Dag meiden en sterkte Kaatje

Wat is het heerlijk dat ik hier kan schrijven en hoeveel steun en begrip ik van jullie mag krijgen. Heel bijzonder hoor!!

Net de scan gehad, was wel weer even heftig maar ik ben blij dat ik het gedaan heb. Het zal hoe dan ook weer een stukje duidelijkheid brengen. Bloeddruk en hartslag waren prima, ook fijn om te weten. Tegelijk een bloedonderzoek gehad, door alle medicijnen die ik gebruik moeten vooral de lever maar ook de nieren regelmatig gecheckt worden. Uitslag hoor ik 6 januari als ik weer naar de cardioloog mag gaan.

Rianne en Kylie: ik kan gelukkig ook met een glimlach aan onze meiden terugdenken, dat verdienen ze inderdaad! Er zijn heel veel fijne momenten om aan terug te denken, onze meiden waren zo ontzettend leuk en bijzonder. Ik vond ze ook heel mooi met hun bruin/witte kleur. 

Toen de kinderen nog klein waren heb ik ze een tijdje niet zoveel aandacht kunnen geven, maar ze hadden altijd elkaar en zijn daardoor nooit jaloers geweest. Later kwam de aandacht in vijfvoud naar ze terug en hebben we alles ruimschoots ingehaald.

Ik heb ze gekoesterd die lieve lijfjes tot het niet meer kon en kijk met grote dankbaarheid terug op hun lange hondenleven.

We zijn heel blij dat het goed met je gaat hoor en je lieverds blijven voor altyd in je hart de mooie momenten blyft je herinneren sterkte verder kaatje 

Wat goed om te lezen Kaatje! 

Kaatje .....je bent een topper

fijn om te lezen kaatje ......ook dat je weer met een glimlach aan je meiden kunt terug denken...dat is idd wat ze zouden willen...

Dankjullie wel!

Vandaag naar de cardioloog voor de uitslag van de CT Scan, alle aderen van het hart zijn schoon en onaangetast. Een enorme opluchting, maar het maakt het raadsel wel groter waarom juist die ene kransslagader zomaar ineens scheurde.

Dat willen ze in het UMC ook graag weten en daarom krijg ik binnenkort een MRI scan van het hart. Ook wil de cardioloog daarna bekijken of het hart op de plek van het infarct zuurstoftekort heeft en of de ader opengemaakt kan worden om weer bij het hart te kunnen horen als functionerend onderdeel. Maar omdat het infarct relatief klein is geweest is de schade niet heel groot en kan mijn hart behoorlijk herstellen.

Ik merk nu ook dat mijn hart zich aanpast en herstelt, het klopt weer rustig en solide zoals het altijd heeft gedaan: zo herken ik mijn hart weer! Ik heb de verbetering goed aangevoeld, want de pompfunctie is weer beter geworden.

Waarschijnlijk blijft de aderscheuring, het infarct en de hartstilstand medisch gezien een raadsel. Ikzelf begrijp steeds beter wat er gebeurd is. Wij leven als gezin best op onszelf, zijn een klein team en elk teamlid wat dan wegvalt slaat een des te groter gat.

Speedy en Tessa waren hele belangrijke teammaatjes, speelden een sleutelrol in ons leven en waren gewoon onmisbaar.

Toen ik Speedy en Tessa zag vertrekken kon ik het helemaal niet aan en heeft mijn hart het letterlijk begeven. Ik begrijp mijn hart.

Ik geloof echt dat het zo gebeurd is Kaatje.

En zo fijn jou te horen zeggen dat je je hart weer herkent

O, kaatje toch.....eerlijk gezegd geloof ik dat dit zomaar eens precies is wat er met jou gebeurd is.....

De impact op ons lichaam door forse emotionele gebeurtenissen wordt maar al te vaak onderschat!

Zo had ik een tijdje geleden ' ineens' gordelroos....heel veel pijn....nog nooit zoiets gehad......ja. maar ik weet nu de oorzaak.

En weet je, dat geeft ook een mooi gevoel want dat betekent dat je weer " heel" kunt worden; met alleen een litteken als herinnering......

