Teletac

Die situaties gebeuren absoluut. Gebrek aan uitdaging hebben ze hier beslist niet. Ik 'werk' graag samen met mijn honden, dus in die hersenpan gebeurt onderweg behoorlijk veel.

 

En dit kan dus zowel los als aangelijnd. Ik beide situaties is het maar net wat je daar als mens in investeert. Ga je echt samen op pad, onderneem je, ontdek en onderzoek je, werk je samen? Of gooi je 'm los in het park of doe je aangelijnd rondje kerk terwijl je ondertussen je facebook bijleest

 

Ik denk dat we er 'allemaal' wel over eens zijn dat 'bonding' en echt samen ondernemen op nummer 1 staat, nog ver voor de discussie over de noodzaak loslopen. Maar allemaal is nog steeds niet allemaal....als ik hier al een gemiddelde middagwandeling neem

 

 

Nou ja, hij is dus wél bereikbaar met stemverheffing.

 

Soms staat hij zelf wat wijfelend te kijken naar een vogel of een hond, en dan is een "laat maar" op normale toon voldoende. Maar staat hij in volle intensiteit naar iets te kijken, alle spieren gespannen, klaar om te springen, dan moet ik er ook vol tegenaan.

 

Moet lachen. Dat zie ik hier zo ontzettend vaak bij bepaalde personen. Wordt daar doodmoe van.

 

Oke, dan snap ik wat jij bedoelt 

 

Hier, als ook in bij jou in de omgeving bedoel je? 

 

 

Jazeker, wij wonen naast een klein bos. Daarnaast ligt een recreatieterrein dat deels afgesloten is en waar menig hond wordt 'los gegooid'. De hond zelf zie je niet meer en de eigenaar staat aan het begin d'r mobieltje te bekijken. Dan hoop ik maar dat de hond nooit iets zal overkomen, want het is een plek waar ook drugs gedeald wordt en zo af en toe gevulde sponzen liggen. Dat noem ik laks, ten opzichte van het los 'moeten' lopen.

Ik ben zo'n luie baas die haar honden waar het veilig is laat loslopen,ik doe dan vaak niks met hun. Laat ze maar even lekker doen....als het mooie weer is,dan ga ik lekker op de dijk zitten en gaan mijn honden hun goddelijke gang in de zee en komen er hondjes dan roep ik ze terug,worden ze aangelijnd en zijn de honden weer weg dan gooi ik ze weer los. Mijn honden vermaken zich prima zonder dat ik alsmaar hun aandacht moet en onze band is ook heel goed.

Mijn honden zijn altijd relaxed na zo een wandeling en ploffen thuis altijd gelukkig en voldaan op de bank neer.

 Ik vrees dat je hier verkeerd bent, een lui baasje kan zijn hond laten loslopen ja, maar zal dan binnen de kortste keren op zoek zijn naar zijn hond. (tenminste wel bij mijn ras)

Een losse hond betekent niet altijd een luie baas, in veel gevallen misschien wel, maar zeker niet altijd.  Bij ons staat de wandeling in het teken van de hond en niet wat voor ons uitkomt.  Onze honden houden van verkennen, snuffelen, zwemmen, spelen met andere honden, achter de bal aanlopen, enz.

Ze houden van klimmen en springen, we gaan dus regelmatig naar de ardennen wandelen waar ze zich rot amuseren door over de rotsen naast een stroompje te lopen en in het water te springen.

Als je je honden de vrijheid geeft, moet je wel ogen overal hebben, er mag geen gevaar zijn, er mogen geen wandelaars/fietsers aankomen (niet iedereen geniet van een hond, dus moeten ze aangelijnd worden) en natuurlijk zorgen we dat ze geen dieren in de wei gaan plagen, dus het is niet zomaar losgooien...

Hier ook 2 die poep eten ik word er echt vreselijk misselijk van en kwam laatst dit filmpje tegen ik zeg dus ( tenminste dat probeer ik ) ook niks meer en kijk ook niet.
https://m.youtube.com/watch?v=D-HtcdFinEU
Verder zou ik een andere trainer zoeken een die dit soort dingen zegt kan echt weg wezen.
En je kan nooit alles geprobeerd hebben (;

er is ook niets mis met loslopen, tenzij je hond voor overlast zorgt natuurlijk

en ik begrijp dat een hond zich als 'ie losloopt prima kan vermaken

 

maar dat kan 'ie even prima aan een lijn. is ook effectief tegen poep eten. en het argument "dan kan hij zijn energie niet kwijt" vind ik niet zo heel sterk...

