Waarom doen kinderen dit..?

Ik heb zelf geen kinderen, maar ik heb wel vrienden en familie met kinderen waar Chels en ik wel es over de vloer komen.. Het valt mij zo op dat kinderen eigenlijk best vaak lelijk doen tegen honden, vooral als er geen supervisie is..

Had hier laatst kinderen van de buurt over de vloer, ze wilden met Chelsea spelen, hartstikke leuk, hun spelen, ik ga de keuken in om chocomelk te maken, kijk ik even om het hoekje, proberen ze de bal uit Chels d'r bek te slaan, aan d'r staart trekken en in d'r vel knijpen.. Tot ze zien dat ik kijk, dan kan het weer gewoon.. Of ze kregen door dat Chels reageerde op het woord "poesje", gaat ze kwispelend naar het raam en piepen, nou in koor met z'n 3en de heeeeeele tijd, hou toch op...!

Was laatst op verjaardag, liep een Jack rond.. Het ene kind liep de hele woonkamer rond met de Jack aan de halsband maar gewoon rechtop lopen he, de Jack stikte zowat en niemand zei wat, het was grappig zoals dat kindje met het hondje rondliep.. Of een ander kindje dan, zat op de bank, de Jack loopt toevallig langs, hij bukt heel sneaky voorover en duwt de Jack zo op z'n nek op de grond, de Jack spartelen, ik zeg "HEEEYY!!" nou hij schrok zich rot, en ik die ouders op me dak..

Last but not least, was laatst bij een vriendin eten, kindje blij met Chelsea spelen, Chels is gek op kinderen.. Dus hun spelend naar de woonkamer, wij in de keuken eten maken en kletsen, kijk ik ff om het hoekje hoe het gaat, staat het kind op de salontafel en slaat Chels zo met een boek vol op d'r hoofd, Chels plat kwispelend op de grond, rotjong dacht ik, maar het gaat vaker zo..

Nou kunnen ze bij Chels alles doen maar bij andere honden misschien niet, en als de hond es snauwt of hapt jaaaa dan is 'ie vals natuurlijk.. Nee ik zeg nu niet dat een hond terecht mag snauwen of happen naar een kind, nooit te nimmer natuurlijk, maar ik kan begrijpen dat sommige honden niet zo van kinderen houden, ik zat me al te irriteren, laat staan die hond..

Wat vinden jullie?

Hoe jij het neerzet.. Lijkt wel of ze het bewust doen haha.. Maar dat doen ze vast niet. 
Ik vind het knap dat je zo rustig kan blijven ik zou er allang iets van gezegd hebben 

Ik zou de volgende keer als ik jou was als ze het weer doen uitleggen dat het ook bij chels zeer doet en dat ze hem moeten aaien/knuffelen ipv trekken/slaan etc 

Enneeeee Chels is een beauty

Zo herkenbaar!
Ik merk ook dat kinderen de hond heel graag eten geven, omdat ze merken dat de hond dan aanhankelijker wordt. Helaas moet je er dan wel op letten dat je hond geen chocola of iets dergelijks binnen krijgt!
Sowieso niet verstandig om kinderen zonder toezicht bij je hond te laten. Een ongeluk zit in een klein hoekje!

Kinderen zijn geen miniatuur volwassen. Het zijn wezentjes die door te proberen, testen, rotzooien en heel soms door te luisteren zich ontwikkelen. En ze testen dus doorlopend tot hoever ze kunnen gaan. Op alle fronten hoor, fysiek, mentaal, psychologisch... you name it.

Dat is normaliter geen kwestie van opzettelijk jou en een hond het leven zuur maken. het is gewoon de wereld testen. En wij als volwassenen sturen ze daar in. Bij deze dan ook meteen weer bewezen waarom je kinderen niet zonder toezicht bij honden kan laten

Kinderen zijn gewoon psychopaten. Omdat ze bepaalde dingen nog moeten leren...

Kinderen leer je iets en kinderen moeten dat ook.
Honden zijn honden, maar honden hebben ook rechten.

Je leert je kind ook om van een brandende kachel af te blijven, leer je kind ook om van een hond af te blijven, zeker van een vreemde hond.

Een kind weet niet beter, een hond ook niet....jij wel!

