Leven na de dood 
Het is al weer bijna een half jaar geleden dat ik afscheid moest nemen van mijn mooie meisje. Ik heb het ontzettend moeilijk met haar overlijden. Van de week vond ik echter een stukje troost in de echo van mijn dochter. Op 10 november is mijn meisje Leika overleden. Op 17 november droomde mijn moeder dat Leika haar een klein meisje bracht. Op 2 januari kwam ik erachter dat ik zwanger was. Het is een meisje en dit zagen wij op haar 12 weken echo.
Mooi, wat zal dat je hart verwarmen en te weten dat alles met elkaar verbonden is. Met een lach en een traan. Het dient zich aan in een vorm die jij kunt waarnemen en plaatsen en waar jij je troost uit haalt.
Gefeliciteerd met je zwangerschap.
Wat bijzonder.
Als je naar de linkerfoto blijft kijken zie je het ook echt.
Gefeliciteerd met je zwangerschap!
wat ontzettend bijzonder, ik bekeek eerst de foto's voordat ik je verhaal erbij las en ik dacht echt dat de een een vage foto of een tekening van een hond was.
Kippenvel
Kippenvel.
Gefeliciteerd met je zwangerschap.
Ja, van mij ook natuurlijk gefeliciteerd, was zo onder de indruk dat ik dat vergat te zeggen 
Heel erg bijzonder! Duidelijk Laika te zien.
Het is een groet van haar aan jou.
Moeten wij nu nog twijfelen?
Voor velen hier een grote troost.
Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap.
hou je ons op de hoogte?
Heel mooi.
Maar ze hebben wel hele andere echo s dan bij mij 5 jaar terug. Die staat vol met streepjes en cijfertjer.
Gefeliciteerd met je kindje
en mooi
Kippenvel "
Zelfde bij mij. Ook eerst gekeken en een "vervaagde" tekening van de hond ernaast gezien... Daarna met verwondering gelezen dat het een echo was.
Gefeliciteerd ook !
Wow wat een reacties.
ik heb mede door de hormonen ruim een jaar heftig gerouwd om het verlies van Leika en nog steeds heeft het niet echt een plekje.
Het meisje op de echo is een prachtige jonge dame geworden die alles over Leika wil weten en zien. We grappen altijd dat ze Leika’s oren heeft.
Vijf jaar geleden is er een nieuwe liefde in ons leven gekomen. Lucky is een schat van een beest en heeft vanaf dag 1 mijn dochter gekozen als veilige baken.
Ineke late reactie van je op jouw topic…..heerlijk dat je weer een nieuw huisgenootje hebt en dat je dochter een prachtig meisje is. 
Rena's wolf 
3 doggies
Dag ineke,
Hallo,
Ik zag net je topic uit 2015 dat je opnieuw naar boven hebt gehaald. Ik vond het prachtig. Je had heel zeker een enorm bijzonder en diepe band met Leika.
Wanneer onze dierbare lieverds heengaan, laten ze hun versleten lijfje achter op de grond, maar hun essentie/energie is eeuwig en kan nooit verloren gaan. Energie kan alle vormen aannemen.
Ik vermoed dat Leika jou wou laten weten dat ze oké was omdat de liefde tussen jullie zo enorm sterk is en ze wist dat je open stond voor haar boodschap van de andere zijde. Ze wou vast niet dat je het zo moeilijk had omwille van haar heengaan.
Voor honden is de stap naar de andere zijde veel natuurlijker dan voor ons mensen. Honden hebben nooit ontleerd wat wij achtergelaten hebben toen we alles dat natuurlijk was inruilden voor comfort, technologie en al de rest dat we kennen in onze huidige moderne plastic gefabriceerde maatschappij.
Toen één van mijn lieverds heenging in 2014 was ik ontroostbaar voor 18 maanden. Ik weet nog dat ik op de bank lag te huilen met een arm uitgestrekt bijna op de grond, toen ik plots een koude snuit in mijn handpalm voelde duwen. Dat was iets dat ze altijd al deed tijdens wandelingen. Voorop lopen en dan terugkeren aan mijn zijde om snel even haar snuit in mijn handpalm te duwen.
Mijn andere hond zat gewoon te kijken wat er gebeurde, en dan leek ze iets te volgen doorheen de kamer dat ik niet kon zien, en hield halt aan een plek waar de andere hond vaak op haar kussen lag.
Het was toen zomer en ik heb nooit zoveel vlinders rond me heen gehad als toen. Ze kwamen in mijn hand zitten. Ik heb toen ook een regenboog gezien die geen boog was, maar als een steile pillaar recht naar boven de hemel in ging. Ik zocht toen mensen op het pad om te vragen of ze dit ook zagen, maar die waren te veraf, dus nooit kunnen vragen.
Nu, enkel jaren geleden is ook de andere hond heengegaan. Nu was ik hen echt allebei kwijt, en het had me niet kunnen schelen als ik toen ook gewoon was doodgevallen. Niks maakte me nog uit. Het leven was uit me weg.