 Ik begrijp je nu ook beter,er zijn inderdaad genoeg manieren waarop de hond zijn energie kwijt kan zonder dat hij losloopt. Als de lange wandeling erbij inschiet om welke reden dan ook dan is hier de fiets een ideaal hulpmiddel om de honden eens flink te vermoeien. Trouwens fietsen doen we een paar keer in de week is leuk.

 

Dit is een perfect verwoord aanvoelen van verschillende manieren van 'iets doen met je hond'.

er is idd een groot verschil.

 

en deze vult het perfect aan.

 

ik quote ze nog eens, omdat ik ze zeer significant vind.

 Ik denk het wel.

Tenminste, ik zou het kunnen proberen.

 

Enkel, bij de aanschaf van onze asielzoekrt......Flatlander reu.

Wisten we dat dit energie bommetje geen hond was om lekker mee de natuur in te gaan.

Zo'n combi kan ook anders uitvallen natuurlijk.

Maar de flatcoat zorgt voor het op zoek gaan naar wild, of daar slaat hij enorm op aan.(kippen en schapen laat hij hier nu eindelijk na 3 jaar met rust).

En om het geheel te complimenteren de gehoorzaamheid tijdens zijn drift van een Newfy......bananen in den oren.

Een pure Flatcoat zal een soort wild drang hebben, maar heeft daar zijn specifieke spelregels voor.(bv een jacht training met wat wel, en wat niet mag)

Een Newfy is relaxt in het hoofd, en dan kan die opgestoken middelvinger bij een pure Newfy ook niet echt kwaad..

Relaxt een commando negeren ......om het zo maar te schrijven.

Maar in een bos wordt onze Flatlander.... dus een formule 1 racewagen , met hele slechte remmen.

Terwijl hij aan de lijn, eigenlijk overschakelt op zijn Newfy modus.

"er gaat niet gejaagd worden''

 

Voor het eindeloos loslopen zonder ook maar 1 probleem hebben we juist de Landseer aangeschaft..

Want ja, ik vind het natuurlijk leuk als onze Landseer gewoon los op een meter of 5 van ons mee loopt, beetje snuffelen, en relaxt weer mee lopen.

Maar onze Flatlander loopt dan dus aangelijnd mee.

Dit type hond zou voor mij een uitdaging zijn, haha. En daarbij kun je zeker wel nuttige methodes gebruiken zoals bijv. tTouch of Acupressuur om rust in de hond te brengen onderweg, gecombineerd met Bach bloesems. Ja, een Landseer is wat dat betreft de 'ideale' hond. 

 

Ja, nee, zo noemen wij het ook..

Hij heeft geen probleem...Wij hebben gewoon een grote uitdaging.

Extra probleempje is dat hij heel vroeg is ''geholpen''.

Wat inhoudt dat hij zich heel slecht kan herpakken, resetten tijdens  of na een adrenaline moment.

(Wat ik bij een echte jachthond nog wel zie..dus ondanks de drang, nog wel 100% na kunnen denken over wat er om hem heen gebeurt)

Maar onze Flatlander blaft bv niet als een er een haas voorbij rent.

Of als de postbode opeens aan het hek staat.

Nee, hij doet een kruising Brandweerwagen/wolf/luchtalarm na.

De deuken in je auto, je knieschijven in je nek,een landseer doormidden,en de poort uit de scharnieren.

 

Voor mijn gevoel heeft het heel vroeg castreren een hele grote rol in zijn leven.

Het heeft alles behalve evenwichtig gedrag wat bij zijn leeftijd zou horen van 5 jaar.

Vandaar mijn gedachte over deze middelen..ze zullen nooit werken op de manier die sommige schrijven.

" een kleine correctie ,en even de aandacht vragen, meer niet.''

Schrikdraad houdt hem tegen.

Dus zou ik een kleine correctie moeten gaan geven van..... 10.000 volt.??

En dat in combi met zijn normale gedrag.?

Nee, ons jongetje loopt gewoon lekker aangelijnd.

