De snoepjesmethode

Een saarlooswolfhond misschien? Zeer zelfstandig en zeer rangorde gevoelig. Ik kan uit eigen ervaring vertellen dat dat geen enkel probleem is. Ook een Saarloos kun je van alles leren. En dat geldt voor ieder ras en iedere hond.

.ben het op zich wel met je eens, als het op een positieve manier is, alleen dan wel rekening houden met de aanleg en de bouw van een hond. Ik denk dan je een chiwawa wel kan leren schapen drijven, maar uh......haha. Er zijn you tube filmpjes van Nana de border collie. Deze is op een positieve manier met SNOEPJES getraind en zie het resultaat. Als er dan nog iemand twijfelt over deze methode!

Het moeilijke in dit soort vergelijkingen zijn de domesticatieprocessen voor ieder individueel ras. Saarloos en Appenzeller zijn misschien qua zelfstandigheid wel wat te vergelijken, maar in het mensgerichtheid en daarmee trainbaarheid, liggen weer helemaal anders. 

Ongeacht daarvan, vind ik het knap dat iemand een Saarloos echt puur positief op kan voeden

Train jij bij Bassie? Omdat je de hond schijnt te kennen?

Mensgerichtheid zit hem in de sociale genetica van honden. Vergelijk wolven met honden, zie je enorme verschillen. Naarmate domesticatie vorderde (door het samenleven en werken tussen mens en hond in de historie) veranderde er in de sociale genetica langzaam het een en ander, waardoor honden zich steeds beter op mensen gingen richten. 

Maar, dat is dus ras(domesticatie)afhankelijk. 

Met mensgerichtheid bedoel ik dus niet, of een dier op een mens kan gaan letten...maar of een dier een mens betrekt bij deze zijn sociale realiteit en, dus ook, in hoeverre een hond zijn communicatie richt op mensen.

Haha... Kylie is superlief en een echte schat... Maar als het om respect gaat... Ik denk dat ik meer respect voor haar heb dan zij voor mij !  Wie duwt er de ander van de bank als er plaats te kort is ?  Wie durft op te staan en ergens anders te gaan liggen als de ander een beetje zeurt of iets probeert uit te leggen... ?  Wie loopt er met zichtbaar plezier zo hard ze kan door een plas zodat de ander natgespat wordt ? 

Nee, ik niet..  Maar ik zou die dingen voor geen geld willen missen.  Want ik zie dat Kylie weinig of geen complexen heeft en zich goed voelt in haar vel en in hoe het eraan toe gaat.  Ik zit ook niet om het minste op haar kap.  Maar ik denk dat ik net daardoor maar even "gemeend" Kylie kom of Kylie af moet zeggen en dan doet ze het onmiddellijk.  Ik zie dat ze ervan uitgaat dat ik dan wel weet waarom ik het zeg.  Al gebeurt het zelden.  Net daardoor....

En.
Als ik zeg dat ik geen koekjestrommel ben bedoel ik daarmee niet dat ik het fout vind wanneer een ander vooral met beloningen dingen aan z'n hond aanleert.  En ik heb het gewoon genoemd omdat het in de openingspost als 2 uitersten vermeld werd... Schoppen of beloningskoekjes... Ik bedoelde dat ook geen van beide kan.

Ik doe het op een andere manier omdat ik het zelf echt niet leuk vind om voortdurend een koekje boven te halen, maar ook omdat ik het niet leuk vind om een hond kunstjes zoals in doggydance aan te leren. Dat wil niet zeggen dat ik vind dat dat niet mag kunnen.  Integendeel, ik kan ervan genieten om zo'n opvoering te zien.  Vooral omdat je heel vaak ziet dat én het baasje én het hondje genieten !

