Hond met Leishmania adopteren? 
Dit kan weer een eindeloze discussie worden maar wanneer een stichting zegt.....Leishmania is goed onder controle te houden is dat gewoon verkeerde voorlichting. Daar gaat het om en wanneer mensen zich goed inlezen zou het heel anders zijn. Maar nee de meeste mensen weten niet eens wat het is en horen dan van een stichting dat het niet zo ernstig is en dat geloofd de gemiddelde toekomstige baas want ja zo'n stichting weet toch waar ze over praten
nee hoor, we gaan er geen eindeloze discusssie van maken 
Dat is dus het verschil tussen goed stichtingen en slechte.
Mijn ervarin is juist dat het minder vaak voorkomt, ik heb dan geen honden opgevangen maar kende wel een aantal mensen en was best betrokken, en al positieve honden kwam bijna niet voor.
Ik denk dat jij erge dingen hebt gezien, en ik juist niet.
Dat is dus het verschil tussen goed stichtingen en slechte.
Mijn ervarin is juist dat het minder vaak voorkomt, ik heb dan geen honden opgevangen maar kende wel een aantal mensen en was best betrokken, en al positieve honden kwam bijna niet voor.
Ik denk dat jij erge dingen hebt gezien, en ik juist niet.
"
Dat denk ik ook en ik ben echt anti stichting door het leed wat ik voorbij heb zien komen.
Veel buitenlandse honden organisaties noemen zichzelf of worden door anderen stichting genoemd, terwijl deze organisaties geen stichting zijn. Er wordt dan ook in de meeste gevallen geen door een erkende register accountant gecertificeerde jaarrekening gepubliceerd.
Meerdere buitenlandse honden organisaties hebben geen vestigingsadres in Nederland en zijn dus juridisch slechts aansprakelijk te stellen in het land van herkomst van de honden.
Dit zijn vaak grote organisaties, die honderden honden per jaar laten adopteren, waarvan buzhonden (http://buzhonden.weebly.com/hoe-vind-je-een-goede-organisatie.html) terecht stelt, dat hier sprake is van verkapte hondenhandel.
Dezelfde organisaties voelen zich niet verantwoordelijk voor de sores van een adoptant en hoge dierenartskosten, als de "adoptie" hond al ernstig ziek in Nederland aankomt of binnen zeer korte tijd na aankomst allerlei lichamelijke mankementen blijkt te hebben, die van te voren niet zijn gemeld bij de adoptant; zoals bijv. Leishmania.
Te adopteren honden moeten niet alleen op gezondheid, maar ook op karakter getest worden.
citaat uit bovengenoemde webpagina
Een goede stichting haalt gezonde, goed plaatsbare honden naar Nederland, die getest zijn op buitenlandse hondenziekten, en heeft bij voorkeur de hond al onvruchtbaar laten maken, want er zijn al genoeg honden op de wereld.
Een stichting bagatelliseert de buitenlandse hondenziekten niet, geeft er informatie over, en doet een ziekte zoals Leismaniose niet af met een opmerking zoals ‘ach een pilletje per dag en de hond heeft nergens last van’.
einde citaat
en daar ben ik het mee eens hoor, er zitten gewoon hele slechte tussen, helaas, geld geld en nog eens geld.
Wat iemand een goede stichting vindt is ook wel persoonlijk denk ik.
Ik vraag me bijvoorbeeld af hoe de regel dat honden op hun karakter getest moeten zijn uitgevoerd zou moeten worden. Dat lijkt mij tamelijk onmogelijk.
De stichting waar ik Lola en Jenna vandaan heb geeft juist zo weinig mogelijk informatie over de hond. Simpelweg omdat er over een asielhond die uit slechte omstandigheden komt en er soms al jaren zit tussen tig andere honden weinig te zeggen is qua karakter.
Alleen hoe de hond zich daar gedraagt kan verteld worden en dat zegt heel weinig over hoe een hond zich gedraagt als hij eenmaal bij de mensen is. Ook al omdat heel veel van die mensen afhangt hoe ze met de hond omgaan.
Dat vind ik eerlijk gezegd beter dan een karakterbeschrijving van een hond omdat dit dan weleens heel erg tegen kan vallen voor mens en hond.
