Rust zacht

Ook van mij heel veel sterkte gewenst met het verlies van je mooie rooie.....

Ik herken het toen ik 13jaar was hadden wij een hondje thuis hij noemde snoepie hij is 16jaar geworden plots begon die te schudden of stond die te staren naar de muur mijn ouders hebben toen de beslissing genomen om hem te laten inslapen kzie hem nog altijd vertrekken onder mijn vader zijn vest

Heel veel sterkte! Mooie 17 jaren en dat maakt het zo verdrietig. Maar voor bestwil van de hond deze niet te laten lijden is een moedige beslissing.

Sterkte. 

Ik weet als geen ander hoe je je voelt. Vreselijk! Troost is dat ze een hele mooie leeftijd heeft bereikt en eigenlijk nauwelijks heeft geleden.

Maar het doet zo'n pijn en het is zo leeg...

Op 5 juni is mijn dibbus Rano plotseling overleden. Eigenlijk een beetje op dezelfde manier.

Hij was alleen nog maar 10 jaar. Vrolijk mee naar buiten en tijdens het uitlaten overleden.

Gisteren heb ik zijn moeder moeten laten gaan. Zij is 13,5 jaar geworden.

Ach GOS!! 

Zo verdrietig, ondanks de mooie leeftijd! Sterkte! 

Wat erg. Je verwacht het, maar als het dan zover is, ben je er toch kapot van. 

Denk terug aan haar mooie leventje. Fijne baasjes waren jullie 

Heel veel sterkte met het verlies van Rooie (bella rossa).

Ze heeft een hele mooie leeftijd gehaald.

Heel mooi, dat is waar ik me nu ook aan vast houdt.

Tranen blijven stromen ....

Allemaal bedankt voor het meeleven. En aan degenen die ook hun hondje moeten missen....ook heel veel sterkte. Rooie is inmiddels weer thuis, en we hebben een gedenkplek in de tuin gemaakt. Rooie ,moob en minx zijn weer samen. Zo zijn en blijven ze toch altijd dichtbij. <3

Ahh, leuk dat ze weer allemaal samen zijn in hun vertrouwde omgeving. dat is ook alweer een troost dat je ze nog altijd dichtbij hebt.

Hoe gaat het ondertussen met je andere hond(en)? En metjouzelf?

Gecondoleerd. Sterkte.

Fijn dat ze weer thuis is op een speciale plek, samen.

heel veel sterkte.

Met de andere honden gaat het goed. Met mezelf ook hoor. Heb t allemaal een plekje kunnen geven....daarbij was rooie al behoorlijk oud, dus hou je in je achterhoofd dat haar tijd zou komen.
Moob had kanker ,dus erg ziek en wist ook dat ik snel voor hem een keuze moest gaan maken. Op het moment heb je veel verdriet als je voor de beslissing staat, maar ik ben blij dat ze niet hebben geleden omdat ik ze langer bij me had willen houden. Ze kijken je aan en je weet het gewoon. Ik heb er vrede mee, al doet het zeer....maar heb de allermooiste herinneringen aan die spoken, zelfs toen ze ooit mijn huiskamer hadden vernield waar alleen de kerstboom nog stond, lach ik nu zo hard.....ja de glimlach wint het van de traan.

De glimlach wint het van de traan, heel mooi gezegd en gelijk heb je!