voor altijd in mijn hart

gisternacht kreeg spike opeens een epileptische aanval,dat had hij nog nooit eerder gehad,had stuiptrekkingen en er kwam wat slijm/schuim uit een van zijn mondhoeken
daarna de da gebeld en die zei dat het dus waarschijnlijk zo'n aanval was geweest
daarna bleef hij erg onrustig,liep heen en weer de hele tijd en stootte zich veel,dus naar mijn mening zag hij (bijna) niks meer
naar buiten wou hij ook niet echt maar had toch ff geplast
daarna weer de da gebeld en we konden terecht
eenmaal daar aangekomen vertelde hij dat er meer aan de hand was dan alleen die aanval,er was misschien een bloedprop in de hersenen ofzo gekomen en zei dat het dus foute boel was en we hebben hem dus moeten laten inslapen
dit doet verschrikkelijk pijn en ik blijf steeds erover nadenken of we niet meer voor hem hadden kunnen doen,vooral omdat hij voor de aanval nog redelijk normaal was voor zijn leeftijd,ook al zei de da en mensen om me heen dat dat het beste voor hem was
het is zo verschrikkelijk stil nu in huis,je blijft overal om je heen kijken waar hij altijd lag,als er eten word gemaakt is er niemand meer die bedelt,je slaapt opeens alleen in bed
ik weet niet hoe ik dit nu moet verwerken,hij was mijn maatje,mijn alles,meer dan alleen een hond,een familielid,mijn kind
hij is 15jr en ongeveer 9mnd oud geworden,ik had nog zolang van hem willen genieten
ik hoop dat het echt het beste was en dat hij niet boos is dat ik hem heb laten gaan,want dat is echt het laatste wat ik wou
iemand ervaring en tips?

O jeetje meid zo onverwacht.
Heel erg veel sterkte!

Je moet je zelf geen schuldgevoel aanpraten hoe moeilijk dat ook is.
Je wilt het beste voor je maatje en op dat moment was dat de beste beslissing.
Bijna 16 jaar is wel een mooie leeftijd, maar zeker ook te vroeg. Het is altijd te vroeg.

Hij zal echt niet boos op je zijn.
Liefde is ook laten gaan en hij zal weten dat je het hebt gedaan om hem lijden te besparen.

dat was ook idd om hem lijden te besparen en omdat de da zei dat het beter was maar voor mijn gevoel hadden we gewoon alle opties moeten bespreken (als die er al waren) voordat de beslissing werd genomen,ik heb gewoon het gevoel dat ik er niet alles aan heb gedaan,ook al ging ik ongeveer de laatste paar jaar vaak met hem naar de da omdat er iets was,al was het maar iets kleins zoals anaalklieren verstopt of een spier verrekt,ik belde meteen op als ik merkte dat er iets niet goed was,daarover ben ik dan wel tevreden,ik heb altijd goed voor hem gezorgd,was goed voor hem,alleen nu zijn laatste dag blijf ik over piekeren of ik het wel goed heb gedaan en zo zal ik denk ik nog wel een tijdje last ervan hebben

Heel veel sterkte gewenst Nancy.

Toen ik je berichtje las en aan het punt kwam dat de DA zonder grotere verdere onderzoeken zei dat het foute boel was en je hondje ingeslapen werd schrok ik even... Het ging allemaal zo snel...

Maar... ! Toen ik even verder las dat je hondje al goed over de 15 jaar was, werd ik meteen gerustgesteld.

Je zegt dat je hondje voor de aanval nog redelijk normaal deed. En daarna is alles zo snel gegaan... Ik weet het... Heeel erg voor jullie,... want het gemis zal je heel verdrietig maken.

Maar op die leeftijd kun je het niet maken om je hondje nog door allerlei onderzoeken te laten gaan... Laat staan zware behandelingen uitvoeren die het leven misschien nog met enkele weken of maanden verlengen.

Ik hoop dan ook dat hetgeen gebeurde je geen schuldgevoel geeft, maar integendeel dat je beseft dat je er heeel goed aan gedaan hebt. Je hebt je hondje een mooi lang leven gegund. Tot net voor de aanval had hij nog een mooi leven. Maar de verwarring, angst, onzekerheid en afzien heb je niet langer laten duren dan nodig was.

Nee, boos zal hij niet zijn... Ik zou eerder denken : integendeel.