Ik heb dan ook het geluk dat Kylie, hoewel verzot op voeding, niet echt veel om snoepjes geeft.  Meer dan eens staat een andere hondeneigenaar die we tegen komen raar te kijken als hij een snoepje aan Kylie geeft en die het aanneemt.. laat vallen en weer wegrent... Andere dingen te doen.  Als ik Kylie al eens iets speciaals wil leren dan kent ze datgene wat ze zelf leuk vindt na één keer uitleggen.  Iets anders kan ik 2 maal proberen... als ik het een derde keer vraag en ze vindt het niet leuk doet ze het niet meer...  Doe ik dat met stukjes vlees die ze echt graag heeft kijkt ze me nog aan van "eet zelf maar op hoor, want dat doe ik niet meer".

Maar evengoed ben ik over een jaar of 10 met pensioen... heb een hondje dat heel graag truukjes leert... krijg zelf de smaak te pakken en heb dan ook de tijd ervoor buiten het werk en de wandelingen... 

Het andere uiterste, schoppen als opvoedingsmethode,....  Ik kan me wel voorstellen dat die honden ook goed luisteren, maar de reden waarom ze luisteren vind ik geen fijne reden voor de hond en zou mou mezelf niet gelukkig maken.

Wat geheimzinnig...

Waarom haal je nou al je berichten weg? Leest heel lastig, incompleet zo.

Ik vond dat ik een beetje kinderachtig bezig was en had niet zo veel meer met t toppoc te maken. Jammer dat ik niet alle tekst weg kan halen.

Waarom zou dat knap zijn? Gewoon gezond verstand. Nadenken wat je wil bereiken en vooral hoe en dan vooral hard werken. Daar is niets ingewikkelds aan, dat kan iedereen.

Nou, met name omdat het overschrijven van natuurlijk, ingefokt, gedrag waarvan jij vast als geen ander weet hoe nadelig dat kan uitpakken voor de hond, niet makkelijk is. 

Of heb je de training aan laten sluiten bij deze natuurlijke eigenschappen?

De meeste natuurlijke eigenschappen van een Saarloos zijn niet echt gewenst in onze samenleving, dus daarop aansluiten wordt heel lastig. Vluchtgedrag bijvoorbeeld, dat is echt heel sterk aanwezig. Ik heb mijn hond geleerd dat er een andere manier is die net zo goed werkt als vluchten, maar makkelijker en veel minder stressvol en dat is aan de kant gaan. Het klinkt heel simpel en dat is het nu ook. De hond kiest nu ook zelf voor die oplossing als hij losloopt. Hij gaat er niet vandoor, maar gaat aan de kant. Dat gedrag staat nu ook nog eens onder commando zodat wanneer de hond benadert wordt zonder dat hij het doorheeft(en dat gebeurt echt soms) ik alleen het commando geef en hij weet dat er iemand aan komt en gaat gewoon aan de kant. Dat gebeurt nu zonder stress of angst. En zo heb ik hem allerlei dingen aangeleerd. Het gaat wat mij betreft absoluut niet om puur overschrijven van gedrag, maar om de hond betere opties aan te bieden. Soms beter door de omgeving(zoals bovenstaand voorbeeld), maar soms ook beter omdat ik zelf de situatie aanpas. Dat kan met voer zijn, maar ook met iets anders. Als de hond maar met volle overtuiging vindt dat hij het beste heeft gekozen, dan zal hij zeker vaker die optie kiezen.

.wat mij aan jou opvalt, je lijkt aller eerst wel een wandelende encyclopedie, dat je zo veel met theorie bezig bent, dat dat je gevoel wel moet overstemmen. Ik bedoel, als ik met mijn hond aan het trainen ben, en steeds bezig met met wat volgens de wetenschap is geschreven, beperkt me dat enorm. Een jonge hond speelt niet, maar is bezig met geurmoleculen en wat was t ook al weer. Ik kijk naar de mogelijkheden van mijn hond, kijk naar hoe ze reageert en tast zo haar grenzen af. Zij laat me zien waar haar mogelijkheden liggen en ook al zou dat volgens de wetenschap anders zijn, mijn hond bewijst dat toch het tegendeel. Geheel tegen de theorieën in! Neem het voorbeeld van de Saarloos, zou volgens jou niet kunnen, de praktijk bewijst het tegendeel! Het is wel leerzaam over theorie en wetenschap te praten en eea te weten te komen, maar het gaat echt om de praktijk, je gevoel en gezond verstand!

