Pompidompidom...

Jip gaat lekker op z'n clomicalm. Al een tijdje durft hij zelf aan te geven het zelfvertrouwen te hebben en initiatief te durven nemen om ook eens de richting te willen, en qua rust te kunnen, bepalen tijdens onze wandeling. En dus al een paar maanden kan hij soms zelf kiezen, linksom, rechtsom, rechtdoor ... terug  Eigenlijk altijd de ingesleten paadjes.

Gisteren zat alles mee en waren alle ingredienten aanwezig voor onze eerste echte primeur van een hele wandeling volgens zijn compas ... nou ja bijna hele, met 'stal' in zicht moest ik weer even navigeren ivm balletje gooiende baas en laag over vliegende herder.

Ik heb waanzinnig genoten van de kleine vierpoter die zijn neus achterna ging op een een verrassende pompidompidom-wandeling 

Soms kordaat, soms aarzelend, snuffelend, ervaren. Voor mij een uitgelezen moment om hem eens goed te observeren. Zo ging hij bv om de 20 a 30 meter steeds ontspannen doodstil staan, zeker een minuut of 2 a 3 de omgeving in volledigheid in zich opnemend via al zijn zintuigen. Doodstil staand, maar ik zag de hele wereld voorbijtrekken in z'n koppie, en lijf. Steevast na een minuut of 2 a 3 dwaalde zijn blik afwachtend naar mij en zei ik; 'toe maar' ... pompidompidom, daar gingen we weer  We zijn in straten geweest, binnen een cirkel van paar honderd meter rondom ons huis, waar we nooit komen ... waarom zouden we ooK  Maar Jip zou ... en ging. Wat een wereld vol indrukken.

We zijn denk ik hooguit een minuutje of 20 onderweg geweest. Snuffelend, stilstaand, afwachtend, kordaat. Thuis een hapje eten en daarna geslapen alsof hij minstens een dag naar een overbevolkt pretpark was geweest en heeft zeer intens en levendig met al zijn ledematen en stembanden gedroomd 

Genieten, dit is vrijheid, dit is tevredenheid, dit is zenn ... 

Heerlijke kleine grote mentaal en emotioneel (op)groeiende kruimel

helemaal super jip!

Prachtig! Pompidompidom, zie het voor me

ps: Hoe je Jip ook draait, hij heeft gewoon echt een zoentoet! (dat woord heeft trouwens het HP-woordenboek gehaald hahaha)

Wat kan een mens blij worden van een 'normale' wandeling

Goed gedaan Jip..., ga jij maar lekker ontdekken hoe leuk het allemaal kan zijn..., super stoer 

Top om te lezen

Tevreden vrouwmens neemt jullie leuke reacties in ontvangst 

Haha Manon, die heerlijk zoentoet toch  zal hem zachtjes op z'n neus kriebelen en de zoen overbrengen.

Hihihi, mijn beeldscherm is alweer schoon

Ina, de spijker op z'n kop. Wat word ik blij van een doodnormale ontspannen en tevreden wandeling met een, bijna, doodnormale hond. Ik gloei  en zo heerlijk voor Jip, gewoon hond zijn.

HP zou gratis beeldschermcleaner moeten verstrekken 

Hahahaaaa ja

Vrouwtje droom alweer over mantrailen wat een stapje dichterbij lijkt te komen  haha, je moet wat te dromen over hebben.

Oh hahaha, moest het opzoeken, ben ik nou zo'n muts?

Ik zeg niks  

Heb je het gevonden? Leuk he, lijkt me geweldig.

Jazeker!

Laat ik daar maar niet van dromen haha, laat die van mij maar lekker theemutsen op hun ouwe daggie, die gaan niks meer leren en hoeft ook niet. La maar lekker grobbebollen. En ik doe mee (alleen die geluiden lukken mij niet zo goed)

knappe kerel is het toch

Wat een overwinning Petra!

Ik herken de "ga maar's" ,het wachten en de wereld in zich opnemen

Toch gaat je kereltje steeds een stapje verder.

Dat betekend veel dat hij die vrijheid durft te nemen

Jammer dat die herder nog even laag overvloog..vlak bij huis

Ben benieuwd...want je zal zien dat hij het langzaam aan vaker gaat doen.

Ook angstige hondjes krijgen een vorm van zelf vertrouwen

En dit geeft aan dat het heel goed gaat in zijn wereldje!

Mutsen is ook heerlijk, doen wij al 8 jaar  en nee hoor  Jip hoeft niks boven zijn kunnen. Het lijkt me al jaren super, maar was voor Jip mijlenver buiten zijn comfort zone. Is enkel aan de orde als ik merk dat het hem echt goed doet en ook kan. Maar voorlopig zijn dit soort wandelingen al naar volle tevredenheid van vrouw en hond  Daarna maar lekker mutsen en dromen, saampies op de bank.