Nogmaals sterkte, want voor jullie is het droevig hem te missen. Hij maakt na al die tijd zo deel uit van je leven... Bewaar hem vol liefde in je hart.

hij zal zeker vol liefde in ons hart worden bewaard
en het is idd snel gegaan
goed hij was al een paar weken af en toe een beetje onrustig maar ik dacht dat het gewoon bij de leeftijd hoorde,maar verder was hij nog gewoon normaal,deed ook nog steeds gek,had nog goede eetlust en ging nog graag naar buiten en wou dan met andere honden spelen,daarom is het juist ook zo moeilijk omdat het allemaal naar mijn mening zo plotseling is gebeurd

Heel veel sterkte met het verlies van Spike !

dank je,dat heb ik wel nodig want ik heb het ontzettend moeilijk nu

We leven met je mee. Het is zo'n moeilijke beslissing en als het zo plots gebeurt, zo weinig tijd om er rustig over na te denken... en het missen doet zoveel pijn.... En het kan niet anders, juist omdat je zo van Spike hield doet het nu zo'n pijn... Sterkte.

doet idd heel veel pijn,ik hield en hou nog steeds zoveel van hem,ik heb nu momenten dan ben ik ff rustig maar ik heb ook mijn momenten dan barst ik in janken uit en weet niet wat ik moet doen

en weer is het moment aangebroken dat ik bijna naar bed moet,nouja ik hoef nergens heen maar toch
dit moment stel ik zo lang mogelijk uit totdat mijn ogen echt zwaar beginnen te worden en dan maar een halve slaaptablet van mijn vader zodat ik tenminste een beetje de nacht goed doorkom
en hoe ik de volgende dagen doorkom weet ik nog niet,maar makkelijk zal het niet zijn,alles behalve dat
oh lieve spike ik mis je zo

het is gewoon zo oneerlijk,waarom mocht hij niet langer bij ons blijven?hij was de allerliefste en deed nog alles redelijk goed voor zijn leeftijd
bah wat zijn die eerste dagen toch zwaar,ik zie niks meer zitten,kan niet meer helder nadenken,weet niet wat ik met de tijd aan moet,zou er vanalles voor over hebben om hem nog een keer lekker vast te kunnen houden,knuffelen,kusjes geven,spelen,uitlaten,tegen hem praten en zeggen hoe lief hij is en hoeveel ik van hem hou

ik heb er idd vanalles voor over om hem nog een keer lekker te kunnen vasthouden enz want ik heb besloten om toch nog een laatste keer afscheid te nemen
de crematie,de tijd ervoor en erna zal zwaar worden maar zo heb ik wel nog ff tijd met mijn allerbeste maatje en kan ik zeggen hoeveel ik van hem hou en dat het me zo pijn doet hem te moeten missen

Alle eerste dingen zullen zwaar zijn.
Maar cru gezegd, je leven moet wel door.
Alleen moet je een ander ritme zien te vinden en dat kan moeilijk zijn.

Je kan het beste, hoe moeilijk het ook is, je dagelijkse dingen doen die je altijd deed.
Natuurlijk moet je ook aan Spike denken.
Denken, huilen, lachen het hoort allemaal bij het verwerken.

Heel veel sterkte.

ja die zijn zeker zwaar,het uitlaten,spelen,knuffelen,alleen slapen,het opstaan in een lege slaapkamer,het eten en drinken geven wat ook wel mist natuurlijk
en ik weet dat ik door moet maar op het moment weet ik nog niet hoe

Heel veel sterkte

dank je tirana

Heel veel sterkte met het verlies van Spike.
Het is en blijft moeilijk om afscheid te moeten nemen van je maatje, maar denk dan dat het beter voor hem is.
Hij zal je dankbaar zijn voor wat je voor hem gedaan hebt.