.ja dat kan ik wel met jou eens zijn eigenlijk. Nu je dit schrijft moet ik ook denken aan het boek van Thurid Rugaas over kalmerende signalen. Op mij is correctie gedrag een paar keer heel heftig op mij overgekomen, maar dan heb ik w.s. wat signalen gemist, owel Ozzie heeft ze even gemist.

eens!!

Over het algemeen ben ik het wel eens met wat je zegt hoor . Zeker die laatste zin (en zolang het corrigeren niet fysiek is).
Toch wel effe dit, je hond doorprikt misschien je acteerkunstje, maar als je je acteerkunstje lang genoeg volhoudt, dan ga je er zelf ook in geloven (of ga je jezelf dus eigenlijk veranderen). Mijn hond heeft me zo veel geduldiger gemaakt dan ik vroeger was (en ik was denk ik al vrij geduldig in vergelijking met veel mensen die ik zie). Ik heb me in het begin soms moeten forceren om niet uit mijn slof te schieten als er voor de zoveelste keer iets mis ging, of hij aan het zeuren was, of ... me moeten forceren om kalm te blijven en positief te reageren, soms nog, als ik eens verbaal moet corrigeren en hij doet het nadien wel goed, dan blijft bij ons mens dat gevoel van frustratie van een halve minuut ervoor toch nog hangen en moeten we ons effe forceren. Maar ik reageer dan toch positief en speel dus effe toneel. Daardoor lukt het me tegenwoordig wel om meer hond te zijn en makkelijker van die frustratie op enkele seconden naar blij te kunnen gaan. Het toneelspelen heeft me dus geholpen om mezelf te veranderen en geduldiger te zijn en ook makkelijker een korte frustratie los te laten. De positieve methode was dus niet enkel positief voor Turbo, maar ook voor mij 

ongeacht welke opvoedingsmethode je kiest, van belang is natuurlijk wel dat je hond opgevoed is 

natuurlijk, plezier moet vooropstaan bij het trainen van je hond, maar aan een aantal basisregels mag wat mij betreft iedere hond wel voldoen. want dan kun je je hond positief opvoeden, als 'ie vervolgens iedereen ondersteboven schoffelt, is daar voor andere partijen niets positiefs aan 

Mooi gesproken Kim!

Ik heb dat zelf ook zo ervaren. Hoe vrolijk ik ook deed om Mellow mee te laten lopen, het werkte niet. Ik wás ook niet vrolijk, ik voerde gewoon een (slecht) toneelstukje op.
Maar die hele periode heeft me wel dingen doen inzien, dat ik zelf misschien ook een aandeel had in hoe zij was.
Ik ben relaxter geworden, denk eerder 'nou ja, het is nou eenmaal zo' en ga niet meer koste wat kost lopen 'omdat het nou eenmaal moet'.

Ik ben nooit een heel geduldig persoon geweest, snel geïrriteerd, dus best een lastige combinatie geweest
Maar nu? Oké, het kan beter (want 5 minuten buiten is natuurlijk niet om over naar huis te schrijven), maar het is in ieder geval wát. En die 5 minuten buiten zijn wel écht gezellig, ik hoef haar niet te dwingen om te lopen.

Sinds ik rustiger ben geworden, meer ontspannen en geen verwachtingen meer heb, gaat het zoveel beter.
Zo'n klein iets, maar voor mij heeft het hele grote veranderingen gebracht in hoe te reageren, hoe om te gaan met een hond die alles spannend en eng vind.

Ik kan met 200% zekerheid zeggen dat ik dit niet had bereikt als ik haar anderhalf jaar terug een schop had gegeven met de bulderende woorden "EN NU GA JE POTDORIE MEELOPEN!!!"

Misschien is mijn aanpak ook niet de juiste, maar is er überhaupt 1 juiste aanpak? De juiste aanpak is voor iedereen anders (al vind ik schoppen helemaal géén juiste aanpak, maar oké) en voor ons werkt dit.

