Afscheid tussen honden

Hallo,
onze amerikaanse stefford heeft niet lang meer te leven.
Door haar ziekte verkalken haar longen vrij snel en als het warm wordt heeft ze het erg benauwd.
Nu moeten we zelf gaan toewerken naar een waardig afscheid maar we hebben nog een hond.
Als ze inslaapt vraag ik me af of we de andere hond mee moeten nemen of niet?
Heeft iemand daar ervaring mee misschien?

Vriendelijke groeten Frederike

Wij hebben 3 weken geleden onze Chi in moeten laten slapen vanwege een darmtumor

Heb haar dochter hier en nog een 10 jarige labrador
De dierenarts is thuis geweest ,als dat bij jou mogelijk is zou ik dit zeker doen,ik zag er vreselijk tegen op ,maar t was mijn dochter haar hondje en haar wens om t thuis te doen

Heb er geen minuut spijt van gehad t was heel vredig en de honden konden afscheid nemen

Heel veel sterkte

Mijn hond is ook thuis ingeslapen en dat vind/vond ik toch persoonlijk ook het fijnste. Veel sterkte!

Oh dank je wel zeg.
Wij vroegen ons af of dat idd kon zo thuis.
Dat zou wel fijn zijn.
Dank je wel.Gaan de andere honden niet opzoek daarna?

Yentl haar dochter heeft geroken aan der moeder en ging toen weg
Ze is wel een weekje van slag geweest slecht eten en overal snuffelen waar haar moeder kwam en gelegen had ,maar niet echt zoeken

Ze voelen het heel goed aan ,ik zou een Da zoeken die thuis komt
Rustig in der eigen omgeving ,tegen je aan is zo vertrouwd dan op een kouwe vloer bij de DA

Shakira is gestorven op de schoot van me dochter ,daarna konden we nog uitgebreid afscheid van haar nemen

ik heb hier geen ervaring mee maar wil je heel veel sterkte toewensen!! zal niet makkelijk zijn...

Ik heb je topic verplaatst naar afscheid en memoriam.



Wat een moeilijke en intensieve periode voor je. Een proces van loslaten heb ik ervaren als heel zwaar, maar ook heel bijzonder. Mijn beide honden waren daar ook intens bij betrokken.

Ik heb de dierenarts gevraagd om thuis te komen voor de euthanasie, ik wilde het haar niet meer aan doen om naar de kliniek te moeten. Gewoon thuis op haar vertrouwde plekje.

Mijn andere hond is ten tijde van de euthanasie met een vriendin meegegaan. Ik heb hier voor gekozen omdat ik alleen met haar wilde zijn in rust, voor haar en mij, en de andere hond niet wilde belasten met die stress van een vreemde en de euthanasie. Nadat ze overleden was en de dierenarts weer weg was is mijn vriendin gekomen met de andere hond. Ik vond het heel belangrijk dat hij de mogelijkheid kreeg om geconfronteerd te worden met het levenloze lichaam en lijfelijk afscheid nemen op zijn eigen manier en in zijn eigen tempo. Zonder druk en dwang.

Hij heeft nadien in huis niet meer gezocht. Buiten nog wel veel omkijken, maar dat was ook zo vertrouwd de laatste jaren.

Als je de mogelijkheid hebt om het zo thuis te laten doen is dit wel wat ik zou aanraden. Zowel voor de hond zelf als voor jezelf en de andere hond.

Ik wens je veel sterkte in je proces naar het afscheid toe.

Ik lees even mee.. Ook mijn Punk zal waarschijnlijk het einde van dit jaar niet meer halen (heb ik zo'n voorgevoel over) en ik wil dat ook thuis doen, maar vraag me ook af of ik Cosmic er bij moet laten of niet..
Heel veel sterkte toegewenst, ook.

