Waarom een Teef?

Hier 2 teefjes waarvan 1 geholpen en 1 niet.
Sowieso steriliseer ik niet als daar geen rede voor is. en loopsheid vind ik geen rede om te steriliseren omdat dat normaal is.
Masha is wel gesteriliseerd omdat zij flinke gedragsverandering tijdens de loopsheid had. Dit was gewoon niet meer te handhaven.

Jayla is dus nog een "volle" teef. De reden waarom ik teefjes heb is omdat ik het macho-gedrag van reuen niet fijn vind.

De 3 weken loopsheid per half jaar vind ik totaal niet vervelend. Even niet naar een losloopgebied kunnen is natuurlijk wel jammer, maar dan lopen we gewoon een paar weken door de wijk.

Het merendeel van mijn honden waren reuen. Ik heb nooit last gehad van rijgedrag, machogedrag, voorhuidsonstekingen en al hetgeen hier word opgenoemd als zijnde typisch voor reuen. Een deftige opvoeding doet al veel hoor. 
Nu een teefje hier. Gewoon omdat er maar 1 reu in het nest zat en die al gereserveerd was. Heb dan eigenlijk ook geen voorkeur.

Ik heb een reu en een teef. Ook al zou ik maar 1 hond hebben, ik zou echt geen voorkeur hebben. Het karakter gaat voor.

Ik heb voor een teef gekozen omdat ik dat gewend ben van huis uit! Ze luisteren vaak iets beter en zijn iets rustiger!
Ik had als tweede hond eigenlijk een reutje gewild maar toen ik Pip zag was ik verkocht en nu hebben we twee teefjes!

Wat leuk! Allemaal verschillende antwoorden!

Maar toch pas 3 misschien vergeet ik er 1 of 2  mensen die echt BEWUST voor een teef gekozen hebben ondanks de loopsheid.

Bij de rest kwam de teef op het pad, of al geholpen, of geen reu in het nest, of de fokker kiest en dan ja dan word je verliefd en hou je van je hond. Maar ben wel benieuwd wie er echt ZELF gekozen heeft voor een teef en waarom

wijziging : pas =pad

Als sadi straks loops is vind ik het ook niet meer dan normaal om uit losloop gebied weg te blijven, maar zal me ook absoluut flink irriteren als mensen hun reu buiten losloop gebied dan los laten lopen. Zeker omdat ik al zo op tijden zal lopen dat ik we minder honden tegen komen maar voorkomen dat je honden tegen komt is geen doen. Maar ja als je zelf wel je verantwoordelijkheid neemt is het soms moeilijk te verkroppen als een ander dat niet doet.

Een teefje zou ik nemen in de hoop dat mijn hond dan minder wordt aangevallen.
Dat is waar ik tegenaan loop met mijn reu en ook met de vorige reu. Verder vind ik dat al die zogenaamde nadelen best meevallen '
Ja markeren en snuffelen en het noorden kwijt als er loopse teven zijn tja, dat vind ik nie zo erg blijbkaar.

Vroeger thuis hadden wij een Dalmatiër, een reu. Toen ik al samenwoonde ging Terry hemelen en kwam Max, weer een Dalmatiër reu.
Ik was dus reuen gewend. Wilde zelf ook een reu, een witte.
En tja, het werd een teef. Een bruine

Terry was geen vechter en Max was helemaal de goedheid zelve. Over het algemeen vind ik teefjes wat pinniger (in de hondenwereld, maar ook in de mensenwereld  <- en vat dit alsjeblieft niet ál te serieus op!)

Ik weet ook niet wat ik een volgende keer zou willen, reu of teef. Nu neig ik toch naar een teefje, weet niet zo goed waarom eigenlijk.

Uit esthetische overwegingen


Dit is haar pappa (get my drift?)

ik heb bewust voor een teef gekozen. omdat we al een dominante reu hadden leek me niet handig om daar nog een reu bij te zetten..dus eigenlijk om problemen te voorkomen wou ik perse een teef..