Je lichaam is niet ziek, je hart ook niet. Je bent gebroken geweest........

Ik begrijp je hart ook heel goed... Zoveel verdriet...

Ben erg blij telkens je positieve updates te lezen!

Hoi Kaatje,ben blij dat het goed met je gaat,ik geloof ook echt,dat je hart letterlijk gebroken is geweest door het verlies van je 2 meisjes.Ze hoorde gewoon bij je gezin,het waren 2 gezinsleden .Je bent zo lang,zo sterk geweest,alles gedaan,dag en nacht klaar gestaan voor ze,je hebt dat met alle liefde gedaan.En toen ze overleden waren is alles eruit gekomen,de spanning,het weten dat het ging gebeuren.De klap is zo groot geweest voor je,ik begrijp dat helemaal,zal zelf ook nooit meer vergeten,hoe pijn mijn hart deed en nog doet,toen mijn lieve Bobby overleed.Heb maanden gehuild en nu nog vaak,gewoon omdat ik hem mis.Ik wens jou en je gezin,het allerbeste .Speedy en Tessa zullen voor altijd in je gedachte blijven en een deel van je hart is bezet door ze.Liefs Rianne

Kaatje, fijn te lezen dat je zelf ook merkt dat je hart herstelt. Je bent een sterke vrouw, ik blijf je updates volgen. 

Geweldig nieuws Kaatje ga vooral door met voorwaartse stappen .....in gedachten en op jou neerkijkend lopen de meisjes zeker mee in jou herstel. Geniet van de mooie herinneringen.

Dikke knuffel voor jou ....lieve sterke vrouw

Kaatje wat fijn om te lezen dat het goed met je gaat!

Inderdaad fijn te horen dat het goed en beter gaat. Ik klikte vanmiddag op een verkeerde knop en was even bang alles kwijt te zijn... Desalniettemin fijn zulke berichten te lezen

Vandaag is het precies een half jaar geleden dat ik Speedy en Tessa zag vertrekken over de Regenboogbrug en overmorgen is het een half jaar geleden dat mijn hart letterlijk is gebroken door het afscheid.

Er is in de tussentijd weer heel veel gebeurd. Zo is Baas kluif een boek aan het lezen over een mevrouw die ook haar hond verloor, dat doet hem ontzettend veel. De tranen stromen rijkelijk. 

Ikzelf ben teruggeweest naar de intensive care van het UMC, ter plaatse ging dat heel goed maar eenmaal thuis stortte ik helemaal in. Ik zag het nu van een andere kant en zag mezelf in dat bed liggen, aan de beademing, in coma, aan allerlei infusen en slangen en heel heel kritiek. Mijn naasten wilden geen foto van me maken omdat ze dachten dat ik dood zou gaan en zo akelig wilden ze me niet herinneren. 

Ook heb ik de cursus zelfprikken gevolgd bij de trombosedienst, ik prik nu zelf voor de INR waarde (bloeddikte) en mag zelf de dosering invoeren. Het ging niet vanzelf en soms geeft het apparaatje een foutmelding, maar hopelijk zal het steeds meer routine worden.

Afgelopen week zijn baas kluif en ik naar de brandweerkazerne gegaan om de 4 brandweerhelden te bedanken voor hun geslaagde reanimatie. Ik had op de site van mijn hartenwens houten harten laten maken met daarop een dankwoord voor hun levensreddende hulp. Dit heb ik tesamen met een roos gegeven en onze dochter had een tekening voor de mannen gemaakt en er fonetisch bijgeschreven dat ze trots op zichzelf mogen zijn en dat zij ook trots op ze is ("juulie mooge trots sein op jeself" schreef ze oa.). De mannen waren heel blij met alles en ook om mij te zien, nu kon ik ook zien wie ze waren. Hele fijne lieve mannen: een topteam! De tekening werd in de kantine aan het prikbord gehangen.

Volgende week maandag de MRI, de zondag voorafgaand mag ik geen koffie of thee drinken helaas maar het is maar voor 1 dag. Volgende week woensdag intakegesprek met maatschappelijk werk voor mezelf en voor onze dochter. Zij heeft het er ook nog heel moeilijk mee en kan ook hulp gebruiken.

