Bestaan er nog echt sterke hondenrassen?

Ik denk dat vooral honden uit de categorie oertypen
http://www.hondenrassen.nl/rassen/groep/16/rasgroep-5-keeshonden-en-oertypen/
de meest gezonde rassen zijn. Daar is volgens mij het minste mee "geprutst" en ze behoren ook tot de oudste hondenrassen.

Zodra mensen zich ermee bemoeien worden er andere criteria gesteld aan honden dan dat een natuurlijke selectie zou doen onder natuurlijke omstandigheden. Klimaat en omgeving selecteerd op eigenschappen die onder die omstandigheden het meeste kans op overleven hebben. De mens selecteerde vroeger op functionaliteit waarbij gezondheid ook een belangrijke functie was.

De omstandigheden zijn anders. Tegenwoordig is de functie van de hond veranderd en zijn veel honden hun functie: gezelschapshond. echter dat gezondheid nog steeds een selectiecriteria is voor die nieuwe functie, mogen duidelijk zijn, dus wordt er nog steeds op geselecteerd. Niet elke fokker en niet elke koper heeft dit echter als belangrijk criteria. Mensen die graag een 'grappige' hond zien met extreem korte neus en zo een ras willen, moeten zich realiseren dat er een maar aan zit, en de hond dus geen hoge levensverwachting heeft, hetzelfde geld voor andere extremen. Ook mensen die geen stamboom hoeven, weten dat een belangrijk controlemiddel daarmee wegvalt.

De FCI stambomen valt echter nog heel wat aan te verbeteren en dat het nog steeds geen 5 generatiestambomen zijn is mi een kwalijke zaak. Hier laten de kennelclubs toch een behoorlijke steek vallen. Ook het nog niet overal controleren middels DNA is kritiekwaardig. Rasvberenigingen worden bestuurd door fokkers die dit meestal doen uit eigen belang en lang niet altijd voor het welzijn van betreffend ras. Fokreglementen zijn vaak navanhand.

Elke hond kan 2 a 3000 erfelijke eigenschappen vererven. Of dit nu een doorgefokt ras is of in de wilde natuur. We controleren er slechts enkele, wat goed is en veel ellende kan voorkomen. We moeten ons echter realiseren dat honden levend zijn en geen machines waarbij men alles kan voorkomen door goede constructie.

Bovendien moet men niet vergeten dat honden onder natuurlijke omstandigheden helmaal niet zo oud worden. Een wolf wordt bv in gevangenschap beduidend ouder dan in het wild (vaak tot twee maal zo oud). Veel kleine hondenrassen kunnen de leeftijd van wilde caniden fors overschrijden en worden ondanks alle huidige aanvallen op rashonden toch zeer oud.

De gezondheid van een ras zou ik eerder vertalen naar andere zaken als leeftijd en ziektes, maar bv naar genenpoel, geografisch verspreidigsgebied enz.

Een ras als de laika zoals Aurelia aanhaald is idd een gezond ras. Houd dat in dat deze honden geen afwijking kunnen hebben, nee. Maar er is geen ras in de wereld wat een dergelijk groot geografisch versprijdingsgebied van oorsprong heeft, er zijn er heel veel, er zijn er heel veel van verschillende genepoelen en de invloed van de klimatologische omstandigheden is tot heden nog een groot selectiecriterium.
Zou er iets mis gaan binnen een lijn van dit ras, is er een enorm grote back-up en komt het ras niet in gevaar.

In tegenstelling tot bv Noorse Elandhonden, die wereldwijd verspreid zijn, maar een klein oorsprongsgebied hebben, een kleinere genepoel en nauwelijks back-up. Indien, zoals het geval is, dan een afwijking geconstateerd wordt, blijkt die wereldwijd een probleem en kan het ras in gevaar komen.