Onze eerste hond wilde ik persé een teef..., juist omdat ik geen 'om de twee meter stoppen om te markeren' hond wilde (plus nog wat andere voorkeuren qua hond)

Nu, na een paar jaar weet ik dat dat dus de volgende keer absoluut geen reden meer is voor mij om voor een teef te gaan..., ik heb er nu twee die 'om de twee meter stoppen omdat er wat te snuffelen valt' 

Wij hebben regelmatig een oppas reu (intact) in huis en laatst een tijdelijke opvang reu voor een aantal weken en dat is me wat markeren 100% meegevallen..., eerste keer plassen mag.., tweede, vlak daarna zal ook nog wel nodig zijn..., bij de derde ging ik al vragen om door te lopen..., en de rest van de wandeling was het gewoon een kwestie van doorlopen, tenzij ik vrij gaf.., dan mogen ze zoveel plassen als ze willen.

Ook van vervelend rijgedrag nooit last gehad en al helemaal geen haantjes gedrag.
Ik vind reuen in praktijk iets meegaander en minder eigenwijs..., maar dat kan ook zijn omdat onze twee teven rare portretten zijn 

Hier hebben we heel bewust voor een teefje gekozen.
Ik ben een echt 'teefjes-mens' om het zo maar even te zeggen Niet alleen vind ik de bouw van teefjes vaak mooier (wat ranker en slanker), maar ook de verhalen van reuen met voorhuidontsteking, groene spetters op de muur, markeergedrag en hoe er gereageerd wordt op loopse teefjes: nee hoor, voor mij een teef. Ik denk niet dat er hier ooit een reu in huis zal komen.
Het 'gedoe' van een loopsheid valt reuze mee vind ik zelf. Zo'n 2x per jaar wat bloedverlies wat even een weekje/twee weken wat extra dweilen is en wij halen de vloerkleden dan even weg. Hier is absoluut geen sprake van schijnzwangerschap, piepen, janken, extra aanhankelijk, bitcherig gedrag. Nesteldrang en onzekerheid? Uhhmm nee; ze is gewoon zoals ze altijd is en onzekerheid komt al helemaal niet in haar woordenboek voor.

Trouwens, ook wanneer wij aan het wandelen zijn krijg ik echt ontzettend vaak van een afstandje toegeroepen: 'Is het een reu?'  'Nee, het is een teefje'   ' Oh ok, dan gaat het wel goed. Hij kan namelijk niet met andere reuen' Of dit nou toeval is of niet, maar het komt écht heel vaak voor bij ons (verschillende rassen, verschillende groottes), terwijl onze teef toch echt met alles en iedereen leuk om kan gaan. 

Tel daardus bij op: de puspiemels, BPH (benigne prostaat hypertrofie) dat bij 50% van de ongecastreerde reuen voorkomt op latere leeftijd (vanaf een jaar of 5), de kans op niet ingedaalde teelballen, het eventuele markeren en de eventuele gedragsveranderingen wanneer er loopse teefjes in de buurt zijn.... nee, geef mij maar een teef dan, haha.
Ik denk dat zowel een teef als een reu z'n voor- en nadelen heeft, en een ieder daardoor zo z'n persoonlijke voorkeur heeft.

Mellow is ook een ontzettende snuffelhond. Die dop gaat ALTIJD over de grond, door het gras, langs een takje, door een polletje.
En is haar neus eens niet omlaag, dan is ie omhoog, want ook net boven neushoogte ruikt ze soms een spoor.

Ze plast hier, plast daar. Als we anderhalf uur lopen, gaat ze na 5 kwartier rustig nog een keer zitten. Soms komt er nog een druppel, vaak is ze gewoon leeg, maar ze moet en zal nog een 'plasje' doen...
Geen idee hoeveel plasjes ze doet, maar het zijn er best veel volgens mij (mijn uitlaathondje is een reu en die doet maar 2 plasjes, soms zelfs maar 1).