Honden emoties

 
Ik denk idd dat wij ook emoties voelen vanuit ons denken. Als ik bijvoorbeeld denk aan een hond die net in het asiel is beland en daar helemaal alleen in de steek gelaten naar buiten zit te staren kan ik daar verdrietig om raken. Maar die emotie komt dan echt puur vanuit mijn gedachten, want op dat moment (waar ik ook ben of wat ik ook aan het doen ben) hoeft er verder niets aan de hand te zijn. Dus die emotie komt op dat moment echt vanuit mijn gedachten.

En wat je zegt is zeker waar, ook onze emoties zijn soms essentieel en onbeheersbaar. (Als je langs een afgrond loopt voel je een bepaalde angst, zodat we 'gedwongen' worden voorzichtig te zijn of zelfs een stapje terug te zetten.) 

Ik geloof niet dat honden kunnen denken en redeneren, op een manier waarop wij dat kunnen.

Ik geloof dat ze situaties kunnen herkennen en onthouden en in zelfde/soortgelijke situaties een herhaalgedrag kunnen vertonen. (Leren).
Maar ik geloof niet dat een hond kan rederen als: De koekjes liggen in de bovenste kast, als ik nu eens de stoel erheen schuif, daar opspring, en dan het kastdeurkrukje vastpak.... Haha, gelukkig niet

Stel dat je etensresten in de prullenbak gooit, het klepje net niet genoeg dichtdoet en je hond wipt het klepje omhoog voor de etensresten, dat blijft wel hangen De eerst volgende keer dat je hond een (soort gelijke) prullenbak ziet zal hij waarschijnlijk op zo;n zelfde manier proberen deze te openen om te kijken of daar ook iets lekkers te halen valt. Maar ik vind niet dat dit echt redeneren is zoals wij dat doen, maar gewoon het herhalen van succes. (mijn mening hè )

Wie weet zullen we er in de toekomst eens achter komen wat ze echt denken..

klik!

Half mee eens.

Honden hebben bepaalde emoties hetzelfde als mensen.
Echter hebben ze er ook een heleboel niet hetzelfde als mensen.

Ja, honden kennen verdriet en eenzaamheid (verlatingsangst, wat als baasje weggaat), boosheid en misschien zelfs haat (Jara mag sommige honden/mensen niet), blijheid, angst.

Maar kent een hond liefdesverdriet? Zoals een mens dat kent?
Ze kunnen iemand missen ja en ze kunnen ook een bepaalde hond missen, maar echt verdriet omdat ze verliefd waren?
Kent een hond uberhaupt verliefdheid?

Wel zijn de emoties bij honden minder doorgevoerd denk ik. Wij mensen leren ook heel erg aan in welke situatie je welke emotie gebruikt. Ook zijn onze emoties stukken geavanceerder denk ik, een hond is boos en negeert hapt.
Als wij boos zijn gaan we daar eerst over na denken, hoe kunnen we dit oplossen, op welke manieren, hoe moet ik dit aanpakken.
Wij kunnen niet de koppeling maken boos ---> slaan, want dit is niet maatschappelijk geaccepteerd.
Een hond hoeft met dit soort dingen geen rekening te houden.

Een hond heeft zeker emoties, maar anders dan ons. Maar honden kunnen weldegelijk verdrietig, blij, boos zijn of iemand missen. Honden voelen het alleen anders dan wij en gaan er anders mee om.

Ik denk dat een hond een heel eind dezelfde emoties heeft als wij, alleen sommige emoties misschien anders beleefd, of er anders mee om gaat.
En daarbij denk ik bijv. aan rouwen of schaamte.. Ik geloof niet dat een hond zich echt kan 'schamen'..ik heb het idee dat dat een verder ontwikkelde emotie is.. en rouw.. Ik denk dat ze wel kunnen rouwen..maar niet zoals wij.

Verder geloof ik best dat honden jaloers, verdrietig, boos of blij, etc kunnen zijn..

Heb dit boek ; ' How Dogs Love Us: A Neuroscientist and His Adopted Dog Decode the Canine Brain'
onlangs besteld, geschreven door neurowetenschapper en honden eigenaar Gregory Burns. 

De schrijver heeft zijn hond getraind nuchter de MRI scan in te kunnen gaan voor onderzoek. Ben er nog niet aan begonnen omdat ik nog met een ander boek bezig ben maar zit wel op 'hete kolen' wat dat betreft.

edit: foutje in zijn naam

Ik begreep, dat ze op die manier zo'n vier basisemoties kunnen vertalen, ze zijn bezig het uit te breiden. Interessant.

Poeh!..
Als ik dat rijtje met geleerde wetenschappers zie die hier onderzoek naar doen, of gedaan hebben.?!
Dan ga ik eerst even een jaartje of 6 lezen en studeren voordat ik ook maar iets van een onderbouwde mening hierover durf te plaatsen op HP.
Mijn eerste gedachte .?, het idee dat wij APEN!!!!, lees dieren, niet heel veel verschillen van andere dieren.
Hoewel wij ons als diersoort toch wel vaak echt heel speciaal (willen) voelen.