Echt sterke rassen bestaan er mi nog voldoende. We ontdekken tegenwoordig meer ziektes omdat we meer onderzoeken doen, we weten meer, we laten de honden meer onderzoeken. Vroeger ging een hond gewoon dood. Nu weten we bv dat hij alvleesklierkanker had of een levershunt enz.
Gemiddeld genomen worden de honden tegenwoordig ouder dan dat ze vroeger werden. En ja iedereen kent wel ergens een verhaal van tante of opa die een hond had die twintig was.... dat zijn echter de uitzonderingen, daarom onthouden we ze en daarom gaan ze generaties lang de familie rond.

Een hond zijn leeftijd is gelimiteerd net als onze leeftijd, helaas. We kunnen ze tegenwoordig langer laten leven door goede medische zorg, goed voedsel en goede beweging. Maar ouder laten worden als de soort kan, kunnen we niet. En ooit gaan ze aan iets dood, net als bij mensen; zelden aan een hartstilstand op hoge leeftijd. 'Oh, al weer een hond dood aan kanker' maar dat hij tot zijn twaalfde fit was vergeet men erbij te noemen.

Echt sterke rassen bestaan er mi voldoende en echt niet alleen bij de noorderlingen die er oorspronkelijk uitzien (maar dit lang niet altijd zijn). De vraag is echter wat willen mensen? Stellen genoeg mensen dit wel als prioriteit? Willen mensen wel de gezondste, of willen ze het snelst een hond, de grootste, de kleinste, de imposantste, de rimpeligste, de grappigste, de vreemste enz.

Kruisen van rassen is mi een modeverschijnsel en puur marketing product om 'iets nieuws' te verkopen.
Zoals eerder door Christel genoemd is dit aangetoond geen gezondere rassen op te leveren.

Ik denk wel dat rassen die echt in de problemen zitten, niet moeten schuwen om te kijken hoe ze onstaan zijn en er nieuw bloed moeten kunnen kruisen om de problemen proberen op te lossen. Dit moet echter met zorg, kennis en na uitgebreid onderzoek gebeuren.
Een ras kan mi beter genetisch iets 'vervuild' raken, dan genetisch 'zuiver' uitsterven.

Mijn twee bastaarden zijn twaalf en dertien jaar geworden. Mijn twee vorige yorkjes , rashondjes  zijn ook dertien en zestien geworden.......
Mijn dierenarts zei altijd, de kleine rassen worden oud. De grote niet. Zit waarheid in.

De Border Terrier is nog gezond. Eigenlijk komen er niet tot weinig erfelijke ziektes voor in het ras, alleen af en toe epelepsie helaas.

Maar eigenlijk vind ik niet dat je kan zeggen dat de Border Terrier haast geen erfelijke afwijkingen heeft, aangezien je geen testen als hd, ed, pl, ogen test enzovoorts hoeft te doen alvorens je mag fokken. Dus of er echt geen erfelijke ziektes voorkomen...??

Er is geen 1 levend wezen dat geen erfelijke afwijkingen heeft, kijk maar eens naar de mens als grootste voorbeeld. Dan kan je dat ook niet verwachten van honden. Je kan wel rassen hebben die minder erfelijke afwijkingen hebben, maar geen dat bestaat niet.
En tja sterk, wat is sterk. Voor mij is dat een ras dat vrij oud word en dat tijdens zijn leven niet gehinderd word door lichaamsbouw en waar je dus ook actief mee bezig kan zijn, winter en zomer. 1 zo'n ras is mijn eigen ras: het leeuwhondje

Sry maar die rassenwijzer klopt niet, tenminste niet voor de bouvier. Volgens die wijzer zou de bouvier een giga ziek ras moeten zijn en dat is het niet.

Helaas staan op het world wide web veel onwaarheden over de gezondheid en/of inteelt van bepaalde rassen. Maar er staan ook veel dingen NIET op internet (denk aan bv cataract bij de Lundehund).

Zelf denk ik, net als Kevin & Swift, dat rasgroep 5 de meest gezonde rasgroep is. Ook verwacht ik dat er weinig ziektes zijn binnen de echte meutehonden, de franse brakken, omdat deze honden op functionaliteit worden geselecteerd. Er valt niet te werken met een hond met HD, epilepsie, ED etc. Zo'n franse jager gaat ook echt niet zo'n hond inzetten voor de fok, terwijl dat met showhonden wél gebeurt.

