Socialiseren; waarmee en wanneer?

Ik woon in België, maar als je wilt zal ik het volgende week eens vragen aan de baasjes!

Stiekem wordt ik een beetje verliefd op de Tammies (zoals jij het liefkozend zegt )! Prachtige hondjes, zowel qua innerlijk als uiterlijk. Denk dat ze sowieso goed opgevoed zal zijn hoor! Met jouw voorbereidingen!

Oooh mijn kennis van de Tammies in België is beperkt haha
Ik weet dat er 1 pupje naar België gaat, maar dat is pas over 6 weken!

En wie is er nu niet verliefd op de Tamaskan? Of wolfhond in het algemeen... Ze zijn gewoon pure schoonheid haha!

Wat leuk! Een excuus om met het baasje van de Tammie aan de praat te gaan

Inderdaad, wie niet! 

Er staan al heel wat tips en antwoorden op je vraag. 

Ik zou mezelf voornamelijk concentreren op de zaken waar je regelmatig mee in contact komt, liever die herhalen dan iets opzoeken wat je bij wijze van spreken zelden of nooit meer tegenkomt daarna. Kom je het later in het leven van de hond wel tegen dan is de vertrouwensband (meestal) al goed genoeg dat de hond ondanks zijn mogelijke argwaan/angst zich graag door jou laat begeleiden.

Je leest en hoort heel vaak dat de ene hond gedrag van de ander overneemt. Ik neem dat graag aan van de mensen bij wie dat daadwerkelijk zo is. Ik deel die ervaring echter helemaal niet dus raad mensen aan daar niet standaard van uit te gaan. In jouw geval zou het in de toekomst dus ook zo kunnen zijn dat Odi al is je meisje uiteindelijk super stabiel daar geen voorbeeld aan neemt omdat hij naar jouw regels leeft en niet de hare.

Klopt, en daar houd ik rekening mee. Hij neemt heel veel gedrag van Sascha over, al vanaf hij hier is. Nu neemt hij alleen nog de negatieve dingen over van haar, al heeft ze die niet veel. Sascha is bang voor harde geluiden, als zij gromt of blaft, begint hij meteen een heel concert, zonder dat hij weet waarom hij nu blaft

Dus ik houd er rekening mee dat hij haar gedrag niet gaat overnemen. Geeft ook niet, ik neem geen hond erbij zodat zijn gedrag ervan verbetert. Maar het zou fijn zijn als hij zich veilig genoeg voelt bij haar om bijvoorbeeld niet te blaffen in de avond, omdat hij ziet dat zij rustig is.

Prima lijstje! Ik heb ook zo'n lijstje gemaakt met daarachter ruimte om aan te geven hoe het ging. Wanneer het minder goed ging deed ik het onderdeel nog een keer. Wanneer het slecht ging splitste ik het onderdeel op in meerdere delen. Bijv.: Met de trein reizen:
eerst op een afstand wennen aan het geluid van de trein en de overweg; steeds dichterbij gaan staan/lopen; evt. met mensen meelopen of met andere hondenbezitters (met een stabiele hond) mee gaan; op het perron staan/lopen/spelen; in de trein; 5 min. meereizen; vervolgens de reistijd langer maken.
Ik heb al mijn onderdelen voor de 12e week 3x gedaan. Vervolgens voor de 16 e week alles nog eens herhaald. Maar wel steeds 1 dag pauze ertussen gelaten. Dus 1 dag op stap, 1 dag rust.
Vervolgens elke week een uitstapje gemaakt met de trein, fiets of auto i.c.m. stad, op visite, of gewoon naar een bos. Met 6 maanden elke 2 weken en na 1 jaar elke maand.
Kijk naar waar je hond helemaal dol op is: zo heb ik gewoon een school in een dorp of stad verderop bezocht. Kinderen vond hij super leuk en daardoor de trein op den duur ook: hij wist dat we wat leuks gingen doen.
Maar ik nam hem ook apart mee van de al aanwezige hond. Zo leert de pup ook dat hij niet altijd op zijn collega kan terugvallen. Je moet er nl. niet aan denken dat hij niks kan zonder een andere hond erbij.
O, ja: vergeet niet om bezoek te regelen. Ook visite ontvangen hoort bij de socialisatie.
Heel veel succes!

vuurwerk
lift
boot

Ik gebruikte ook een checklist, en deed eigenlijk de gehele lijst iedere week tot 14 weken. Daarna de hele lijst in twee weken en dat afbouwen tot een half jaar. Zo kende ze alles goed. Verder deed ik ook een vuurwerktraining met DVD en knalerwtjes enzo.

