Fokken op kleur/uiterlijk

Fokken op kleur?

De toverballen in de border collie wereld Geen enkel ras heeft zoveel diversiteit als de border collie. Er is niet 1 ras dat in meer kleuren voorkomt. Sterker nog, kleuren die je voorheen nooit zag komen nu steeds meer te voorschijn. Is dat toeval? Komen de toverbalnestjes toevallig uit de grond schieten of ontstaat hier…

http://bordercolliecolors.wordpress.com/2014/05/20/fokken-op-kleur/

Op facebook ontstond een behoorlijke discussie over het fokken op kleur (uiterlijk dus eigenlijk) van border collies. Ik heb daar een blogpost over geschreven (en mijn mening daar al in gegeven) maar het leek me leuk om jullie meningen hier over te horen (over het onderwerp zelf, niet zo zeer de blog), het gaat natuurlijk niet alleen maar om border collies maar toevallig is dat "mijn" ras. 

Ik doel dan met name op het fokken van "zeldzame" kenmerken of kleuren. 

Ik kan enthousiast zijn over een mooie gekleurde hond, maar het zou zelf bij aanschaf nooit doorwegen.

karakter, werkdrift, gezondheid (en dan bedoel ik meer dan wat de rasvereniging voorschrijft) zijn veel belangrijker.

een schotse herder is een gevoelige hond, ik wl dat die van bij de fokker deels of volledig op vers staat en dat de fokker enorm veel aandacht besteedt aan de psocialisatie van de pups.

als ik dan nog kleur laat meespelen in mijn beslissing, dan weet ik niet of ik nog een fokker zou vinden.

of zoals mijn trainster zegt... Ik ging naar de fokster voor een zarte dobermann reu en kwam thuis met een bruine teef...

Ik vind karakter en gezondheid het allerbelangrijkste. Kleur vind ik niet zo belangrijk. tegenwoordig, in de show wereld toch, is de tekening belangrijker dan de kleur. 

Echt? Ik show niet maar ik hoor eigenlijk nooit anders dan dat zwart wit het gewoon het beste doet op show (ik zie iemand al met een blauw sable aan komen, of een chocolate brindle hihi, ik zou het heel goed vinden als die het net zo goed zou doen, als de bouw en aftekening verder het zelfde was)

Het hangt eigenlijk een beetje van keurder tot keurder af. Zwart wit is het meest gezien op show en zal ik meestal winnen. Maar tegenwoordig kijken ze ook heel veel naar de tekening heb ik gemerkt. Volle witte kraag, voorste pootjes volledig wit en mooie bles, dat zijn zowat de dingen waar de meeste naar kijken. En heb al gemerkt dat die combinatie het meestal haalt van andere. Tenzij er geld mee in het spel zit natuurlijk 

De toverballen in de border collie wereld Geen enkel ras heeft zoveel diversiteit als de border collie. Er is niet 1 ras dat in meer kleuren voorkomt. Sterker nog, kleuren die je voorheen nooit zag komen nu steeds meer te voorschijn. Is dat toeval? Komen de toverbalnestjes toevallig uit de grond schieten of ontstaat hierâ?¦   Dan wordt volgens mij de Engelse cocker vergeten.   Er is bij de cocker veel te doen geweest rond sable en sableschimmel. Uiteindelijk heeft één enkeling bij de Kennelclub beslist dat deze kleuren niet langer gewenst zijn. Dat houdt in dat ze op show nog een ZG kunnen krijgen maar de bedoeling is dat de kleur geleidelijk verdwijnt. Heel jammer en waarom??? De kleur is ontstaan in Zweden en in Duitsland zijn veel fokkers hiermee doorgegaan. Volgens de kenners zijn sableschimmels heel zachtaardig, relatief gemakkelijk op te voeden en niet overvloedig behaard, zoals sommige éénkleuren tegenwoordig. Kortom ideale gezinshondjes.

Bij de bouvier heb je 3 kleuren:
Zwart
Gestroomd (zwart met grijs)
Wit/blond

De blonde bouvier word niet erkend en komt dus niet op shows.
De zwarte bouvier is zeer zeldzaam omdat deze moeilijk te fokken zou zijn.
De gestroomde bouvier komt dus het meeste voor.
Sommige bouviers hebben bruin in de vacht. Dat mag niet.
Een wit vlekje op de borst zou wel weer mogen.