 

En weer een probleem opgelost.

(Maar de uitdaging blijft natuurlijk wel bestaan)

 

Het gedrag van Jip doet me denken toen Hummie pas los liep. Letterlijk aan de voet, viel zelf soms over hem heen. Maar uiteindelijk heeft hij juist veel meer zelfvertrouwen gekregen door het loslopen. Aan de lijn wilt hij nog wel eens uitvallen, hij is los zoveel ontspannender dan vast. En waarom? Waarschijnlijk dat hij zelf kan bepalen ergens wel/niet heen te willen. Aan de lijn zit een hond toch vast, vaak zie je dan uitvalgedrag en los is er niets aan het handje.

Ik ben het met je eens, niet voor iedere hond is het weggelegd. En ik denk dat je heel goed moet kijken wat de hond aangeeft. Geeft jou hond aan liever vast te zitten? Prima toch.

Zelf zal ik het wel altijd trainen bij een hond, ook bij de volgende. Los lopen is geen vereiste maar wel zeker een toevoeging. Een hond die lekker vrij rond kan lopen, spelen met soortgenootjes. Hummmie doet dat echt goed. Hij geniet zichtbaar als die losloopt. Spelen met vriendjes, met roedels wandelen heeft hem zo ontzettend goed gedaan en heeft hij veel geleerd.
Zonder die roedels, en andere stabiele honden had hij niet geleerd wat hij nu kon. Veel meer hondentaal, spelen, rennen en genieten. En dat heeft in het begin wel wat gekost, viel die nog wel uit. Maar uiteindelijk heeft hij juist hierdoor meer zelfvertrouwen gekregen, en is het een zeer positieve omslag geweest.
We lopen zogoed als iedere dag in een roedel van variërend van 4 tot 9 honden. Vaak neem ik de honden van mijn tante ook mee. Daarbij loopt hij bij de HUS ook in een roedel. In het begin had ik mijn vraagtekens of het niet beter was hem alleen uit te laten. HUS gaf aan juist van niet, en hij had gelijk. Het heeft wel wat gekost, maar het heeft hem uiteindeijk veel meer goed gedaan.

Ik hoor denk ik ook bij de luie baasjes. Hij rent met vriendjes, we oefenen soms wat. Af en toe speeltje mee, samen met takjes spelen. Maar dat is het dan ook. Hummie geeft ook aan hier geen behoefte aan te hebben. Als ik op een bankje sta, of dingen aanwijs kijkt die me aan of ik besodemieterd ben.

Een ander voorbeeld, waar loslopen en met andere honden juist een positieve uitwerking heeft gehad.

Breek me de bek niet over over mensen die "de hond uilaten"

soms laten ze daarbij ook nog hun kinderen uit

en maar staren naar mobiel of kletsen aan de telefoon

totaal geen oog voor de omgeving en wat ze daar in hebben gelanseerd (nee..niet ge-Landseer(t) )

 

Hier herken ik ook veel van Jip  bij Waldo

Toch is loslopen ook de beste manier van zelfvetrouwen opbouwen.

Hij vind loslopen geweldig en kan net iets meer hebben ivm hij leert zelf simpele oplossingen te zoeken op basis van wat hij al heeft geleerd

 

 

 

Waldo verdroeg het absoluut niet als iemand achter hem liep

Dat was zelfs zo erg dat hij wachte op mensen die 30m achter ons liepen,en dan aan hun hiel ging lopen.

 

Inmiddels loopt hij nu voorop ivm voldoende zelfvertrouwen om die vrijheid te nemen

 

aan de hiel lopen of je laten struikelen herken ik ook hoor,zodra het spannend wordt komt hij overigs vanzelf aan de hiel

dan lijn ik hem aan en coach ik hem door de situatie heen.

en daarna laat ik hem weer los

In een erg drukke situatie,doe je Waldo ook geen plezier met loslopen.

Maar matige turbulentie werkt positief

er wordt hier veel gebouwd ,dus wordt hij

veel blootgesteld aan harde omgevings geluiden

(ivm de losloopplek daar achter/tussen ligt)

Hij leert daar veel van en ik ken hem van haver tot gort (en hij mij)

dus,kan prima inschatten wat hij 'kan hebben' en wat niet.

