Rocky bijt naar de dierenarts! Dierenarts boos! Update

35 jaar zegt veel over haar als dierenarts maar verder... is een dierenarts geen hondentrainer. 

toen Lila geholpen werd en ik haar achterin moest brengen en halen was wel duidelijk dat de da (die toch zeker over de 20 jaar ervaring heeft) geen controle had over haar eigen honden en haar 'oplossing' geheel iets anders was dan wat ik zou doen  

Andere dierenarts zoeken! Dit is geen manier van communicatie, je hond beet, maar infeite je dierenarts beet net zo hard weer terug. Een goede dierenarts zou dit op een veel nettere manier oplossen!
Je hond gaf al aan dat hij het niet prettig vind om in zijn bek te kijken. Je dierenarts had je hond gerust moeten stellen, even iets anders doen bij je hond en voorzichtig opnieuw te proberen.
Grommen moet je niet afstraffen, dit is eigenlijk de enige manier dat een hond aangeeft dat hij iets niet prettig vind, dat hij bijt is een logische honden reactie, want er word niet naar hem geluisterd.
Je had je hond niet moeten straffen, maar de dierenarts. Want je hond begrijpt eigenlijk niet waarom je hem straft.
Tuurlijk weet hij dat hij niet mag bijten, maar deze situatie was een andere situatie, en je hond had het al aangegeven

''Nee'' of ''blijf'' is toch geen straffen?

In mijn boekje niet... eerder 'bijsturen'. Het blijft heel erg jammer hoe de DA op jullie heeft gereageerd. Natuurlijk kun je schrikken, maar als ze geen krasje had... Nergens voor nodig. Als een hond doelgericht probeert te bijten dan missen ze in mijn ervaring maar zelden. Alles wat genoemd is in dit topic laat voor mij iig duidelijk zien dat hij te ver gepusht is en na op vriendelijkere manieren om ruimte gevraagd te hebben uiteindelijk de ruimte geëist heeft door te happen.

Daar ben je wel samen bij natuurlijk... Ik ken het hoor, dat onderdanige gedrag van jezelf als je daar in de behandelkamer staat. Twee jaar geleden stond ik daar ook zo. Je gaat er toch min of meer vanuit dat deze mensen weten hoe ze met dieren om moeten gaan. Helaas weten dokters ook lang niet altijd even goed hoe ze met hun menselijke patiënten om horen te gaan... Maar een hond kan alleen in zijn eigen taal communiceren en als eigenaar is het wel jouw taak dat weer te vertalen naar de DA wanneer je merkt dat die het niet goed oppikt. Ik vond dit in het begin erg moeilijk, maar ga inmiddels wel op mijn strepen staan als ik zie dat mijn hond het (te) moeilijk heeft. 

Afijn, achteraf is dit altijd makkelijker om te realiseren natuurlijk :)

In ieder geval is het nogmaals aangekaart en hebben ze dit tot dusver wel goed opgepikt... Hopelijk kan het voor iedereen op deze manier toch nog positief worden afgesloten!

 zoals ik al eerder zei is de DA geen GT en ken jij je hond het beste. de da moet vooral zijn werk doen en jij als baas moet je hond gerust stellen en de lijn trekken. hoe kan de DA in die korte tijd weten wat de 1e hond wel aan kan en de andere niet? de 1e hond is angstig, de andere verdraagt geen pijn en dan weer een andere hond laat alles gewoon begaan. 

ook schrik reacties zijn bij iedere hond anders... bij de mijne bv trekt Kira weg, Nala kijkt naar mij van 'HELP!!!' en Lila likt de da.

Suzan heeft zelf al eerder aangegeven dat ze vroeger had moeten ingrijpen en dat vind ik ook maar goed... wat gebeurt is kan je niet omkeren en ik was er niet bij.

ik keur de reactie van de DA totaal niet goed, integendeel zelfs maar ik vind het belangrijker om hier te kijken naar het gedrag van de hond want een gewone check-up moet een hond makkelijk kunnen doorstaan zonder grommen of happen.

Als het gesprek er komt, waar ik wel op reken, zal ik ook aangeven dat ik alerter had moeten zijn op Rocks signalen.
Omdat hij eerdere check ups nooit een probleem vond, had ik nooit verwacht dat hij zou happen. Een stomme instinker van mezelf uiteraard.
Rock zal er geen boodschap aan gehad hebben dat hij eerdere check ups prima vond, dit keer vond hij het gewoon niet okay en reageerde hij daar naar… in het hier en nu.