Maar een tijdje na haar heengaan, zag ik haar telkens vanuit mijn ooghoeken. links van mij in haar mand was ze een plekje aan het zoeken om te gaan liggen. Ik herkende haar bewegingen meteen. Telkens ik keek, zag ik nog snel een flard van hoe ze er uit zag. Ze zag er beter uit dan op 't eind van haar leven toen ze heenging.
Dan plots was er die dag in diezelfde week waarbij ik op de bank iets zat te lezen, en plots de bank even bewoog zoals de bank altijd deed wanneer ze naast mij op de bank sprong. Ik was de meest gelukkige mens op aarde voor enkele seconden, ook al zag ik haar niet. Ik rook haar vacht die altijd naar het bedlinnen geurde.
Geleidelijk aan verdwenen deze "verschijningen", maar ik voelde haar nog steeds, hoofdzakelijk 's nachts bij het inslapen.
Ik wou geen hond meer na al die pijn. Of misschien toch wel?
Aangezien ik al de vorige honden gewoon op straat had gevonden, ging ik nu voor het eerst zelf op zoek naar een hond. Het duurde wel even vooraleer ik de stap maakte en het leek alsof elke hond die ik wou adopteren telkens weer aan mijn neus voorbij ging omwille van andere mensen die sneller reageerden.
Plots zag ik een foto op het internet van een hond die helemaal niet op mijn vorige hond leek, maar gevoelsmatig dezelfde signatuur uitstraalde en ik kon niet meer wegkijken.
Het was een buitenlands meisje van 4 maand die net een week daarvoor in België was gekomen vanuit Bosnië en vreemd genoeg nu in een Antwerps asiel zat. Dezelfde datum als de datum een jaar daarvoor toen mijn vorige hond heen was gegaan. Maar dat merkte ik later pas.
Ik ben haar een week later gaan ophalen, ze was enorm bang en kende niks van deze vreemde wereld.
Ik had een internet vriendin die Renza noemde, en ik vertelde haar dat ik de hond ook graag Renza had willen noemen, maar er klopte iets niet aan de naam, en ik was op zoek naar een variatie op de naam. We haalden de "z" er vanaf en toen hadden we Rena dat me als muziek in de oren klonk. Later ging ik opzoeken wat de naam betekende, en het eerste antwoord dat ik daar op vond was "opnieuw geboren".
De vorige hond was gek op wortelen, en telkens ik met de fijnschiller bezig was, kwam ze statig naast me zitten wachten op enkele stukjes wortel.
De eerste avond dat Rena hier was maakte ik toevallig...je raad het al...wortelen ! Ik haalde de dunschiller uit de lade die altijd een specifiek geluidje maakt, en het moment dat ik de wortelen met de dunschiller bewerkte kwam Rena plots verlangend naast me zitten op de grond om een stukje wortel te krijgen. Doet ze nooit zonder dat ze eerst het geluidje van de dunschiller hoort.
Rena is nu 2 jaar en een half en volgroeid en ze heeft uiterlijke kenmerken van mijn 2 vorige honden die steeds duidelijker worden. Onlangs was ik in gedachten verzonken, denkend aan een situatie met mijn vorige hond, en dan draai ik mijn hoofd naar Rena terwijl ik haar vroeg "Goh, weet je nog die keer toen..."
Oops! verkeerde hond. Maar in dat moment dat ik in gedachten verzonken was en ik Rena in mijn ooghoek naast mij zag/voelde liggen, was ik eventjes vergeten, en toch zo zeker aangevoeld dat mijn vorige hond naast me zat.
Ga niet twijfelen en vragen aan een ander of je gek bent of echt dingen ziet. Wat voor jou bedoeld is, is ook echt enkel voor jou bedoeld. Er zit een les in verscholen. Als een dier dat heen is gegaan voelt dat zijn mens er niet voor openstaat, of de signalen worden niet herkend, dan laten ze even makkelijk los. Wanneer een mens in de rouw blijft kan het ook betekenen dat de hond nog dicht in de buurt is, maar beseft dat het beter is om los te laten om het gevoel te doorbreken en de mens de kans te geven zijn taak in het leven verder te zetten. Er zijn zoveel mogelijkheden. Prijs jezelf gelukkig dat de band met jouw Leika zo vol van liefde was, dat ze zoveel moeite deed om jou duidelijk te maken dat wat jullie hadden de grenzen van leven en dood oversteeg.
Wat ooit verbonden was door pure liefde kan nooit meer verbroken worden. Jullie zijn één.
Het ga je goed, Ineke.
Wat een mooi verhaal Rena, ik geloof daarin. Ook dat mijn huidige hondje eerder bij mij is geweest. Ze wist dingen die eenn nieuwe hond cq pup niet kon weten., Ik ben er alleen nooit achter gekomen wie ze eerder was. Qua karakter zit ze tussen mijn toller en spets in.,
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?