Yentl was erbij Luna hebben we even apart gedaaan ,die vond de DA en de assistente wel erg leuk Lab he ,die haalde vrolijk haar speelgoed mand leeg

Na het overlijden hebben we haar erbij gehaald ,vond dit erg belangrijk omdat Luna en Kiertje 1 waren lagen altijd samen op het kussen

Ik heb mijn oudste husky Chenak bij de dierenarts in laten slapen (ik wilde het juist niet thuis en 'nak vond de dierenarts bezoeken altijd leuk). We hebben Janouk meegenomen en hij is er de hele tijd bij geweest. Het verliep heel rustig, maar zodra Chenak dood was wilde Janouk niets meer met hem te maken hebben. Ik vond het belangrijk dat hij erbij was zodat hij niet zou gaan lopen zoeken. Dat heeft hij ook niet gedaan, terwijl Chenak zijn hele leven bij hem geweest is. Ze hadden zelfs ng nooit een nacht apart doorgebracht, maar Janouk was heel rustig onder het afscheid.
Dat gezegd hebbend, elke hond reageert anders, Janouk overleed terwijl wij op vakantie waren op de operatietafel bij de dierenarts. Wij hadden toen een half jaar twee jnge honden erbij. Die hebben hem niet gezien nadat hij overleden was, maar ze hebben hem ook nooit gemist.

Sterkte, Mireille

Ps misschien heb je hier ook nog wat aan http://www.patriciamcconnell.com/theotherendoftheleash/first-case-study-a-grieving-dog#commentshttp://

Dit zijn wel fijne reakties zeg. Super.
Geisha heeft nooit een andere hond in huis geaccepteerd tot dat ik met Indjia kwam aanzetten ongeveer 5 en half jaar geleden.
Verwaarloosde pup van 6 maanden uit Griekenland.
Geisha is zelf nooit moeder geweest maar heeft Indjia wel heel veel laten zien over spelen en dapper zijn en je eigen plekje.
Indjia blijft een beetje vreemd in haar hoofdje maar is altijd in de buurt van Geisha. Komt ook voor haar op nu Geisha dat zelf niet meer zo goed kan.

PPfff lastig he.
Dank voor alle reakties.
Ik ga zeker met mijn dierenarts overleggen over thuis.
Heb ooit een hond moeten laten inslapen in de praktijk en daar was ik zelf zo ziek van.
Dat levenloze lijf daar op de grond.

Frederike

Zeker moeilijk proces Frederike. Goed om je te oriënteren op de mogelijkheden die er zijn. Op die manier neem je zelf de regie in handen over het verloop en dat gaat je zeker meehelpen in je proces hierin en na het overlijden.

Wat mooi dat deze twee elkaar zo gevonden hebben en ieder op hun eigen manier een steun voor de ander (hebben kunnen) zijn.

Wens je kracht om de keuzes te maken die goed zijn voor jou en de dieren. En kracht in dit hele proces naar loslaten toe.

Heel veel sterkte Frederike!

Vandaag is het precies 14 dagen geleden dat we Friso in moesten laten slapen bij de dierenarts.
Wij hebben geen andere hond, we hadden het liever aan huis laten doen, maar toen het zover was, was het weekend en kon de dierenarts niet aan huis komen.

Friso is 'op tafel' en in mijn armen ingeslapen. Na het afscheid nemen heb ik bij het verlaten van de spreekkamer niet meer omgekeken, ik kon dat niet verdragen...

Als het mogelijk is voor jou, zou ik de andere hond de gelegenheid geven afscheid te nemen.

Heel veel sterkte gewenst voor het moeilijke moment van de beslissing.

Heel veel sterkte Frederike!

Wij hebben Kobus er wel bij gelaten toen we Sara lieten inslapen, omdat ons was verteld dat sommige honden gaan "zoeken" naar hun maatje en dat niet doen als ze hebben kunnen ervaren dat deze niet meer leeft...

Maar om eerlijk te zijn: Kobus had meer aandacht voor de dierenartsassistente Hij stond er vrolijk kwispelend bij en besteedde totaal geen aandacht aan Sara. Toen ze eenmaal ingeslapen was hebben we hem "gedwongen" aan haar te ruiken, maar eigenlijk had ie daar geen zin in/behoefte aan.

Wij denken nu achteraf dat Sara voor hem al een soort van "dood" was (klinkt heel hard zo). Ze was al weken heel ziek, had eigenlijk amper nog een leven... Ze kon bijna niet meer lopen, sliep 23 uur op een dag. Kobus heeft haar in die tijd compleet genegeerd, ze bestond niet meer voor hem. Ik denk dat dat de reden was, dat ie zo onverschillig was.