Ik heb ook wel een beetje het gevoel dat ik gefaald heb. Rock zoek eigenlijk altijd steun bij me als een situatie hem beangstigd. Ik had hem kunnen helpen door een time out in te lassen.

Het ging ook allemaal zo snel, de dierenarts deed zoveel handelingen tegelijk, hup 1,2,3 een paar prikken in zijn nek, dan weer voelen aan zijn oren en met de andere hand een kam over zijn rug. Ondertussen stelde ze ook vragen die ik aan het beantwoorde was en gaf ze ook uitleg over een vaccin tegen ziekte van wijl.

Dit alles bij elkaar is gewoon helemaal mis gegaan!

Het is het hele gebeuren 'na de hap' waar ik nog steeds helemaal niets mee kan. Rock werd met geen vinger meer aangeraakt, ik kreeg niet eens een hand, gedag werd er niet gezegd. Een pot koekjes op de balie, Rock zat al klaar met opgestoken poot, maar mooi dat ie niks kreeg. Ik mocht alleen nog even afreken bij een collega (na minuten wachten) en wegwezen maar Mevrouw.

Eerlijk waar, ik probeer er zo min mogelijk aan te denken, Rock is toch mijn snuitemans, mijn Amigo, mijn zachte voetenwarmer, zulke opmerkingen over een gezinslid, een trouw kameraad van mij, mijn man en de kinderen… dat komt aan als een keiharde dreun.

En dat is wat ik kenbaar wil maken!
Ik ben blij dat ik telefonisch al mijn verhaal heb kunnen doen maar ik hoop op een vervolg.

zoals je het schrijft denk ik dat alles wat te snel ging voor Rocky en dat de da te veel onwennige en onprettige handelingen te kort op elkaar deed en Rock wilde aangeven dat het wat rustiger moet.

Suzan, ik begrijp je helemaal hoor... ik zou ook niet terug naar die da gaan. mijn vorige reactie was niet direct op jou bedoeld... ik ben het gewoon niet eens met Sem dat de da de signalen van de hond moet zien en daar moet naar handelen. het is de taak van de baas om de signalen te zien, te respecteren en in te grijpen waar nodig.

jou kennende heb je hier van geleerd en zal Rocky bij een volgend bezoek uit voorzorg een snuitje op krijgen.

Ik ben het grotendeels met je eens Lineke, behalve waar je opmerkt: ''Ik ben het gewoon niet eens met.. dat de dierenarts de signalen van de hond moet zien en daar naar moet handelen''

Wat dan als je hond wordt opgenomen? Achterblijft voor een behandeling, een castratie, whatever?

Dan vertoefd hij al gauw enkele uren in de kliniek, overgeleverd aan de artsen, geen baas aanwezig, die gaat naar huis, zeker als er chirurgie wordt uitgevoerd.

Als dierenarts moet je dan toch een beetje kaas gegeten hebben van signalen en degelijk?

(overigens gaat Rock slapen waar ik bij ben, en wordt hij wakker waar ik bij ben) voor zijn castratie, dat is mijn eis!

 meestal als je hond achterblijft bij de da is hij reeds in slaap of deels verdoofd voor de ingreep, laat de da je hond ontwaken in een bench (of iets in die aard) en daar blijft hij ook meestal inzitten tot je hem komt ophalen.

tuurlijk moeten dierenartsen kennis van honden hebben maar een da staat nooit alleen aan de behandeltafel en moet zich vooral focussen op de gezondheid van je hond.

Ja, daar heb je ook weer gelijk in. Als ze in een wachtruimte verblijven alvorens een ingreep, krijgen ze al gauw iets kalmerends toegediend. Je hebt me weer onderuit gehaald, grrrrrrrrr

nee hoor, je hebt gewoon gelijk

Zie openingspost incident dierenarts.

Omdat dit een openbaar forum is ga ik liever niet te diep in op het gesprek dat ik met mijn dierenarts heb gevoerd. Dit was een privé gesprek tussen haar en mij naar aanleiding van een conflict, dus ik wil dat niet openlijk gaan etaleren.

Wel kan ik zeggen dat het een prettig, open en eerlijk gesprek was.
Beide hebben we onze gedachtes, interpretaties en toch ook wel emoties op tafel gelegd.

Het gesprek duurde minstens een uur en we hebben besloten zeker met elkaar verder te willen.

Mijn laatste bezoek met Rock erbij mag ik als zeer positief benoemen.

Mijn verzoek om Rocky positief te benaderen, met prijzen en complimentjes in situaties die hij eng vind, had ze ter harte genomen.

