Reu of teef bij reu?

Goed, het duurt nog wel even maar ik ben al hard aan het nadenken of ik voor een reu of een teef zou gaan. 

Wat Nouri betreft. Hij is een ontzettend zachte reu, rustig en bedachtzaam. Hij is vriendelijk, past zich aan maar laat merken wanneer het hem teveel word. Hij gaat eerder uit de weg dan de confrontatie aan te gaan. Een kat uit de boom kijker en speelt het liefst met 1 hond tegelijk
Hij heeft geloof ik meer reutjes vrienden, maar ik weet niet of dat toeval is (volgens mij wonen hier meer reuen)

Ik zoek in een 2e hond dus eigenlijk iets soortgelijks. aangezien ik al even geleden als een blok ben gevallen voor de dalmatiër, is de kans groot dat dat m ook word (volgende week ga ik kijken bij een fokker om eens kennis te maken met het ras en hun ervaringen te horen)
Nu las ik wel dat dalmatiër reutjes wat 'dominant' en harder kunnen zijn, geen idee of dat waar is. In mijn ogen zou een teefje dan beter passen, maaaaaaar dan zit ik met een intact reutje en intact teefje in huis, ik zie het niet zitten om ze gescheiden te houden dus zou 1 van de twee geholpen moeten worden.. 

Wat denken jullie of wat zijn jullie ervaringen? (Ik denk dat het besluit pas definitief valt als het nestje van onze keus er eenmaal is en ik het er met de fokker over heb gehad)

Als je voor een Dalmaat gaat, denk ik dat het in jouw geval reu-teef combi zal worden.... Dr reutjes die ik ken (dalmaten) zijn inderdaad vrij dominant, en spelen heel ruw... Max zelf vindt dat niks... 
Ik ken 1 teefje, maar die is nog maar 7 maanden. Zij is heel lief, maar soms wat nerveus... Max heeft haar 1 keer ontmoet en het was meteen goed..

En wellicht kan Nouri chemisch gecastreerd worden? Dan heeft ie alles nog, maar heeft dekken geen nut  

Goed dat je je zo voorbereid!

Hmm oke, zijn de dalmaten die jij kent wel van verantwoorde fok? Volgens mij zijn er een hele hoop dalmaten op de wereld gekomen na de enorme dalmatiër hype toen.. en volgens mij zijn er daar een hoop van bij die wat dominante, zenuwachtige trekjes hebben..

chemisch castreren is tijdelijk toch? wel eens de moeite waard om te bekijken..

Ja, 1 reu sowieso en dat teefje ook...
De andere reu weten ze niet, die komt uit het asiel....


De reuen onderling (dalmaat met dalmaat) gaat heel goed, ze spelen op dezelfde manier, maar Max vindt het niks... Max zelf is ook een beuker, maar dan op een andere manier als deze dalmaten (elke hond is natuurlijk anders).
Dat teefje is heel rustig en speel vooral doormiddel van rennen, terugkomen, spelboog maken en weer weg crossen


Ja, dat is tijdelijk en hij behoud zijn hebben en houwe gewoon!

Ik zou denk ik ook eerder voor reu-teef combinatie gaan. Onze reu is (sinds zijn castratie) niet meer dominant naar andere reuen, maar voorheen dus wel. En qua spel is het soms een onbeholpen plompzak, maar dat kan je natuurlijk ook leren...

Bij welke fokker ga je kijken trouwens!? Leuk!!

Poe! Wat een dilemma! Ik snap het wel, maar ik heb om me heen gekeken en gevraagd. Wat bleek? Er waren reu reu combinaties, reu teef, en teef teef. Ik wilde dus het liefst een teef. De teef die ik al had sneeuwde reuen compleet onder. Dus werd het een teef erbij. Mede doordat ik van teef teef combi's geen klachten had. Er waren nagenoeg tussen dames geen problemen en ruzies. Wel reu reu en reu teef waarbij het zo vreselijk ruzie werd dat een van de twee weggedaan werd.
Dalmatiners vind ik zelf nogal lomp. Maar dat waren dus reuen. Ik heb tot nu toe 1 dalmatiner teefje leren kennen en zij is lief, rustig en beleefd afstandelijk. Dus ik denk dat je inderdaad het karakter van allebei de honden moet bekijken en wat de fokker ervan vind.
Waar ik wel op gelet heb: een onderdanig type pupje. Want de al aanwezige teef stond aardig op haar strepen en een tweede hond moest voor haar ook de laagste in rang zijn.
Heel veel succes!

