Pauline Punk en Cosmic - veel sterkte meid

Het was zeker een dubbele avond..
Vond het moeilijk voor je dat je er zonder hond was.
De mijne was er dan wel bij en ben super trots maar Punk zal zeker gemist worden!

Sterkte meid!

echt

sjongejonge zeg...

heb in een mapje gedaan, 2 stevige kartonnen en toch weet die het te vouwen grr.....

shit zeg...
najah... hopen dat je de vouw niet ziet in de lijst
(ik zie de vouw wel op de foto)

sjonge balen zeg

maar ben super blij dat jij hem mooi vind!

ik weet dat ik de volgende keer maar bezorg via de echte post en niet de brievenbus

en over die urnen; kan je die niet verven of een beetje opfleuren: bloemen erop plakken ofzo?

Wat heb je er een mooi hoekje van gemaakt Pauline. Een warm eerbetoon aan Punk. En voor jou een plekje om haar te herinneren hoe ze was en hoe ze altijd in jouw hart en gedachten zal voortleven.

mijn moeder gaf me dit als tip om kreukels eruit te krijgen:

theedoek op achterkant leggen (beetje vochtig maken met een plantenspree ofzo)
en dan met de strijker eroverheen

Ik heb jullie volgens mij niet eens gezien.. Althans, Taz niet.. En jou zou ik niet herkennen, denk ik, heb je me toevallig aangesproken bij het signeren? Ik zat naast Bram van Marit, leuke hond is dat ook.. En thanks..

In dat geval geef ik hem morgen aan mijn moeder, haha, ik heb geen strijkijzer in huis.. 

Lieve, lieve Punk..

The gate of Heaven

I got to the gate of Heaven yesterday,
afther we said goodbye.
I began to miss you terrible,
because I heard you cry.

Suddenly there was an Angel,
and she asked me to enter Heavens gate.
I asked her if I could stay outside and wait,
for someone who´d be late.

I wouldn´t make much noise you see,
I wouldn´t bark or howl.
I´d only wait here patiently,
and play with my tennisball.

The Angel said I could stay right here,
and wait for you to come.
Because Heaven just wouldn´t be Heaven,
If I went alone.

So I'll wait here, you take your time,
but keep me in your heart.
Because Heaven just wouldn´t be Heaven,
without you to warm my heart.

(ik heb even een foto van Punk's facebook geplukt. Sorry als je dat liever niet hebt!)

Wat mooi, Hannah.. Bedankt.. Nu zit ik weer te huilen..   

Vind het echt heel mooi.. Ga hem op Facebook zetten.. Dank je wel..

Ohhh Pauline, het was niet de bedoeling om je weer te laten huilen!!

Geeft niet.. Ik heb een abonnement afgesloten op tranen.. Ik heb er genoeg!

Ik vind het werkelijk vreselijk voor jullie, echt waar.. Woorden kunnen het niet beschrijven hoe het is om iemand te missen, een vreeslijk gevoel van leegte en verdriet. En elke keer die steek als je een mooie foto ziet.. Pff.. :( Op een gegeven moment worden die steken minder en zullen de tranen veranderen in een glimlach. Het duurt misschien even, maar samen met Cosmic kom je er wel..

Wat een prachtig gedicht!!

Ook hier weer tranen, kan inmiddels vaak lachen om zijn streken, maar op zo'n moment schiet ik nog steeds vol, mis mijn maatje ook nog elke dag, elke minuut..
De hele erge, verlammende pijn, het immense verdriet, dat wordt echt wel minder, maar zelfs na 5 maanden kan ik zo'n gedicht niet lezen zonder in tranen uit te barsten.. Pauline, hou je haaks, geef het tijd, komt wel goed!
Geef jezelf en Cosmic een dikke knuffel van mij!

Ik kan gek genoeg veel zien, lezen en schrijven zonder te huilen. Ik voel me meer.. leeg. Niets hoeft meer van mij. Eten, schoonmaken, dagelijks douchen (yep, ik ben een smeerkees), een woning zoeken, een baan zoeken, datingwebsites, het hoeft allemaal niet meer, het heeft allemaal geen nut meer. Niets wat ik kan doen brengt Punk terug, en zonder Punk hoeft het gewoon niet voor mij. Ik heb de mensen in mijn omgeving ook verteld dat als gedichten als het gedicht hierboven waar zijn, en Punk op me wacht, ze niet verdrietig mogen zijn als ik vandaag of morgen een dodelijk ongeluk krijg. Ik zou de gelukkigste mens op aarde zijn als ik herenigd kon worden met Punk.