Maar hee, ik ben géén wandelende snoepjes-automaat!

Maar weet je, ik vind het heel goed zoals jij het hebt aangepakt. Door naar je zelf en je hond te kijken hoe jullie je samen prettig voelen! De methode maakt niet uit! Als het maar diervriendelijk is vind ik, want  ik, als vegetariër, stem op partij voor de dieren, ben tegen bont steun oa WNF, lokaal dierenasiel en vogelopvang kan er totaal niet tegen als een dier fysiek gestraft wordt, of op een andere manier mishandelt wordt. Gelukkig zijn de meest hier op t forum ook zeer diervriendelijk , 
.

Ik doel eigenlijk meer op echt anders voordoen dan je bent. Zo krijg ik destijds met Misia mee dat ik vooral heel uitbundig moest zijn en een hoge stem moest opzetten. Ik voelde al belachelijk (ten eerste ben ik niet zo uitbundig en ten tweede heb ik een vrije zware stem) maar ook Misia stond mee regelmatig wat vertwijfeld aan te kijken... zo van "zo issie normaal gesproken nooit". Ik ben daar ook mee opgehouden, ik doe gewoon zoals ik ben.

Wat ik zeker met je eens bent is dat je wel kan veranderen door je honden. Dat is mij ook wel gebeurd.

.

edit: dubbel :/

Dit zinnetje pik ik er even uit, zo herkenbaar! Ik verwacht ook niets meer van Rhowdy, we gaan gewoon lekker wandelen, klaar. Niets geen trainen, hoewel ik haar wel beloon als ze het goed dit. Gewoon wandelen, klaar.
Als ik later een eigen hond heb zou ik het gedrag wat zij vertoond niet goed vinden, en ermee gaan trainen, maar dan wel vanaf pup af aan. Zigzaggen voor m'n voeten, etc. Maar voor nu, voor haar en mij, werkt het perfect zo. Mede door gebrek aan tijd en expertise om écht intensief met haar te gaan trainen. Zo lang ze geen mensen lastig valt met haar gedrag, vind ik het prima.

@Steven, vergeet niet dat je rottie pas 9 maanden is en de rottweilers van die vriend waarschijnlijk al een stuk ouder? Bij omschrijvingen van rottweilers op websites lees ik vaak dat ze een rustig karakter hebben. Maar in mijn ervaring komt dat pas na een jaar of 2.  Rhowdy is nu 1,5 en wordt uit zichzelf al steeds rustiger. Kan nu tijdens het eten gewoon naast de tafel liggen in plaats van om de 5 minuten op te staan om vervolgens weer terug gestuurd te worden. Hoewel m'n ouders dit niet hebben aangeleerd met positieve opvoeding, is dat wel de methode die ik wil aanhouden bij m'n eigen hond(en) later. Ik las gisteren toevallig iets moois wat Susan Garrett had geschreven, hoewel ik haar verder niet als trainer ken, enkel deze ene blog.

" By training this way (d.m.v. straffen)  you can be sloppy with your awareness of what reinforces a dog . It just isn’t that important because you can fall back on trying to control the dog (through punishment) rather than teach the dog self control and to ignore all reinforcement that isn’t directed from you.  ....     The better you are at controlling reinforcement, the less you will need punishment to train a dog. ` 
http://susangarrettdogagility.com/2011/08/the-possibilities-in-dog-training/


Dat vond ik wel mooi inzicht. Alleen geen idee hoe (goed) dat in de praktijk werkt. 

Inderdaad de interval is belangrijk

.

Je maakt het lekker persoonlijk, Suzanne.

Ga over mijn emotie, danwel ervaring met eigen hond, absoluut niet uitweiden.

Wel zou ik graag van je weten waar ik geschreven heb dat wat Bassie beschrijft, met een Saarloos niet mogelijk is.

@ Irene en rowdhy, jep al enkele jaren toch wel. Mooie hond trouwens'