Ik ken me bij dalmatiërs niet uit.

Wat border collies betreft heb ik hier nu 4 reuen bij elkaar lopen zonder problemen.
2 zijn uit een nest, die waren er het eerst als pups van 9 weken, die zijn nu 5 jaar oud, de broertjes zijn echt aardig voor elkaar, dan eentje erna die als pup erbij is gekomen, nu 3,5 jaar.
En dan sinds een paar weken een herplaatste reu van net 4 jaar erbij.
En de enige van wie de nieuwe reu echt op de plaats gezet wordt is ons teefje van 20 mnd

Dat zou ik niet klakkeloos iedereen aanraden zo te doen.
Hangt o.a.van de honden af of dat lukt (ofschoon, ik ben degene die bepaald wie hier binnenkomt!), ik ben eerst eens met 2 honden uit mijn roedel gaan kennismaken met de evt. nieuwe hond (Easy)
Die zelf in eerste instantie wel wat gestrest reageerde op de andere 2, maar omdat die daar heel goed mee omgingen was dat echt peace of cake.
Mijn reu (Mika) die hier thuis de baas is deed dat heel relaxt, ging provocaties uit de weg, en als Easy te ver ging werd dat op een heel rustige en duidelijke manier geregeld.
Een grom van Mika en Easy wist waar ie aan toe was.
En dan eenmaal hier thuis de rest een voor een geïntroduceerd en alles meegenomen om te spelen op een groot stuk weiland. Daarna pas mee naar binnen in huis.
Ik had al een heel stabiel roedel, anders was ik er zo ook niet aan begonnen.

Maar als ik die verhalen hoor van mensen dat reuen niet met elkaar kunnen dat hebben we hier dus niet.

Bedankt voor jullie reacties! 

Hm, zoals ik het nu aanvoel zou een teefje dan beter passen, aangezien ze als zachter worden beschreven. Ik kan me voorstellen dat dalmatiër reuen wat heftiger zijn, dit past ook minder bij mijzelf moet ik zeggen.. 

Alleen die loopsheid Ik zou er dan toch voor gaan om haar te laten helpen, ik wil echt koste wat het kost een oeps nestje voorkomen en dan is het nu eenmaal handiger zo, ook met een reu in huis. 

Gelukkig heb ik nog even de tijd om na te denken

Zelf hebben wij een dalmatier reu, inmiddels wel gecastreerd maar dat was vanwege voorhuidontstekingen.. Ik moet zeggen dat Sky helemaal niet dominant is of was.. Wel is het een enorme lomperik maar dat past hij wel aan, aan de hond waar hij mee speelt.. Met de am bulldog van mn zusje is hij zo onbenullig *(maar die hond is nog lomper)* maar als hij met Hailey onze chi speelt of andere kleine hondjes die we tegen komen, dan is hij ontzettend voorzichtig.. 