Er word dus naar de kleur gekeken, maar ik heb niet het idee dat dat bij mijn ras zo erg gedaan word dat er niet meer naar de gezondheid gekeken word.
Tuurlijk zijn er wel veel te veel fokkers die op uiterlijk fokken en niet op gezondheid, ook bij de bouvier. Dat vind ik schandalig!

Drib heb ik niet uitgekozen op uiterlijk, maar 200% op gezondheid en natuurlijk ben ik verliefd op het innerlijke van het ras.

Het toeval wil dat ik een zeer mooie hond heb, die het waarschijnlijk hoog zal schoppen op een show, maar ik wil haar niet door de hectiek van een show slepen.

Er zijn overigens zeker wel rassen waarbij de kleur bewust gefokt word, terwijl er ziekten aan vast hangen.

Oh ik denk van wel, JUIST als er selectief op kleur gefokt wordt. Daardoor blijf je binnen bepaalde lijnen (al helemaal met zeldzame kleuren), en aangezien karakter erfelijk is.... Ja dan kan het best dat er een patroon ontstaat, dat komt niet zo zeer door de kleur zelf, maar door de lijn waar de kleur vandaan komt. 

Dit geeft mij een dubbel gevoel.. Mijn Border komt ook uit een toverbal nest. Is een pretnest met doel  Zo had deze mevrouw de oma van mijn Border en de mams en nu houdt ze weer een pup uit het nest omdat oma redelijk op leeftijd is. Is mijn Border nu slechter of ik omdat ik em n schatje vond en vindt.. Waren al een tijdje op zoek en kwamen per toeval bij haar. Via familie.

Eerst kijk je naar gezondheid en karakter, voor ons was t uiterlijk een mooie bijkomstigheid.. We hebben een Red Merle..

" of zoals mijn trainster zegt... Ik ging naar de fokster voor een zarte dobermann reu en kwam thuis met een bruine teef...
  "

Lien, Luca† en Wifi /wi:fi:/

Haha, zo ging het bij mij ook. Had geen ras-voorkeur, maar wilde graag een witte reu (weet niet eens waarom precies). Kwam thuis met een bruine teef 

Ik zou ook niet bewust op zoek gaan naar een hond in kleur X omdat dat zo mooi is.

Als die ene hele leuke, lieve hond toevallig die kleur heeft is het leuk, maar heeft ie kleur Y, dan is ie vast niet minder lief.

Oh er is niet per definitie iets mis met een toverbalnest hoor ;) Mijn Yuna had laatst ook een toverbal nest, en die combi wordt herhaalt. Maar dat komt omdat we zo tevreden zijn over de karakters, werklust en gezondheid van de pups die uit deze combinatie komen. De kleur is een leuke bijkomstigheid :)

Maar ik vind generatie op generatie fokken niet meer een "pretnest" hoor, dan ben je gewoon een fokker. Als er ook op gezondheid getest is, naar karakters en werklust gekeken, en niet alleen naar de kleur van de reu en teef, dan vind ik dat prima.

Ik zou mijn keuze niet maken op kleur alleen, een mooi kleurtje is leuk meegenomen.. maar karakter gaat toch voor..al had ik weinig keuze met Maybe.. haha

 Kleur heeft wel degelijk iets te maken met karakter. Genen van kleur en karakter liggen naast elkaar opgesloten en in veel gevallen hebben honden met dezelfde kleur ook een soortgelijk karakter. (Natuurlijk zijn er ook uitzonderingen.) Klinkt gek, maar is wel degelijk waar.

om even verder te gaan op Frank's reactie.....

Is het niet zo dat (simpel gezegd) geheel of overwegend wit en alle dilute (verdunde/verzwakte) kleuren voor zwakheden in het gestel zorgen? Met name terug te zien in huidproblemen, allergieën ed.?  

edit: (en niet alleen bij honden)

Dan krijg je honden die OF zachtaardig zijn of niet (naar mijn idee krijg je nooit 50-50 karakters, bijna altijd 1 van de 2). En als je selectief op kleur fokt dan gebruik waarschijnlijk 2 bruine ouders. Zeker bij rassen waarin een kleurtje opeens "mode" is geworden kan dat gebeuren. Dan komt het niet door de kleur zelf, maar wel door de lijnen achter de hond (die door de fokker gekozen zijn). 

Blauw is de verdunde versie van zwart. Het dilute gen (d) zorgt er voor dat er minder pigment in de vacht zit.

Merle (het M gen) doet dat in principe ook, alleen dan op bepaalde plekken in de vacht waardoor het patroon ontstaat.