Toch zou ik het weer doen als Cas of Kobus (hopelijk over pas heeeel wat jaren) ingeslapen moeten worden. Ik zou de andere hond wel de gelegenheid geven om afscheid te nemen. Misschien heeft het geen zin, maar dat weet je pas als het gebeurd is. En als het wel zin heeft en het voor rust zorgt bij je andere hond(en), dan is het alleen maar goed dat je het wel gedaan hebt.

Wij hebben ons hondje afgelopen oktober ook thuis in laten slapen. De andere waren er ook bij op het moment zelf.
Daarna hebben we hem op een dekentje gelegd bij de andere hondjes .
Toen zij er niet meer naar om keken hebben we hem naar het crematorium gebracht.

Dat het thuis gebeurde vond ik moeilijk, maar zou het weer zo doen!

Ik zou het zeker de andere hond er bij laten zijn! Ook bij mensen wordt dit gepromoot! Van de wieg tot het graf, het hoort er allemaal bij! Afscheid nemen is belangrijk, ook een hond voelt dat, juist mooi!

Niet met de hond maar wel met de cavia's gehad.

Ik heb de hond er ook bij gelaten toen mijn cavia stierf, omdat hij altijd zo'n dikke vrienden met ze was. Ik heb dit één keer niet gedaan en hij ging gelijk op zoek naar het beestje, met resultaat dat hij hem heeft opgegraven (hij zat wel in een kistje). Daarna de hond er altijd bij gelaten.

Honden rouwen ook en willen ook graag op hun eigen manier afscheid nemen. Nu is dit meestal even snuffelen, er bij liggen en dan is het voor hun afgesloten. Maar het is net zo belangrijk voor hun als voor ons.

Heel veel sterkt de komende tijd, ik weet wat je door maakt

Dank je wel voor alle ervarings verhalen.
Heb ik echt wat aan.
Ik bewaar het forum adres en stuur een berichtje over de afloop.
Het is niet a la minute nodig maar binnenkort wel. Hebben we mooi tijd om alles voor te bereidden.
Nogmaals dank en tot later.

Frederike

Wij hebben onze stafford in nov in laten slapen.daarna hebben we hem naar het crematorium gebracht.en daar kwam mijn Zus ook heen met mijn andere hondje.daar heeft ze afscheid van haar maatje genomen.was heel raar om mee te maken.angel ging langs bruce liggen naar vijf min hebben we haat weggehaald.eenmaal thuis was het heel vreemd.hebben gelijk alles van bruce opgeruimt.ze kon er maar niet aan wennen om alleen te zijn dus hebben vrij snel een nieuw hondje gekocht.sterkte

ik had ook zo graag mijn hondje thuis in laten slapen maar helaas het liep anders.maar ik heb haar wel mee naar huis genomen en hier tot de volgende dag gehad.
ze lag heel mooi hier in haar mandje en de andere hond kon haar nog zien en hij rook eraan en ging weg.
hij wilde niet meer kijken en durfde er ook niet langs.
wel keek hij als ik hem uit ging laten de kamer in van kom op joh we moeten uit.
ook de katten roken eraan en gingen weg heel bijzonder was dat.
ook mijn hondje ervoor die een hartstiltand kreeg heb ik nog 1 dag thuis gehad en toen gebeurde het zelfde eigenlijk denk dat het de manier van dieren is.
ook zelf vond ik het zo goed je kan nog even afscheid nemen even aaien en gewoon bij haar zitten en het gaat rustig op je gemak.
de volgende dag hebben we haar naar het crematorium gebracht ook nog afscheid genomen en een foto gemaakt dat adviseerde iemand al doe je er nooit iets mee misschien heb je er behoefte aan en dan is de foto  er niet.
ik vind het wel goed dat je er over nadenkt want het kan zomaar ineens daar zijn.
ik heb wel de urnen van mijn laatste 3 honden hier dat vind ik fijn zo zijn ze er op de een of andere manier nog voor mij.
een mooie foto erbij en een kaarsje.
ik maak ook een fotoboek van de honden maar nu kan ik het nog even niet van chiara het is nog te vers.
maar maak het zeer zeker een mooie herinnering.
ook filmpjes doen nog erg pijn om te zien maar ben wel blij dat ik ze nog heb.
wens jou heel veel sterkte toe deze moeilijke tijd.
groetjes greet