Onze oude kameraad

Ik zit weer een beetje sip te kijken naar onze hond.. vandaar even dit berichtje over Hunter





Inmiddels al weer 2 jaar geleden hebben we Hunter opgehaald uit het asiel. Heel eerlijk gezegd een beetje een impulsieve actie, maar we hadden besloten dat hem koste wat het kost een goede oude dag zouden/zullen geven. Daar aangekomen waren we in 1 klap verliefd op deze hond, perfect karakter en pracht uiterlijk. Hij was al wat ouder (9 jaar) maar daarom verdiende hij ook een goed thuis, en die zouden wij hem geven. We moesten nog wachten tot na het weekend dat we hem mochten ophalen, en poeh zeg, wat duurt dat dan lang. Nu 2 jaar verder heb ik nog geen 1 dag spijt gehad, en wat hebben we een plezier.

In de week dat we hem uit het asiel hadden opgehaald waren we ook het huis aan het verven. Ik moest alleen de gang nog, en had daar dus ook de emmer (een héle grote emmer) op een krukje laten staan.. Ik moest eventjes weg en heb hem toen in de kamer gelaten. ...tja wisten wij veel dat hij de deur open kon maken.... haha
Uurtje later kwamen we terug, in een compleet ander huis. De emmer verf was omgestoten, hunter met zijn vacht/poten er doorheen gestampt, en het HELE huis doorgerend.
De vloer, de tafel, de muren, de ramen, de gordijnen, de vensterbank, het aanrecht.. alles was wit! Je kunt je het niet voorstellen.. pootafdrukken stonden zelfs tegen de muur. Wat hebben we gelachen (en gepoetst ) De arme stakker moest helemaal in paniek zijn geweest in zijn nieuwe huis, helemaal alleen..

Nu 2 jaar en een kameraadje voor hem verder, begint zijn ouderdom behoorlijk zichtbaar te worden, en zien we hem met de dag slechter worden. Met dat ik het schrijf wordt ik er een beetje verdrietig van (traantje wegvegend).. hoe lang zouden we nog plezier hebben met hem? Alles gaat in een extreem traag tempo, soms kost het wat meer moeite om in de auto te komen en heeft hij even een "kontje" nodig. Hij takelt redelijk af. De ene dag gaat het wat beter, de andere dag is een 5-minute-walk al haast teveel.
Wat hoop ik toch dat we nog lang plezier met hem mogen beleven.

Wat ik aan iedereen wil meegeven: geef ook de oudjes in het asiel een kans. Ze hebben vaak een stabiel/gevormd karakter, en ze verdienen het allemaal zo.

vind het geweldig dat jullie hem uit het asiel hebben gehaald, 9 jaar is inderdaad al best oud, er zouden er meer moeten zijn als jullie!
Ik hoop zelf binnen een paar jaar als ik de middelen en mogelijkheden heb hier een oudje te verwelkomen, ze verdienen het inderdaad zo hard.
Ondanks dat ik het leuk vind om veel met Tosca bezig te zijn, lijkt het mij ook heel leuk om een hond te hebben die blij is met zijn korte wandeling en het liefst gewoon savonds naast je op de zetel kruipt.

Leuk dat jullie je verhaal hier hebben neergezet en ik hoop dat het meerdere mensen overtuigd om jullie te volgen

Hunter is wel een prachthond, en dat samen met zijn leeftijd, tja dat zijn van die oudjes waar je respect voor hebt he.
Ik hoop dat hij nog een paar mooie jaren bij jullie kan hebben, dat hij last begint te krijgen van ouderdomskwaaltjes is normaal maar hoeft zeker niet te betekenen dat het binnen een jaar gedaan is.

Ik hoop dat jullie toch nog een mooie tijd samen mogen beleven,en later zal je altijd dankbaar kunnen zijn voor deze mooie lieve hond die je nog enkele gelukkige jaren hebt gegeven...
Ik vond je stukje erg ontroerend ,geschreven met zoveel liefde...

Wat mooi om te lezen dat jullie Hunter met 9 jaar nog uit het asiel hebben gehaald om hem een goed thuis te geven. En ondertussen is hij er al weer twee jaar.

Hij zal vast heel dankbaar zijn dat hij zijn oude dag bij jullie mag slijten.
Ik hoop dat Hunter nog een poosje mag genieten van het leven....

Je hebt helemaal gelijk.
Het is dat ik een hond thuis heb zitten die niet makkelijk is met andere honden, anders had ik het al lang gedaan.
En Hunter ziet er nog super uit zeg. Die gaat nog wel een een paar jaartjes mee

Ik hoop dat ie nog een tijdje mee mag.
En wat zal hij jullie dankbaar zijn dat jullie hem dat gouden mandje op zijn oude dag hebben willen geven.