Zou als je voor een dalmatier gaat goed met de fokker overleggen hoe en wat en hun kunnen dan kijken welke pup het beste bij jou hond past! Ben met Sky naar vier jaar niet te zijn geweest langs de fokker geweest en hij kon daar zo de roedel instappen .. De honden daar zijn super sociaal .. *(mocht je een goede verantwoorde fokker zoeken doe ff een pbtje dan zal ik m doorgeven, weet namelijk niet of ik dat hier zo mag noemen?!)*
Maar een dalmatier is mits hij/zij voldoende beweging krijgt echt een super hond.. tenminste dat is onze ervaring 

Als je voor een reu teef combi gaat moet je een ding niet vergeten. Een gecastreerde reu chemisch of niet kan nog WEL dekken. Hij kan alleen GEEN nakomelingen meer krijgen.
Mensen denken altijd dat dat castreren de oplossing is maar dat is in veel gevallen niet het geval. Het enige wat je wel oplost is dat hij niet meer voor nageslacht kan zorgen. Mijn reu is eerst chemisch en nu gewoon gecastreerd maar is er niet minder dominant door geworden. Zijn interesse in teefjes is wel minder geworden. Mijn vriendin had een labrador die al die jaren na zijn castratie gewoon dekte als hij de kans kreeg.

Goed punt, zo had ik nog niet over nagedacht' maar hoe groot is de kans dat als je reu-teef combi hebt de reu er steeds op wil ook al is ie gecastreerd?

Ligt er denk ik aan op welke leeftijd je hond gecastreerd is en in welke mate je hond geïnteresseerd is in een loopse teef....
Er zijn ongecastreerde honden die zich er niks van aan trekken, en er zijn gecastreerde honden die er met man en macht naar toe willen...

Max weet niet wat een loopse teef inhoudt, hij is (zoals je al weet) vroeg gecastreerd..


Is Nouri op het moment erg geïnteresseerd in loopse teven, of..?

Dat vind ik lastig te zeggen aangezien we er nog maar 1 zijn tegen gekomen.. Hij had wel zoiets van he dat ruikt lekker, maar volgens mij had hij geen idee wat hij ermee aan moest.. En heel erg piepen en kwijlen deed hij ook niet

Hoeveel procent dat is heb ik geen idee van dat zou je misschien eens aan een dierenarts kunnen vragen. Maar ik weet wel dat het voorkomt.

suc6 met je keuze.

Orga is ook gecastreerd en probeerde ook om tijdens Perdie haar loopsheid Perdie te dekken

Nou ik had hier 1 teef en 1 reu beide niet geholpen. en ja ook loopsheden. hij wist donders goed dat hij gewoon niet mocht. wat je wel hebt is het piepen op tijden van de hoogte punt. maar voor de rest niet. Maar goed misschien had ik een uitzondering.
Ik vond het aan de ene kant wel fijn. mijn reu gaf altijd netjes aan wanneer mijn teef weer loops moest worden en dan kon ik er rekening mee houden. soms wel 2 maand van te voren.

Je moet tuurlijk altijd waakzaam zijn, want de regels geleden niet meer als de baas niet thuis is of niet in de buurt, dan kunnen ze de kans nemen.

Maar als je dat niet ziet zitten. dan zou ik 1 van de 2 laten helpen. en dan denk ik beter de reu omdat dat minder ingrijpend is. teef heeft dan sneller kans op botontkalking en zo op later leeftijd.

Onze reu was dominant naar andere reuen en zeer gretig op (loopse) teven voordat hij gecastreerd was. Nu is die dominantie verdwenen en duikt hij ook niet meer op elke (loopse) teef die hij tegen komt. Het is denk ik een kwestie van trainen, karakter en geluk...?!

Ik zal voor een reu gaan  dat is gewoon mijn mening ..
Ik heb nu ook een reu erg dominant maar hij zal nooit een andere reu zomaar aanvallen ..
Maar ik weet van hem dat die af en toe gek word van die loopsheid periode .. dus ik weet bij hem dat ik hem niet blij zal maken met een teef ..

Ik zou ook voor een reu gaan, want dan zit je ook niet met castraties of sterilisaties.

Ik had en heb nu vier reuen in huis, allemaal intact, dat is geen probleem.

Of je zou de mogelijkheid moeten hebben om ze een paar keer per jaar een paar weken apart moeten kunnen zetten.

Ja dat is wat dat betreft het handigst ja! Heb jij niet onderlinge ruzies? in de pubertijd etc? Ik heb het idee dat je met reuen meer de kans hebt op onderlinge strijd, of zeg ik dat verkeerd?