Dilute is echt niet per definitie slecht. Maar een merle mag nooit met een merle gecombineerd worden en een diltute bij voorkeur niet met een andere dilute, omdat er dus inderdaad gevallen zijn waarbij dat tot huidproblemen en dergelijken leidde. Maar of dat nou komt door selectief fokken op kleur met lijnen die in eerste instantie al niet goed waren, of dat het een gevolg is van de kleur dat weet ik niet.

Alle Weimaraners zijn immers ook blauw, die zijn niet allemaal allergisch ofzo. 

Persoonlijk vind ik kleur niet het belangrijkste, ik ga eerder bij mijn ras kijken naar karakter en bouw.
Maar eerlijk:

Nadat ik gekeurd heb op bouw, karakter en aanvullende bloedlijn ivm de bloedlijn die ik hier heb liggen snurken naast mij kijk ik wel naar kleur.

Ik wil namelijk geen lijn waar de kleur blauw in voorkomt, ik heb ook liever geen vlekken, een effen kleur of een B&T aftekening (in bruin of een andere kleur) zijn de kleuren waar mijn voorkeur naar uit gaan.

Mijn lijstje met "goedgekeurde" teven waar ik later een pup van wil bestond uiteindelijk uit 7 teven, daar vielen er 2 van af. 1 omdat ze vlekken heeft en 1 omdat ze uiteindelijk op vlak van testen toch niet geslaagd was. Dus nog 5 teefjes over die allemaal karakter, gezondheid/bouw, bloedlijn en kleur kloppen...

Oh enne ik vroeg me eigenlijk nog wel af waarom de Ee-red bij het kopje 'aftekeningen' staat ipv een eigen los kopje heeft? :P

Je hebt uiteraard blauwe maar grijs (bruin dilute) is juist de gewenste kleur die in de ras standaard staat. Ze proberen nog altijd te achterhalen waar het blauw bij de Weimaraners daadwerkelijk vandaan komt. (Mutatie of kruisen met zwarte hond)

Wat betreft 'dilute' vond ik dit:

There is a common misconception that dilutes are in some way naturally sickly - this is not in fact the case. The dilution gene does impair the ability of the cells to make pigment, but only in that it causes the pigment that is made to be less intense. As with most recessives, the dilute allele is in some way "faulty", but it is only faulty in its ability to produce full-strength eumelanin. 
The ability or inability of the cells to produce full-strength eumelanin does not affect the health of the dog, simply its colour.

That said, the idea of dilutes as unhealthy most likely has its foundations in Colour Dilution Alopecia. This is an apparently genetic disease causing hair loss and skin problems. A dog with this disorder will typically appear "mangy" and have partial hair loss. It is usually reported from blue dogs, particularly Dobermanns, but presumably it affects isabella dogs too (diluted livers). Any colour can carry CDA or be homozygous for it, but only blues and isabellas will have symptoms.

CDA does not occur on all dilutes and its frequency varies between breeds. It is particularly common in Dobermanns, occuring in up to 80% of dilute dogs. Dilutes in other species such as mice are caused by the same gene, and yet CDA is not known in these, implying it is not an unavoidable consequence of dilution. It is thought that CDA may be caused by a specific dilution gene - labelled d^l. Just as there are various different b alleles that all cause the liver colour (phenotypically the same, so only distinguishable through genetic testing), it is probable that there are a number of different d alleles as well, and only one of these causes CDA. 
What this means is that CDA is most likely caused by a recessive allele but could theoretically be bred out of most lines by careful breeding and genetic testing.

Met de bron zul je zelf waarschijnlijk ook bekend zijn.

Ik heb op zich niks tegen de kleur blauw hé, laat dat wel verstaan, ik vind ze heel mooi ook bij de chi's. Alleen is het bij de chi's bekend dat ze vaker dan in een andere kleur met allergieën en huid-poblemen zitten, aangezien ik uitzoek op gezondheid wil ik dus geen risico nemen 

 Volledig mee eens...jammer genoeg is het blauw n populaire kleur...

Maar de problemen (vaak inteelt en gezondheid) worden aan de kant geschoven want n grijze staff is toch zo mooi 

omdat het over iedere basis kleur heen gaat (onder ee-red kan zwart, blauw, bruin, lilac, merle, sable, driekleur enz enz enz zitten) eerder een aftekening dus dan een kleur zelf. Aangezien de echte kleur er onder zit :)