Oneens, dat honden emoties hebben is inmiddels gelukkig bewezen, dat ze te vergelijken zijn met emoties van mensen is absoluut niet waar. Wel gaat het hier vaak fout bij hondeneigenaren die zich niet kunnen verplaatsen in hun hond en, jawel daar is het mooiste woord in de hondenwereld, antropomorficeren.

Waarom uberhaubt een hond vergelijken met de mens. Als ik een mensen vriend erbij wilde hebben dan had ik daar wel tijd in gestoken. 
Gelukkig zijn honden gewoon honden, en zijn ze juist niet veroordelend, ze zijn trouw, ze zijn geduldig, ze zijn begripvol, ze zijn liefdevol. Ze doen niet aan Achterbaksheid of jaloersheid (materiële) en als er iets gebeurt wat ze niet fijn vinden kennen ze nagenoeg geen wraakgevoelens. 
Ik ken niet veel mensen die al deze emoties hebben en die oprecht durven te laten zien.
Mijn honden wel, waarom zou ik in vredesnaam mijn honden willen vergelijken met mensen?

Nee hoor, zou me eerder afvragen of mensen capabel zijn om zoveel eerlijke oprechte emtoties te kunnen hebben als honden.

Natuurlijk spiegelen wij ons aan onze trouwe viervoeters, ik merk wel eens dat ik zo puur in mijn emotie zou willen kunnen zitten, lijkt me een verademing.

.Ik denk dat mensen het zouden willen weten, om zo hun hond beter te kunnen begrijpen bij bv. probleemgedrag.

Verder heb je helemaal gelijk, mensen zouden een voorbeeld kunnen nemen aan hun hond, zou een hoop ellende schelen... .

Een uitspraak kan toch ook gewoon op basis van gevoel gedaan worden?.........zelf ben ik ervan overtuigd dat honden emoties hebben denk niet dat ik zo'n plezier zou hebben in het samenleven met 2 emotieloze wezens.
Kan ik het goed (evt. wetenschappelijk) onderbouwen?..........nee ik niet, ben wel nieuwsgierig naar degenen die dat wel kunnen.
Of die emoties exact hetzelfde zijn als die van ons?..............in de basis wel(volgens mij dan)

Zeker niet, ze hebben veel emoties op het ogenblik zelf maar ze kunnen niet vooruit denken.
Dat is nu net wat een hond als groot voordeel heeft, hij zal NOOIT EN NOOIT doen alsof !!!
Of hij is boos of blij of triest of bang maar steeds zijn dit momentopnamen.
Deze kunnen wel terug komen als hij zich later in dezelfde situatie bevindt maar blijven gericht op het moment.
Als mijn hond blij is me te zien dan weet ik dat dit waar is, van mensen weet je dit nooit

niet geheel on topic maar wil toch even reageren op het vet gedrukte..............

Als een van mijn heren op de plek wil liggen waar de ander vertoeft pakt hij een speeltje, daagt hem uit de ander reageert, staat op om op de uitdaging in te gaan ........Heer 1 laat het speeltje vallen en terwijl heer 2 voor het speeltje gaat nestelt de eerste zich heerlijk op de nu vrije plek...........

.Ja hahaha maar dat is op het moment zelf he hahaha, ik had er ook zo eentje die dat deed, maar dit heeft niks met emotie te maken, het is wel leuk om zien 

Jaloezie... manipuleren... blijdschap... 

Achterbaks...

.Ooooooo.... 

hahhahaa ja ook wel ......

Nou ik denk dat hij op dat moment oa naar die bepaalde plek verlangt. Hij zou die plek ook op een andere manier kunnen proberen op te eisen wat hem waarschijnlijk ook zo lukken maar hij kiest er op dat moment voor het op die andere manier te doen.

Denkt hij dan toch een beetje vooruit of herinnert hij zich dat het eerder op die manier ook werkte?????........of is het allemaal 'spontane toeval'?

.het ontkennen van emoties bij dieren heeft wel geleid tot vreselijke experimenten, immers het waren een soort geprogrammeerde machines die toch niks 'voelden'. 

Overigens nam Chenak altijd wraak. Die was niet achterbaks, maar als je die op zijn kop gaf bij het langlaufen omdat hij liep te klieren (lees: net bergop stilstaan en uitgebreid gaan plassen, omdat hij wist dat jij dan toch niet bij hem kon komen makkelijk - je staat dan namelijk ineens stil op een helling en glijdt achteruit) dan liep hij geheel toevallig vlak daarna langs de verkeerde kant van een boom zodat je op je bek lag. Fijntjes stond hij je dan aan te kijken met een tevreden blik. Zo, klaar, en dan konden we weer. Dit gebeurde echt te vaak om toevallig te zijn.

ik denk dat honden wel kunnen redeneren en acties overzien. Ik "leen" even een voorbeeldje van mijzelve, maar er zijn verhalen genoeg van honden die een container verplaatsen zodat ze over een muur kunnen ed zonder dat ze dat ooit gezien hebben of zonder dat het hen voorgedaan is. 