Ik vind het eigenlijk niet meer dan normaal om kinderen van jongs af aan te leren dat je voorzichtig en liefdevol met dieren om hoort te gaan.
Zo ben ik zelf opgevoed, en zo heb ik mijn kinderen opgevoed...
En natuurlijk, kleine mensjes willen nog wel eens ' testen ' dus ik ben het wel met Frank eens dat er altijd toezicht moet zijn....
Maar van wat grotere kinderen kan ik het toch zeer slecht hebben als ze op een foute manier met dieren omgaan....
Ik kan het dan ook niet laten om daar wat van te zeggen....

Dat is dus zo ongeveer de reden dat ik bepaalde vrienden liever niet bij ons over de vloer hebben. Wij hebben zelf ook geen kinderen en ik vind niets zo irritant als klierende kinderen die van de ouders lekker door mogen gaan met hun gedrag.

Persoonlijk zou ik de kinderen rustig en vriendelijk uitleggen dat het niet de bedoeling is wat ze doen, maar als ze daar niet naar luisteren zou ik naar de ouders stappen en zeggen dat ze er wat van moeten zeggen.

Overigens heel frappant: hier ook eens kinderen die een beetje ruw aan de hond zaten en toen zei ik 'voorzichtig, want als het hondje schrikt kan hij bijten'. Zeggen die ouders 'nee, nee, wij willen niet dat hij bang wordt voor honden'. Ja hallo...zeg er dan wat van als je kind zo ruw met m'n hond omgaat. Hij heeft al vaker gebeten...straks gaat het mis en is het kind inderdaad de rest van zijn leven bang. Hier gaat de hond dus de laatste tijd ook apart als er kinderen zijn. Neemt niet weg dat de rest van ons huis zo ongeveer vernield wordt en de kids lopen te blèren zonder dat de ouders er wat van zeggen.

Jeetje...ik had dus vanaf het moment dat ik het zag die kinderen weggestuurd hoor...
En ze uberhaupt niet alleen gelaten met mijn hond.

Heb kids. 

wow dat is eh ... op 1ste plaats zijn de ouders hier in gebreke. Daarbij ja ... kids testen, proberen etc en als ouder moet je ze dan duidelijk maken dat het gene ze doen niet prettig is voor de hond en dat deze zelfs kan bijten als het te lang duurt. En zo van ... als ik jou zo aan de haren ga trekken dan is dat toch ook niet prettig .... vind de hond dus ook niet. 


maar met een boek slaan en op salontafel staan??? dat gaat dan toch weer net iets te ver. Dat zegt mij op dat moment genoeg hoe het er thuis aan toe gaat.

Ik zou mijn hond geen minuut uit het oog verliezen bij onbekende kinderen, dus ook niet de hond in de kamer en jij in de keuken...
Nu gaat het goed, maar misschien is hij/zij het een keer zat en bijt hij of zij, dan is de hond de schuldige.
Kinderen kunnen heel gemeen doen tegen dieren, ze voelen zich dan machtiger omdat ze groter zijn en hebben nog geen idee dat dingen misschien pijn kunnen doen of niet kunnen.

mijn kids doen zulke dingen niet, omdat ze opgevoed worden met honden in huis, zodat ze van kleins af aan weten wat wel en niet mag, en ik zit daar ook bovenop.

Mijn zoontje van drie doet dit ook niet, hij wordt opgevoed met dieren en is gewend aan opvangers.Heel respectvol naar dieren waar ik heel trots op ben

Mijn neefje en nichtje (12 en 7) zijn opgegroeid zonder huisdieren behalve de onze op feestjes e.d. En zij zijn ook altijd ontzettend lief, ook als je niet kijkt..

Ligt erg aan de instelling van het hele gezin heb ik het idee..

Mijn dochter van bijna 2 doet dit dus echt niet.
Ze groeit op met 3 honden en 4 katten.
Vanaf het begin hebben wij haar aangeleerd dat er alleen geknuffeld en geaaid mag worden en verder niet.
Ik laat mijn dochter nog niet met de honden spelen, puur omdat ik haar daar nog veel te jong voor vind.

Soms mag ze mama even helpen als ik met de honden aan het oefenen ben voor de show, dan krijgen alle honden hun show bandje om en moeten ze stil staan of netjes rustig mee lopen.Dan krijgt ze zelf een riempje in de handen en loopt ze met mij mee. Dit alles gebeurd wel gewoon inde woonkamer zonder dat er iets kan gebeuren.