Rust zacht Spike.

het blijft zeker moeilijk,ooit zal er misschien wel een dag komen dat ik me iets beter ga voelen maar nu die eerste dagen zijn het zwaarst en kun je niet geloven dat je je ooit beter gaat voelen

Heel veel sterkte met het verlies van Spike
Rust zacht Spike.

dank je ingrid en thibo

Wat een moeilijke keuze om zo afscheid te moeten nemen.
Je hebt echt de juiste keuze gemaakt voor Spike, ook al zul je dit nog tig keer afvragen in je gedachten. Dat is je gevoel en je verstand die met elkaar in strijd zijn.
Heel veel sterkte. 

daar heb je gelijk in,mijn gevoel en verstand zijn idd met elkaar in strijd,aan de ene kant blijf ik denken hadden we maar nog iets kunnen doen maar aan de andere kant weet ik ook dat het misschien beter was voor mijn lieverd

Je hebt gedaan voor Spike wat het beste was en hij is zeker niet boos op je maar enorm dankbaar voor de fijne tijd die hij bij je had. Het verliezen van een hond waar je zoveel van houdt doet pijn, letterlijk pijn in je hart....en al zul je het nu moeilijk te geloven vinden het krijgt echt een plekje, het heeft tijd nodig maar echt waar het krijgt een plekje. Maar het gemis is nu te groot om dat te zien en die tranen, laat ze stromen dat is alleen maar goed. Maar ik weet ook dat Spike zal willen dat je met een glimlach aan hem terug denkt en dat je je schouders er weer onder zet en door gaat. Maar geef jezelf eerst de tijd om te rouwen want het is echt een rouwproces waar je doorheen moet.

Ik wil je veel sterkte wensen en in gedachten ben ik bij je...

xxxx

dank je voor je lieve woorden ingrid,lindy en lisha,het doet nog zo vreselijk pijn allemaal,maar ben blij dat ik hier een beetje van me af kan schrijven,al schrijf ik 10x hetzelfde
en het zou een mooie gedachte zijn als Spike wil dat ik met een glimlach aan hem terug denk,die tijd komt ook nog wel,nu is het eerst voornamelijk het rouwen,janken en alles wat erbij hoort

Ach lieve Nancy, als ik jou verhaal lees, krijg ik zelf ook weer tranen in mijn ogen.
Mijn hond Donna was toen, zeker voor haar leeftijd eigenlijk in hele goede conditie...en ineens
ging het heel snel en was ze er niet meer.
Ik herken ook dat je denkt, toch niet genoeg gedaan te hebben.
Ook ik had dat gevoel, ondanks het feit dat Donna toen al bijna 15 jaar was.

Het is niet niks, bijna 16 jaar je vriend en dan ineens is het stil.

Het is voor mij nu 8 maanden geleden en nog heb ik af en toe moeilijke momenten.
Wel overheersen nu de leuke momenten die we samen hadden.
Ik heb maar 1 tip voor je en dat is huilen, huilen en nog eens huilen.
Stop het niet weg, maar geef gewoon even toe aan je gevoel.
Hij is een deel van je leven geweest en dat veeg je niet zomaar even weg.


Ik wens je heel veel sterkte en ook ik ben in gedachten bij je...

dank je marjolijn en jessie,ja en ik krijg natuurlijk ook steeds de tranen in mn ogen als er zo'n reacties als die van jou komen,mensen die je niet kent die dan toch een traantje moeten wegpinken
en huilen huilen en nog eens huilen is zeker wat ik doe,soms wil ik het idd wegstoppen doordat die huilbui zo heftig is dat ik er misselijk van word

Ach, wat zielig. Fijn dat hem verder zoveel leed verder bespaard is gebleven. Heel veel sterkte er mee.

dank je goldendelicious

Wil je heel veel sterkte wensen met het verdriet en gemis van Spike.Dat het zo snel is gegaan maakt het ook zo onwerkelijk. Zo is er niets aan de hand en dan sta je voor een beslissing ,die eenmaal genomen niet meer terug te draaien is. Maar ik weet zeker dat Spike een mooi leven heeft gehad met jou ,een leven vol liefde en genegenheid.Dat je het nu moeilijk hebt is zo herkenbaar , je maatje is er niet meer en het verdriet daarom zal dragelijk moeten worden. En dat wordt het ook al gaat dat niet van vandaag op morgen, er zijn vast vele momenten geweest die in de toekomst er voor zorgen dat je een mooie herinnering aan Spike bewaart.

RUN FREE SPIKE.

het is ook onwerkelijk,het ging allemaal zo snel,maar hij heeft het hier zo goed gehad,logisch zijn er momenten geweest dat ik hem bij wijze van achter het behang kon plakken maar dat was natuurlijk niet constant ook al was hij de laatste weken al wat onrustig en dacht ik,nu ga eens liggen,toch is dit gemis erg ondraaglijk