Met een maand of zes raakt een pup zijn vrijbrief kwijt. De kleine cavia is inmiddels uitgegroeid tot een potige slungel. Potig in de zin van een en al poot. Waar hij zelf over struikelt. Met een grote mond en bijpassende honger. Chenak raakt het een beetje zat, zeker wanneer Janouk probeert hem aan zijn oren door de kamer te trekken. Tijd voor actie.


Het is slecht weer en tegen mijn gewoonte in geef ik de honden binnen eten. Janouk valt met “hoovercraft”  aan op zijn bak. Chenak niet. Hij neemt een hapje en stapt achteruit, tegelijk mij een blik toewerpend die niet mis te verstaan is. “Kijk en luister, maar bemoei je er niet mee.” straalt uit zijn ogen. Braaf doe ik een stapje naar achteren. 


Janouk is inmiddels uitgestofzuigerd en ziet een tweede bak met brokken. Jong en impulsief valt hij daarop aan. Met een explosieve grom grauw vliegt Chenak er bovenop. Perplex stuift deze piepend achteruit. Weer doet Chenak een paar stappen achteruit. Eeuwige optimist Janouk doet nog een poging. Zelfde resultaat. Hij druipt af en Chenak eet met smaak op zijn gemakt zijn eigen bak leeg. Voldoening uitstralend. 

Later lees ik in een boek dat honden leven in het nu en de consequenties van hun daden niet kunnen overzien en dus niet kunnen plannen. Toch legt Chenak hier de basis voor 10 jaar lang baknijdloos voeren. Een zegen die verwordt tot een vanzelfsprekenheid. Dankzij een hond die wel degelijk kan plannen en de consequenties van zijn acties overziet. Hebben wij weer: een hondse Einstein! We zullen op onze tellen moeten leren passe

Hoho, ik erken absoluut dat honden voelen en emoties hebben.
Ik erken het juist, ben zelfs af en toe een beetje jaloers op de oprechtheid ervan. Dit zie je niet vaak bij mensen, en dat vind ik juist zo mooi aan het hebben van een hondenvriend.

Ik denk alleen dat het spiegelen van menselijke emoties naar honden toe niet de juiste kijk erop is.
Honden zijn nml geen mensen, en hebben geen menselijke emoties. Ze hebben honden emoties, wat fantastisch is! 

Hadden meer mensen maar zulke pure emoties dan zag de wereld er veel mooier ui.

Oh, was meer een antwoord op je vraag "wat heeft het voor zin om te vergelijken", zie nu dat ik het niet duidelijk verwoord heb, maar het benoemen van overeenkomsten kan hopelijk leiden tot meer begrip. 
Het benadrukken van de verschillen heeft ook meteen zo'n waarde-oordeel? Ik vind menselijk emoties ook gewoon heel mooi . En mijn honden brengen ze heel scherp naar voren  
.

Ja, die voorbeelden herken ik ook allemaal wel, maar die zijn qua grondslag exact het zelfde als dat wij apen doen.
Wij apen draaien volgens mij ook gewoon nog voor 95% op ons oerinstinct, eigenlijk gewoon heerlijk primitief.
Met dezelfde uitgangspunten van overleven binnen de groep, beste positie, eten, voortplanting.
En daar zullen ook een hoop standaard emotie's bij komen kijken volgens mij.
Vanuit die gedachtegang...nouja, misschien dat ik dan toch wel durf te schrijven dat we dezelfde emotie's hebben.

(Niedt onderbouwtdt, excuus. 

dat je het niet onderbouwd hebt, vind ik nog tot daar aantoe maar die "t"   '
.

Er is ook niets mis met menselijke emoties hoor, zolang ze uit gevoel komen en niet uit ratio.
Het kan handig zijn om vanuit een probleem oplossende visie mens en hond te vergelijken. Al doen we toch onbewust altijd een beetje vergelijken, omdat wij mensen nu eenmaal zo zijn.

Als het in mijn mening maar wel in balans is, alles waar TE voor staat is niet wenselijk (behalve tevreden)
En het vermenselijken (te menselijk) maken van je hond, denk niet dat dat de juiste manier is om naar je hond te kijken.
Een mens is een mens, een hond een hond. Dat maakt het een niet ondergeschikt of stelt het niet boven aan de ander. Wr zijn gewoon anders.

haha, een kennis van mijn ouders zei altijd: "te is nooit goed, behalve tevreden, tezamen en te bed"

((Welterusten voor straks en een knuffel voor Yoda en Yip! ))

Ik denk eigenlijk dat honden puur instinctief reageren op situaties, en wij hun reacties aflezen als emoties. Maar het blijf natuurlijk altijd een kwestie van interpretatie. Maar in Shadow zie ik eigenlijk voornamelijk instinctief gedrag in mijn ogen.

Als ik mijn katten aai, komt mijn hond aanrennen en beukt de katten weg zodat hij geaaid kan worden. (mijn katten doen dit overigens ook bij elkaar) Dus, ja, ik denk wel dat beesten ook jaloers kunnen zijn :P
Ik denk ook dat beesten emotie vertonen.