Pauline, denk je ook wel een beetje aan Cosmic? Zij kan niet zonder jou, wie moet er anders voor haar zorgen? Zij houdt van je, is je trouw, jullie relatie zal groeien.. Ik heb daar ooit een mooi gedichtje over gelezen, dat gaf mij de kracht om Babs te adopteren, welkom te heten en voor haar te gaan.. Zal kijken of ik het nog kan vinden voor je ookal slaat dat niet helemaal op jouw situatie..

Je bent een geweldig hondenbaasje, er zijn nog te veel hondjes die je gelukkig kunt maken, ookal wil je daar nog lang niet aan denken.. Je moet op een gegeven moment gaan proberen Punk in je hart, in je ziel mee te dragen, haar herinnering zal je sterker maken dan je ooit tevoren geweest bent.. Als je dat kunt, kun je alles aan!

Kop op meid! Laat Cosmic alsjeblieft niet in de steek, die arme meid heeft het ook zwaar en zij heeft jou nodig voor steun en troost, zoals jij haar ook nodig hebt, jullie band kan alleen maar groeien. En nee, ze zal Punk niet kunnen vervangen, maar dat hoeft ook niet, zij zal je vriendinnetje zijn op haar eigen, unieke manier. Geef het tijd en je zult het zien.. Jouw tijd is nog lang niet op, pas als dat zo is, zal je (misschien, ben misschien te nuchter om dat echt te geloven..) herenigd worden met hen, die je lief waren.. Probeer tot die tijd als een goed mens te leven, geef je liefde aan die arme zielen die niemand hebben, die geen aai over de bol krijgen omdat ze braaf zijn, die geen lekkere mand hebben om in te slapen, geef hen een plek in je huis, in je hart, dat is groot genoeg, weet zeker dat je het kan!

(En in geval van 'paniek' roep je maar..)

ik had deze ook in het topic voor Hercule neergezet, maar wilde het ook nog even hier delen met jou

het is een  (vrije) Nederlandse vertaling van een Engelstalig gedicht.b. Ik weet niet of je het mooi vindt, kijk maar.  Misschien helpt het om te weten dat je niet de enige bent die zich zo voelt. 
Dit is de oorspronkelijke link, pas op als je de reacties gaat lezen, weet niet of je dan niet je tranenabonnement overschrijdt.. http://www.patriciamcconnell.com/theotherendoftheleash/things-to-do-after-your-dog-has-died
Wat te doen de dag nadat je hond dood ging   


Veeg de vloer   
Kijk uit het raam   
En hijg..   


Zet thee met een koekje 
Vergeet die op te drinken


Verschoon het bed   
Neurie een lied   
Begin te huilen   
Vergeet de dagen van de week   


Zink ineen in een hoekje van de kamer, knieen omklemmend   
En kreun   


Raap jezelf weer op   
Zet opnieuw thee, nu om op te drinken   


Kijk uit een ander raam   
Je blik valt op de plek waar je hond zich  behaaglijk nog eens uitstrekte, om te verzinken in een droom van weilanden, bossen, konijnenkeutels proefde, hazengeur opsnoof   


Zoek de tissues   
Dan maar WC papier   


Zwerf door het huis, je hart klopt loodzwaar in je borst   
Warm de restjes op   
Prik erin met je vork en dump ze in de gootsteen   


Zoek wat er niet is   
Hoor van alles   


Voel fluweelzachte oren onder je vingertoppen   
Voel herinneringen die je ontglippen   


Maar vang die herinnering, elke herinnering, die straalt, zacht en droevig, geur van natte vacht en herfstbladeren, modderpoten op de vloer, de wandeling in bos en weide, oren wapperend in wind gestolen koekjes gesloopte speeltjes een kriebel op de buik een trekspel, dat favoriete piepding een blik van verbondenheid jouw hand op zijn hoofdje een kwispelende staart ochtendnevel boven het veld maan achter de bomen een uil roept oren gespitst neus aan de grond snuffels in kwadraat het spoor volgend triomf van het vinden   