Wij hebben en hadden intacte reuen.
Chenak en Janouk vochten nooit, Chenak was al een volwassen, zelfverzekerde hond toen hij met pupje Janouk bij ons kwam.
Shadow en Spot hebben nu 3 keer gevochten, maar zijn even oud en tegelijk aan het puberen geslagen en zitten veel dichter bij elkaar qua 'rangorde'. Bij 'nak en 'nook was het duidelijk wie de 'baas' was, dat was Chenak die dat daardoor ook nooit af hoefde te dwingen en zijn hele leven zorgzaam is gebleven voor 'pupje' Janouk (hij likte letterlijk zijn wondjes, maakte zijn 'broek' schoon als hij diarrhee had, liet hem altijd eerst drinken en een blik was genoeg om Janouk te doen afdruipen als hij te dicht in de buurt van zijn bot kwam).
Nouri lijkt mij een hond met een fijn karakter die je mee kan helpen een pup op te voeden, ik zou daar niet direct problemen zien, of je nu een teef of een reu erbij neemt. Goede fokker, overleg voor een 'passende' pup bij Nouri en jou, lijkt me dat beide moet kunnen. Ik heb nooit een teef erbij gewild vanwege loopsheid en risico op of ongewenste dekking of verdedigen van 'zijn teef' naar andere reuen.

Hm interessant!! Hoe groot was het leeftijdsverschil tussen Chenak en Janouk? en waren er grote verschillen qua karakter? Naar mijn idee zou een felle reu bij Nouri niet passen, maar krijg je juist geen ruzie als de 2 ongeveer hetzelfde karakter hebben?

Chenak was 4, Janouk 8 weken toen ze bij ons kwamen, waarbij 'nak's eerste drie jaar niet makkelijk waren.

Beetje verschil in karakter is wel handig, vind ik zelf. Maar het is te simpel om karakters puur in te delen in 'dominant' of 'onderdanig'....

Reuen kunnen prima met elkaar hoor ook als ze intakt zijn.
Mijn intacte reu kan goed overweg met andere intacte reuen.
Soms zelf beter dan met teefjes

Ik heb nooit problemen gehad, ze leven hier vrij en harmonieus met en door elkaar.
De leeftijden van mijn roedel zijn:
16,5 jaar, 4 jaar, 3 jaar en bijna 2 jaar

Vroeger had ik teefjes, daar was onderling meer strijd als tussen de mannen, teefjes zijn naar mijn idee wat pinniger, de mannen zijn wat verdraagzamer.

Ok! daar zit ik dus ook mee Wat is de beste leeftijd voor Nouri om er een bij te nemen? Aan de ene kant denk ik; wachten tot hij een jaar of 3 is, aan de andere kant, wat kan het kwaad als hij jonger is? Misschien is dan het karakter dan nog niet 100% gevormd? Maarja het blijven levende dieren, het karakter blijft ook niet 10 jaar hetzelfde, of wel?' Misschien is het wat rustiger als hij al een beetje volwassen is, maar hoeveel zal dat nou eenmaal schelen..

Ik denk dat dit per ras een beetje verschillend is, wanneer ze een beetje volwassen zijn.

Ons is altijd aangeraden om te wachten tot de jongste hond een jaar of twee is, voordat er eentje bij zou komen.
Ik heb mij daar nooit aan gehouden, heb altijd mijn eigen gevoel gevolgd.
Wel is het een feit, dat als je hond nog niet geheel volwassen is, je er iets meer werk van hebt, aan beiden, voordeel is dat beide honden erg speels zijn en op een speelse manier van elkaar leren.
Zo heb ik onze jongste honden nooit zit, af en blijf hoeven leren, om een voorbeeld te geven, dat hebben ze gekopieerd van de oudere honden, ook de jongste heeft het van de jongere garde geleerd, want onze oudjes toen 15 en 16 jaar konden dat niet meer en hadden een streepje voor en ook dat werd goed begrepen.