En vandaag voor het eerst weer wat muurtjes geschilderd: heerlijk! Ook in onze slaapkamer om wat nieuwe energie de kamer in te sturen. Als het te vermoeiend werd hielp baas kluif, dat ging prima: teamwork!!

Mijn hart klopt solide en rustig, zoals ze altijd gedaan heeft. Het voelt of ik perspectief heb, een toekomst. Hopelijk komt mijn allergrootste wens uit en mag ik onze kinderen zien opgroeien.

Wat een heftige week Kaatje!

Wat hebben jullie veel meegemaakt.

Jij bent een prachtige sterke vrouw en je gaat je kinderen en kleinkinderen zien opgroeien

Zo dan Kaatje... je hebt de koe wel bij de hoorens gevat de afgelopen tijd.

Heel moedig van je om die confronterende gebeurtenissen op die manier het hoofd te kunnen bieden.

Een stukje verwerking en acceptatie... maar jeetje, wat zal dat emotioneel geweest zijn.

En super dat je je redders bent gaan bedanken... ik weet uit eerste hand dat die stoere mannen en vrouwen het geweldig vinden om 'geredden' terug te zien ... ook al zullen ze vaak zeggen dat het hun werk is en dat het er bij hoort... ook voor hen zijn dit soort gebeurtenissen vaak erg ingrijpend en emotioneel... ze zullen je echt erg dankbaar zijn.

Ik vind je zo'n knappe dame en ben zo blij dat elke keer als je iets post je verhaaltjes (hoe verdrietig of ingrijpend ook) toch steeds positiever en blijer worden.

En ja... je zult nog heel wat stappen moeten maken, maar voorlopig ben je op de goede weg en wens ik met je mee dat je aller grootse wens uit komt 

Wat confronterend weer allemaal Kaatje, maar hoe geweldig is het dat je er nog bent, dat je zo'n hecht gezin hebt en dat je hondjes daar zo' n groot aandeel in hebben gehad. Jij en baas Kluif zijn prachtige, sterke, moedige mensen. Het kan niet anders of die twee kleine doerakken kijken dagelijks bij juliie naar binnen enroepen tegen iedereen die het wil horen:" dat zijn ONZE baasjes!" Fijn om weer even wat van je te horen!

Kaatje, ik ben er stil van. Moedige, maar confronterende stappen. Terugblikken, maar ook vooruit kijken. Ik proef zoveel positiefs in jouw bericht en daar ben ik zo blij om voor jullie. 

Allereerst lieve Kaatje .....dank je wel voor je vriendschap.

Wat heftig allemaal maar wat goed dat je overal door heen bent gegaan. Dit is echt goed bij het verwerken van alles. Ooit heeft een arts mij verteld dat iets wat gebroken is zelden of nooit op dezelfde plek zal breken......dat geld ook vast voor jou hart Kaatje. Fijn dat je ondersteuning krijgt van maatschappelijk werk, deze mensen kunnen jou en je dochter helpen om met de moeilijke gedachten gewoon weer op de rails te krijgen. Zijn eigenlijk ook altijd mensen met naaste liefde die eerlijk zijn tegen jullie. Nu bewaar je nog alle vervelende herinneringen in een soort van rugzak maar die wordt toch al snel weer te zwaar dus ik zeg dan altijd .......maak in je rugzak een flink gat aan de onderkant, doe hem op je rug en ga wandelen, wandelen op een weg die je graag loopt en je verliest alle narigheid, je rugzak is leeg aan het einde van je wandeling.

Lieverd ik heb zoveel respect voor je en wens je echt al het mooie van het leven toe samen met je gezin

En ook ik dank je voor je vriendschap: heel graag!

Kippenvel...

Maar goed om te lezen dat het langzaamaan steeds beter gaat!

 Inderdaad dit dus!

