Mijn allerliefste Shadow

Hij is dan wel geen hond maar ik moet het toch even kwijt. Afgelopen vrijdag heb ik onverwachts mijn beste maatje moeten laten gaan. Hij was een week daarvoor ziek geworden, we wisten niet wat het was. Afgelopen dinsdag zijn we naar de dierenarts geweest omdat ie niet at en bijna niks dronk. Hij was lusteloos en deed zijn behoeftes niet meer op de kattenbak. Bij de dierenarts heeft ie spuiten gehad tegen misselijkheid, speciaal voer zodat ie weer ging eten, er is bloed afgenomen en antibiotica gegeven omdat de dierenarts dacht dat ie een ontsteking had.

Donderdag zouden we de uitslag krijgen van het bloedonderzoek. Ik was positief ingesteld en dacht dat het wel goed zou komen. Totdat mijn ma mij donderdag belde en mij de uitslag van het bloedonderzoek vertelde. Hij had suikerziekte. Dat sloeg in als een bom en ik was erg van slag. We hadden het erover hoe we dat moesten op gaan lossen, hij moest immers 2 x per dag insuline krijgen en ik werk fulltime. Mijn ma wilde het wel een tijd doen totdat we een definitieve oplossing hadden. Maar het was allemaal al te laat bleek afgelopen vrijdag. Hij ging heel erg hard achteruit, mijn ma heeft de dierenarts meteen gebeld want ze zag dat het niet goed ging, aangedrongen dat hij echt even langs moest komen. En toen kon ze rond 4 uur naar de dierenarts. Ik had om 3 uur mijn Auto theorie examen en hoorde om 4 uur dat ik was geslaagd maar die vreugde duurde niet lang. Mijn ma had mij gebeld om te vertellen dat het niet goed ging met Shadow en dat ie bij de dierenarts moest blijven. Ik zat al in de trein onderweg naar Almere (vanuit Enschede) en vreesde het ergste maar wilde er nog niet aan denken.

Ik kwam om kwart voor 7 aan in Almere en we zijn meteen naar de dierenarts gereden. Ik hoopte nog dat het wel mee viel dat ie gewoon insuline nodig had en dat het dan wel weer goed kwam. Maar die hoop was meteen weg toen ik hem zag liggen op die tafel. Hij kon niks meer, zijn koppie tilde hij niet eens op toen hij mij zag, keek glazig uit zijn ogen (hij had morfine gekregen tegen de pijn, zo erg was het dus al.) ik wist op dat moment dat ik hem moest laten gaan. Een enorme golf van verdriet kwam over mij heen, hoe kan dit nou? Hij is pas 9 jaar oud en toch ligt ie er bij alsof ie helemaal op is en niet meer kan. De dierenarts vertelde dat dit  met zijn suikerziekte te maken had en dat ie de strijd er tegen had opgegeven. Ik heb nooit iets gemerkt aan hem waardoor ik kon zien dat hij suikerziekte had, anders had ik al eerder aan de bel getrokken. Ik voel me zo schuldig.

Hij was degene die er voor me was toen niemand er voor me was, hij gaf mij liefdevolle kopjes toen ik niemand had. Hij heeft alles meegemaakt wat ik heb meegemaakt. En nu is hij er niet meer, dat is zo ontzettend moeilijk. Ik kan mijn verdriet in geen woorden beschrijven. Nooit zal ik hem vergeten, nooit zal er een dier zijn waar ik zo'n band mee had als wat ik met hem had. Hij was mijn alles en ik ben kapot van verdriet.

Lieve Shadow, ik zal je nooit vergeten, mijn liefde voor jou is onvoorwaardelijk. Rust zacht lieve schat.

Dan maar een up. Weet dat het een lang verhaal is maar moest het even kwijt.

Wat erg, zo ineens. Maar wees blij dat hij geen lange lijdensweg heeft afgelegd, hij is langzaam heen gegaan en kan nu achter zoveel muizen jagen als hij wil.

Veel sterkte hiermee.

Bedankt. Ik ben ook blij dat hij niet geleden heeft en denk ook vaak aan wat voor leven hij nog zou hebben gehad als ie het overleefd had en met suikerziekte moest leven. Dat zou ook niet makkelijk geweest zijn. Hij blijft in ieder geval overduidelijk aanwezig in mijn leven, hij wordt apart gecremeerd en zijn as komt in een mooie urn. Ik heb een canvas doek besteld met een mooie foto van hem en de tattoo die ik al van hem wilde komt er ook.

Krijg gelukkig veel steun van familie en vrienden en ook van mijn honden. Hunter was niet bij me weg te slaan dit weekend:

Wat erg... Hij is nu een mooi sterretje ! Ik weet hoeveel pijn het kan doen. Toen ik in het ziekenhuis lag is ook één van mijn poezen heen gegaan Ik heb toen zelfs geen afscheid kunnen nemen maar mijn vriend heeft alles wel gedaan zoals ik het zou willen. Nu is ze terug hier thuis in een prachtig potje. Bij ons Marieke was het ook heel erg plots en ze was iets ouder dan een jaartje.

Hij heeft nu in ieder geval geen pijn meer maar is toch nog bij me en dat vind ik een mooi idee. Dat is ook erg zeg van jou kat en wat vervelend dat je geen afscheid hebt kunnen nemen. Tijd heelt alle wonden zeggen ze, ik wou dat het al zo ver was...

He wat rot ...

Sterkte joh!!!

Je hoeft je eigen helemaal niet schuldig te voelen, al voelde ik mij precies hetzelfde bij mij hond...ik had nix gemerkt, oke hij at een dagje minder en had overgegeven, dacht o...die is niet lekker we doen rustig aan, wel lekkers voor hem gehaald, wat hij ook op eette....de volgende dag kwam dat er allemaal weer uit, hij stopte niet met overgeven, heb hem gelijk de auto in gebeurd.....foto s werden er gemaakt, ze dachten dat hij verstopt zat, dat was het niet, toen moesten we wachten op bloeduitslagen...hij was zijn eigen aan het vergiftigen, zijn nieren waren gestopt, de da snapte niet dat hij nog kwispelde tegen mij en netjes met me mee liep...zijn gifwaarden waren zo hoog dat hij heel veel pijn moest hebben....

heb daar afscheid genomen van mij schat! god wat een hel dat ik toch niets gemerkt had...kon er met mij hoofd niet bij!

Heel veel sterkte!

ik begrijp je zo, of het nu een hond of een poesicat is of een hamster of konijn, het is je allerliefste maatje waar je afscheid van heeft moeten nemen.

heel veel sterkte met het verlies van je maatje.


Shadow zal altijd met je verweven blijven, altijd.

Dankje Willemijn. En dat is inderdaad waar. Ben al vele dieren verloren, katten, konijnen, ratten, cavia's maar deze kat was toch wel erg speciaal en dan is het extra moeilijk.

Wat erg voor je... Ik wil je aller eerst heel erg veel sterkte wensen met dit verlies.
Het heeft tijd nodig het een plekje te geven, maar natuurlijk vergeet je hem nooit..
Rust zacht lieve Shadow...

Heel veel sterkte met het verlies van Shadow

Ach, heel veel sterkte met het verlies van je kattenvriendje Shadow.
Rust zacht Poezenbeest

Wat erg... Heel veel sterkte met dit gemis!

Heel veel sterkte met het verlies van je lieve Shadow !

Bedankt allemaal voor jullie lieve woorden  en steun