Ik denk dat je redelijk goed zit met rassen die de afgelopen 100 jaar nauwelijks zijn veranderd. In het geval er showlijnen zijn ontstaan kun je beter een werklijn of renlijn (in het geval van sommige windhonden) pakken. Bij Whippets komt volgens mij alleen cataract voor. Het zal voor een zichtjager zeker wennen zijn als je je zicht kwijt raakt. Ik kom af en toe een oude en blinde Whippet tegen die nog zo blij is en zelfs ballen apporteert.

De mogelijkheden zijn er wel, maar ik denk niet dat er goed gebruik van gemaakt wordt Aurelia.

Het te strak opstellen van een standaard kan een groot probleem zijn en idd te veel goede honden uitsluiten. Echter zijn er ook bepaalde kenmereken in standaarden opgenomen om problemen te voorkomen. Punt is dus om over bepaalde dingen niet pietluttig te doen en andere punten goed te overdenken alvorens ze achteloos in de wind te slaan. Ik ken de standaard van een ras die eerst een kleur uitsloot die nu bv geaccepteerd wordt. De kleur werd vroeger uitgesloten omdat zij vaak gepaard ging met een lichamelijke afwijking. Binnen datzelfde ras wordt er wel heel pietluttig een standaard aangehouden met nauwelijks hoogtevariatie.

Mensen zijn idd mobieler, maar dit kan ook voor sommige rassen juist een probleem zijn. Doordat mensen mobieler zijn en zeker met grbuik van ki, wordt vaak de genenpoel nog meer beperkt ipv vergroot. Mensen hebben immers de neiging om allemaal naar dezelfde reu te gaan bv. en overwaarderen bep. titels en negeren goede honden die bv geen titels hebben. Bovendien kunnen afwijkingen zich op die manier heel snel over een heel groot gebied (bij ki wereldwijd) verspreiden.

Mensen: fokkers zowel als kopers blijven een sleutelrol hebben in de gezondheid van een ras en het daarmee samenhangende dierenwelzijn.

Mbt werkhonden en showhonden is de scheiding volgens mij naar beide kanten niet voordelig. Ik ken van bep. rassen showhonden die heel extreem zijn en nauwelijks nog hun oorspronkelijke werk zouden kunnen doen door extreme uiterlijke kenmerken die zelfs karikaturaal zijn, maar ik ken ook rassen waarbij alle 'lelijke' honden dan maar betiteld werden als werktype, wat ook grote onzin was omdat ze wat bouw betreft soms zo slecht gebouwd waren, dat ze ook hun oorspronkelijke taak zoals bedoeld niet onder de oorspronkelijke omstandigheden konden uitvoeren. Er zijn werkhonden die zo geselecteerd worden op de proeven en testen om een spectaculair resultaat te geven bij een wedstrijd om zo hoog mogelijke punten te scoren, dat ze vanwege karakter in het oorspronkelijk werk helemaal niet meer efficient zijn.

De gulden middenweg lijkt mij zo gek nog niet. Het is meestal in de extremen waar de meeste problemen ontstaan.

Wat is wijsheid? Wij hebben met een hond niet gefokt omdat hij een slechte knie had. De hond is 16 jaar oud geworden en heeft tot zijn 14e jaar gewerkt als jachthond. De gemiddelde leeftijd van zijn rasgenoten was 8 tot 10 jaar. Wat was beter geweest, te fokken met een hond met goede knieen die 8 wordt of te fokken met een hond met een slechte knie die 16 wordt? Je kunt erover discussieren, je kunt het gebruiken om dingen goed te praten waarvan je weet dat het eigenlijk fout is. Feit is dat het ras niet uitgestorven is omdat wij niet met de hond gefokt hebben. Ik heb er geen speit van, dus vind onze beslissing ok.

Met honden met afwijkingen fok je niet. Waar ligt de grens? Wat is een afwijking? Hoe verschillend wordt die grens gehanteerd door verschillende mensen?

Windhonden zijn vrij gezond, vooral de whippets en greyhounds worden rond de 17 jaar. wij hebben een whippet van 21 gehad