En dan nog steeds is het allemaal niet voor te stellen voor ons wat jij meegemaakt hebt. En hoe je dat allemaal beschrijft.. ik krijg er inderdaad kippenvel van. Kaatje, je kunt ook echt goed schrijven vind ik. Het voelt altijd een beetje alsof je er bij bent als je het leest. Wat hebben jullie samen toch veel moeten meemaken in 2015, maar het nieuwe jaar gaat vast weer wat moois brengen. 

Wat fijn om te lezen dat het zo goed met jullie gaat!

Ben er echt blij van

Wens jullie veel liefde, geluk en gezondheid toe, klinkt erg afgezaagd maar het is echt wat ik jullie toewens.

Wat een up date vol emotie.

Zit hier even met een brok in de keel..........maar nu om positieve redenen !!!!!!!!

Schrik ervan dat het alweer een half jaar geleden is............maar schrik er ook positief van wat JIJ in dat half jaar hebt bereikt.

Zo kort en dan al zo vooruit gegaan

Zoals al zo vaak geschreven en echt gemeend :: Ik heb bewondering voor je !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Wens jullie een hele mooie toekomst met z'n allen . En vooral een toekomst waar eindelijk eens rust de boven toon zal nemen !!!!

Hoi Kaatje,fijn om te horen hoe het met je gaat en wat ben je toch een kanjer,om je redders persoonlijk te gaan bedanken.Wat gaat de tijd toch snel,een half jaar alweer.Wat zullen jullie de meisjes nog missen,maar zoals al gezegd is,wat zullen ze trots op je zijn,dat je zo hard werkt,om weer gezond te zijn .En lezen hoe andere mensen omgaan,met het verlies van hun hondjes,kan idd helpen bij de verwerking,net als deze site mij ook heeft geholpen,de steun en vooral het begrip,hoe je kapot kunt zijn van verdriet.Ik ben ook zo blij,dat ik jou heb leren kennen hier,wij begrijpen elkaar.We zullen voor altijd onze lieverds in ons "voor jou gelukkig herstelde" hart dragen.Ik wens je echt gegaan allerbeste met je gezin.Ik hoop je te kunnen blijven volgen,lieve groet Rianne

Kaatje ik ben ook zo bly te horen dat het goed gaat je bent een sterke dame en ook je gezin je lieverds kyken over de regenboog brug naar je op hoe goed je het doet by my is het nu 8 maand lilly helpt er my doorheen toch mis ik ook nog myn lieve queenie ik heb ook hier veel steun gehad en ben bly dat ik op dit forum komen ben en dat we ook vrienden zyn ik wens je verder nog veel sterkte en geluk toe

Dank allemaal voor de fijne lieve berichtjes!

Wat vond ik het eng om naar de brandweerkazerne te gaan, ik was zo ontzettend zenuwachtig. Het was een wonder dat mijn hart rustig door bleef kloppen en niet oversloeg. Ik "moest" van baas kluif ook nog eens aan het hoofd van de tafel gaan zitten, ik heb de hele avond met een rood hoofd gezeten. Haha!! Ik ben juist liever in de luwte en nu waren er 5 paar ogen op mij gericht: ieks. Maar ik ben blij dat ik het gedaan heb, ik vond dat ik dit moest doen.

Baas kluif en ik zijn heel bewust bezig om te helen, ik heb hem voor kerst het boek gegeven ("de hond als medemens" geschreven door Pauline Slot). Ik wist dat dit boek veel in gang zou zetten voor baas kluif en dingen zou openen. Dat zie ik gelukkig inderdaad bij hem gebeuren.

We zouden dit jaar dolgraag een nieuw begin maken met een russeltje, maar we willen een hondje ook wat kunnen bieden. Daarvoor zullen we eerst nog wat stappen moeten zetten om dan ruimte te kunnen maken en ons hart open te kunnen stellen voor een ander hondje.

Dat is de grote lichtbron die ik voor me uitzie, ik loop er rustig naartoe en neem de tijd. Ook al ben ik van binnen nog zo ongeduldig om een nieuw teamlid in ons gezin te verwelkomen.

Dat doen jullie goed, een heerlijk vooruitzicht, maar rustig aan, je hebt geen haast, als je er in alle opzichten aan toe bent weet je het.