Verder laat ik mijn dochter nooit zonder toezicht bij de honden, ook niet even naar de keuken. Dan zet ik haar op de bank, waar ze niet zelf vanaf kan en eerst mij moet roepen of ze gaat mee naar de keuken.

De fout die veel mensen maken is dat ze denken dat ze wel even 10 sec weg kunnen "want mijn hond doet echt niets", nee mijn honden ook niet ik vertrouw ze 100%, maar in combi met een klein kind vertrouw ik helemaal niets, puur omdat je als je er niet bij bent de situatie niet ziet en niet kan zien wat er gebeurd, en al helemaal niet wie de schuldige is. Vaak doet het kind iets waar een hond op reageert, maar dan nog is het niet de schuld van het kind, maar van de ouder.

Een kind test, kijkt hoever het kan gaan en hoe er op gereageerd wordt, dit doet een kind niet bewust, maar dit hoort bij een kind, net als bij een pup. Door dingen te doen leren ze. Dat is dus een reden waarom een kind nooit alleen gelaten moet worden met dieren.

Dus het ligt niet aan het kind, maar aan de ouders of aan de eigenaar van de hond. Puur omdat er te makkelijk gedacht wordt over de situaties.

Ik zou de volgende keer uit het zicht van de kinderen gaan ,maar wel in de gaten houden.
Zo gauw de kids beginnen gelijk ingrijpen en uitleggen wat de bedoeling is.

Mijn kids van 7 en 3 zijn heel lief tegen honden.
De jongste kan nog wel eens hard knuffelen en de hond ermee pijn doen,maar dit leg ik dan uit en dat is het weer goed.
Slaan en schoppen doen ze hier niet.
Ze zijn beide opgegroeid met honden en allerlei dieren dus kunnen ze mee omgaan,maar laat ze nooit alleen met de hond
Bij een hond die ze niet kennen vragen ze het eerst of het goed is dat ze hem/haar aaien

De meeste kinderen weten gewoon niet hoe ze met honden mogen omgaan en hun ouders zien er volgens mij ook de ernst niet van in. Als er bij ons thuis kinderen langskomen hou ik het altijd goed in de gaten. Ik leg hen uit dat ze moeten wachten tot Perdie zelf naar hen komt en dat ze dan onder haar bekje mogen aaien. Gelukkig komen hier vooral kinderen die zelf honden hebben en die dan ook goed weten wat ze wél en niet mogen Ze negeren Perdie tot ze zelf komt! Maar ik heb het al wel vaak anders gezien, kinderen die we niet kennen die op straat gewoon naar ons toerennen om haar te aaien dan maak ik hen wel even duidelijk dat dat echt niet zomaar kan en dan vraag ik me altijd af waar die ouders toch zitten?!

Ik zit tenenkrommend jouw voorbeelden te lezen.Ik snap dit ook allemaal niet en zeker niet het voorval met het boek.
Mijn kinderen zijn met veel dieren opgegroeid en nu 19 en 21 en nog stapel op dieren.
Gelukkig hebben wij alleen vrienden met dieren en niet veel kinderen.

Wel weet ik een voorval toen ik jaren geleden een herder had.
Ik liep op straat en opeens krijgt mijn herder een klap op zijn rug van een ¥£$><~}#% jochie.
Ik kon mij nog net inhouden.......
Gelukkig was mijn herder " te lief voor deze wereld" maar zooooo onnodig.

Oh ik ken het zo goed, alleen dan niet binnenshuis, enige kindjes die hier in huis komen zijn mijn nichtjes en die zijn keurig met honden.

Maar buiten, opstoken en al dat soort ongein.
Toenlaatst liep er eentje, continue geluiden aan het maken richting Andor, Andor word opgestookt, gaat blaffen en kindje rent weg met nog even de mededeling dat hij tegen mama gaat zeggen dat er een valse hond loopt bij het bos.