Geen assistentes mee de behandelkamer in (niet te veel handen aan zijn lijf) en met rustig contact maken, niet te snel handelen en tussendoor prijzen, liet Rock zelfs zonder dreigen en grommen zijn penis betasten (hechtingen) en bekijken en kon hij zijn enting krijgen.

Een paar keer zag ik hem wel aanspannen, waarop de D.A direct reageerde met complimentjes of even een koekje geven, een poot laten geven, even een kriebeltje geven.. het ging super!

De D.A deed toen zelf de muilkorf bij Rocky af, en liet zich door hem besnuffelen terwijl ze tegen hem praten!

Eenmaal van de behandeltafel af, nogmaals contact maken, aaien, poot geven, een high five en een koekje!

Eenmaal de behandelkamer uit, keerde Rock zich zelfs nog tot 2x kom naar de D.A. Al kwispelend en enthousiast: ''gaan we nog meer doen?''

Jullie zullen begrijpen, wij zijn blij! Ook nare situaties kunnen vaak nog omgebogen worden tot het positieve! Honden zijn blijkbaar meesters in het bijstellen van hun mening over iemand. De strijdbijl begraven? dan blijft ie dat ook!

Mooi zo!  Blij dat dat op een goede manier opgelost is! 
Ach ja, er zullen van beide kanten fouten gemaakt zijn. Maar het belangrijkste is dat alles nu weer in orde is, jullie allemaal weer vertrouwen in elkaar hebben en dat je met een gerust hart bij deze da kan teruggaan  

Zo zie je maar, met rustig praten komt je ver  

Super! Fijn dat jullie er samen uit zijn gekomen en dat de afgelopen keer zo goed verliep

een goed gesprek kan soms zoveel doen he,

en zo leren ook de dierenartsen toch nog wat bij, elk dier moet je individueel behandelen,

super

Dit hoort bij het vak van dierenarts zijn. Het gedrag van de dierenarts was echt abnormaal. 

Ze dient zelf in te schatten of een muilkorf voor behandeling of onderzoek nodig is.

Je komt niet voor een les in opvoeding maar voor behandeling.

Echt gemeen hoe ze je behandelt heeft.

In het bijzijn van de hond ben je al kwetsbaar (je gaat niet discussieren waar je hond bij is). 

Ik zou hier zeker wat over zeggen en een andere dierenarts nemen.

Honden kunnen bang zijn voor een dierenarts, vooral als ze weten dat er soms iets pijnlijks op volgt. Het is aan de dierenarts hoe dit op te pakken. 

Haar commentaar is echt ongehoord.

Super dat ze het zo goed opgepakt heeft. Jullie beiden jullie stukje in het gesprek kwijt hebben gekund en vooral dat ze ter harte heeft genomen wat jij hebt aangegeven dat voor j0u Rocky het beste werkt. Dat het een hond is die positief en op een goede manier begeleid moet worden in de behandelkamer en dat ie zich dan prima gedraagt.

Ik hoop dat naast dit toch positieve gesprek ze wel haar excuus heeft gemaakt voor bepaalde dingen die ze gezegd/geroepen heeft, rondom Rocky en jou opvoeding.

Edit: wat schrijffouten aangepast

Ik snap dat je als dierenarts kunt schrikken en even wat bozig kunt zijn daardoor, als je gebeten wordt. Ondanks dat je weet dat het kan gebeuren bij zo'n vak, ben je er niet altijd op voorbereid. (Ik werk zelf in een honden- en kattenpension, iets heel anders natuurlijk, maar toch zie ik bij mezelf soms ook een schrikreactie met als gevolg wat boosheid.) Toch had zij, als dierenarts zijnde, dit niet zo op Rocky of jou moeten afreageren. Dat is onbeschoft en niet professioneel.

Onze dierenarts vraagt bij prikken of andere onderzoeken waarbij hij de hond moet aanraken op een plek waar hij/zij dat mogelijk niet zo fijn vindt, altijd even of we het hoofd even willen vasthouden. Dat begrijp ik volledig en doe ik graag, om hem te helpen (hoewel mijn honden, tot nu toe, nog nooit gegromd/gehapt hebben naar de DA, maar dat zullen de meeste baasjes wel zeggen, totdat het een keer wel misgaat, dus daar heeft hij vrij weinig aan natuurlijk ). Als ze echt happen krijgen ze even een muilkorf aan, maar ook dat snap ik. Soms moeten er nu eenmaal dingen gebeuren die voor de hond niet zo prettig zijn.

Ik vind het wel heel erg netjes van de dierenarts dat ze naar jou heeft geluisterd en de raad ook ter harte neemt. Heel knap van haar, complimenten! En ook goed van jou dat je zo netjes en beheerst hebt kunnen vertellen hoe je je erover voelde. Praten werkt toch vaak het beste, zo blijkt maar weer.

