt nodig ergens hulp ga vragen. 

"  Heel veel begrip voor je , dat zal een moeilijke tijd voor je zijn geweest, heeft een ieder dat niet mee gemaakt ? ben zelf mijn ouders en twee zusjes kwijtgeraakt, en heb mijn honden ook ten grave moeten brengen, 

Willemijn, baasje van Bamse......en Ogin

 Wat een hoop verdriet! 

Ik vind dat je de goede keuze hebt gemaakt. Niemand neemt een hond met het idee dat ze hem weer weg moeten doen, natuurlijk dacht jij van tevoren ook dat je hem 15 jaar lang alle liefde en zorg zou geven die hij nodig had, maar de praktijk pakte anders uit. Er zijn ook topics geopend op het forum waarbij ik denk 'ga alsjeblieft voor herplaatsing' maar die mensen blijven zich vastklampen aan hun hond, en dat is niet in het belang van het beestje. Jij hebt herkend dat de situatie voor geen van jullie beiden goed was en hebt - hoe pijnlijk ook - het volwassen besluit genomen om de pup terug te brengen. Klaar, afgedaan. 

Overigens denk ik wel dat je wel degelijk hulp kunt gebruiken, maar dat wil niet zeggen dat je ook meteen een probleem hebt. Ik denk alleen dat je er baat bij kan hebben om gewoon met iemand te praten. Het is namelijk niet alleen de pup waar je om treurt, er zit heel veel in je verleden natuurlijk. Het feit dat het je zo ontzettend zwaar viel om voor een pup te zorgen geeft dat al aan; pups zijn veel werk maar het viel je wel echt héél zwaar, terwijl je niet op me overkomt als iemand die snel het bijltje erbij neergooit (ondanks je besluit denk ik dat je een volhouder bent). Probeer het eens, het kan nooit kwaad een gesprek met een professional aan te gaan, je kan er alleen maar op vooruit gaan :)

Nee, dat klopt helemaal,

niemand kan in de toekomst kijken, ook ik niet...

er zullen in ons leven altijd onvoorziene omstandigheden blijven waarin we soms genoodzaakt zijn ons daarin te schikken.

Dus daar ben ik het zeker met jou eens hoor...

MAAR... het gaat natuurlijk om de intentie waarmee je een hond in huis neemt..., en ik vind dat die vragen toch minimaal de basis moeten zijn.

Het gaat bij de aanschaf van een hond nu eenmaal niet alleen om "ik wil het zo graag"..,

en liefde geven alleen is niet genoeg...

Ik denk dat er genoeg mensen alleen al op HP zijn, ook jij,

( alle respect daarvoor overigens..), die de nodige hobbels met hun viervoeters al hebben moeten overwinnen, zich aan hebben moeten passen omwille van hun hond(en)...

En in mijn ogen is dat pas echte liefde....

In voor en tegenspoed...

En nee... dit is absoluut geen sneer naar Cindy...

maar ik denk wel dat je in algemene zin kunt zeggen dat je mentaal

'klaar' moet zijn om een hond op te voeden en te geven wat hij nodig heeft..,

en zover ik in kan schatten is het nu gewoon nog niet het moment...

"  



Pff....inderdaad .....zeg je blijft erover zagen.

Cindy heb je niks anders te doen dan wéér over je weggedane pup te posten?

Is dit dan misschien een schreeuw om aandacht ? Dan denk ik dat ge hier bij vele dierenvrienden niet heel veel begrip gaat krijgen.

Pup is weg.
je wilde het zó
einde verhaal
en kijk vooruit nu , doe iets met je leven zonder huisdier.

"

Anny en Lance

 Jij kunt er slecht tegen als mensen rouwen he?

Dat je hem mist is heel begrijpelijk. Er zou júist iets mis zijn als je hem niet zou missen!

"  Jij kunt er slecht tegen als mensen rouwen he? "

Paddy's Mate

 Rouwen is iets anders als 3 topics openen net 1 en het zelfde onderwerp.

Spijt van pup...

Heb ik er goed aan gedaan.

En nu dit topic weer...

Dat is gewoon aandacht vragen.

Het kan altijd gebeuren dat het op eens of andere reden niet werkt. Echt daar alle begrip voor.

Maar ik zie hier nu 5 topics waar in iedereen allerlei tips geeft.

Bijv ga eens langs bij het asiel. Ga met iemand praten. Zoek een leuke hobby. 

Goede tips waar ts wat mee kan. Maar vervolgens niets mee doet.

Dus ja dit is aandacht vragen...

En heeft niets te maken met rouwen. 

Want rouwen oke maar neem even voirbeeld aan bijv nadine.

Die had het heel zwaar. Ook lang getwijfeld en kijk nu eens: leuke verhalen. Grappige foto's.

Ja je mag het best zwaar hebben. En daar mag je best een topic over openen. Maar hou het bij 1.

En ga niet steeds het zelfde vragen in 10 topics.

Want wat wil je dat mensen dan nog zeggen: alles is al gezegt.

"  



Pff....inderdaad .....zeg je blijft erover zagen.

Cindy heb je niks anders te doen dan wéér over je weggedane pup te posten?

Is dit dan misschien een schreeuw om aandacht ? Dan denk ik dat ge hier bij vele dierenvrienden niet heel veel begrip gaat krijgen.

Pup is weg.
je wilde het zó
einde verhaal
en kijk vooruit nu , doe iets met je leven zonder huisdier.

"

Anny en Lance

 Ik ben even weggeweest het laatste wat ik had gelezen,ik ga het toch proberen en nu lees ik,ik mis mijn pup....val net niet van mijn stoel wbt die aandachtstrekkerij.

Ik ben helemaal eens met Anny.

Het is hier toch een hondenforum? En maar overal begrip moeten voor hebben...sorry,dat heb ik niet.

Er zullen velen zijn die er al eens door hebben gezeten in hun leven maar steun vonden bij hun maatje. Iets waar je met hart en ziel van houdt doe je niet weg ook niet als het tegen zit in je leven.

Hoop dat die pup een gouden mandje heeft gekregen,daar heb ik meer interesse voor.

Dat het verder mentaal goed gaat geloof ik niet als ik dat zo lees. Echt TS, geef jezelf ook de gunst daaraan te gaan werken :) En pas daarna een hond (of welk ander beest dan ook)