Doe je pyjama aan   


Draai drie keer in de rondte en nestel jezelf bij het flostouw   
Plots jaag je op de echo van een blaf in de nacht die niet eindigt   


Ineens groeit    
Je staart   


 Vrij vertaald naar  Catherine Young 11.27.12

Herkenbaar, ja.. Heb de Engelse versie gelezen, Nederlands doet het niet echt voor me, maar ook de Nederlandse vertaling is mooi.. In de Engelse versie is vooral het stukje van de restjes opwarmen en vervolgens weer weggooien herkenbaar, hihi.. Ik heb mezelf inmiddels zo ver dat ik weer ontbijt, maar de rest van de dag krijg ik nog niks naar binnen..

Kop op meid, deze dagen is echt even 'overleven'. 

Het baasje van de bekende Schoep plaatste zo passend en rakend deze korte zinnetjes na het heengaan van zijn grootste vriend:

''I breathe, I breathe...
But I can't catch my breath''

Het doet zo'n pijn he meid! 

Punk heeft nog zo'n prachtig Im memoriam gekregen, zo mooi!
Alsof het ook een beetje een boodschap aan jou is...

"And someday
In the mist of time
When the Asked me if I knew you

I'd smile and say you were a friend of mine...''

Ik had het allemaal nog niet gelezen, was een tijdje wat minder online.

Maar Pauline Heel heel heel veel sterkte met het verlies van Punk!
Het is sowieso vreselijk om je dierbare maatje te verliezen, maar ik denk dat Punk voor jou nog eens 1000x meer betekende dan een dierbaar maatje, Punk was een groot deel van jou leven.
Heel veel sterkte!

Je kunt hem misschien een beetje gladstrijken op lage temperatuur.

vraag Juud welk materiaal ze heeft gebruikt. (pastel of vetkrijt mag je niet strijken)

Ik vind hem ook zo prachtig!

(misschien is deze tip al gegeven)

Pijn, ja.
Verdriet, ja.

Maar niet zo veel. Omdat ik het nog steeds niet kan geloven dat Punk écht weg is. Dat kan gewoon niet. Ik zit nog steeds in denial. We waren wel vaker een week gescheiden, als ik op vakantie ging, en Punk bij mijn moeder bleef. No biggie. Maar als het straks langer dan een week gaat duren.. da's niet oké..

Het incident hier op HP blijft door mijn hoofd spoken.. Heb ik haar te vroeg in laten slapen? Ze was pas net ziek.. Wat als ze nog beter had kunnen worden? Er is nooit uitgezocht wát die bult op de echo was.. Ik zag dat ze pijn had en dat wilde ik niet, dus koos ik ervoor om haar in te slapen. Misschien heb ik wel voor de makkelijkste weg gekozen..

Nee meid... punk heeft het je zelf verteld, het was op.  De dierenarts was het met je eens. Je hebt alles gedaan voor haar wat je kon en punk heeft je verteld dat het tijd was.  Het was tijd... Deze vragen heeft iedereen als ze hun huisdier in laten slapen.  Maar probeer je de blik in punks ogen te herinneren.  Je hebt het echt goed gedaan...

Pauline.. Het bericht op HP was ondoordacht neergezet. Laat je je daar alstjeblieft niet door leiden.. Ik heb foto"s van Punk gezien op je facebook en Punk was op. Je hebt er alles aan gedaan, hebt Punk nog een kans gegeven dat weekend, maar je hebt een juiste beslissing genomen. In al je handelingen heb je niet aan jezelf gedacht, maar aan Punk en ik denk dat heel veel mensen (waaronder ik) daar nog heel veel over kunnen leren. De manier waarop die reactie in je andere topic werd gegeven was voor mijnal heel duidelijk.. Zoiets niet serieus nemen.

Dat incident is aan me voorbij gegaan... ik heb niets van dat topic meegekregen, slechts een korte samenvatting van iemand gelezen.

Het is aan nu in elk geval aan jou om te bepalen in hoeverre jij je van dergelijke reactie 'serieus' iets gaat aantrekken!

