help !!

Onze hond heeft ook een angst voor mensen. Zij komt uit Spanje en heeft die angst daar waarschijnlijk opgebouwd. Ze is bijna 9 maanden.

Zij uit haar angst niet in grommen, maar gaat in de riem hangen met staart tussen de poten.

Nu is het al wel wat verbeterd, maar er is veeel geduld voor nodig, en liefde uiteraard!

Ook bij Noor gaat het beter als ze los is, ze is dan veel zelfverzekerder, en kan dan weglopen van het 'enge'. Al komt ze altijd naar ons toe als ze bang is, ze zoekt dan echt steun.

Ik denk dat het dus belangrijk is dat jij die zelfverzekerde steun bent voor je hond. 

Ook merk ik aan mezelf, dat als we langs mensen moeten lopen ik al ga denken van oei daar gaan we, wat zal ze nu doen.. En dat voelt ze! En toont dan weer haar angst. Terwijl als ik bijv. met mijn vriend loop te praten en ik Let er niet zo op, ze automatisch ook met veel minder angst voorbij loopt.

Het is heel lastig, ook wij hebben nog een lange weg te gaan, maar langzaam boek je toch vooruitgang en dat is heel mooi om te zien!

Heel veel geduld hebben, en de hond veel liefde en ondersteuning geven, ik denk dat je dan zeker op de goede weg bent!

Dan zou mijn advies zijn...skip de hele boel en ga voor een gedragstrainer die werkt op de manier van Turid Rudgaas.
Deze hond staat strak van de stress en juist door de stress, positief om te buigen is dit probleem aan te pakken.
http://www.mijnbaasenik.nl/wie-zijn-wij/
http://www.calmingsigns.nl/
zijn beide goed hierin.
Maar persoonlijk ga ik liever naar de bovenste.
Deze 2 kunnen je zeer zeker op een positieve manier goed verder helpen met advies die echt compleet bij je hond past.

Zoals voeding, gedrag, jou gedrag rondom de hond (soms doen wij dingen die de hond stress opjagen...en helemaal als we zelf ten einde raad zijn...geen zorgen want dit is normaal)
Ook kijken welke spelletjes je hond wel leuk vind en je kan er altijd terug voor nieuwe lessen.
Ik hoop dat je er iets aan hebt.

heb je foto's van je hond, dat zou ik leuk vinden om te zien, en verder gewoon lekker vragen om tips, ik weet niet welke omgeving je woont, want misschien kunnen mensen je dan helpen.

Je hebt mensen die zich gedragstherapeut noemen en je hebt mensen die het zijn. 

Heel belangrijk is dat ze ook voldoende van de werking van het lichaam en de werking van de hersenen aangezien gedrag daardoor samen uiteraard met nog externe factoren gestuurd wordt.

 Zoals ik hier boven al vermelde : Er zijn mensen die zich gedragstherapeut noemen en er zijn er die het zijn!

Wat is het verschil ?

De eerste kent niets of een beetje. En de andere kent ook de werking van het lichaam en hersenen omdat deze samen met mogelijk externe factoren het gedrag sturen.

Het grommen en blaffen duidt op onzekerheid en angst.

Je gaat dit gedrag niet kunnen weg toveren, helaas. Maar je kan dit door heel veel geduld en de juiste oefeningen wel ombuigen naar ander gedrag. 

Stel, je bent heel maar dan ook echt heel bang voor spinnen. Hoe groot is de kans ik ik je in een kamer vol met spinnen duw, jouw angst gaat weggaat? Het lijkt mij dat de kans op een hartinfarct reëler is dan dat, poef pats en plots is je angst weg! En dat is eigenlijk hetzelfde wat jij met je hond doet door buiten te stappen en je met hem tussen al die mensen te begeven.

Er bestaat een gezegde: om met je angsten om te gaan moet je ze onder ogen zien.

Klopt. Maar dan wel op de juiste manier. Dus ga je moeten leren stappen (trainen) met hele kleine, super kleine baby stapjes. En pas het volgende zetten als het vorige lukte. 

Dus zou je nu je hond moeten oppaken in de auto zetten en er mee naar een hele rustige plek gaan. Heel stilletjes aan kan je jouw hond laten wennen aan 1 mens op afstand (goede afstand is als hij niet gromt en niet blaft). En zo laat je hem wennen. De volgende stap is dat die ene mens een stapje dichterbij komt. Begint hij te grommen, dan terug achteruit tot wanneer hij zich terug gerust voelt. En zo bouw je dit heeeeeel rustig op. En als die ene persoon tot bij de pup geraakt kan je beginnen met een 2e persoon er bij. En steeds stap per stap. maar hier ga je maanden met bezig zijn. Als je nog vragen hebt mag je gerust een pb-tje sturen.

Dit is toch een doodnormale reactie ? In je beginpost staat niets over een gedragstherapeut dus...niet meteen steigeren joh. ik heb voor mijn huidige hondje een franse bulldog gehad, toen hij rond de zes maanden was kwamen er eigenschappen naar voor die steeds minder aangenaam waren...grommen, tanden ontbloten en steeds vaker uithalen naar mensen die hem aaien wilden....Hij was héél goed gesocialiseerd, kwam bij een gekende fokker vandaan en zat op cursus drie maal per week... Met deze hond gaan wandelen of ergens naartoe werd gewoon een ramp, steeds op onze hoede zijn, mensen met handen en voeten uitleggen dat ie niet mocht aangeraakt worden...Uiteindelijk werden we doorverwezen naar een persoonlijke trainer, we hebben geoefend tot onze tong op de grond hing, muilkorf aan als we op plaatsen kwamen waar er mogelijk een gevaar was voor 'bijten'... toch was hij voor ons gezin het allerliefste dondersteentje en ging hij door het vuur voor de kinderen...en dat..;dat was het grootste probleem...uiteindelijk ging ie in de bench als er bezoek kwam...gingen we op afstand kijken naar de voetbalmatch van zoonlief...werden mensen vermeden...hij kon het gewoon niet aan....we hebben ons aangepast aan hem...niet gemakkelijk maar hij was ons 'maatje'...Vorige zomer moest hij ingeslapen worden, amper twee jaar oud...de dierenarts wist te vertellen dat de leverkanker al meer dan een jaar aan het woekeren was...was het daarom misschien dat hij zo fel reageerde ? Had ie al die tijd pijn gehad ? We zullen het nooit weten... Als je bij je dierenarts even dit probleem voorlegt kan een medische oorzaak misschien uitgesloten worden...anders heb je gewoon een dondersteentje die andere mensen gewoon niet leuk vinden wilt...Kan je wat op trainen, bestaan oplossingen die het jullie aangenamer kunnen maken.... vraagt veel geduld en inzet, van allebei...