 

Ik heb het geluk dat mijn beide honden absoluut geen last veroorzaken ..ook niet als ik ze los laat lopen in aanlijn gebied..

Als er een aangelijnde hond aankomt of iemand zijn hond plots aanlijnt roep ik de honden bij me of stuur ze naar de overkant

 

Elke wandeling even los is ,wel het streven hier

Het geeft ze zoveel ontspanning (lekker rondsnuffen en de benen strekken)

 

Het is aan mij om te zorgen dat het een veilige plek is.

er zijn genoeg honden waar het gewoon teveel van het goede is.

 

 

 

 

Dat kan een reden zijn, het niet zelf kunnen bepalen..

 

Maar ik denk dat er heel veel honden zijn getraind op ......riem......is ....stress...

Riem is het teken dat mijn baasje totaal niet meer op mijn gedrag hoeft te letten, of ik iets leuk/spannend of niet leuk vind.

Riem.....is...nergens heen kunnen als we weer eens een hyper hond tegen komen, en ik niet kan vluchten.

Riem is....blaffen, trekken.

Riem is altijd links of rechts lopen omdat dat nu eenmaal zo moet.

Riem is snuffelen met een limit van 3,5 seconden omdat baasje haast heeft.

Riem is....einde van al het leuke in de wereld.

 

En tja, dan kan ik geloven dat een hond al snel denkt..." Los is echt veel leuker ''

En als je hond dan verder prima luistert.?, geen enkel probleem.

Maar ik denk dat veel mensen de riem ook zien als een teken dat ze niet meer op hoeven te letten op hun hond.

Los,?..ja dan hou je je hond natuurlijk in de gaten.

Maar aangelijnd.?.is het toch vaak ..Hup...meelopen en klaar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Leuk Rachelle.

 

Het is met Jip wel wat anders.

 

Die liep aanvankelijk, zowel los als aan de lijn, echt te stuiteren van de spanning en de stress. Zoveel prikkels, zoveel indrukken, zoveel onvoorspelbaarheden, vreemde engerds (zowel 2 als 4 benigen), vreemde bewegende dingen, niet weten wat er om de hoek is... hij kon die grote wijde wereld totaal niet aan en was in de verste verte nog niet zover dat hij in contact was met mij en laat staan in contact met z'n 'inner self'.

 

Loslopen was destijds gewoon gevaarlijk en onverantwoord, een ongeleid projectiel dat alle kanten opschoot van pure spanning en stress. Met 4 pootjes loodrecht de lucht in en dan 4 meter verder op de straat terecht komen  op en boven de grond heen en weer stuiterend en een bewust-zijn wat al lang geleden het lijf was uit gestuiterd was.

 

Het vervelendste was nog dat hij mede door alle stress en spanning binnen en buiten in een vicieuze (chronische) stresscirkel bleef, met alle gevolgen, en helemaal niet open stond voor welk contact en leren dan ook. 

 

Maar goed, nu zijn we echt heel veel verder in algemene ontwikkeling en gaan de wandelingen binnen zijn mogelijkheden doorgaans redelijk ontspannen. Toch is hij maar aan weinig locaties 'gewend' en zijn wandelingen en losloopfeestjes van ca. 1a2 uur hier niet aan de orde. Omdat hij simpelweg 'niet veel kan hebben' en maar heel langzaam gewend bij heel veel herhaling zijn we nu pas zo ver dat het zin heeft om langzaamaan de grenzen van ons jaaggebied weer wat op te rekken. Maar los van de lijn kiest hij tegenwoordig zelf of het hem bevalt of niet. Meestal is het maar heel kort dat hij even los wil en/of kan. En het lijntje is inmiddels voor hem de 'navestreng' die hem vrijheid geeft. Ik pas me op zijn geleide aan en dat vinden we allebei wel prima  het moet voor hem leuk zijn.

 Petra wat mooi gezegd weer

Jip is zeker de meest beschadigde hond op het forum hier

al herken ik alles

lijntjes geven inderdaad ook rust en vertrouwen ,veiligheid en duidelijkheid

en duiden zeker niet altijd op kort houden/in dammen van vrijheid

 

Dat zie je inderdaad veel 

Mijn oppas heeft dinsdagavond een stomp op zijn neus gehad van iemand die zijn hond in de bus mishandelde en commentaar had op die van mij

mijn honden moesten weg.