Ik combineerde er altijd een paar: Met de trein naar de stad, een winkel in en over de markt en weer terug. Bij Nova zorgde dat niet voor overprikkeling.

Of met de trein naar een dorp verder op, terug lopen langs allerlei dingetjes en dan met de veerboot weer terug naar onze stad (waar ik vlakbij woon)..

Ik zou het socialiseren met andere honden alleen niet af laten hangen van een cursus.

Straks even reageren, moet nu weg en anders ben ik topic kwijt

.
Je schept wel verwachtingen als je je reacties van te voren aan gaat kondigen

Nee hoor, ik kom geen hele boekwerken over socialiseren posten
Sterker nog: daar ben ik nou niet direct de aangewezen persoon voor haha!
Maar er zijn wel dingen waar ik bij (niet gesocialiseerde) Mellow tegenaan liep (loop), die toch handig zijn om een pup zsm aan te laten wennen

- broodrooster (die omhoog schietende boterham met bijbehorend geluid is eng!)
- onverwachte dingen op straat (lege chipsdoos, pallet met stenen, stoel voor grofvuil; ik heb het allemaal staan aaien om haar te laten zien dat het niet eng was )
- stukken boomstam in het bos (ook die heb ik staan aaien, tot ze er zelfs op durfde te springen )
- geluiden van bomen kappen of zagen in het bos
- veel (luid) pratende mensen
- allerhande mensen, dus ook in rolstoel, met hoofddoek, met blindenstok, op de fiets (bij voorkeur zonder blindenstok ), maar ook een grote groep wielrenners
- onweer, vuurwerk

En dan inderdaad nog de trein (ook wat verderop gaan staan, op een punt waar de trein langs dendert), markt, tuincentrum, schoolplein. De kermis misschien nog?

Dit zijn nu even de dingen waar Mellow wat moeite mee heeft, maar waar ik een evt. pup (áls ik die ooit al zou hebben) wel aan zou laten wennen.

Is juist heel goed zo'n lijstje.
Ik heb vroeger een nest pups gehad en uiteraard waren ze nog veel te jong en klein om overal mee naar toe te nemen.
Maar ik wilde al vroeg beginnen met zoveel mogelijk te socialiseren.
Dus hebben wij een kinderwagen aangeschaft, en zijn we naar scholen gegaan, winkelcentrum, markt, voor de dagelijkse dingen die je altijd tegenkomt. Herrie, gillende kinderen, winkelwagentjes e.d.
Ook in huis lieten we kinderen komen ,die met de pups kwamen "spelen"
Dus een hoop hangt ook af van wat de fokker doet aan socialiseren.
Juist omdat een pup zo snel overprikkeld kan raken is een wandelwagen heel goed..het is een veilig plekje, maar zien en horen en ruiken van alles en ze mogen natuurlijk nog niet veel wandelen. Sommige mensen verklaarden mij voor gek, maar mijn honden waren echt zo stabiel en sociaal en zijn nooit ergens bang voor geweest. Zo heb ik t ook gedaan toen ik Chico kreeg, en hij is ongevoelig voor gillende voorbij rennende kinderen, een ineens uitklappende paraplu. Dus wat ik wil zeggen, begin zo vroeg mogelijk en je komt er wel met de pup.
Ook wanneer de pup een stuk groter is lekker door blijven gaan met oefenen en eventueel nog G&G gaan doen (maar dit is verdere toekomst)

Thanks all!

En kennis laten maken met zoveel mogelijk rassen: nuttig?
Heb ik met Odi wel gedaan, hij was bijvoorbeeld enorm bang voor chihuahuas en labradoodles... Hij heeft inmiddels met bijna alle erkende rassen kennis gemaakt en is niet bang meer voor een hond waar je bijv. de ogen niet van kunt zien.

Je hond denkt niet in rassen maar ziet wel verschil in grote, kleur, druk, rustig etc etc
Je moet het aanpassen aan je pup. Zit hij in een fase dat hij een beetje angstig/terughoudend is dan zoek je een rustige hond. Zit hij juist in een fase dat hij denkt dat hij het middelpunt is dan zoek je een hond die hem weer met beide benen op de grond zet (met 4 poten naturlijk )
.