Terwijl het ook heel anders kan. Laatst 3 verklede kindjes, ze zien mij aan komen lopen en vragen of ze Andor mogen aaien, naja hierop antwoorde ik dat het beter niet kon omdat Andor soms wat springerig is en hij ze dan omver kan duwen, de kindjes begrepen het heel goed en bleven nog eventjes praten, zo opeens keert 1 van die kindjes zich om en zowel Andor als ik zagen dat die zich zo verkleed had dat zijn gezicht niet te zien was. Andor is wat dat betreft heel oplettend en beschermend en zet het dus op een blaffen en grommen. De kindjes schokken eerst maar gaven mij rustig de tijd om uit te leggen dat Andor het niet snapte dat hij het gezicht van het andere kindje niet kon zien. Ook dit begrepen de kindjes heel goed en het jongentje vertelde me dat hij helaas zijn gezich niet kon laten zien omdat hij dan zijn shirt uit moest doen, maar hij wou heel graag dat mijn hond niet bang voor hem was. Zo leuk hoe die kindjes reageerden terwijl andor echt in de verdedingingsmodus stond.

Vind het altijd mooi om te zien als kindjes respect voor een hond hebben en ook nog het fatsoen hebben om niet zomaar op hem toe te lopen maar eerst netjes vragen of ze hem mogen aaien.

Maar moet ook zeggen dat ouders ook echt veel maken of breken!.
Laatst had ik Andor even vastgezet voor een winkel (een winkel waar ik hem duidelijk kan zien als ik binnen ben) ik hoor een moeder zeggen, och een hondje ga er maar heen. Kindje dus in volle sprint richting Andor, ik inmiddels ook al bezig met mijn sprint naar buiten toe. Andor draait zich iets bij en de label van zijn tuig met "niet aaien" erop komt in zicht, moeder schreeuwen, kom terug, niet naar hondje toe, hondje is Agressief want je mag hem niet aaien... Grrr, ouders zijn soms nog erger dan kids hoor!

Klopt dat de ouders het maken of breken.

Ik ken iemand die heeft nu twee dochters. Die huurde vroeger een kamer bij ons en zijn vriendin was toen als de dood voor onze hond. Toen kwamen ze even bij ons aan de deur op de fiets en Dobby wou natuurlijk aandacht, maar die meiden echt gillen. Als de dóód waren ze en dat kwam door hun moeder's angst voor honden.

Wat dat betreft heeft angst, té vrij laten en niet leren hoe wel om te gaan met dieren een nogal desastreus effect.

Ik heb kinderen (8 en 10) en pup ...En ook al heb ik ze dingen uitgelegd, gaat het nog wel eens fout ... Maar meer dan, dat ze in ene door elkaar commando's gaan zitten geven :S.
Dan zeg ik iets tegen Sep, komt er een kleine snotneus (nou ja ... zo klein zijn ze natuurlijk niet meer ) nog eens over heen ...Hallo!! 1 tegelijk!!

Ik merk dat het bij mijn meiden vooral enthousiasme is dat ze graag dan iets willen doen. Eindelijk hun EIGEN hond!!

Maar slaan en zo, dat wordt hier absoluut niet gedaan!! Zelfs niet als hij hun "bijt", dan wordt er gegild "mama!!! haal hem weg!!"  (en dan met zo'n hoog stemmetje dat Sep alleen maar denkt, heeee leuk!). En in het begin beet hij best veel (overprikkeld, shame on us) en nog alleen maar roepen.

Je hoort als ouder METEEN als ze jong zijn al en een hond zien ze uit te leggen dat je niet zomaar elke hond mag aaien, dat je het altijd eerst moet vragen. Bij mij aaien ze nog steeds niet zomaar een andere hond en ze staan stom verbaasd als andere kinderen zomaar Sep gaan aaien. Die krijgen van mij dan ook te horen dat ze dat eerst moeten vragen. Je weet nooit wat voor soort hond het is, ook al is het een pup en ziet hij er schattig uit!

Ik denk dat heel veel van het gedrag van die kinderen toch in de opvoeding ligt ... hoe ga je met dieren om? En dat is van een muis (pff, die hebben we ook al huisdier gehad), tot hond ... En alles er tussen en er nog boven en onder.

Heb de kids ook altijd geleerd niet zomaar naar andere honden te gaan ondanks dat ze opgegroeid zijn met honden. Een hond is een hond en wat onze honden goed vinden hoeft een andere hond nog niet goed te vinden. 
Weet nog toen onze Jazzy oud was en al dover en slechter zag, tegen neefje van als je naar haar gaat maak lawaai laat haar weten dat je er bent want zus en zo .... nop .... onverwachts, spontaan erop af en ja toen reageerde Jazzy gelukkig gewoon en niet echt happend hij schrok maar snap dat niet hoor. 