Wat fijn om te lezen dat het zo goed is opgelost en dat je in ieder geval nu je woede kwijt bent.

Voor de dierenarts zelf ook een leermomentje.

Ben zelf al jaren bij dezelfde dierenartsen, de één is een echte veeboer, niet dat het een onaardige man is maar gewoon kort door de bocht, geen onzin type.

Laatst had ik vanwege de oren van Rasta een hele fijne nieuwe dierenarts, een jonge vrouwelijke nog.

Haha ze zag Rasta en viel als een blok voor hem, ze knuffelde hem zo van oohhh wat een leuke poedel en ik wil er later ook één.

Rasta staat natuurlijk zijn mannetje als er geknuffeld moet worden en kegelde haar gewoon omver toen ze gehurkt naast hem zat.

Echt ronduit belachelijk... Ik vind dat sommige dierenartsen wel meer inzicht mogen krijgen in honden die niet alles gelaten over zich heen laten komen.

Toevallig vandaag bij de dierenarts geweest. Ik wacht altijd in de auto werd gehaald haal hem uit de auto meteen uitvallen aan de lijn. Da zet geen stap achteruit en kijkt hem ook nog vol in de ogen aan. Dan kan ik me ook wel eens irriteren.

Reactie bij jou da erg overdreven zeker gezien ze geen schrammtje had. Je weet dat een risico altijd aanwezig is. Gelukkig zijn jullie er wel goed uitgekomen en is deEervaring erna positief geweest.

Ik merk ook wel dat niet alle dierenartsen dezelfde werkwijze in hun omgang met de dieren hebben.

Rock was natuurlijk al vaker in deze dierenkliniek geweest. We hadden altijd een andere D.A die daar ook werkt.

Rock is een hond die het heel goed doet op loven en prijzen. De D.A die hem eerder al behandeld had, deed dat altijd.

Eerst even begroeten, rustig aan naar de behandeltafel.. en weer prijzen als hij uit zichzelf op de tafel sprong. Tijdens de onderzoekjes af en toe even stoppen… een kleine beloning, en weer verder.

De andere D.A had meer een houding van: ''ik ben de dokter…. en jij gaat luisteren''

Dat pakte even anders uit.

Logisch toch... jij wil als je bij een nieuwe tandarts komt ook eerst even een idee hebben met wie je van doen hebt voor die je mond open trekt (grof uitgedrukt even) 

Ik vind het niet meer dan normaal dat er eerst even normaal contact is met de hond. Dan behandeltafel indien nodig, nog even contact en dan pas gaan kijken naar wat er aan de hand is. Luisterend naar wat de hond aangeeft.

Ik zou bij zulk een dierenarts geen voet meer hebben binnen gezet. Duidelijk weer zo eentje die wellicht best goed is in haar job maar nul komma nul verstand heeft van hondengedrag. Mijn DA vertelde ooit dat dit in de DA opleiding niet voorzien is, ze gaan gewoon uit van het medische en voor de rest denken ze het allemaal te weten. Dan liever mijn DA hoor, die maakt zich nooit kwaad + is steengoed in haar job.

Zo gaat het steevast bij haar, je komt binnen met de hond en hij moet niet gelijk op de tafel. Zeker voor de jaarlijkse injecties vindt ze dit absoluut niet nodig. Ze is al meermaals in kleermakerszit bij de hond gaan zitten en spreekt hem dan heel vriendelijk toe. Haar aanpak is geweldig. En bijt een hond gaat ze heus het baasje niet uitmaken of iets totaal verkeerd over de hond zeggen. Jouw DA zou moeten weten dat een DA bezoek stresserend is en de hond dan niet als altijd reageert, verder gaat zij ook zelf behoorlijk in de fout door een totaal foute aanpak, de ene hond is ook de andere niet.

Dus ja, ik zou me hebben omgedraaid, de hond mee genomen en haar op haar plek gezet. Ik walg van DA die denken, ik ben hier DE DA en de hond moet maar luisteren zonder poespas of zachte aanpak, dan kunnen ze bij mij ophoepelen, ik pik dat niet. Jouw DA zou er goed aan doen om een cursus in hondengedrag te  gaan volgen, zoals mijn DA....daar leren ze hoe je echt best omgaat met de patiëntjes (zoals mijn DA ze noemt).  Maar dat is mijn mening, ben daar nogal hard in, ik wil een DA met echte liefde voor dieren en niet eentje die denkt dat ze almachtig is en superieur...