Wat Tommie hier zegt vind ik een hele goede! Want socialiseren is inderdaad meer dan je hond overal mee naar toe nemen, aan dingen/geluiden etc. introduceren. Je kan bijv. bij socialisatie een pup gelijk mee midden over een drukke kermis sleuren, maar voor veel hondjes kan dit zo overweldigend zijn dat het een negatieve indruk achterlaat.
Socialiseren is een beetje precisiewerk, in mijn ogen. Je wilt dat je pup indrukken krijgt van dingen uit het dadelijks leven, maar zonder hem te overprikkelen of angstig te maken. Alles moet in mijn ogen opgebouwd worden..en dan nog moet met alles rekening gehouden worden met wat de hond aan kan (goed naar stress-signalen kijken dus).

Zo doen ze bij onze hondenschool ook socialisatielessen met de pups en dan gaan we bijvoorbeeld naar het station. En dan is het echt per pup kijken wat een pup aan kan. De ene kan misschien de eerste keer al helemaal mee door de hal naar het perron lopen en kijken naar de treinen die voorbij komen. Maar de andere pup raakt bijvoorbeeld al erg gespannen beneden in de stationshal, door alle mensen die snel passeren, de enge schuifdeuren waar hij doorheen moest, reizigers met koffers, de geluiden, etc. Dan heeft het voor die les geen zin om die pup die eigenlijk al bijna aan zijn tax zit om die nog mee de trap op te nemen naar het perron. Wij nemen dan zo'n pupje weer mee naar buiten (om van een afstandje waarop hij niet zo gestresst is te kijken naar het station) en adviseren de baasjes om gewoon regelmatig terug te gaan naar het station en pas uit te bouwen naar meer zien van het station op het moment dat zo'n pup wat meer gewend is aan de drukte van de stationshal.

Dus goed kijken wat een hond aan kan, gedoseerd opbouwen en leren wat de opties zijn in geval van spannende situaties.


Toen onze Misia hier kwam, al was ze geen pup meer, moest ze ook nog wennen aan veel situaties, alles was nieuw voor haar. Dan gebeurde het wel eens dat ik op het hondenveldje in de buurt was (ze heeft ook nooit veel hondcontact gehad) en dat er een grotere hond enorm opdringerig was of vreselijk lomp en haar omver liep, op haar begon te rijden, haar in een hoek dreef en dat die dan niet ophield als Misia aangaf (wegkijken, houding wegdraaien, piepen/blaffen) dat ze het niet leuk vond.

Als ik dan in greep door er bijv. tussen te gaan staan of die andere hond van haar weg te duwen dan kreeg ik regelmatig een reactie van 'dat ze ook met zulke honden om moest leren gaan' of dat dat 'onderdeel was van socialisatie en ze maar moest leren van zich af te bijten'.

Maar zo denk ik er dus absoluut niet over. Kijk, bij een klein opstootje o.i.d maak ik me niet gelijk druk hoor, maar als een hond zodanig lang vervelend is en geen gehoor geeft aan de signalen van een andere hond, dan vind ik dat ik gewoon mag ingrijpen. Punt is dat het enige wat ze hier op zo'n moment van leert is dat haar kalmerende signalen richting een andere hond niet voldoende werken (wat wellicht leid tot grommen of bijten de volgende keer) en dat andere honden maar heel vervelend zijn. En voor een hond als Misia of een pup is het in mijn ogen erg belangrijk dat ze omgaan met sociale soortgenoten. Helemaal voorkomen dat ze ooit met onstabiele, agressieve of vervelende soortgenoten in contact komen kan je niet, maar je kan wel je best doen om de basis zo stabiel mogelijk te maken. Want als de eerste ontmoetingen met andere honden voornamelijk als vervelend en onaangenaam worden ervaren kan dit denk ik vervelende gevolgen hebben voor de toekomst..

.Oei! De boot! Die ben ik vergeten....

Dit is een hele mooie Lady.
Helemaal mee eens.

Ik heb onze pup vandaag tijdens het luchtalarm buiten gezet! En ik neem haar eigenlijk overal mee naar toe. Zo went ze denk ik het meest aan ons leven en wat ze nog kan verwachten.

Hallo,

Mag ik dan ook een vraag stellen over de socialisatie met andere honden? Als je de pup met bijv 8 a 9 weken meeneemt (in mijn geval 1 shih tzu pup naar 2 witte herders) en de pup zou op zijn plaats gezet worden door een van de herders omdat de pup niet het gewenste (onderdanige?) gedrag vertoont dat pups horen te vertonen, is dit dan juist goed, of ontwikkeld de pup daardoor angst voor andere honden?