Opmerkingen als ''als het MIJN hond was!" 
en, "IK zou mijn laatste cent eraan spenderen"

Weet je... daar kun je natuurlijk 'eigenlijk' je hol mee afvegen (sorry)

Ten eerste is het nog de tijd of de plaats voor zulke reacties wanneer je met verdriet komt mededelen dat de tijd is aangebroken om afscheid te nemen van je maatje.

Ten tweede is het niet hun hond!

Ten derde... ''Ik zou het zus of zo doen'' hoe kunnen mensen dat toch zo stellig weten terwijl ze op dat moment helemaal niet in zulk een situatie verkeren, nog ervoor hebben gestaan!

Als baasje en levenspartner zijnde, weet je gewoon wanneer het vlammetje begint te doven. Dat zie je.. dat voel je en de dierenarts zag het ook.. 
Mensen die jou een beetje gevolgd hebben da afgelopen maanden, zouden kunnen weten dat jij nog liever je rechterhand en linkervoet zou afstaan, dan dat je Punk moest laten gaan. Vandaar dat ik opmerkte ''veeg je ** af'' met zulke kritieken!
 Je bent sowieso aan half HP geen uitleg verschuldigd, nog zit je op goedkeuring te wachten.

Zelfs op het topic over de oudste hond die we op HP hadden, las ik opdringerige en verontwaardigde opmerkingen toen  medegedeeld werd dat het spoedig voorbij zou zijn. 

"ja maar...'' 
''heb je niet..''
''ik zou..''

Come on zeg!

Zet dat van je af Pauline...
Zulk soort gevoelens moet je je nooit aan laten praten.

Hee Pauline, ook van mij heel erg veel sterkte gewenst in je proces meis.
Zo intens verbonden en dan zo ineens moeten los laten, wat een verdriet en pijn.
Ook al weet je al langer dat het moment komt, nu was het toch nog plotseling.

Maar weet dat een verbond wat zo hecht is niet verbroken wordt door de dood.
Zoals je zelf al schreef is zij zoveel meer dan hond, zo wijs, zo bijzonder...voor jou
In alles wie jij bent is zij.

Je twijfels die opduiken zijn heel logisch in een proces van rouw.
Ieder 'baasje' heeft op zijn/haar eigen manier dit soort vragen en ook ik ken ze.
Waak ervoor dat ze geen eigen leven gaan leiden hoor, daarmee pijnig je jezelf onnodig.
Jij hebt een keuze gemaakt uit onvoorwaardelijke liefde en dat is wat telt.
Niemand van buiten af kan nog oordelen over jouw keuze, jullie unieke weg die je ging.
En Punk... zij was er klaar voor toen jij er klaar voor was en
en zo was jij er klaar voor toen zij er klaar voor was.
Punk heeft haar aardse koortje verbroken,
maar zij is! Overal.

Zoals ik schreef na overlijden van Lily;

Cause the spirit lives on,
when the body dies

En op mijn profiel gezet van Cindy Lauper

"Kindred Spirit"

If you think you're hearing something
And you can't think what it is
If you feel a quiet longing
Lift your heart into the wind
There you'll find my kindred spirit
There you'll meet me as a friend
It is just a kindred feeling
And a song to let you in...

Ik weet 't niet, de twijfels blijven door mijn hoofd spoken.. Ook begin ik volgens mij een beetje door te draaien.. Gisterennacht hoorde ik gedribbel langs mijn bed, midden in de nacht, ik werd er wakker van. Ik hoorde de hondenpootjes nog net wegrennen richting de huiskamer, dus daar ging ik ook heen om te kijken of Cosmic misschien uit moest. Cosmic keek me geïrriteerd en slaperig aan toen ik het licht aan deed, ze lag diep te slapen. Achteraf gezien wil ik hopen, of denken, dat het Punk was. Ondanks dat ik helemaal niet in dat soort dingen geloof..

Ook was Cosmic gisterenavond op het veld aan het spelen. Spelbogen, uitdagen, in het.. niets. Tegen niets. En wederom wilde ik hopen of denken dat ze met Punk aan het spelen was..

Ik geloof dat ik binnenkort toch maar weer eens naar mijn psycholoog moet, haha..