En dat is wat ik dan weer heel belangrijk vind, dat mensen voor een hond gaan voor de volle honderd procent. Als ik weleens verhalen hoor over mensen die niet voor een hond gaan en hem terugbrengen omdat hij wat te groot uitgevallen is, of een keer hapt, of blaft of niet zindelijk is etc etc. dan wordt je daar als stichting ook niet vrolijk van. Betere voorlichting hierbij lijkt me wel belangrijk. En dat vind ik hier in Duitsland al goed dat iedereen die een hond aanschaft,, dus ook van een stichting, een hondenhoudbewijs moet hebben, dat scheelt al heel wat.
Een goede stichting moet uiteraard een standaard onderzoek doen naar ziektes en mensen voorlichten wat dat precies inhoud. Ik kan me voorstellen dat er zeker weleens iets over het hoofd gezien wordt. Hoe vind je uit dat een hond doof is bijvoorbeeld, of andere dingen die je niet zo snel meekrijgt als een hond tussen tachtig andere honden gehouden wordt....
Een open boekhouding vind ik zelf ook heel belangrijk, en dat er ter plaatse iets gedaan wordt, sterilisatie, betere onderkomen, medicijnen etc. Voorlichting op scholen en media.
De link van de stichting over Leishmania wil ik nog even een note bij voegen.. Ik heb twee hondjes geadopteerd van deze stichting en voorafgaande van de adoptie krijg je een huisbezoek, ik ben toen voorgelicht over buitenlandse ziektes en kreeg enorm veel informatie daar over, ook keek de geen die op huisbezoek was of ik daar al rekening mee had gehouden en of ik wist wat het inhield, net als dat ze vertelde over de eventuele problemen die er nog meer kunnen zijn qua gedrag van een hond die al veel heeft meegemaakt. Op dat gebied ben ik persoonlijk dus wel goed voorbereid op het geen wat "kan" voorkomen/gebeuren. Toen ik later zelf vrijwilliger werd (wat ik inmiddels door gezondheid even niet meer ben) werd ik er ook op gewezen om erg goed de adoptanten te informeren en kreeg hiervoor ook informatiestukken die ik goed moest doornemen met adoptanten.
Dat zal ook ongetwijfeld en ik hoop dan ook van harte dat deze zich mogen onderscheiden van de slechte.
Ik vraag me bijvoorbeeld af hoe de regel dat honden op hun karakter getest moeten zijn uitgevoerd zou moeten worden. Dat lijkt mij tamelijk onmogelijk.
De stichting waar ik Lola en Jenna vandaan heb geeft juist zo weinig mogelijk informatie over de hond. Simpelweg omdat er over een asielhond die uit slechte omstandigheden komt en er soms al jaren zit tussen tig andere honden weinig te zeggen is qua karakter.
Alleen hoe de hond zich daar gedraagt kan verteld worden en dat zegt heel weinig over hoe een hond zich gedraagt als hij eenmaal bij de mensen is. Ook al omdat heel veel van die mensen afhangt hoe ze met de hond omgaan.
Dat vind ik eerlijk gezegd beter dan een karakterbeschrijving van een hond omdat dit dan weleens heel erg tegen kan vallen voor mens en hond.
En dat is wat ik dan weer heel belangrijk vind, dat mensen voor een hond gaan voor de volle honderd procent. Als ik weleens verhalen hoor over mensen die niet voor een hond gaan en hem terugbrengen omdat hij wat te groot uitgevallen is, of een keer hapt, of blaft of niet zindelijk is etc etc. dan wordt je daar als stichting ook niet vrolijk van. Betere voorlichting hierbij lijkt me wel belangrijk. En dat vind ik hier in Duitsland al goed dat iedereen die een hond aanschaft,, dus ook van een stichting, een hondenhoudbewijs moet hebben, dat scheelt al heel wat.
Een goede stichting moet uiteraard een standaard onderzoek doen naar ziektes en mensen voorlichten wat dat precies inhoud. Ik kan me voorstellen dat er zeker weleens iets over het hoofd gezien wordt. Hoe vind je uit dat een hond doof is bijvoorbeeld, of andere dingen die je niet zo snel meekrijgt als een hond tussen tachtig andere honden gehouden wordt....
Een open boekhouding vind ik zelf ook heel belangrijk, en dat er ter plaatse iets gedaan wordt, sterilisatie, betere onderkomen, medicijnen etc. Voorlichting op scholen en media.
"
Ik denk dat hier dan een flinke plank wordt mis geslagen. Waar is de socialisatie op het vooradres in Nederland dan, zodat wel adequate info kan worden gegeven over een ongesocialiseerde buitenlandse hond? Voorheen was dit de trend en verantwoord. Nu is het 'normaal' dat een hond meteen vanuit het land van herkomst in een gezin in Nederland wordt gedropt. En dan vindt men het gek dat honden weer worden terug gebracht of alsnog in een asiel hier belanden.