Tot zo ongeveer 4 maanden genieten puppies credit en zullen volwassen honden alles accepteren (enige kanttekeningen laat ik even weg)
Ik zou je pup niet met deze honden laten spelen.

Vergelijk het met een jonge knaap die voor het eerst in een boksschool is. Zo'n knaap weet niet wat sparren is en zal z'n eerste sparpartijtje een fanatisme tonen of het een gevecht op leven en dood is. Zet je zo'n iemand tegen iemand met niet al te veel ervaring (dus zelfvertrouwen) dan zal die daarop ingaan en loopt het gauw uit de hand en niemand leert iets. Zet je zo'n knaap tegen iemand die goed kan boksen dan zal deze de maaiende armen ontwijken en plaagstootjes uitdelen om de knaap te laten zien dan het onoverzichtelijke gemaai niet werkt en leert hem rust in z'n hoofd te houden en echt te boksen.

Een dominante hond (in de zin dat hij veel zelfvertrouwen heeft) zal jouw pup niet op z'n plek wijzen door hem ééns op z'n rug te gooien en boven hem te keer te gaan maar hem door spel respect bij brengen

Dat vroeg ik me inderdaad ook af, mag Odi haar hierin corrigeren?
Odi is vanzelfsprekend bij haar in huis, aangezien ze samen wonen. Ik zal haar van genoeg rust voorzien en ook Odi in de gaten houden vanwege overprikkeling.
Maar hij mag zijn grenzen toch aangeven?

Pups zijn voor hem tot op zekere hoogte heilig, maar zijn grenzen zijn zijn grenzen. Die moeten gerespecteerd worden, ook door pups.

Odi spreekt de hondentaal vloeiend, dus als hij haar signalen geeft lijkt mij dat juist goed.  Zo leert zij de taal ook spreken. Maar ik ben net als Anoniem bang dat zijn grenzen haar juist weer bang maken voor honden...

ik volg

Wat leuk een Tamaskan. Finn heeft dus voor een gedeelte dezelfde overgrootouders.
Ik heb Finn gewoon overal mee naar toe genomen als pup en ook gewoon laten lopen. niet optillen.
Als hij schrok of iets eng vond, daar niet op in gaan en/of afleiden met een speeltje op de grond laten vallen.
En ook eens op een terrasje gaan zitten, zodat ze daar ook rustig moeten zijn.
Finn is nu 15 maanden en een heel erg stabiele hond, verschrikkelijk sociaal kent haast geen stress en gaat al vanaf 6 maanden mee naar festivals. Terwijl het ook een ras is wat extra socialisatie nodig heeft
Ik denk als je er maar geen druk op legt en zorgt dat er ook daagjes tussen zitten dat het pupje helemaal niets hoeft. Dagje weg dan een of twee daagjes niets of iets bekends.
In ieder geval veel plezier ermee.

Oh en wat die grenzen betreft, ik heb nog een oude labrador en hij kon prima zijn grenzen aangeven en ook af en toe in mijn ogen best hard afstraffen, maar Finn is nooit bang voor hem geweest hoor.
Hij weet nu alleen precies hoever hij kan gaan.
Ik heb Finn alleen in het begin wel veel alleen ergens mee naar toe genomen, zodat hij leerde om situaties zelf op te lossen en niet meteen te gaan schuilen bij Bo.
Ik heb ook altijd het idee dat ze toch helpen bij de opvoeding.

Een normale volwassen hond weet wat die moet doen tov een pup,moet je je verder niet mee moeien.
Vele denken ook dat een pup socialiseren perse moet door die met andere honden te laten spelen ik vind dat onzin.
Een pup kan je ook vanop afstand met andere honden laten socialiseren want die pikt ook dingen op wat die ziet,spel bij de meeste is meestal gewoon zijn gang laten gaan hup doe maar op speel maar lekker ongeremd en tegen dat de socialisatie om is heeft die enkel geleerd dat die zijn zin mag doen bij andere
Ben dan ook blij dat vele HS dit beginnen in te zien en die speel uurtjes beginnen te verbieden tijdens de pauze.

Trouwens vele genoemde vb van socialisatie zou eigelijk al bij de fokker moeten gebeurd zijn dus zoek je er ook zo één die daar mee bezig is.