Heerlijke ervaring Roos. Kan alleen maar blij zijn met de clomicalm. Het gaat hem meer dan goed in z'n wereldje. Alles wat iedere keer weer herhalend de revue gepasseerd is de afgelopen jaren komt er nu met dank aan de clomicalm ook uit. Hij ervaart steeds meer de rust en vertrouwen om zichzelf te ontdekken en te zijn en z'n wereld te ontdekken, vrijer te zijn, hond te zijn. En hij is zoooo'n leuk karakter, hij wordt echt met de dag leuker. 

Laatst had hij niet de brievenbus gehoord, maar wel de plof op de mat. Hij bleef zitten zenuwen, dus ik heb hem meegenomen naar de hal om te laten zien/ruiken wat er was. Ik wees het aan en hij aporteerde de post  Knappe jongen, wat lekkers. Gisteren trok hij mijn aandacht, ik vroeg hem 'wat is er?' ... hij loopt naar de krantenbak, haalt er een tijdschrift uit en brengt het bij me   Dat bedoel ik, dat is wat rust en zelfvertrouwen in z'n kop doet.

Zo heeft hij een tijdje geleden ook het zelfvertrouwen gekregen om met zijn neus even in mijn mond te duiken om te ruiken wat ik gegeten heb 

Hij is gewoon echt te leuk, nu hij de ruimte heeft om Jip te zijn 

Wat leuk met die krantenbak...hij is wel  ongelovelijk slim zeg!

Mooi he om het werkelijke karakter van je dier te zien opkomen

z'n bovenmatige intelligentie zal wel deel van probleem zijn geweest  razendsnel verbanden leggen. Nu mag dat er in positieve zin uitkomen omdat hij nu tot de rust en ruimte komt. Niet langer geblokkeerd door de onrust en paniek in z'n hoofd.

Echt leuk van die krantenbak, beloond met banaan 

Heel fijn petra!

Tsjonge Petra, ik zou bijna willen zeggen; nee vooruit , ik zeg het gewoon: hoera voor rustgevende medicatie in sommige gevallen!

En hoera voor het lef van baasjes die inzien dat dit soms écht nodig is....

Wat heerlijk om een ontspannen jip mee te maken.....normaal honds doen is voor hem al zó bijzonder.

Ik zie het voor me: baasje loopt vrolijk fluitend achter relaxt snuffelend hondje aan ........

Zeker echt heel fijn 

En ja Coby, een grote hoera. Zonder het nu meteen te willen promoten als wonderpil, kan ik niet anders dan, tav Jip's case, je schrijven beamen.

Het is zeker niet makkelijk om over te gaan tot zo'n drastische stap. Ik had al zoveel bereikt met hem ik had me er min of meer bij neergelegd dat het de max was wat we eruit kondenslepen. Clomicalm was puur een laatste optie om hier en daar nog wat grenzen op te kunnen rekken, om het iets makkelijker te maken, om nog wat groei te kunnen bereiken. Dat er een ontzettend leuk duveltje uit het doosje zou komen springen was ik niet op bedacht.

In de wandelingen hadden we al een goed verbond gesloten, dus het is ook weer een nieuw verkennen geweest en met deze wandeling als de taart, de slagroom en de kers. Maar ook zo bijzonder mooi hoe Jip nu zelf tot bloei komt en zelfvertrouwen ontwikkelt om tot eigen initiatieven te komen. Rauw confronterend om te merken hoe zijn 'overleving' hem al die jaren gehinderd heeft om echt z'n eigenste 'ik' te kunnen zijn. En hij is echt zo slim en zo leuk en zo heerlijk Jip 

Vrede met het drastische besluit en ook met de consequenties (voor gevolgen op termijn vanwege medicatiegebruik). Wie weet kunnen we over een tijdje nogmaals proberen af te bouwen, maar niet ten koste van kwaliteit van leven. Ben voornemens er nu eerst alles uit te slepen wat er in zit, dat komt hem toe.

Ha wat fijn om te lezen!!!

Ik ben heel blij dat het goed gaat, dat hij eindelijk hond kan zijn!

Geniet er maar van met z'n tweeën!

Goed hoor Petra.

Als Jip nu eenmaal door de Clomicalm een veel leuker leven heeft, dan maar medicijnen.

Mijn Vera had 4 soorten medicijnen (voor lichamelijke gevolgen van haar verleden) en ze heeft mede dankzij dat een flink aantal fijne jaren gehad bij me).

Dank  G

enieten doen we.

Dat heb je inderdaad een keer geschreven Manon. En gelijk heb je. We gaan voor een paar fijne jaren en leuk leven