Ik heb geen idee wat normaal is of niet, ik denk dat dat per stichting verschillend is? En hoe kan iemand een getraumatiseerde hond gaan socialiseren en vertrouwen geven als die hond misschien na twee maanden alweer weg moet. Dat lijkt me onmogelijk. Als ik naar Lola en Jenna kijk blijft die ontwikkeling doorgaan.
Persoonlijk ben ik er juist eerder voor dat een hond meteen naar de juiste mensen gaat en niet eerst naar een gastgezin, al zal dat soms niet te vermijden zijn. Het is toch belastend voor een hond om na alle ellende ergens tot rust te komen en dan weer opnieuw ergens anders heen te moeten en dan daar weer opnieuw te moeten wennen.
En wat ik al schreef, al is de hond bij de ene mens vertrouwd, rustig en vrolijk, kan hij bij de andere mens wel happerig en stresserig zijn er hang zoveel van de mens af waarbij hij terechtkomt.
Het is naar mijn mening juist het belangrijkst dat je helemaal voor de hond gaat die je uitkiest en dat voorkom je door niet al teveel van een karakterbeschrijving uit te gaan. Wat als iemand schrijft: kan goed met kinderen. Maar bij het gezin waar hij uiteindelijk terechtkomt hapt hij naar de kinderen, omdat deze kinderen te opdringerig zijn.
Daarom is dat hondenhoudbewijs ook een groot voordeel hier. Mensen gaan dan toch niet helemaal onwetend aan een hond beginnen.
De stichting waar ik Lola en Jenna vandaan heb werkt nauwelijks met gastgezinnen, ook plaatsen ze de honden niet bij gezinnen met jonge kinderen, werken samen met asiels en gnadenhoven (voor de honden die te getraumatiseerd zijn) En vantevoren uiteraard een screening of je wel geschikt bent.
Persoonlijk ben ik er juist eerder voor dat een hond meteen naar de juiste mensen gaat en niet eerst naar een gastgezin, al zal dat soms niet te vermijden zijn. Het is toch belastend voor een hond om na alle ellende ergens tot rust te komen en dan weer opnieuw ergens anders heen te moeten en dan daar weer opnieuw te moeten wennen.
En wat ik al schreef, al is de hond bij de ene mens vertrouwd, rustig en vrolijk, kan hij bij de andere mens wel happerig en stresserig zijn er hang zoveel van de mens af waarbij hij terechtkomt.
Het is naar mijn mening juist het belangrijkst dat je helemaal voor de hond gaat die je uitkiest en dat voorkom je door niet al teveel van een karakterbeschrijving uit te gaan. Wat als iemand schrijft: kan goed met kinderen. Maar bij het gezin waar hij uiteindelijk terechtkomt hapt hij naar de kinderen, omdat deze kinderen te opdringerig zijn.
Daarom is dat hondenhoudbewijs ook een groot voordeel hier. Mensen gaan dan toch niet helemaal onwetend aan een hond beginnen.
De stichting waar ik Lola en Jenna vandaan heb werkt nauwelijks met gastgezinnen, ook plaatsen ze de honden niet bij gezinnen met jonge kinderen, werken samen met asiels en gnadenhoven (voor de honden die te getraumatiseerd zijn) En vantevoren uiteraard een screening of je wel geschikt bent. "
Als gastgezinnen er niet meer toe doen, dan is dat laatste het minste wat moet gebeuren. Maar dan nog heb je gelijk dat goed screenen ook nog een vak apart is. Ik ben het niet met je eens dat een gastgezin er niet meer toe zou doen omwille van het socialiseren en de hond goed te screenen, omdat dat voor de hond zelf qua stressfactor te belastend zou zijn. Het tekort aan gastgezinnen vergoeilijkt een 1 op 1 overstap van buitenlands asiel naar definitief gezin. Ik vind dat voor de dieren zelf geen fijne ontwikkeling, omdat vaak goede gedragsbegeleiding in situaties toch echt ontbreekt of er slecht op ingespeeld wordt.
Verder doet het hondenhoudbewijs in het kader van het opvangen van getraumatiseerde en ongesocialiseerde honden niet veel terzake en zal weinig meerwaarde hebben. 
De stichting waar mijn honden vandaan komen werken ook niet met gastgezinnen. De honden worden alleen ter adoptie aangeboden als ze sociaal genoeg zijn, er wordt met de honden gewandeld en meegenomen naar het dorp.