Buurjongen naar Coach ( die beschermend was ) over schutting met pistool naar hem schieten enzo. Maar even uitgelegd dat Coach niet het verschil ziet en op de manier er zo over heen kan springen. Dit manneke snapte het en heeft het ook niet meer gedaan maar toch ....

wordt er dan helemaal niks of weinig geleerd aan kinderen het hoe en wat omgaan dieren???

Als je nagaat dat veel kinderen denken dat melk uit een pak komt..tja...
Ik vind het een uitdaging om mijn kinderen dicht bij de natuur te laten staan, dat ze respectvol met levende wezens om moeten gaan, en ze veel meer van het leven van de natuur in al zijn aspecten te leren, dan alleen de tv of computerscherm...
Back to basic ? Vaak wordt je afgedaan als een geitenwollensokken figuur....aankomende donderdag is ons zoontje jarig, hij krijgt een keyboard, om zijn gevoel kwijt te kunnen....toch wat anders dan een nintendo ds..want tegenwoordig gaan moeders/mensen een onderlinge concurrerende strijd aan , met kijk eens wat ik heb...

Honden worden niet zo maar geaaid, zoonlief vraagt altijd netjes of hij een hond mag aaien, staarten trekken, treiteren wordt door mij niet geacepteerd.
Mensen tegenwoordig zijn een beetje verwaald in een wereld van luxe, en vergeten dé belangrijke dingen waar het wel om zou moeten gaan, ben blij dat ik dit wel van uit huis heb meegekregen, en geef dit ook door aan onze kinderen...

Het is hier ook heel verschillend welke kinderen. Mijn zoon is er mee opgegroeid en gaat er ook netjes en respectvol mee om. Sommige kinderen hebben een natuurlijk gevoel ervoor. Het zusje van een van de vriendjes van mn zoon is Fedors beste vriendinnetje. Ze kan alles met m doen, hij neemt de houding aan van "Ik zorg wel voor je" en zit de hele tijd mak als een lammetje naast het meiske dat nauwelijks boven Fedor uit komt. Heerlijk om te zien vind ik.
Maar laatst had ik een vriendin van vroeger op bezoek met haar kinderen, en dat ging helemaal niet. Inderdaad eentje die steeds Fedor zn kluif ging afpakken, als ik Fedor eventjes in de tuin zette ging ze voor zn neus rondjes rennen en gillen, over hem heenhangen, aan zn oren trekken, echt niet leuk voor Fedor.
Heel verschillend dus, sommige kinderen hebben het geleerd, sommige hebben er van nature gevoel voor, en sommigen zijn het ergste wat een hond kan overkomen.

Back to basic man en ik zitten daar steeds meer aan te denken heerlijk ergens in Schotland ofzo. 
Maar het is idd men wilt meer en meer en de omkijk naar de kids wordt minder en minder het is meer kijk wat wij hebben.

Ben me daar dan ook kei trots op de jongens, we hebben het nu goed maar toch talen zij ook niet naar luxe, merk kleding of wat dan ook. En tuurlijk hebben zij ook dingen als pc en wat dan ook maar zolang het geen must is ... zolang ze ( nu ze ouder zijn ) dingen zelf kopen en doen dan ben ik maar heel graag een geiten wollen sok figuur met liefde voor dieren en natuur

Precies waarom kinderen en honden niet zonder aktief toezicht samen mogen zijn. En de eigenaar van de hond is net zo schuldig, die laat het gebeuren.

Als Christien zegt dat ze ermee stopten wanneer ze keek, doen ze het wel bewust...ze weten dus dat het verkeerd is !

Maar ik denk dat het gewoon veel aan de opvoeding/ouders ligt. Ik ken ook veel kinderen die net wel heel lief met honden omgaan, maar ze zijn het ook geleerd om respect te hebben voor dieren en zo hoort het ook. Mijn ouders hebben me dit ook snel bijgebracht.

En ik laat nooit toe dat een kind mijn hond verkeerd aanpakt, dan leer ik hen wel dat zoiets not done is. Pech als de ouders daar een probleem mee hebben, als zij het niet zeggen, zeg ik het en het is dan ook nog eens mijn hond ! Nuja, kan het nooit zien, kom er altijd tussen Want als de hond het dan toch eens beu wordt, heeft hij het nog gedaan