Terwijl hij zijn hond schopte er tegen schreeuwde  ect .

De hond was bloednerveus

mijn oppas  zei dus

he doe normaal ,mijn honden zitten hier en gaan nergens heen.

Hou je hond gewoon kort en negeer hem verder

toen kreeg hij dus een stomp op zijn neus van een kerel van 60

Afijn..zelfs de buschauffeur kwam ertussen

die vroeg aan mijn oppas hoe het ging toen hij uitstapte (en die kerel al weg was)

hij zei...ik kan toch geen kerel van 60 een mep terug geven

de buschauffeur zei...hij zou het meer dan verdiend hebben

 

 

riem is bij ons geen stress hoor..het is veiligheid en logistiek en dat weten mijn honden

ze lopen net zo braaf mee een drukke tram in.

ondanks waldo's angst

binnen de tram ploffen we neer op de eerst stoel die vrij is

en parkeert waldo eronder

 

Jeff springt op schoot

en als ik op het knopje druk staan ze op en lopen richting de uitgang

Alles gaat hier vloeiend..ondanks angst bij waldo en soms stress bij Jeff

Net zo goed als dat ze weten, dat ik zo spoedig mogelijk weer...met een 'leuk plekje'aan kom zetten.

 

Aanlijnen mag nooit het einde van de 'fun' betekenen. Aanlijnen is ook samenwerken naar een doel en moet op basis van vertrouwen altijd 'leuk' blijven.

 

 

 

Ik verwacht wel dat je veel kunt bereiken met wat ik eerder schreef. Het lijkt mij in elk geval een geweldig 'studie-object'. 

@Roos, of Jip meest beschadigd is weet ik echt niet hoor. Maar helaas komen in hem een aantal ongelukkige factoren samen die het leven 'op eigen pootjes' lastig maken voor hem. En dat is helemaal niet erg, mits ik maar rekening houd met zijn beperkingen en behoeftes en me laat leiden door zijn 'kunnen' en behoeftes. Het is nogal een uitdaging, maar denk dat we zo allemaal de uitdagingen op ons pad krijgen waar we in mogen spiegelen en groeien om ze (en onszelf)  zo optimaal mogelijk te kunnen begrijpen en begeleiden.

 Ik ben het met je eens dat het niet erg is hoor

Mits je rekening houd met wat de hond kan

Jip heeft wel erg veel tegen ..maar doet het ook super goed voor zijn doen!

Waldo is in dat opzicht beter geconditioneerd aan de wereld tot op zekere hoogte

Ik zie dat zeker als mazzel dat het goed gaat met waldo..al herken ik dat de groei heel gestaag en omzichtig en op maat moet gebeuren

anders is het zo weer foute boel en zijn we terug bij af

tot op zekere hoogte denk ik dat waldo meer geprikkeld is door als pup alleen zwerven

die vrijheid  ..die is wel met paplepel ingegoten

dat steunt hem als iets bekends ,dat fijner was dan de hokken erna

 

 

 

 

 

Ik denk dat we het nooit zullen weten Roos, waarom Waldo een waldo is en Jip een Jip

 

Ontwikkeling, socialisatie, verloopt in verschillende fases/stadia van gevoeligheidsperiodes. En in elk, of in enkele, cruciale periodes kan er van alles mis gaan waardoor het dier simpelweg aan mogelijkheden ontbreekt om daarin tot een optimale ontwikkeling (hersenverbindingen en emotionele zelfregulatie) te komen.

Een en ander hangt helemaal af van de in aard en aanleg aanwezige factoren in de hond en socialisatieperiode en ook is er (fasegewijs) een belangrijke rol weggelegd voor de veilige(aanwezige), zorgende en beschermende rol van de moederhond (vlak ook stress tijdens dracht niet uit). De aanwezigheid van veilige en stabiele nestomgeving, de rol van nestgenoten, optimale bindingsmogelijkheden en uitblijven van vroege trauma's (gelet op de cruciale gevoeligheidsperiodes) en latere trauma's. Zo kan het per dier nogal verschillen hoe, wat en waarom het mis gaat en de gevolgen daarvan. Welke combinatie van factoren speelt mee in de (gebrekkige)ontwikkeling van de pup en waar komt de pup terecht in periode na die socialisatieperiode.