Ook komen er kinderen langs en gaab de honden ook vaak mee naar huis. In de 5 jaar dat de stichting bestaat is er nog nooit een extreem angstige hond of met een gedragsprobleem weg gegaan. Ik denk dat juist grotere stichtingen met gastgezinnen werken.Het is volgens mij gewoon een keuze van een stichting om met of zonder gadtgezinnen te werken.
En helaas zijn er stichtingen die honden hierheen halen die eigenlijk niet geschikt zijn voor adoptie maar zoveel mogenlijk honden willen "redden". Er ontsnappen ook best wel veel honden die gewend waren bij een gastgezin en bij hun nieuwe baasje ineens niet meer het aangepaste hondje waren en alleen maar terug willen baar hun veilige haven. Er hangen dus niet alleen voordelen aan gastgezinnen. Ik denk dat stichtingen weer terug naar de basis moeten en alleen honden die sociaal genoeg zijn ter adoptie moeten doen.
Het is denk ik ook moeilijk om gastgezinnen te vinden die echt therapeutisch voor een getraumatiseerde hond die niet zomaar in een standaard gezin geplaatst kan worden te zorgen.
Ik weet niet of je dat in Nederland en Belgie ook hebt, maar in Duitsland en ook in Polen heb je de zogenaamde Gnadenhoven waar dieren worden opgevangen die niet gewoon meer ergens geplaatst kunnen worden of die niemand wil.
Het zou goed zijn dat elke stichting zoiets achter de hand had voor honden die voor altijd of tijdelijk nergens te plaatsen zijn.
http://www.der-gnadenhof.de/unsere-tiere/hunde/
Ook komen er kinderen langs en gaab de honden ook vaak mee naar huis. In de 5 jaar dat de stichting bestaat is er nog nooit een extreem angstige hond of met een gedragsprobleem weg gegaan. Ik denk dat juist grotere stichtingen met gastgezinnen werken.Het is volgens mij gewoon een keuze van een stichting om met of zonder gadtgezinnen te werken.
En helaas zijn er stichtingen die honden hierheen halen die eigenlijk niet geschikt zijn voor adoptie maar zoveel mogenlijk honden willen "redden". Er ontsnappen ook best wel veel honden die gewend waren bij een gastgezin en bij hun nieuwe baasje ineens niet meer het aangepaste hondje waren en alleen maar terug willen baar hun veilige haven. Er hangen dus niet alleen voordelen aan gastgezinnen. Ik denk dat stichtingen weer terug naar de basis moeten en alleen honden die sociaal genoeg zijn ter adoptie moeten doen. "
Dat doet de stichting dan zelf, door eigen vrijwilligers?
Ik weet niet of je dat in Nederland en Belgie ook hebt, maar in Duitsland en ook in Polen heb je de zogenaamde Gnadenhoven waar dieren worden opgevangen die niet gewoon meer ergens geplaatst kunnen worden of die niemand wil.
Het zou goed zijn dat elke stichting zoiets achter de hand had voor honden die voor altijd of tijdelijk nergens te plaatsen zijn.
http://www.der-gnadenhof.de/unsere-tiere/hunde/
"
Hier zit geen vergelijkbare opvang. Wel samenwerking met asiels die daarnaast buitenlandse opvang bieden als ze leegstand hebben. Ik heb de link even doorgespit. Ziet er prachtig uit. Wat een ellendige verhalen, waaronder die Bordeaux dog waarvan de ogen zijn uitgeprikt om als dummy voor vechthonden te dienen. Het is mooi dat ze meerdere diersoorten opvangen.
Hier in Nederland een utopie ben ik bang.
Dat doet de stichting dan zelf, door eigen vrijwilligers? "
Ja dat doen de beheerders en de vrijwilligers en kinderen uit het dorp.
De stichting heeft vrienden uit Frankrijk Duitsland en Nederland en daar gaan geregeld mensen een paar weken heen om te helpen en verder vaak mensen uit de eigen omgeving.
De galgo's die opgevangen worden gaan bijna nooit naar Nederland maar vaak naar Frankrijk omdat daar nog veel gejaagd wordt en ze daar de meeste kans op een goed leven hebben.