Het is misschien wel goed om te praten met iemand. Dat hoeft helemaal geen psycholoog te zijn, maar gewoon iemand waar je je hart kan luchten en die samen met jou kan kijken hoe je dit kan gaan verwerken en hoe je door moet gaan met je leven. Het is een heel zwaar proces en bepaalde reacties hebben daar zeker niet aan meegewerkt, maar waarschijnlijk had je die twijfel ook gehad als die reactie van A. uit was gebleven. Het is iets wat wij mensen doen... Als we er heel eerlijk naar kijken weten we dat we de goede keuze hebben gemaakt, maar als je dan in bed ligt.. of op de bank zit ga je zitten malen en bedenk je.. maar wat als.. Heb ik wel het goede gedaan?

Bedenk dan waarom je de keuze hebt gemaakt en hoeveel leedt je hiermee hebt bespaard. Leg het naast je neer als alle twijfel alleen komt doordat en ander iets over je hebt gezegt, maar ga ermee aan de slag als het gevoel ook uit jezelf komt.

Het was een vervelende opmerking, maar achteraf gezien misschien gewoon een bruut-eerlijke.. Het was geen kwestie van geld, ook ik had mijn laatste euro in Punk gestoken als dat nodig was. Maar als ik andere oude honden zie lopen, sloffen, zonder bespiering, vol medicijnen, oud en ziek en uitgeleefd, dan denk ik, zo was Punk nog niet. Goed, ze was oud, ze liep niet zo soepel, we deden aangepaste wandelingen, maar zó was ze nog niet. En ik heb haar meteen in laten slapen.. :/

Wat is er mis met hopen of denken dat Punk nog bij je in de buurt is, dat je misschien af en toe een glimp opvangt of meent op te vangen? Het hoeft niet aan waarheid getoetst te worden, het gaat om jouw gevoel/beleving. Als het jou goed doet haar zo dichtbij te weten is dat het enige wat van belang is. Voor jou is het de realiteit en ik weet dat dit mogelijk is. Zet je hart open Pauline.

Jij hebt Punk niet willen laten lijden en dat is wel wat je ervaarde op het laatst, dat ze leed. Misschien had je haar nog wat kunnen oppeppen, maar voor hoelang...? Een dag, een week, een maand? Je weet dat ze steeds meer achteruit zou zijn gegaan en wat maakt dan het verschil? Oke...misschien was je iets te vroeg, maar iets te vroeg is vaak beter te verteren (ondanks alle twijfels) dan te laat. Bij dat laatste blijft het lijden van de hond namelijk door 'spoken' evenals het zelfverwijt waarom je niet eerder verlost hebt.

Het kiezen voor euthanasie is een onmogelijke keuze, juist omdat je zo de verantwoording draagt in die keuze en die verantwoording in een dergelijk ingrijpende daad laat veel te veel ruimte voor twijfels en vragen 'what if...'. Er is 1 ding wat ik wel geleerd heb, het is ongelooflijk zinloos jezelf zo te pijnigen. Je kunt het namelijk niet overdoen, dat is de harde relaiteit. Net zo reeel is het feit dat je uit onvoorwaardelijke liefde gekozen hebt. Dat is wat telt! Jij wilde haar niet laten lijden, dat is iets heel anders dan dat je uit gemakzucht van haar af wilde.

En praten is goed Pauline, praat, schrijf en deel. Sterkte en koester jullie!

Hier dan ook een bruut-eerlijke vraag... wat wil je hier nu eigenlijk mee? Wat probeer je ons en jezelf te vertellen??

Dat je de verkeerde beslissing hebt genomen? zeg het me maar...

Dit kan ik je vertellen Paulien, ik heb al het nodige verlies moeten lijden in mijn 33 lentes, en dan heb ik het zeker niet over alleen huisdieren!
Bijna altijd voelde ik me te kort geschoten, schuldgevoelens, en was er de knagende ''had ik maar..''

Op zich een vrij logische reactie, maar wel een die je geen millimeter verder helpt en ook niet terecht is naar jezelf toe! Als achterblijver is het logisch dat veel vragen en twijfels je gaan opbreken. Ik zeg niet dat je deze gevoelens moet wegwuiven, maar verlies hierin niet je realiteitsbesef!

Ik kom nu wellicht erg streng over, maar wat je nu doet is jezelf kwellen, straffen.. en dat heb je niet verdiend!!