 

Wie weet is voor Waldo het vrije struinen een sterke 'sweet memory' verbinding ergens in zijn brein. Daarvan weet hij tenminste hoe het werkt  

 echt weten doen we het nooit.

Het intrigeert me wel.

zoveel factoren en redenen die meespelen

zo slecht als hij met de bewoonde wereld is..zo goed is hij in de natuur

waldo glundert bij elke konijnenkeutel die hij vind en hij maakt vaak nestjes in het groen

Ik denk oprecht dat die ervaring van alleen overleven als pup ook bepaalde hersentakjes heeft gestimuleerd en dat hij daar nu baat van heeft

 

toen ik hem voor het eerst losliet op een bekend maar stil terrein heeft waldo pirouettes gedanst van vreugde ik heb hem tot die tijd nooit zo blij gezien

 

hier een goed beeld qua wat loslopen hier doet

dat was na 3/4 jaar in nederland

(jeff heeft die bal trouwens hooguit 10% van de wandeling)

waldo is de hond die te eerst wegloopt en door het prikkeldraadje sluipt als of normale routine en jeff is met de bal

(ik weet dat er velen zijn die ze niet uit elkaar kunnen houden)

 

er zijn momenten dat ik geen angstige hond heb

 

Eigenlijk gaat het niet om aangelijnd zijn of niet.

 

Wat Landseer zegt, hoeveel mensen  een aangelijnde hond niet laten snuffelen, bij een bos de hond losgooien en gaan bellen. Aan het eind van de wandeling riem eraan en naar huis. Riem is niet leuk.

Daar zorgt de baas zelf voor, die maakt de riem niet leuk.

 

Ik vraag me bij dit soort bazen af wat ze verder met hun hond doen, hoe de relatie is, hoe zit het met het vertrouwen. De baas wandelt, de hond kijkt naar de baas, geen reactie, de hond zal dit dus laten, heeft toch geen zin. De hond heeft ook geleerd biiten alles zelf te moeten oplossen.

Tijdens de verplichte uitlaat ronde, wordt er niet gespoken met de hond, geen interactie. Niet alleen de riem die niet leuk is....

 

 

Het gaat om het samen zijn, de omgang met en aandacht voor je hond. Buiten, snuffelen, samen dingen doen, samen van alles ontdekken. Kijken waar je hond zich prettig bij voelt.

 

Neem de tijd geef je hond de tijd. Is er dan verschil in aangelijnd zijn of niet. Nee, de enige beperking is de baas en als die echt met zn hond bezig is, is er geen beperking. De hond krijgt wat hij nodig heeft.

 

Angstige of onzekere honden hebben juist behoefte aan een beperking, de lijn.

 

Dat een  hond moet rennen en spelen met andere honden en vrij moet kunnen loslopen, ben ik het niet mee eens, kijk een hoevaak spel geen spel is, eentje die op de vlucht is en de ander die hem najaagt. Dat geeft stres, een hond die wild of joggers najaagt, stres, een hond die ontmoetingen met andere niet prettig vind, stres. 

 

Natuurlijk is het fijn als je hond los kan en dit ook aankan. Maar los levert ook stres op.

 

Bij Luca is het alsof er een lijn aan zit als ze los loopt. Het gaat om ons samen zijn. Snuffelen en ik wacht. Een splitsing en zijn wacht, welke kant gaan we. Een vreemde hond, ze kijkt naar me: kom maar zeg ik en we lopen in een boog erom heen. 

Heel soms loopt ze naar een hond, wordt er even gerend. Al snel is ze klaar, komt naar me toe en blaf, hup weg gaan weer.

 

Petra gaf een heel mooie voorbeelden van opvoeden: kijk naar je hond, kijk naar wat hij aankan en pas je daar op aan.

 

Het gaat echt niet om die lijn.

 ontroerend Roos....

 

Jip deed altijd rondedansje als we na de wandeling weer onze oprit opliepen. Het heeft even geduurd, maar heeft thuis helemaal omarmd als veilig, erg blij mee.

 

Het intrigeert mij ook Wel hoor, maar blijft gissen. Heb wel zo ook mijn gedachten en gevoelens over, inclusief wat info vanuit visie gt en dierentolk.