Op hun facebook kun je precies het verloop van binnenkomst van een hond totdat hij vrijgegeven wordt voor adoptie volgen.
https://www.facebook.com/pages/Los-Mejores-Amigos/275821505876729?fref=ts
( Je moet wel even google translate gebruiken)
Hier zit geen vergelijkbare opvang. Wel samenwerking met asiels die daarnaast buitenlandse opvang bieden als ze leegstand hebben. Ik heb de link even doorgespit. Ziet er prachtig uit. Wat een ellendige verhalen, waaronder die Bordeaux dog waarvan de ogen zijn uitgeprikt om als dummy voor vechthonden te dienen. Het is mooi dat ze meerdere diersoorten opvangen. Hier in Nederland een utopie ben ik bang. "
inderdaad ik las het ook van die bordauxdog, wat een gruwelijke dingen gebeuren er toch, hoe krijgen mensen het voor elkaar om dit te verzinnen.
De stichting waar ik honden voor opving is nooit bij mij thuis geweest.
Ik moest een contractje op het vliegveld tekenen en kreeg een hond in mijn handen gedrukt die zo verschrikkelijk bang was dat ik dacht lieve help dit komt nooit goed. Ook had de stichting mij niet gevraagd of ik kinderen had want ze namen aan als dat zo was dat ik dat wel kon handelen.
Gelukkig is het met mijn opvangertjes goed gekomen ook met de eerste hond die zich heel goed aan Luna kon optrekken. Ze lagen de eerste avond al samen tegen elkaar aan te slapen en Luna was echt een soort van voorbeeld voor haar. Deze eerste hond Kuka was de eerste en de enige die geen Leish had op het eerste oog
Ik moest een contractje op het vliegveld tekenen en kreeg een hond in mijn handen gedrukt die zo verschrikkelijk bang was dat ik dacht lieve help dit komt nooit goed. Ook had de stichting mij niet gevraagd of ik kinderen had want ze namen aan als dat zo was dat ik dat wel kon handelen.
Gelukkig is het met mijn opvangertjes goed gekomen ook met de eerste hond die zich heel goed aan Luna kon optrekken. Ze lagen de eerste avond al samen tegen elkaar aan te slapen en Luna was echt een soort van voorbeeld voor haar. Deze eerste hond Kuka was de eerste en de enige die geen Leish had op het eerste oog "
dat is natuurlijk heel onverantwoordelijk, al zal het wel goed bedoeld zijn. Hond moet weg uit slechte omstandigheden naar veilig thuis. Die gedachte.
Ik ben bang dat er vooral in de begintijd van de stichtingen veel te naief gedacht werd over honden opvangen, door zowel de stichtingen zelf als de gastgezinnen.
Ik neem aan dat daar op die manier wel e.a. misgegaan moet zijn en hoop dat men er lering uit getrokken heeft.
dat begrijp ik,
ik doelde eigenlijk op de stichtingen, dat die met hun tijd meegegaan zijn.
Ja toch denk ik dat bij deze dat twee partijen lering moeten trekken
Behalve de partijen die er helemaal niet mee bezig zijn om te leren van hun fouten, nog daar interesse naar hebben.
Wij halen,, U kan betalen,, naderhand gaat U balen,, maar daar kunnen wij niet om malen. Strop of flop,, ons banksaldo blijft voorop. En als U echt te hard gaat klagen,, 'denk dan aan de diertjes' zullen wij U vragen.
(gekkigheidje) melige bui..
Zo.. en het is nog niet eens december 
Wij halen,, U kan betalen,, naderhand gaat U balen,, maar daar kunnen wij niet om malen. Strop of flop,, ons banksaldo blijft voorop. En als U echt te hard gaat klagen,, 'denk dan aan de diertjes' zullen wij U vragen.
(gekkigheidje) melige bui..
Zo.. en het is nog niet eens december "
Melig of niet maar wel de waarheid
Kelly (Gast)
Hondjes van 18 met melktumoren naar Nederland halen......... waar is het kosten/baten en morele inzicht van de stichting gebleven?
dat is natuurlijk heel onverantwoordelijk, al zal het wel goed bedoeld zijn. Hond moet weg uit slechte omstandigheden naar veilig thuis. Die gedachte.
Ik ben bang dat er vooral in de begintijd van de stichtingen veel te naief gedacht werd over honden opvangen, door zowel de stichtingen zelf als de gastgezinnen.
Ik neem aan dat daar op die manier wel e.a. misgegaan moet zijn en hoop dat men er lering uit getrokken heeft.
"
Vind je nu echt dat de stichtingen met hun tijd zijn meegegaan, door rechtstreekse aflevering aan definitieve gezinnen? Gezien dat er toch nog behoorlijk veel mis lijkt te gaan, heb ik die illusie niet zo.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?